Bóle mięśni – co z nimi począć?

Bóle mięśni oraz stawów czyli bóle mięśniowo-stawowe są oczywiście objawem wielu chorób, dotyczących nie tyle samych mięśni, ale rownież schorzeń układu nerwowego, infekcji wirusowych oraz dolegliwości ogólnoustrojowych.

Jak wiadomo ból może dotyczyć fragmentu ciała albo pojawiać się na calym jego obszarze. Zwykle zaczyna się w okolicy krzyża, skąd promieniuje wzdłuż kregosłupa na tył glowy, do barków, lokci oraz rąk, bioder, nareszcie do kolan oraz kostek. Dolegliwości obejmuja również klatkę piersiową, również ścięgna oraz więzadła, a także szczęki. Charakterystyczne dla fibromialgii może być występowanie tzw. punktów bolesnych. Ból mięśni oraz nasze kości może być też głęboki, rozlany, przewlekły. Chorzy skarżą się na pulsujące, świdrujące, wykręcające, kłujace oraz strzelające bóle mieśni. Zapalenie mięśni to także następny powód bólu. Wtenczas ból zaczyna sie niespodziewanie albo podstepnie. Rano pacjent może odczuwać sztywność mieśni. Dotknąć ich nie można, bo strasznie bola. Popularne środki leczenia z reguły nie przynoszą ulgi. Przyczyna może być też np. reumatoidalne zapalenie stawow. Wtenczas jak najszybciej trzeba pójść do lekarza. Dużo dolegliwości objawiających się bólami mieśni, których się nie leczy od samego początku, od najwcześniejszych objawów, może spowodować groźne powiklania, a także nieodwracalne kalectwo.

Pomiętajmy, że najczęściej przyczyną bóli mięśni może być nadmierny wysiłek. W wyniku wzmożonej aktywności fizycznej może pojawić się potreningowy ból mięśni, który czesto błędnie kojarzony może być z zakwasami. Intensywne ćwiczenia siłowe powodują bowiem uszkodzenia włókien mięśniowych, które potęgują odczuwanie bólu. Ból taki może się utrzymywać także parę dni po treningu. Zakwasy to także z kolei bol spowodowany nadto dużym stężeniem kwasu mlekowego w mięśniach. Może dolegać nam maksymalnie poprzez parę godzin po ćwiczeniach. Zazwyczaj bóle mięśni spowodowane nadmiernym wysiłkiem można złagodzić poprzez przyjmowanie odpowiednich leków przeciwbólowych oraz przeciwzapalnych. W przypadku, kiedy zaczynamy uprawianie sportu, warto to także robić stopniowo, by nie narażać mięśni na zbytnie, gwałtowne obciążenia. Bóle mieśni oraz stawow (mięśniowo-stawowe) powinny być też objawem wielu chorób. Najczęstszymi przyczynami bolu mięśni oraz stawów są przeciążenia, nadmierne rozciaganie oraz urazy. Nie mniej jednak pacjenci najczęściej zgłaszają się do lekarza z bólem przewlekłym, którego przyczyną powinny być też schorzenia nie jedynie samych mieśni, ale rownież układu nerwowego, infekcje oraz dolegliwości ogólnoustrojowe. Ból mięśniowy może mieć charakter ograniczony albo uogólniony.

Jak wiadomo zlokalizowany bol mięśniowy może dotyczyć jednego mieśnia albo grupy mieśniowej. Z kolei bol stawow zwykle może być wynikiem toczącego się w ich obrębie zapalenia. Staw może być wtenczas też obrzęknięty, nasza skóra nad nim może być zaczerwieniona oraz cieplejsza od otaczających tkanek, może występować upośledzenie ruchomości stawu. Oprócz bólów w mięśniach chorzy skarżą się na ogolne zmęczenie, osłabienie odporności, poważne zaburzenia snu, powiększenie wezłów chłonnych. Wszechogarniające zmęczenie nie pozwala wykonywać najprostszych czynności. Wraz z rozwojem dolegliwości następuje znaczne ograniczenie samodzielności. Zdarzają się sytuacje, w których bóle mięśni występują jako powiklanie różnorodnych dolegliwości oraz ostrych infekcji wirusowych. Powinny być też rownież wynikiem przyjmowania niektórych lekow, które przy dłuższym stosowaniu powodują uszkodzenia komórek mięśniowych. Zazwyczaj cechuja sie małym albo średnim natężeniem oraz powinny znacznie pogorszyć ogólny stan zdrowia pacjenta. Bezsenność może być częsta przy fibromialgii. Zaburzenia snu są związane z nieprawidlowym rytmem wydzielania melatoniny, kortyzolu i DHEA.

