Wszysko co chcecie wiedzieć o znaczeniu baterii jelitowych a wstydzicie się zapytać

Dzisiaj zajmiemy się mało estetycznym tematem naszych bakterii jelitowych zamieszkujących w naszych trzewiach. Flora bakteryjna jelit, mikroflora jelitowa – zespół mikroorganizmów (mikrobiom), głównie bakterii, tworzący w układzie pokarmowym złożony ekosystem; u zwykłego człowieka jeden z elementów jego flory fizjologicznej. Probiotyki (z greki – „wspierajace życie”) to również drobnoustroje (bakterie albo drożdże), które podane w właściwej ilości korzystnie wpływają na organizm. Zaliczamy do nich bakterie jelitowe, takie jak Lacto-baccillus czy może Bifidobacterium, które są niezbędne do prawidłowego funkcjonowania całego organizmu. Z kolei prebiotyki to również substancje obecne w pożywieniu, które stymuluja rozwój flory bakteryjnej jelit. Jednym z naturalnych prebiotykow może być inulina, która obniża poziom glukozy oraz cholesterolu we krwi, zwiększa dostępność składników mineralnych, wspomaga system odpornościowy, reguluje wypróżnianie i zmniejsza ryzyko nowotworów jelita grubego. Inulinę zawierają: cykoria, por, cebula, czosnek, szparagi, karczochy, banany oraz niektore zboża. W produktach spożywczych stosuje się ja jako zamiennik tłuszczu i w celu obniżenia wartości kalorycznej – inulina posiada zaledwie 1,5 kcal na 1 g produktu. Inulina może być składnikiem nowego musli firmy Sante – Musli Lo z owocami i Musli Lo orkiszowego z jagodami goji. Według Światowej Organizacji Zdrowia Według (WHO) probiotyki to również nie jedynie składniki oraz suplementy codziennej diety o udokumentowanym działaniu, ale przede wszystkim sprawdzone, bezpieczne leki. Pomagają, praktycznie nie wywołując skutków ubocznych (poza preparatami starszej generacji, kiedy pożywki stosowane do hodowli bakterii probiotycznych wywoływały reakcje uczuleniowe), pokonać bakterie chorobotwórcze, zaburzające funkcjonowanie organizmu. Nie muszą „pracować” akurat w jelitach oraz być też stosowane doustnie – preparaty zawierające przyjazne szczepy stosuje się choćby dopochwowo przy infekcjach „kobiecych”. Niekoniecznie są również bakteriami: np. przeciwko nawracajacym infekcjom wywołanym poprzez Clostridium difficile wykorzystuje się w preparatach drożdżaki Saccharomyces boulardii.

Jak wiadomo przewód pokarmowy zwykłego człowieka rozpoczyna się jamą ustną, w której spożyty pokarm ulega rozdrobnieniu oraz wymieszaniu ze śliną oraz gdzie rozpoczynają sie procesy trawienia. Następnie, poprzez przełyk, pokarm zostaje przesunięty do żoładka, w ktorym zachodzi jego upłynnienie przy udziale enzymów trawiennych i kwasu solnego. Z żołądka treść pokarmowa przedostaje się porcjami poprzez dwunastnicę do jelita cienkiego. W jelicie cienkim, oraz następnie grubym, zachodzi dalsze trawienie i wchlanianie składników pokarmowych. Niestrawione oraz zagęszczone resztki pokarmu, wspólnie z częścią mikroorganizmów sa wydalane poprzez odbyt na zewnątrz. Przewód pokarmowy, poza funkcją trawienną oraz miejscem wchłaniania składników pokarmowych, stanowi też wybiórczą barierę fizyczną, mikrobiologiczną oraz immunologiczną dla substancji oraz mikroorganizmow, które powinny być też dla zwykłego człowieka szkodliwe. Wiec już dzięki temu mikroorganizmy jelitowe powinny sprzyjać tyciu, zwiększają bowiem pulę dostępnych w organizmie kalorii. Z najnowszych badań zespołu z Wydziału Medycyny Uniwersytetu Waszyngtońskiego w St. Louis wynika jednak, że ich rola polega też na pobudzaniu procesu odkładania kalorii w postaci tłuszczu. Stres, długotrwała antybiotykoterpia, radioterapia czy może stany zapalne przewodu pokarmowego to również jedynie niektóre przyczyny, które powinny zakłócić równowagę panującą w jelitach. Kiedy dojdzie do nadmiernego rozwoju bakterii Clostridium difficile, Klebsiella oxytoca, Salmonella spp. albo grzybów Candida albicans, zaczynaja pojawiać się charakterystyczne objawy. Mikroby pobudzają bowiem kaskadę procesów w ukladzie odpornościowym, ktory ostatecznie zwraca sie przeciwko tkankom własnego organizmu, w tym wypadku przeciwko stawom. W jelitach zwykłego człowieka bytuja tysiace gatunkow bakterii, z ktorych dużo korzystnie wpływa na rozwój odporności. Jednakże flora jelitowa może też przyczyniać się do zaburzenia pracy tego ukladu, zwłaszcza jego agresji na komórki własnego organizmu. Najnowsze badania wskazują, że tak jesteśmy w stanie dzieje się w przypadku reumatoidalnego zapalenia stawów (RZS), poważnej choroby, która powoduje bolesne obrzęki stawów, ich deformację oraz może prowadzić do niepełnosprawności. Naukowcy doszli do takich wniosków po przebadaniu myszy, których jelita od urodzenia nie byly zamieszkane poprzez florę bakteryjną. Zwierzęta jadły o 30 proc. więcej, niż zwykle myszy, ale miały od o 50 proc. mniej tkanki tłuszczowej. Okazało sie, że kiedy jelita myszy zasiedlono bakteriami, proces odkładania tłuszczu nasilił się w ciągu 2 tygodni o około 60 proc. Działo się tak, pomimo że zwierzęta zaczęły mniej jeść. Co więcej, myszy miały objawy zaburzeń metabolicznych, które sprzyjają cukrzycy typu II. U wielu , szczególnie starszych osob występuja oraz objawiają się zgaga, gazami, wzdęciami, zaparciem albo biegunką. Przyczyną może być nieprawidłowe wydzielanie soków trawiennych, enzymów, a również niemożność odpowiedniego żucia pokarmów. Prowadzi to również do upośledzenia trawienia oraz wchłaniania składników pokarmowych, co objawia sie osłabieniem, złym samopoczuciem, utratą masy ciała oraz zaburzeniami odporności. W ludzkim przewodzie pokarmowym egzystuje ogromna liczba mikroorganizmow w ilości od 106 do 1012 w 1 g treści, w zależności od odcinka jelito cienkie, jelito grube, odbytnica. Największą aktywność, liczebność oraz zróżnicowanie wykazuje mikroflora zamieszkująca jelito grube. Szacuje się, że występuje tamże od 500 do 1000 gatunków należących do 45 rodzajow oraz 17 rodzin drobnoustrojów, które stanowią 80% suchej masy kalu. Ze względu na charakter środowiska w którym żyją, bakterie te są bezwzglednie beztlenowe albo względnie beztlenowe a przemiany metaboliczne z ich udziałem mają charakter procesów fermentacyjnych. O tym, że produkty poddane właściwej fermentacji są korzystne dla zdrowia wiedzieli wiec już starożytni oraz chętnie sięgali po kiszonki czy może kwaśne mleko. Wielki Ludwik Pasteur opisywał zachowania antagonistyczne pomiędzy bakteriami oraz zakładał możliwość wykorzystania tego zjawiska w przyszłości, z korzyścią dla człowieka. Więc już w 1907 roku Ilja Miecznikow, rosyjski mikrobiolog oraz noblista, był przekonany, że spożywanie jogurtów oraz kefirów może wyraźnie wydłużyć nasze życie człowieka, a również pomóc mu pokonać infekcje bakteryjne. Pojęcie „probiotyku” pochodzi z 1965 roku, jednakże jego definicja ulega modyfikacjom, podobnie jak sama wiedza o probiotykach. Ze względu na wyłączenie bakterii oraz grzybow z królestwa roślin, slowo flora (mikroflora) w odniesieniu do mikroorganizmów bywa zastępowane pojęciem biota (mikrobiota), zwlaszcza w literaturze anglojęzycznej (ang. microbiota) i mikrobiom. U noworodków system pokarmowy może być sterylny, ale wkrotce w następnej kolejności dochodzi do kolonizacji poprzez florę bakteryjną. W późniejszym okresie, wraz ze starzeniem się, ogólna liczba drobnoustrojów nie podlega znaczącym zmianom, natomiast zwykle występuje istotna zmiana udziału poszczególnych grup. Obserwujemy narastanie liczby enterobakterii, Clostridium oraz enterokoków przy wyraźnym spadku liczby Lactobacillus oraz Bifidobacterium, ktore jesteśmy w stanie uznawane są za korzystne dla zdrowia. Może być to również prawdopodobnie przyczyną m.in. zwiekszenia częstości występowania zaparć u osob starszych. Aktualnie koncepcja probiotyku zakłada wprowadzenie do diety żywych mikroorganizmów w takiej formie, aby przetrwały w żołądku, dwunastnicy oraz były aktywne w okrężnicy (cześć jelita grubego), a rownież działały korzystnie na organizm czlowieka. Powszechnie wiadomo, że podstawowym źródłem pożytecznych bakterii Acidophilus w naszej diecie sa fermentowane napoje mleczne (jogurty, kefiry, „zsiadle” mleko). Jednakże w mojej praktyce lekarskiej często spotykam się z twierdzeniem, że „mleko może być dobre, ale… dla dzieci”. Weryfikując dietę owych osób, okazuje się, że może być ona „urozmaicona”, ale w różnego rodzaju mięsa oraz wedliny. Nie strawione resztki białek, pozostając dłuższy czas w jelitach, są doskonałą pożywką dla bakterii gnilnych oraz innych chorobotwórczych mikroorganizmow. Te z kolei, w swoim procesie rozwoju wytwarzają toksyny, szczególnie drażniące ściany jelita. A to również więc już pierwszy krok w kierunku zmian nowotworowych. To rownież prawdopodobnie stosowana poprzez wiekszość panów właściwa dieta predysponuje ich do wiekszej niż panie zachorowalności na nowotwory jelita grubego. Żywe bakterie znajdują się w jogurtach czy może kefirach. To również produkty zdrowe oraz zalecane w racjonalnej diecie. Nie są jednakże skutecznym środkiem w sytuacji, kiedy potrzebujesz skutecznej suplementacji probiotycznej. Steżenie bakterii nie może być bowiem zazwyczaj wystarczające, a także jeśli, nie są one w stanie przetrwać w niekorzystnym środowisku układu pokarmowego, bądź ich wpływ na ludzkie zdrowie zwykłego człowieka nie został wystarczajaco udokumentowany. Wyjątek stanowią niektóre fermentowane produkty mleczne o specjalnym przeznaczeniu. By produkt mleczny można bylo uznać za probiotyczny powinien w jednym gramie zawierać co najmniej 10 mln jednostek Bifidobacterium albo 100 mln jednostek Lactobacillus. By probiotyk mógł spełnić swoje zadanie, czyli skolonizować sie, a następnie chronić nasz system pokarmowy, musimy zadbać o jego właściwe odżywianie.