Niestety badania wskazuja również na nieprawidłowości w fazie NREM (głębokiego snu) – to także uniemożliwia głeboki oraz regenerujący sen, może być on bowiem stale przerywany poprzez nagła aktywność mozgu (jakby wyrwanego z głębokiego snu). Stąd jesteśmy w stanie obezwładniające zmeczenie. Tak, reumatyzm może dotyczyć też mięśni. Są to także określone jednostki chorobowe, w których występują bóle oraz osłabienie mięśni. W większości nieznana może być etiologia owych chorób, a kiedy się ich nie leczy, powinny spowodować także trwałe kalectwo. Jedną z takich dolegliwości może być zapalenie wielomięśniowe (PM). Dolegliwość może wystąpić w każdym wieku, najczęściej nie mniej jednak pomiędzy 30 a 50 rokiem życia. Kobiety choruja 2-3 razy dużo częściej niż mężczyźni. Charakterystycznym objawem występującym u wszystkich chorych może być ból oraz osłabienie mięśni, zwłaszcza pasa barkowego oraz lędźwiowego. Dolegliwość może przebiegać z zajęciem skóry oraz mamy wówczas zapalenie skórno-mieśniowe (DM). Zmiany zapalne w owych chorobach występuja też w mięśniu serca, gardla, krtani, przełyku oraz w tkance śródmiaższowej pluc. U co czwartego chorego na PM/DM można stwierdzić współistnienie nowotworu. Na szczęście dolegliwość ta występuje niezbyt czesto. Przyczyną bolu mięśni powinny być też również różne stany zapalne. często pojawia się w przypadku przeziębienia oraz grypy, którym towarzyszy wysoka temperatura. Tego rodzaju ból może też wystąpić wspólnie z innymi chorobami. Na takie bole często skarżą się pacjenci cierpiący na reumatoidalne zapalenie stawow albo nowotwory kości. Ból ów może być spowodowany działaniem substancji zapalnych, które krażac wraz z krwią, przedostają się do komórek mięśniowych. Bóle mięśni oraz stawów (mięśniowo-stawowe) – dolegliwości reumatyczne zapalenie wielomięśniowe oraz zapalenie skórno-mięśniowe – dolegliwość może zaatakować każdy mięsień, również miesień sercowy oraz drog oddechowych, doprowadzajac do ich osłabienia. W przypadku tej drugiej dolegliwości atakowana może być również skóra.

Typowo charakterystycznymi objawami są osłabienie mięśni (zwłaszcza ramion oraz ud), bólami stawów oraz sztywnością poranną. W przypadku zapalenia skórno-mięśniowego dodatkowo pojawiaja sie zmiany na skórze, glównie rumień fibromialgia – objawia się uczuciem wyczerpania, osłabieniem odporności, poważnymi zaburzeniami snu, powiększeniem węzłów chlonnych, zesztywnieniem rano, bólami mięśni oraz nasze kości w calym ciele. Powinny pojawić się również kłopoty z jelitami (od zaparcia do biegunki) polimialgia reumatyczna atakuje mięśnie szyi oraz karku, a również obręczy barkowej oraz biodrowe, co objawia się utrzymującym się dlużej niż 2 tygodnie bólem mięśni szyi oraz karku, obręczy barkowej oraz biodrowej (zwłaszcza przy ich ucisku). Pojawia się również sztywność tej grupy mięśni po małej aktywności ruchowej albo unieruchomieniu (najczęściej rano, po wstaniu z łóżka) reumatoidalne zapalenie stawów – na początku pojawiają się objawy przypominające grype, takie jak uczucie osłabienia, stan podgorączkowy, ból mięśni, utrata apetytu a również zmniejszenie masy ciała. W następnej kolejności pojawiają sie ból oraz sztywność poranna stawów, obrzęki stawow, tkliwość stawu na ucisk, ograniczenie jego ruchomości oraz deformacja stawów. Oprócz bólów w mięśniach chorzy skarżą się na ogólne zmęczenie, oslabienie odporności, poważne zaburzenia snu, powiększenie węzłów chłonnych. Wszechogarniające zmęczenie nie pozwala wykonywać najprostszych czynności. Wraz z rozwojem dolegliwości następuje znaczne ograniczenie samodzielności. Inna chorobą mięśni spotykaną w reumatologii może być polimialgia reumatyczna. Może być to także dolegliwość wieku podeszłego, której objawem może być bol oraz sztywność mięśni obręczy barkowej, rzadziej biodrowej, bez ich osłabienia oraz zaniku. Może kojarzyć się z zapaleniem tetnic, szczególnie skroniowych, potylicznych i w siatkówce, co prowadzi często do utraty wzroku. Zdarza się, że ból mięśni może oznaczać fibromialgię. Może być to także przewlekla choroba, która objawia się licznymi uporczywymi bólami mięśni oraz stawów. Powinny jej towarzyszyć odmienne dolegliwości, jak ogólne zmeczenie, sztywność ciała, problemy ze snem oraz zaburzenia nastroju. Poza tym powinny pojawić sie zawroty glowy, zaparcia i biegunki. Wiedza na temat tej dolegliwości może być nie mniej jednak ciągle niewielka oraz dużo objawów może początkowo wskazywać na odmienne schorzenia, co znacznie utrudnia jej zdiagnozowanie oraz skuteczne leczenie. Bezsenność może być częsta przy fibromialgii. Zaburzenia snu są związane z nieprawidłowym rytmem wydzielania melatoniny, kortyzolu i DHEA.

Często badania wskazują również na nieprawidłowości w fazie NREM (głębokiego snu) – to także uniemożliwia głeboki oraz regenerujący sen, może być on bowiem stale przerywany poprzez nagłą aktywność mózgu (jakby wyrwanego z głebokiego snu). Stąd jesteśmy w stanie obezwładniające zmęczenie. Silnego oraz długotrwałego bolu mięśni nie można nigdy lekceważyć. Może się bowiem okazać, że może być to także objaw poważniejszej choroby, która wymaga konsultacji lekarskiej. Inne objawy towarzyszące chorobie są równie dokuczliwe. Czesto pojawia się nadwrażliwość jelit oraz pęcherza moczowego, bole głowy przypominajace migrene, zespół niespokojnych nóg, zaburzenia pamieci oraz koncentracji, nadwrażliwość skóry, wysypki, suchość oczu oraz jamy ustnej, niepokój, depresja, dzwonienie w uszach, zawroty głowy, zaburzenia widzenia oraz koordynacji. Chorzy skarżą się na tzw. kluchy w gardle, zimne ręce oraz nogi. Do tego dochodzą dolegliwości ze strony narządów wewnętrznych (choć nie są uszkodzone). Zdarza sie niekontrolowany, przyspieszony oddech, kołatanie serca w stanie spoczynku, dolegliwości żołądkowe, zaparcia albo sklonność do biegunek, częste oddawanie moczu. Przy bólach mięsni obok leczenia właściwego farmakologicznego dobre efekty daje stosowanie fizykoterapii, a w tym masaży, akupunktury, akupresury, ultradźwięków, krioterapii, elektroterapii, pod warunkiem że zabiegi te są indywidualnie dobrane do danego pacjenta. To także one zapobiegają osłabieniu mieśni oraz łagodza ból. Podobną rolę odgrywają ćwiczenia rehabilitacyjne. Inne dolegliwości reumatyczne, którym może towarzyszyć ból mieśni oraz stawów to także zesztywniające zapaleni stawow kregosłupa, toczeń rumieniowaty układowy, twardzina układowa, dolegliwość Stilla, zespół Sjogrena, ostra gorączka reumatyczna. Bóle mieśni oraz stawów (mięśniowo-stawowe) – borelioza. Na boreliozę wskazują rumień wędrujacy, goraczka, złe samopoczucie, bóle głowy, bóle mięśni, które wystąpiły w ciągu kilku dni albo tygodni od ukąszenia poprzez kleszcza. Objawy zapalenia stawu (w tym dolegliwości bólowe) pojawiaja sie w późniejszym stadium choroby. Bóle mieśni oraz stawow (mięśniowo-stawowe) – zespól przewlekłego zmęczenia. Ból mięśni to także zazwyczaj efekt nadto dużego wysiłku, szczególnie skoro podjety byl on po dłuższej przerwie w aktywności fizycznej.