No i właśnie w tym miejscu z pomocą przychodzą nam prebiotyki – nie poddające się trawieniu składniki pokarmowe, którymi odżywiają sie bakterie probiotyczne. Najcześciej stosowanymi prebiotykami są rozpuszczalne frakcje błonnika pokarmowego – inulina oraz oligofruktoza, występujące w wielu roślinach, na przykład: pomidorach, cykorii, porach, cebuli, czosnku, szparagach, bananach czy może orzechach ziemnych. Badania wykazują, że obecność owych substancji w organizmie polepsza wchlanianie wapnia oraz magnezu z przewodu pokarmowego. ważnym dla naszego zdrowia zjawiskiem może być reakcja naszych jelit na przylegające do ich ścian bakterie probiotyczne. Komórki nabłonka układają się ściśle, znikają pomiędzy nimi przerwy, poprzez które powinny wniknąć do naszego organizmu zarówno drobnoustroje, toksyny, jak oraz alergeny. Tak zatem pierwszorzędna sprawą dla naszego zdrowia może być utrzymanie szczelnych jelit, tj. warstwy bakterii probiotycznych na powierzchni nablonka. Warstwę bakterii może niszczyć nieprawidlowe odżywianie (wspierające bakterie gnilne), a w szczególności antybiotyki czy może dodatki antybiotykowe do żywności. Jak wspierać albo odtwarzać tą warstwę ochronną bakterii? Warto przyjmować probiotyki – ułatwia to również przywrócenie równowagi. Warto żywić się probiotycznie. Najlepszym rozwiązaniem może być właściwa dieta uzupełniana o korzeń topinamburu. Musimy przetrzymać dyskomfort powodowany poprzez tworzący się gaz w jelitach. Po około miesiącu wszelkie dolegliwości ustąpią. Blona śluzowa jelita zostanie pokryta szczelnie warstwą bakterii. Staniemy sie poprzez to rownież zdrowsi. Dzieje sie to również za sprawą wsparcia, jakiego wzajemnie udzielają sobie bakterie probiotyczne oraz organizm człowieka. Może być to również dynamiczna rownowaga, w ustaleniu której czynnie bierze udzial nasz organizm. Kiedy jesteśmy w stresie, mamy ciężkie przeżycia – wnet dostajemy wzdęcia. Oznacza to, że doszło do utraty kontroli naszego organizmu nad życiem jelitowym. Nie wiemy wciąż jeszcze na jakiej zasadzie to również się dzieje. To wszystko to również może być niezwykle istotne dla naszego zdrowia, o czym świadczy poniższa obserwacja: Czasem pośród zwolenników „żywych kultur bakterii” pojawiają sie głosy, że szczepy bakteryjne zawarte w preparatach leczniczych sa mniej wartościowe, bo poddane suszeniu. Tymczasem liofilizacja nie oznacza „zabicia”, a „uśpienie”. W kapsułkach znajdują się wyselekcjonowane szczepy, nie dość, że zdolne przetrwać procs suszenia, to również wciąż jeszcze „odżyć” więc już w jelitach. Badania skuteczności „pracy” w jelitach najczęściej dotycza bakterii liofilizowanych, nie zaobserwowano wyra żywe liofilizowane (suszone na zimno, w stanie uśpienia). Bakterie naturalnie zamieszkujące zakamarki naszego przewodu pokarmowego nie powodują żadnych dolegliwości – wręcz przeciwnie, wspomagają proces trawienia pokarmów i chronią wnetrze naszego ciała przed swoimi chorobotwórczymi „kuzynami”. My natomiast, jako dobry symbiont, zapewniamy im schronienie i dostawy energii. Jednakże jak wykazaly badania, nie posiadamy oni wszyscy takich samych bakterii – ich skład gatunkowy i ilościowy rożni sie u każdego z nas. Duży wpływ posiada również obecność siarki (dużo miesa w diecie, konserwanty). Obecność siarki powoduje rozwoj bakterii redukujacych siarczany . Wywołują one stany zapalne jelit i zwiększają ryzyko zachorowania na raka jelita grubego. Siarki dużo zawiera jesteśmy w stanie mieso. Obecność siarki pobudza również rozwoj flory która metabolizuje takie gazy jak metan, wodór które powodują powstwanie kancerogenów niszczących DNA oraz utrudniających proces jego naprawy. Wybierając najlepszy preparat probiotyczny najlepiej poradzić się lekarza, ponieważ są pomiędzy nimi subtelne różnice, dotyczace choćby przeznaczenia, czasu stosowania, intensywności dzialania, itd. Odmienne probiotyki są stosowane u dzieci, odmienne u doroslych. Ich przyjmowanie zaleca sie w przypadku antybiotykoterapii oraz po niej nie krócej niż 7 dni (najlepiej zgodnie z zaleceniem lekarza), przewlekłego stresu oraz przemęczenia, nadmiernego spożywania alkoholu, nieodpowiedniej, źle zbilansowanej diety, uszkodzenia śluzówki jelita np. wskutek choroby. Dawkowanie oraz czas kuracji najlepiej skonsultować z internistą, badź lekarzem prowadzącym, ewentualnie zastosować się do zaleceń farmaceuty albo zawartych w ulotce informacyjnej. Pojęcie probiotyki pochodzi od greckich słów pro-, czyli za i bios oznaczającego życie. Terminem tym określa się wyselekcjonowane żywe mikroorganizmy, które spożyte w stanie żywym, w odpowiednio dużej ilości mają zdolność przeżycia pasażu jelitowego oraz wywierają korzystny wpływ na ludzkie zdrowie człowieka. Dla zwykłego człowieka najlepszym źródłem probiotyków w diecie są: fermentowane produkty mleczne: jogurty, kefiry, mleko acidofilne, maślanka. Bakterie mlekowe znajdują się też w szeroko dostępnych, tanich kiszonkach (kapusta, ogórki). W ramach poprawy funkcjonowania jelit można również korzystać z dostepnych na rynku preparatów probiotycznych. Zgodnie z aktualnym stanem wiedzy, skład flory jelitowej nie zależy od sposobu odżywiania. Wyróżniono natomiast trzy „enterotypy” (czyli rodzaje flory bakteryjnej jelit), które nazwano odpowiednio „bacteriode”, „prevotella ” oraz „ruminococcus” – od przeważających w nich bakterii. W pierwszym dominują mikroorganizmy wykorzystujace głównie weglowodany oraz białka, natomiast pozostale dwa – lepkie bialka występujace w jelicie. – Odkryliśmy, że flora bakteryjna osób szczupłych oraz otyłych znacząco się różni. Nie wiemy wciąż jeszcze czy może ta zależność może być przyczyną, dodatkowym czynnikiem, czy może skutkiem otyłości. Skoro jednakże miałyby sie okazać przyczyną, musimy to również szczegółowo zbadać – powiedział Stanislav Dusko Ehrlich, mikrobiolog Francuskiego Narodowego Instytutu Badań nad Rolnictwem w Jouy-en-Josas. Probiotyki, jak wszystkie żywe organizmy, musza coś tam jeść. Najbardziej kochają cukier, zwłaszcza niektóre wlókna pokarmowe pochodzenia roślinnego, ktore niestrawione docierają do naszych jelit. Skoro dobre bakterie mają dość pożywienia, chętnie się namnażają oraz pozostają w naszych jelitach z korzyścią dla organizmu. Pożywienie dla bakterii probiotycznych to również jesteśmy w stanie prebiotyki. Dzięki obecności bifidobakterii oraz pałeczek kwasu mlekowego napoje fermentowane wykazują wlaściwości antynowotworowe oraz antymutagenne . Posiadają hamujący wplyw na rozwój mikroflory fekalnej , ktora uaktywnia substancje rakotworcze , a również posiadaja zdolność biodegradacji azotynów co zmniejsza ryzyko powstawania kancerogennych nitrozoamin .