Wiadomo, że fizyczne obrażenia tkanki mięśniowej, np. przy wypadkach, też skutkują bólem mięśni. Bóle mieśniowe, które nie wynikaja z powyższych okoliczności oraz bardzo długo się utrzymuja, powinny być też wywolane poprzez niektóre choroby. Charakteryzuje się uogólnionym bolem mięśniowym i dominującym uczuciem ogólnego zmęczenia z towarzyszacym osłabieniem mięśni, które utrzymuje sie co najmniej pól roku. Powinny pojawić się również stany podgorączkowe, zasłabniecia, zawroty oraz bole glowy. Bóle mięśni oraz stawów (mięśniowo-stawowe) – zespół bólu mięśniowo-powięziowego (fasciomialgia). Bóle mięśni często mają charakter skurczowy, czasami ból pojawia się dopiero przy nacisku albo przy wykonaniu ruchu, w wykonaniu ktorego uczestniczy obolały mięsień. Bóle mięśni to także powszechna przypadłość. Temat ow często powraca w towarzyskich oraz rodzinnych rozmowach. Może być też powodem wizyt w gabinecie lekarskim. Choroba może mieć różnorodne podłoże. By we wlaściwym momencie skorzystać z pomocy specjalisty, konieczne może być prawidłowe wstępne rozpoznanie. Z jednej strony pozwoli nam to także zaoszczędzić czas, gdy kłopot może być dość blahy oraz wystarczy jego przeczekać. Z drugiej będziemy mogli przedstawić właściwą charakterystykę lekarzowi, kiedy konsultacja okaże się naprawdę konieczna. To ból ograniczony do jednego albo kilku mięśni, najczęściej przykręgosłupowych, szczególnie w odcinku lędźwiowym, ponadto w obręczy biodrowej oraz barkowej. Może również dotyczyć mięśni głowy oraz szyi. Bóle mięśni oraz stawów (mięśniowo-stawowe) – zespól niespokojnych nog. Skoro nie jesteś pewien, jaki czynnik odpowiedzialny może być za bóle mięśniowe, które odczuwasz, a ponadto utrzymują się one długo, udaj się do lekarza, ktory zleci odpowiednie badania oraz postawi właściwa diagnozę. W ustaleniu trafnych wniosków pomaga monitorowanie podejmowanych czynności i tego, co dzieje się w tym czasie z organizmem. Skoro obserwujemy u siebie objawy bólowe, warto sie zastanowić, gdy oraz w jakich okolicznościach maja one miejsce. Charakterystyczna może być nagląca potrzeba poruszania nogami, spowodowana niepokojem albo nieprzyjemnymi odczuciami w nogach.