Jak wiadomo odpowiednia ilość korzystnych kultur bakteryjnych w przewodzie pokarmowym zapewnia ochronę przed rozwojem mikroflory gnilnej oraz chorobotwórczej . Bakterie obecne w produktach fermentowanych działają bakteriobójczo wobec paleczek duru brzusznego , czerwonki oraz pratków grużlicy . Hamujacy wpływ na rozwój szkodliwych grup mikroorganizmow posiada produkowany pod ich wplywem kwas mlekowy , octowy i nadtlenek wodoru . Szczególnie wrażliwe na obecność nadtlenku wodoru są bakterie Clostridium – wywołujące szereg zatruć pokarmowych . Bakteriom obecnym w napojach fermentowanych przypisuje się też rolę wspomożyciela systemu obronnego organizmu . Mają one zdolność przemieszczania się z odcinków jelitowych do sieci naczyń limfatycznych , gdzie wzmagają podział limfocytów , i zwiększają produkcje interferonów. W warunkach beztlenowych w obecności soli żółciowych przyczyniaja się do pochłaniania oraz rozkładania cholesterolu , maja zatem znaczacy udział w prewencji schorzeń miażdżycowych. Skoro przechodzisz antybiotykoterapię albo masz odmienne wskazania do stosowania probiotyku, skup się na nim. Prebiotyki nie pomogą, kiedy naturalna flora bakteryjna może być niewystarczająca, bądź nieprawidłowa. Odmienne bakterie, w tym chorobotworcze, mieszkajace w twoich jelitach również powinny lubić złożone cukry (polisacharydy) z wlókien, a przyrost dobrych bakterii nadto wolny (stąd potrzebne probiotyczne wsparcie). Wprawdzie profesjonalne prebiotyki zostały przygotowane w taki sposob, by odżywiać dobre bakterie, nie nadając sie zarazem dla bakterii oraz grzybów chorobotwórczych (np. scFOS), cały czas jednakże nie zastępując probiotyków. Najlepiej stosować je profilaktycznie, po konsultacji z lekarzem. Prebiotyki z kolei nie odpowiadają bezpośrednio za dostarczanie cennych bakterii. Są to również tak naprawdę nietrawione poprzez człowika składniki żywności, które stymulują wzrost i/lub aktywność określonych bakterii w jelicie grubym. Tutaj zaliczamy niektóre białka, peptydy, tłuszcze a w szczegolności oligo oraz polisacharydy. Najpopularniejsze to również fruktooligosacharydy, których szczególnie bogatym źródłem są czosnek, cebula, banany, pomidory, szparagi, cykoria. Dlaczego liczba „dobrych” drobnoustrojów może być niższa u osob z nadwagą? Wyjaśnieniem może być też zatrważajaca statystyka stosowania antybiotyków. Lekarze oraz epidemiolodzy alarmują więc już od dawna, że nadużywanie antybiotykow powoduje uodparnianie się groźnych bakterii chorobotworczych na szkodliwe dla nich składniki leków. Okazuje się, że kłopot ów posiada drugie dno – antybiotyki coraz bardziej niszczą naszą naturalną, potrzebną do prawidłowego funkcjonowania, florę bakteryjną. Bakterie żyjące w jelicie wydaja się mieć wpływ na rozwój mózgu oraz zachowanie osób doroslych – według wyników nowych badań dofinansowanych ze środkow unijnych, ktore zostały opublikowane w czasopiśmie Proceedings of the National Academy of Sciences (PNAS). Odkrycia sugeruja, że kolonizacja naszych jelit poprzez drobnoustroje we wczesnym okresie życia może mieć kluczowe znaczenie dla zdrowego rozwoju mózgu. Wyniki badań powinny mieć też znaczenie dla naszej wiedzy na temat zaburzeń psychicznych. Na co dzień warto wprowadzić do diety naturalne prebiotyki które usprawniają pracę układu pokarmowego oraz dodatkowo odżywiają bakterie probiotyczne. Znajdziesz je w karczochach, cykorii, natce pietruszki. Właściwości prebiotyczne wykazuje również laktuloza, cukier zawarty w lekach o działaniu usprawniającym perystaltyke jelit, ale decyzję o jej ewentualnym stosowaniu lepiej pozostawić lekarzowi. Termin synbiotyk oznacza kombinację probiotyków z prebiotykami. Teoretycznie wydawaloby się, że to rownież rozwiazanie optymalne, najlepsze możliwe, etc. Tymczasem synbiotyki nie opanowaly rynku. Przyjęły się przede wszystkim jako preparat dla dzieci. Niektóre suplementy są naprawde smaczne, dostępne w postaci granulatu, zatem łatwiej zachęcić do ich spożywania maluchy. Pomagają podczas problemów trawiennych, łagodzą bóle brzucha oraz wzdecia u dziecka, przyspieszając usuwanie gazow jelitowych. Podczas typowej kuracji antybiotykowej zalecane może być przyjmowanie dodatkowych leków osłonowych, tzw. probiotyków – może być to rownież nic innego jak „dostawa” dobrych bakterii, na przyklad z rodzaju Lactobacillus. Przyjmowanie wyselekcjonowanych, korzystnych szczepów chroni przed niebezpieczeństwem zasiedlenia „wolnych przestrzeni” poprzez bakterie chorobotworcze. Jak się okazuje, ubytek naturalnej flory bakteryjnej może nie jedynie grozić chorobami, ale też doprowadzić do nadwagi. Dolegliwości układu krążenia związane sa ze nadto wysokim poziomem trójglicerydów oraz cholesterolu we krwi. Parametry te powiązano z bakteriami, które znajduja się w dolnej cześci składowej przewodu pokarmowego oraz odpowiadaja za wchłanianie i trawienie wielu składników odżywczych. Udowodniono, że ilość energii pobranej z pokarmu może sprzyjać powstawaniu otyłości czy może cukrzycy u pacjentów. Bakterie jelitowe powinny odpowiadać za powstawanie płytek miażdżycowych poprzez konwersję choliny, która stanowi składnik lecytyny. Lecytyna (nazywana też fosfatydylocholiną) może być tłuszczem zlożonym, w skład którego wchodzi glicerol, kwasy tłuszczowe, reszta fosforanowa oraz cholina. Zwiazek ów występuje w dużych ilościach w jajkach, w mięsie (głównie w watrobie), w serze oraz w rybach. Lecytyna uważana może być też za suplement diety, który wpływa na pamięć oraz koncentrację. Tymczasem badania wykazały, że cholina, tlenek N-trimetyloaminy (ang. trimethylamine N-oxide; TMAO) oraz betina, czyli najważniejsze metabolity lecytyny mają ogromny wpływ na rozwoj miażdżycy. Dostępne na rynku preparaty zawierają wystarczającą, zwykle zbliżoną do klasycznych probiotykow, ilość korzystnych mikroorganizmów. Zarazem zdania pośród lekarzy oraz dietetyków co do skuteczności oraz w ogóle celowości dodawania prebiotyku w synbiotykach sa podzielone. Uważa się, że sam jeden probiotyk w leczniczym stężeniu radzi sobie równie dobrze, skoro jedynie w diecie są produkty roślinne. Stąd prawdopodobnie utrzymująca sie popularność nowoczesnych, a zarazem więc już sprawdzonych, zaufanych oraz skutecznych probiotyków. Warto jednakże pamiętać, że synbiotyki na pewno również pomagają, dodatkowe „jedzenie” dla bakterii na pewno nie zaszkodzi, a niejednokrotnie osobnicza reakcja na konkretny preparat może być inna. Poza metodą prób oraz błędów, raczej zawodną, na pewno wyjściem może być konsultacja z lekarzem, który najprędzej oceni (znając nasz stan zdrowia oraz potrzeby), co i jak stosować. Procedura pobrania bakterii do przeszczepu polega na wyizolowaniu ich z kału zdrowej, szczupłej osoby oraz wprowadzenia do wnętrza jelit chorego podczas zabiegu kolonoskopii. Dużo osób posiada opory przed poddaniem się takiej procedurze, zarówno jako biorca, jak oraz dawca takiego „przeszczepu”. Eksperci jednakże przekonują, że może być to rownież metoda skuteczna – leczy chroniczne dolegliwości gastryczne, takie jak przewlekłe biegunki czy może zaparcia, a u wielu pacjentów też sprzyja chudnieciu. W Stanach może być jednakże klopot natury organizacyjnej, bo tamtejsza agencja Food and Drugs Administration, nadająca pozwolenia m.in. do stosowania leków, nie podjęła wciąż jeszcze decyzji, do jakiej kategorii środkow farmaceutycznych zaliczyć bakterie pochodzące z ludzkiego kału. Póki co ich stosowanie ograniczone może być jedynie do kilku ośrodkow w kraju oraz nie podlega żadnej refundacji. W ostatnich latach zauważa się gwałtowny wzrost zachorowań na cukrzycę typu II. Najnowsze badania sugerują, że bakterie jelitowe powinny stanowić źródlo informacji o owych dolegliwościach. Profesor Jun Wang z Uniwersytetu w Kopenhadze potwierdza, że osoby chore na cukrzycę typu II mają wysoki poziom czynników chorobotworczych w przewodzie pokarmowym. Zbadano flore jelitową u 345 Chińczyków, z czego 171 pacjentów chorowało na cukrzyce typu II. Zespół naukowców zidentyfikował wskaźniki biologiczne i tzw. agresywne środowiska bakteryjne w jelitach. Podobne badania przeprowadzano na cukrzykach w Danii oraz wykazano, że istnieją znaczące różnice w składzie oraz w funkcjonowaniu bakterii jelitowych u chorych. Ponadto w ramach projektu badawczego MegaHit europejscy naukowcy znaleźli blisko 3,3 miliona genów u bakterii jelitowych duńskich oraz hiszpańskich pacjentów, ktore powinny pełnić kluczową rolę w rozwoju wielu poważnych schorzeń. Badania nadal trwaja. Brytyjscy naukowcy wykazali w doświadczeniach laboratoryjnych, że genetycznie zmodyfikowane bakterie jelitowe powinny produkować olej napedowy. Szczególną cechą tego sposobu może być fakt, że paliwo produkowane poprzez bakterie może być chemicznie identyczne z paliwem otrzymywanym ze źródel kopalnych. Bakterie jelitowe powinny być też zatem stosowane do bezpośredniej produkcji, bez potrzeby drogiego uszlachetniania czy może rownież dostosowywana silników samochodowych, jak piszą naukowcy w “Proceedings” amerykańskiej Narodowej Akademii Nauk (“PNAS”).