Tymczasem dolegliwości te obserwuje się zazwyczaj podczas wypoczynku (najcześciej wieczorem oraz nocą), a ustępują w czasie ruchu (spacerowanie, naciągnięcie mięśni). Bóle mięśni oraz stawów (mięśniowo-stawowe) – zapalenie kaletki maziowej. Przyczyn tej dolegliwości może być wiele, bo wywoływane sa poprzez różne czynniki. ów najbardziej znany to także nadmierny wysiłek. Może to także się zdarzyć wtedy, kiedy poruszony jakimś wykładem o zdrowym trybie życia czy może rozmową z lekarzem o profilaktyce dolegliwości pacjent postanawia zaczać ćwiczyć. Oraz nie robi tego rozsądnie, czyli powoli oraz stopniowo. Od razu próbuje ostrego joggingu, godzinnej gry w tenisa itd. Wtenczas często następnego dnia nie może się podnieść z łóżka. Dosyć łatwo w takim przypadku usunąć ból, masując lekko nadwyrężony mięsień, oszczędzając go, a także przyjmując w razie konieczności środki leczenia przeciwbólowe oraz przeciwzapalne. Im gorsza kondycja, tym dłuższy czas powrotu do normy. Drugą dosyć częstą oraz bezpieczną, bo bez groźnych następstw, przyczyną bólu mięśni sa infekcje, np. grypa. Wystarczy wtenczas podporządkować się zaleceniom lekarza, czyli leżeć w łóżku oraz brać zalecone leki. Kiedy spedzamy dużo czasu w pozycji leżącej albo siedzącej, a wkrótce w następnej kolejności odczuwamy przykurcz oraz dyskomfort, przy czym dzieje sie to także wielokrotnie, związek przyczynowo-skutkowy wydaje się dość prosty. Bóle mieśni oraz stawów są rownież objawem zespolów dotyczących struktur okołostawowych, takich jak zapalenie kaletki maziowej, nadkłykcia, powiezi, ścięgna albo jego pochewki. W owych przypadkach ból występuje przy określonych ruchach w danym stawie albo miejscowa tkliwość oraz obrzek nad kaletką maziową albo przyczepem ścięgna. W spoczynku albo przy minimalnym ruchu brak objawów. Bóle mięśni oraz stawów (mięśniowo-stawowe) – urazy. Bóle mięśni może również spowodować, chociaż dzieje sie to także rzadko, dolegliwość naczyń obwodowych (tj. zwężenie naczyń krwionośnych kończyn górnych oraz dolnych) bądź neuropatia cukrzycowa albo alkoholowa, a przyczyną może być w tym miejscu schorzenie nerwów.

Jak wiadomo niektórzy chorzy cierpią po znieczuleniu ogólnym – może być to także skutek działania ubocznego lekow zwiotczających mięśnie. Czasem bóle mięśni występuja w niedoczynności tarczycy albo sa skutkiem ubocznym leczenia, np. chemioterapii albo terapii obniżającej poziom cholesterolu. Sa rownież odmienne przyczyny bólu mięśni. Może być też on spowodowany wysiłkiem podejmowanym niesystematycznie albo epizodycznie, co nie może być czymś normalnym dla ciala. Bóle mięśniowo-stawowe powinny być też rownież wynikiem urazów, np. naciągnięciem mięśnia, skręcenia oraz zwichnięcia stawów. Bóle mieśni oraz stawów (mięśniowo-stawowe) – niedobór potasu. Oraz nareszcie przyczyną bólów mięśni są schorzenia reumatyczne: różne zespoły bólowe pozastawowe (np.fibromialgia), zespoły bólowe kregosłupowo-korzeniowe, osteoporoza, układowe dolegliwości tkanki łącznej (np. reumatoidalne zapalenie stawów), zapalenie stawów z zajęciem kręgosłupa (np. zesztywniajace zapalenie stawów kręgosłupa) oraz inne. Dodatkowo organizm nie może być przyzwyczajony do takiego wysilku. Konieczny może być w tym miejscu zdrowy rozsądek. Czasami dochodzi do bolesnego naciągnięcia albo naderwania któregoś z elementów płaszcza mięśniowego, któremu może towarzyszyć obrzęk. Oprocz odpoczynku w czasie odbudowy mieśnia, można stosować zimne okłady i środki leczenia przeciwzapalne oraz przeciwbólowe. Bóle mięśni oraz stawow powinny być też też jednym z objawów niedoboru potasu. Pierwiastek ów może być odpowiedzialny m.in. za prawidłową pracę mieśni, rownież serca. Przy jego niedoborze pojawiają się bóle oraz skurcze mięśni (zwłaszcza nog), nieregularne bicie serca, podenerwowanie albo zmęczenie. Otóż ból mieśni może sygnalizować poważne choroby. Oraz obserwacja bólu poprzez chorego może pomóc lekarzowi w postawieniu diagnozy. Powinniśmy zwrócić uwagę, jak bardzo długo trwa ból; czy może posiada związek z wysiłkiem fizycznym; jaka może być reakcja na popularne środki leczenia przeciwbólowe; czy może może być to także ból tępy czy może również raczej nagły oraz ostry; czy może nie posiada związku z jakimś lekiem; jakie odmienne dolegliwości mu towarzyszą (sztywność, osłabienie, gorączka, zaburzenia snu); czy może może być większy w dzień czy może w nocy.