Choroby jelit – co warto wiedzieć na ten temat?

Omówimy poniżej najważniejsze choroby jelit. Leczeniem dolegliwości jelit zajmuje się gastroenterolog. Najczęstsze dolegliwości występujace przy chorobach jelit to również m.in.: ból brzucha, biegunka, zaparcia, zmienna częstość wyprożnienia, wzdęcia, niestrawności, ludzka krew w kale, nudności, wymioty, osłabienie organizmu, anemia. Jelita to rownież najdłuższy odcinek przewodu pokarmowego, który znajduje się pomiędzy żołądkiem a odbytem. Jego długość może przekraczać także 7 m. Ta sekcja przewodu pokarmowego może być odpowiedzialna za trawienie pokarmu oraz wchłanianie substancji odżywczych, a również za odzyskiwanie wody oraz formowanie stolca. Tak dlugi narząd narażony może być na liczne procesy chorobowe, które można podzielić na procesy zapalne, zmiany o podłożu immunologicznym oraz genetycznym, a również nowotwory. Dużo z owych procesów chorobowych stanowi zagrożenie dla zdrowia, a wszystkie objawiają się nieprzyjemnymi dolegliwościami. Najczęstszą przyczyna problemow z jelitami może być pojawiający się w nich stan zapalny. Zmiany chorobowe wystąpić powinny w jelicie cienkim albo grubym, czasem zajmuja niemal cale jelito, dużo częściej niewielkie fragmenty. Przyczyn zapalenia jelit może być też wiele. Jedną z nich może być zatrucie pokarmowe wywołane zjedzeniem np. nieodpowiednich grzybów, albo złe nawyki żywieniowe. Kolejna grupa zapaleń spowodowana może być działaniem drobnoustrojów: wirusow oraz bakterii, albo pasożytów. Powodem stanu zapalnego powinny być też również niektóre leki, jak też alergeny (w przypadku alergików). Diagnozy dokonuje lekarz na podstawie tzw. kolonoskopii, czyli badania polegającego na obejrzeniu wnętrza jelita i często pobrania wycinka do badania. Objawem zapalnych dolegliwości jelit są bóle brzucha, brak apetytu, nudności, biegunki. Często w kale zaobserwować można śluz albo krew. Organizm nie może być w stanie prawidłowo przyswajać niektórych składników odżywczych, tak zatem pojawić się powinny różnego rodzaju niedobory, chudnięcie, anemia.

1. Pierwsza – rzekomobłoniaste zapalenie jelit. Za wystapienie rzekomobłoniastego zapalenia jelit odpowiedzialne są toksyny wydzielane przez, powszechnie występujace, bakterie gram-dodatnia clostridium difficile. Ich namnożenie w organizmie chorego najczęściej spowodowane może być nieprawidłowa florą bakteryjną jelit albo długim przyjmowaniem antybiotykow. Zdarza się do zakażenia dochodzi w czasie hospitalizacji. Schorzenie dużo dużo częściej występuje u osób ze złamaniem kręgosłupa , niedrożnościa jelit, rakiem okrężnicy, białaczką albo innym nowotworem. Na zakażenie bardziej narażeni są chorzy na mocznice, niedokrwienne zapalenie jelit albo chorobe Hirschsprunga (rzadka dolegliwość genetyczna jelit). Rzekomobłoniaste zapalenie jelit może pojawić sie w czasie przyjmowania chemioterapii , po ciężkim oparzeniu albo zakażeniu. W zależności od przebiegu schorzenia towarzyszace mu objawy powinny przybierać różne nasilenie. Przy łagodnym przebiegu pacjenci najczęściej skarżą się na biegunkę, ból brzucha i goraczkę. W postaci ciężkiej dodatkowo występuje wstrząs, odwodnienie i znaczne zmniejszenie albumin w moczu (albuminy to również białka regulujące poziom krwi i wody w tkankach). Najbardziej charakterystycznym objawem rzekomobłoniastego zapalenia jelit może być pojawienie się na błonach śluzowych jelita szarożółtych błon rzekomych. Schorzenie potwierdza się wykonujac endoskopię z pobraniem wycinka do badania histopatologicznego i posiew kału pod kątem bakterii clostridium difficile. W przypadku rzekomobłoniastego zapalenia jelit stosuje leczenia właściwego doraźne. W pierwszej kolejności odstawia się środki leczenia mogące wywołać zmiany chorobowe w jelitach oraz zastępuje je lekami bakteriobójczymi. Dodatkowo wyrownuje się zaburzenia elektrolitowe, wodne i uregulowanie stężenia albumin w osoczu. U pacjentów, u ktorych pojawiają się powikłania, przede wszystkim w okrężnicy, konieczna może być interwencja chirurga .

2. Kolejna – dolegliwość uchyłkowa jelit – obecność licznych uchyłków w przewodzie pokarmowym. Najczęściej występują one w jelicie grubym na terenie esicy (ponad 90% wszystkich uchyłków). Nigdy nie występuja w odbytnicy. Blisko zawsze sa to również uchylki nabyte. Uchyłki wrodzone mają marginalne znaczenie. Uchyłki jelita grubego sa zaliczane do dolegliwości cywilizacyjnych. Najczęściej występują one w społeczeństwach zachodnich. Blisko nigdy nie spotyka się ich w krajach rozwijających się. Pojawiają sie zazwyczaj w 5, 6 dekadzie życia. Szacuje się, że blisko 2/3 populacji w wieku podeszłym może być dotknięta tą chorobą. Sa to również dane prawdopodobnie niedoszacowane, ponieważ w większości przypadków uchyłki nie dają żadnych dolegliwości. Jedynie około 10% chorych posiada jakiekolwiek objawy. W młodszym wieku uchylki zdarzają się rzadko, a skoro wiec już to również dotyczą głównie otyłych meżczyzn, dają cięższe objawy oraz dużo częściej wymagają interwencji chirurgicznej. W starszym wieku nie posiada specyfikacji co do plci. Dolegliwość wystepuje z jednakową częstotliwościa zarówno u kobiet jak oraz u mężczyzn. Uchyłek może być kieszonkowatym uwypukleniem jelita. Badanie epidemiologiczne wskazują na to, że najważniejszą role w powstawaniu uchyłków może mieć skutecznia dieta z niedostateczną zawartością włókien roślinnych. Czas pasażu jelitowego może być wtenczas dłuższy, a masa stolca mniejsza. Prowadzi to rownież do nadmiernych skurczów okrężnicy, przerostu warstwy mięśniowej okrężnej oraz wzrostu ciśnienia wewnatrzjelitowego. Pod wplywem tego ciśnienia dochodzi do wypchnięcia na zewnatrz błony śluzowej. Proces odbywa sie w punktach zmniejszonego oporu, tj. w miejscach przechodzenia naczyń krwionośnych poprzez warstwę mięśniowa okrężną. Uchylki jelita są uchyłkami rzekomymi. Składają się jedynie z błony śluzowej oraz wyścielającej ją od zewnątrz otrzewnej. Nie zawierają warstwy mięśniowej.

3. Trzecia istotna – dolegliwość Leśniowskiego – Crohna należy do nieswoistych zapaleń jelit o przewlekłym zapalnym charakterze. Może być to również dolegliwość o podłożu autoimmunologicznym. Przyczyny występowania dolegliwości nie są znane. Wskazuje się na czynniki genetyczne, środowiskowe oraz psychosomatyczne. Dolegliwość przebiega w postaci następujących po sobie nagłych ataków oraz remisji.Zmiany zapalne zawsze obejmują końcowy odcinek jelita grubego. Następnie powinny rozszerzyć się na esice, poprzecznicę oraz ostatecznie objąć całe jelito grube. Najczęstszymi objawami dolegliwości są: obrzek, krwawienia, przekrwienie oraz owrzodzenie, biegunka, ludzka krew w stolcu, bolesne parcie na stolec, ogólne osłabienie, spadek wagi ciała, brak apetytu, bóle brzucha, przyspieszone bicie serca, czasem gorączka. Chorobę diagnozuje się na podstawie badania endoskopowego wraz z pobraniem wycinków i ich badaniem histopatologicznym. Dodatkowo przeprowadza się podstawowe badania laboratoryjne. Wrzodziejącego zapalenia jelita grubego nie da się calkowicie wyleczyć. Można jedynie opanować stan zapalny oraz złagodzić objawy. Stosuje sie, w zależności od stadium choroby, leczenia wlaściwego farmakologiczne albo operacyjne. W terapii farmakologicznej stosuje się środki leczenia przeciwzapalne oraz immunosupresyjne. W przypadku, kiedy leczenia właściwego farmakologiczne nie daje rezultatów konieczne może być przeprowadzenie zabiegu chirurgicznego – kolektomii, czyli całkowitego usunięcia jelita grubego. Po wykonanie tego zabiegu wytwarza się stomię (sztuczne wyprowadzenie jelita cienkiego albo grubego poza jamę brzuszną, na powierzchnię skóry brzucha, gdzie przytwierdzane sa specjalne worki na kał). W leczeniu dolegliwości koniczna może być skutecznia dieta z ograniczeniem ilości błonnika pokarmowego. Dolegliwość Leśniowskiego-Crohna (lac. morbus Leśniowski-Crohn, morbus Crohn, ileitis terminalis, ileitis regionalis, skrót: „ChL-C”) – zapalna dolegliwość jelita o niewyjaśnionej etiologii, zaliczana do grupy nieswoistych zapaleń jelit (IBD). Opisana została po raz pierwszy poprzez polskiego lekarza Antoniego Leśniowskiego w 1904 roku, dokładniejszego opisu dostarczył Burrill Bernard Crohn ze wspólpracownikami w 1932 roku. Stąd również znana może być powszechnie w innych krajach jako dolegliwość Crohna. Może być to rownież przewlekły, nieswoisty proces zapalny ściany przewodu pokarmowego. Może dotyczyć każdego jego odcinka, ale najczęściej lokalizuje się w końcowej części składowej jelita cienkiego i początkowej jelita grubego. Z tego względu dawniej określane również jako ileitis terminalis. Etiologia tego schorzenia nie może być znana oraz nieznana może być też skuteczna metoda wyleczenia.

4. Czwarta – powszechna – wrzodziejące zapalenie jelita grubego (łac. colitis ulcerosa, CU), zaliczane do grupy nieswoistych zapaleń jelit (Inflammatory bowel disease – IBD) – może być przewlekłym procesem zapalnym błony śluzowej odbytu albo jelita grubego, o nieustalonej dotychczas etiologii. Stan zapalny błony śluzowej jelita powodujacy zaburzenia trawienia. Istnieje dużo rodzajow zapalenia jelit, a ich cechą wspólną są przyczyny zakażenia. Stan zapalny wywołują bakterie albo produkty spożywcze, które z jakichś powodów nie nadawały się więc już do spożycia (np. przekroczenie daty przydatności do spożycia, niewłaściwe przechowywanie produktu). Stan zapalny może pojawiać się zarówno w jelicie cienkim, jak oraz grubym. Wrzodziejące zapalenie jelita grubego może być nieswoistą chorobą zapalną jelit o niewyjaśnionej etiologii. Pewny wpływ na rozwoj schorzenia mają czynniki m.in. genetyczne – świadczy o tym rodzinne występowanie. Ustalono parę genów podatności na zachorowanie – leża one na chromosomach 3, 7, 12 oraz 16. Środowiskowe – Istnieje korelacja pomiędzy stanem psychicznym pacjentów (takim jak uraz psychiczny oraz nieprawidłowa reakcja na stres) a występowaniem choroby. Ponadto flora bakteryjna u osób chorych na colitis ulcerosa różni się jakościowo oraz ilościowo od flory występującej u osob zdrowych, jednakże nie wiadomo, czy może może być to również przyczyna czy może raczej skutek choroby. Szczególny wpływ mają niektóre szczepy Escherichia coli oraz Bacteroides vulgatus. Z badań kliniczno-kontrolnych wynika, że osoby z wyciętym wyrostkiem robaczkowym przed 20 rokiem życia rzadziej chorują. W ostatnich latach pojawiły się metaanalizy donoszace o zwiększonym ryzyku zachorowania u osób, które nie pala bądź zaprzestały palenia papierosów; równocześnie palenie może zmniejszyć dolegliwości. Albo immunologiczne – wzmożona aktywacja limfocytów T CD4+. Wytwarzają one wieksze ilości cytokin, od których zależy dalszy przebieg odpowiedzi immunologicznej. Dominuje subpopulacja limfocytów Th2, produkujących interleukiny (IL) 4, 5, 6, 10 (odpowiadają za typ humoralny odpowiedzi ze zwiększoną syntezą przeciwciał). Dolegliwość objawia się tym, że jelita po jedzeniu kurczą się mocniej oraz dużo częściej niż zwykle. To rownież z kolei powoduje bóle brzucha, nudności, wymioty, wzdecia, biegunki albo zaparcia. Charakterystyczne są również niepełne wypróżnienia i uczucie pełności także po niewielkim posiłku. Dolegliwości nasilają się w sytuacjach stresowych, a nie występują w nocy, kiedy jesteśmy odpoczęci oraz zrelaksowani. Co ciekawe niektórzy uskarżają się na silne bóle brzucha oraz biegunki, innym dokuczaja kurczowe bóle jelit oraz zaparcia. Są oraz tacy, którzy narzekają na wzdęcia, pełność w żoładku oraz bole brzucha. Zespół jelita nadwrażliwego daje podobne objawy jak nietolerancja laktozy. Dlatego, by sie upewnić, co może być też przyczyną dolegliwości, najlepiej wykluczyć nietolerancje laktozy (cukru mlekowego). Należy usunąć z diety mleko oraz wszystkie produkty zawierające także niewielką ilość mleka na trzy tygodnie. Trzeba je zastąpić chudym twarogiem, kefirem albo jogurtem naturalnym, ktore mają niewielkie ilości laktozy oraz obserwować, czy może dolegliwości się zmniejszą. Po tej przerwie wypić 2-3 łyżki mleka. Skoro dolegliwości się pojawia, prawdopodobnie bóle są zwiazane z nietolerancją laktozy. Choroba ta występuje często u seniorów i osób, które rzadko piły mleko. W ich przewodzie pokarmowym może być niewiele laktazy – enzymu trawiącego cukier mleczny, co powoduje bóle brzucha oraz biegunki.

5. I piąta – bardzo powszechna – zespól wrażliwego jelita może być rozpowszechniony: szacuje się, że w Stanach Zjednoczonych występuje u 15% ludności, zwłaszcza powyżej 20. roku życia. Przyczyny sa nieznane. W 90% przypadków występuje bol. Posiada on charakter kurczowy oraz wędrowny, przemieszcza sie wzdłuż okrężnicy oraz promieniuje do tyłu. Łagodzi się po wydaleniu odchodow bądź gazów. Nieregularne dzialanie brzuszne może sie wyrażać w postaci zaparć albo biegunki. Ponadto powinny wystąpić wzdęcia oraz rozprężenie brzuszne. Przy zespole nadwrażliwego jelita wykrycie serii objawów pozaokrężnicowych [senność, gazy jelitowe, bol glowy, zgaga zamostkowa, nudności, ciażenie brzuszne po spożyciu posilku, lumbago] może być też pomocne przy stawianiu właściwej diagnozy. Niektóre z owych objawów wskazują, że pobudliwość mięśni nie ogranicza sie do okrężnicy. Odmienne narządy trzewne pozajelitowe powinny być też związane z tą samą anomalia ruchowa. Dotyczy to rownież pęcherza moczowego, którego pobudliwość odpowiada za dolegliwości moczowe, np. częste oraz bolesne mikcje. Jednakże symptomatologia może być też różnorodna zarówno u różnorodnych pacjentów, jak oraz u tego samego pacjenta w różnorodnych okresach. Leczenia właściwego nie posiada określonego schematu, ale może być dostosowywane do poszczególnego przypadku. Przede wszystkim należy unikać lekceważenia objawów. Powinny one być też dokladnie sprawdzone, też pod względem psychologicznym. Nie posiada standardowej diety dla pacjentów dotknietych zespołem nadwrażliwego jelita. W przypadku zaparć oraz bólu stosuje się dietę bogatą w błonnik. Zwiększenie objętości kału wiaże się bowiem ze zmniejszeniem aktywności skurczowej odpowiedzialnej za mocne naciski światła jelitowego, stanowiące przyczynę spowolnienia przeplywu jelitowego i wystąpienia bólu. Leczenia właściwego farmakologiczne posiada na celu modyfikację zmienionej ruchliwości okreżnicy. U pacjentow cierpiących na odmianę zaparciową (bol oraz zaparcie) ruchliwość okrężnicy może być zwiększona, natomiast u cierpiących głównie na biegunkę może być ona mniejsza. W pierwszym przypadku skuteczne sa środki leczenia przeciwskurczowe, a w drugim środki leczenia przeciwbiegunkowe. Na depresję oraz niepokój wywolywane choroba można stosować środki uspokajajace albo przeciwdepresyjne. Zespół jelita nadwrażliwego, znany bardziej jako zespół jelita drażliwego, to również przewlekłe zaburzenie jelitowe, niezapalne. Charakteryzuje sie bólem brzucha, nierównomiernym wypróżnianiem (biegunka albo zaparcia, albo obie dolegliwości naprzemiennie), przy czym nie można wyróżnić przyczyn organicznych. Nie wiadomo, co przyczynia się do powstania zespolu jelita drażliwego. Według najbardziej wiarygodnej hipotezy może być to rownież nieprawidłowa ruchliwość jelita, której towarzyszy zaburzenie odczuwania bolu trzewnego. Pośrod przyczyn wymienia się rownież czynniki natury genetycznej albo psychospołecznej, mogące predysponować do dolegliwości albo zaostrzać objawy. Rokowanie może być dobre, bo dolegliwość nie zagraża życiu pacjenta ani nie wplywa na sposób przyjmowania substancji odżywczych. Jednakże jakość życia chorego może ulec znacznemu obniżeniu ze względu na występujący ból oraz zaburzenia jelitowe. Różne badania wykazały zwiekszenie zachorowalności na depresje pośród osob cierpiących na zespół jelita drażliwego. Zbyt trudno ustalić, czy może zaburzenie może być przyczyną czy może konsekwencją bólów brzucha, chociaż specjaliści bardzo długo klasyfikowali (po części składowej błędnie) te chorobę jako zaburzenie o charakterze psychosomatycznym. Z tego powodu lekarze czesto przepisują pacjentom środki leczenia przeciwdepresyjne. Potwierdzono naukowo, że środki leczenia przeciwdepresyjne, zarówno te starszej generacji (np. środki leczenia trójcykliczne), jak oraz nowszej (należace do rodziny leków serotoninergicznych), zmniejszają objawy, ból oraz czas trwania zaburzenia, poprawiając jakość życia pacjenta. W związku z tym należy okazać zaufanie wobec wspomnianych zaleceń lekarskich, które pacjenci często odbieraja jako zaprzeczenie istnienia choroby, oraz wykorzystać pozytywne działanie owych leków na ruchliwość jelit.

6. Szósta – osobliwa. Świąd odbytu występuje u mnie od ok. 4-5 miesięcy. Prawdopodobnie są to również hemoroidy, ale nic nie pomaga po czopkach Hemorol ani po masci Posterisan. Jeśli stosowane preparaty nie przynosiły ulgi, można spróbować stosować miejscowo glikokortykosteroidy, substancje znieczulające albo ściągające. Jeśli świąd utrzymuje się od dłuższego czasu warto zweryfikować czy może są one spowodowane hemoroidami. Pośrod innych przyczyn świądu odbytu można wymienić stosowanie środków do higieny o działaniu podrażniającym, zmiany łuszczycowe, szczelina odbytu, obecność przetok czy może drożdżyca okolicy międzypośladkowej.

7. Siódma. Lambliozę wywołują pierwotniaki z gatunku Lamblia intestinali. Może być to również rozpowszechniona dolegliwość pasożytnicza jelita. Zarażony może być co dwudziesty Polak. Najczęściej chorują dzieci w wieku 2-5 lat. Cystami lamblii można zarazić się pijąc skażoną fekaliami wodę (cysty wydalane sa z organizmu wraz z kalem), jedząc surowe owoce oraz warzywa, a również w toalecie czy może piaskownicy. Cysty występują w wodach powierzchniowych, studniach przydomowych, stawach oraz jeziorach, do których powinny wpływać zanieczyszczenia wraz z fekaliami. Dolegliwość rozwija się od 7 do 21 dni. Objawy są różne, zależnie od odporności nasilenia zakażenia. Dorośli skarżą się na: nudności, wodnista, gwałtowną biegunkę, gazy, wzdęcia, bole brzucha. Pojawia się również gorączka, bóle głowy, zmęczenie, bezsenność, rekcje alergiczne oraz wysypka. Dzieci mają biegunke, ktora doprowadza do odwodnienia, utraty witamin, co może powodować anemie, długotrwałe przeziebienie oraz katary i pochrząkiwanie. Pasożyt umieszcza się w jelicie cienkim oraz rozregulowuje wchlanianie witamin rozpuszczalnych w tluszczach: A, D, E, K. Niekiedy pasożyty przechodzą do dróg żółciowych oraz powinny spowodować żółtaczkę i powiększenie wątroby. W skrajnie cieżkich przypadkach zakażenie lambliami może zagrażać życiu. Obecność cyst lamblii stwierdza się na podstawie badania próbek kału (jednak ze wzgledu na okresowość pojawiania się cyst konieczne będzie być może kilkakrotne badanie) albo testów enzymatycznych, ktore są szybsze oraz skuteczniejsze. Czasem bada sie również sok z dwunastnicy. Badanie to również musi być też przeprowadzone wkrótce po pobraniu. Leczenia właściwego musi obejmować całą rodzinę zarażonego. Najczęściej stosuje sie środki leczenia przeciwpasożytnicze: tynidazol, metronidazol albo atebryna. Leczenia wlaściwego trwa od 1 do 3 dni. Najlepszą jednakże ochroną przed zarażeniem lambliami może być odpowiednia higiena, picie wody z pewnych źródel, mycie owocow oraz warzyw.

8. Ostatnia – chyba najgroźniejsza – dość często występujący nowotwór jelita grubego. Może być zwykle późno wykrywany, a zatem trudny do wyleczenia oraz niestety często kończący się śmiercią. Objawy, które powinny nas zaniepokoić to również krwawienie w okolicy odbytu, ludzka krew w stolcu, zmiana rytmu wyprożnień oraz bóle brzucha. Warto pokonać lęk oraz skrepowanie oraz udać się na badania diagnostyczne, zwłaszcza skoro w rodzinie były przypadki zachorowań.

Jak radzić sobie z problemami jelita – jelito wrażliwe, gazy itd.

Jak wiadomo jelito grube dzieli się na: kątnicę z wyrostkiem robaczkowym, okrężnicę (części: wstępująca, poprzeczna, zstępująca, esowata) i odbytnicę (rectum). Tak zwane zagięcie wątrobowe i zagięcie śledzionowe stanowią często punkty orientacyjne. Problemem dla wielu mogą być gazy. U wielu osób gazy spowodowane są połykaniem dużych ilości powietrza, przy żuciu gumy czy jedzeniu. Warto zwrócić na to uwagę i zmienić nawyki. Już sama świadomość tego faktu jest pierwszym krokiem, do pozbycia się gazów jelitowych.

Błona śluzowa jelita jest gładka bez kosmków i zawiera liczne gruczoły Lieberkiihna. Wysłana jest nabłonkiem jednowarstwowym cylindrycznym z brzeżkiem szczoteczkowym oraz komórkami kubkowymi obficie wydzielającymi śluz, pomiędzy którymi rozsiane są komórki chromochłonne. Wewnętrzna warstwa błony mięśniowej ma przebieg okrężny, zewnętrzna podłużny, z tym że ta ostatnia ogranicza się tylko do 3 pasm (taeniae). Wbrew często spotykanemu przekonaniu błona mięśniowa jelita grubego jest cieńsza niż jelita cienkiego; łatwo ulega wypukleniom (haustra) przy skurczach. Częste tworzenie się uchyłków w ścianach jelita grubego przypisuje się brakowi bodźców z nie strawionych resztek pokarmowych. Z wyjątkiem odbytnicy, która leży pozaotrzewnowo, jelito grube umocowane jest na krezce, dłuższej w zakresie okrężnicy esowafej. Prawostronna część jelita grubego zaopatrywana jest z górnej, a lewostronna z dolnej tętnicy krezkowej, podczas gdy odbytnica odżywiana jest krwią z osobnych tętnic, a krew z niej nie odpływa do żyły wrotnej, tylko do żyły próżnej dolnej. Dlatego leki podane doodbytniczo omijają wątrobę i dlatego przy zastoju i nadciśnieniu wrotnym krew żylna trzewna szuka przez nie odpływu do vena cava, powodując żylaki odbytu. Jeśli chcesz mieć zdrowe, czyste jelita i optymalny poziom cholesterolu. Jeśli szukasz wiedzy na temat tego: jak dbać o zdrowie poprzez odpowiednie suplementy diety, jak skutecznie obniżyć poziom cholesterolu, jak szybko zlikwidować zaparcia i oczyścić organizm z toksycznych resztek pokarmowych jak minimalnym nakładem mieć dużo energii i dobre samopoczucie. Jeśli te tematy Cię interesują, czytaj dalej. Może zainteresować Cię praktyczna wiedza jak łatwo wprowadzić do diety Błonnik witalny i cieszyć się dobrym zdrowiem i samopoczuciem.

Spróbuj może Ulgix wzdęcia?

Częstą przyczyną gazów jelitowych, która jest bardzo popularna w dzisiejszych czasach, to zbyt mała ilość błonnika w codziennej diecie. Coraz bardziej przetworzona żywność ma zbyt mało błonnika, który jest krytycznie ważny w żywieniu! To właśnie błonnik stymuluje perystaltykę jelit, utrzymuje je w dobrej kondycji i stanowi środowisko dla odpowiedniej flory bakteryjnej jelit. Jelito drażliwe – pod tym pojęciem rozumiemy czynnościowe schorzenie okreżnicy, długotrwałe, o zmiennym nasileniu. Czasami nazywane też bywa colitis spasiica. Tu podciąga się też nieraz tzw. colitis mu-cosa. Zarówno nadmierne wydzielanie śluzu, jak i nadmierne stany kurczowe lub wzmożona perystaltyka należą do zmian czynnościowych. Dominującym komponentem są jednak zaburzenia motoryki. Choroba potrafi być bardzo dokuczliwa dla chorych i może zwłaszcza w formie segmentowej naśladować inne choroby jamy brzusznej. Występuje częściej u kobiet. Obserwuje się ścisły związek z sytuacjami stresowymi, konfliktowymi i z emocjonalnością chorych, — efektorem w tych okolicznościach staje się jelito. Choroba objawia się bólami o różnym nasileniu. Dolegliwości nasilają się często w obcym terenie lub odwrotnie — ustępują w podróży. Czasem daje się wymacać obkurczoną i tkliwą okrążnicę. W badaniu radiologicznym uwidocznia się wzmożona haustracja. Pomimo typowej nieraz anamnezy i wyglądu pacjenta rozpoznanie musi być stawiane przede wszystkim drogą wykluczenia innych chorób i dlatego może być żmudne i uciążliwe. W leczeniu najważniejsze jest właściwe objaśnienie chorego co do istoty dolegliwości i w ten sposób uwolnienie go od lęku i niepewności. Sprzyja temu dokładne przebadanie, konieczny jest jednak pewien wysiłek ze strony lekarza, aby ten cel osiągnąć. Jest też wiele produktów „gazo pędnych”, takich jak brokuły, kalafior, brukselka, fasola. Są one bardzo zdrowe, natomiast powinny być wprowadzane powoli do codziennej diety. Unikaj też jedzenia rafinowanych pokarmów, takich jak oczyszczony cukier, biała mąka (zwłaszcza pszenna), skrobia. Zamiast tego, jedz ryż brązowy, razowy chleb zamiast białego, czy cukier brązowy (a jeszcze lepiej Stewię – zwaną słodkim zielem). W związku z tym, iż przyczyny Zespołu Jelita Drażliwego (IBS) nie są jednoznaczne, chorobę można leczyć tylko objawowo. Niezwykle istotna w kuracji jest odpowiednia dieta, która w zależności od postaci, jaką przybiera choroba ogranicza spożywanie niektórych produktów. W kuracji istotną rolę mają także odpowiednie suplementy diety na trawienie, które znacząco poprawiają pracę jelit i regulują procesy zachodzące w układzie pokarmowym. Stanowią również doskonałe uzupełnienie codziennej diety i sposobu odżywiania. Lata badań nad schorzeniem wykazały, że ograniczenie niektórych spożywanych pokarmów ma wpływ na poprawę pracy jelit i częściowo zmniejsza, łagodzi objawy choroby. Dlatego osoby chore powinny ograniczyć spożywanie takich produktów jak: wyroby mleczne, różnego rodzaju orzechy, ryby, pszenicę, kukurydza, fasola, groch, kapusta , czekolada, cebula oraz posiłki bogate w tłuszcze. Osoby cierpiące na IBS nie powinny przesadzać z kawą i herbatą oraz powinny całkowicie wykluczyć spożywanie napojów gazowanych. Odpowiednia dieta powinna być uzależniona od stwierdzonej postaci chroby: przy biegunkach nalezy zrezygnować z produktów bogatych w błonnik np. pieczywa rzowego, warzyw strączkowych itp.), natmiast podczas zaparć zeleca się spożywanie pokarmów wysokoresztkowych (bogatych w błonnik). Biorąc pod uwagę całokształt możliwych przyczyn powstawania choroby zwanej – Zespół Jelita Nadwrażliwego oraz możliwe jej objawy, opracowano zestaw ogólnych zasad, którymi należy się kierować podczas stosowania odpowiedniej diety:
• Należy spożywać ok 5 lub nawet 6 niewielkich posiłków dziennie. Nie należy nadmiernie obciążąć układu pokarmowego zbyt dużymi porcjami. Nie należy jeść na stojąco, w pośpiechu lub zbyt łapczywie, nie rozdrabniając pokarmu do końca. Lekarze zalecają spożywanie większej ilości mniejszych posiłków (mniej kalorycznych) w regularnych odstępach czasu. Nie jest wskazane jednorazowe przejadanie się i tym samym przeciążanie układu pokarmowego.
• Nie żuj gumy do żucia – zwykle zawiera fruktozę i sorbitol i zaleca się również minimum 20 minut aktywności fizycznej dziennie.
• Posiłki powinny być bogate w różnorodne składniki odżywcze, jak podczas stosowania zwykłej diety odchudzającej. Pamiętajmy, że nasz organizm potrzebuje białka zwierzęcego, tłuszczów (nienasycone kwasy tłuszczowe w olejach roślinnych), warzyw i owoców – w odpowiednich ilościach – tylko różnorodna i zbilansowana dieta oparta na poniższych wytycznych dostarczy nam wszystkich niezbędnych pierwiastków i ułatwi funkcjonowanie.
• Posiłki powinny być ciepłe i przygotowywane z niezwykłą starannością, najlepiej gotowane, duszone, gotowane na parze, z rusztu lub grilla (bez dodatku tłuszczu!) lub przygotowywane w folii. Z diety należy całkowicie wykluczyć potrawy tłuste lub przyrządzane z dodatkiem tłuszczu. Tłuszcz wywołuje skurcze jelit, dlatego należy unikać tłustych produktów, takich jak: wędliny, pasztety, tłuste kiełbasy, konserwy wieprzowe itp. Najlepiej przyswajalne są tłuszcze roślinne (olej roślinny) i te występujące w mleku (masło w niewielkich ilościach).

• Najlepiej przyswajalne pokarmy mięsne to: chudy drób (wędliny), indyki, cielęcina, jagnięcina, polędwica, kurczaki, wszelkiego rodzaju chude wędliny, ryby (pstrąg, dorsz, sandacz, flądra, okoń, szczupak, mintaj).
• Należy pić dużo płynów – od 1,5 do 2 litrów dziennie (wody lub naturalnych soków warzywnych i owocowych bez dodatku cukru!). Unikaj napojów gazowanych oraz mocnej kawy i herbaty!
• Z diety należy całkowicie wykluczyć ostre przyprawy, na rzecz takich dodatków wzbogacających smak jak sól (w nieiwelkich ilościach), pietruszka, koper, melisa, bazylia, sok z cytryny, tymianek lub kmin.
• Bardzo istotna w naszej diecie jest odpowiednia suplementacja, dostarczanie organizmowi tych składników, których sam wytwarza zbyt mało, a które są mu niezbędne do właściwego funkcjonowania i regulują procesy trawienne. Zalecamy takie naturalne suplementy diety jak AC Zymes, Rhodiolin (działa odstresowująco, w efekcie rozkurczowo), MealTime, czy ProbioBalane – zestaw ten idealnie wpływa na układ pokarmowy i trawienny dbając o naszą florę jelitową.

W obrębie odbytu żaden, najnowocześniejszy nawet przyrząd nie zastąpi wartości badania palpacyjnego per lectum. Badanie to, podobnie jak oglądanie jamy ustnej i gardła, powinno należeć do rutynowego badania internistycznego, a już szczególnie u każdego chorego powyżej 40 r. życia skarżącego się na zaparcie, krew w stolcu lub bolesną defekację. Diagnostyka jelita grubego wspierana jest badaniami dodatkowymi obejmującymi badania rentgenowskie, endoskopowe i badanie kału. Kologiama za pomocą wlewu doodbytniczego, zwłaszcza metodą podwójnego kontrastu, jest w stanie bardzo szczegółowo przedstawić morfologiczny stan jelita, czasem może jednak napotykać na trudności w uwidocznieniu zmian drobnych, płaskich, np. owrzodzeń, nie mówiąc o niemożności obserwacji ukrwienia, nadżerek, zaniku błony śluzowej itp. zmian. Te cechy natomiast doskonale ujawnia endoskopia. Radiologicznie mała jest też zdolność rozpoznawcza w samej odbytnicy, natomiast w sposób nieporównanie lepszy badanie rentgenowskie informuje o przebiegu jelita i jego motoryce. W zakresie endoskopii wyróżnić należy wziernikowanie instrumentem łyżkowym, co dotyczy samego odbytu. Sztywne rektosigmoidoskopy sięgają na głębokość do 25 cm, rzadziej do 30 cm. Jest to szybka i względnie łatwa metoda badania. Krótsze fibroskopy pozwalają na wykonanie koloskopii do zagięcia śledzionowego, długie aż do caecum. Błonnik jest ważny w żywieniu osób z cukrzycą; przekonuje o tym np. badanie przeprowadzone w Medical Center w Dallas, USA, w którym brali udział pacjenci z cukrzycą typu 2. W tym typie zaburzeń podwyższony poziom glukozy spowodowany jest zarówno nieprawidłowym wydzielaniem insuliny, jak i zmniejszeniem skuteczności jej działania (insulinoodporność). Osoby biorące udział w eksperymencie przez 6 tygodni stosowały dietę zawierającą ilość błonnika rekomendowaną przez amerykańskie Towarzystwo Diabetologiczne, a przez następne 6 tygodni stosowały dietę eksperymentalną, również bogatą w błonnik. Dieta ta spowodowała obniżenie poziomu glukozy we krwi o ok. 10%, obniżyła też poziom cholesterolu.