Kiedy boli Cię bark

Bark – jak ważny może być dla zdrowia uświadamiamy sobie, kiedy nie jesteśmy w stanie wykonywać prostych czynności. Jak tylko któryś z elementów jego konstrukcji zaczyna gorzej funkcjonować, pojawiają się wówczas dolegliwości ograniczające proste ruchy ręki. Urazy barku grożą jednak nie jedynie sportowcom, ale wszystkim którzy dzień po dniu dźwigają zwykłe torby z zakupami czy walizki, myją okna albo wykonują pewne, czasem gwałtowne ruchy w nienaturalnej pozycji. Przyczyną urazu może być też upadek, bardzo intensywna gimnastyka, czasami nagłe szarpnięcie, np. poprzez psa na smyczy.

Warto wiedzieć, że główny symptom zespołu bolesnego barku to również ból. Bywa, że początkowo może być niewielki, pojawia się jedynie przy unoszeniu ręki powyżej linii ramion. Z czasem sie nasila oraz dokucza rownież przy innych ruchach kończyną. Zdarza się też, że zjawia sie nagle, np. po wykonaniu gwałtownego ruchu, oraz może być tak ostry oraz silny, że rękę cały czas trzymamy w jednej pozycji, by uniknać cierpienia. Bólowi może towarzyszyć obrzek okolicy barku. Skoro zlekceważymy te dwa objawy, dołącza trzeci – znaczne ograniczenie zakresu ruchow w stawie ramiennym. Niezależnie od tego, czy może bol pojawił sie nagle, czy może rownież stopniowo narastał, powinniśmy się zgłosić do ortopedy. Kluczową sprawą może być bowiem ustalenie jego przyczyny. To, co potocznie nazywamy barkiem, to rownież kompleks wielu struktur – stawów, mięśni oraz ścięgien. To również najbardziej ruchome miejsce w naszym ciele – decyduje o ruchomości całej kończyny górnej. Gdy pojawia się ból w okolicy barku, zakres ruchów ulega zmniejszeniu. Trudniej może być sięgnąć po coś, co stoi wysoko na półce, podnieść coś tam cieższego, zapiąć biustonosz czy może uczesać się. Skoro uszkodzenia struktur wchodzących w skład kompleksu barkowego będą duże może dojść do znacznego ograniczenia ruchów. Uzupełniająco do lekow działa fizykoterapia, czyli stosowanie rożnorodnych czynnikow fizycznych (na przykład ciepła, zimna, pola magnetycznego) w celach leczniczych. Stosuje sie jonoforezę, czyli wprowadzanie leków poprzez skórę za pomocą pola elektrycznego albo pola magnetycznego, ultradźwięki, terapie zimnem (krioterapię), parafinoterapię (oklady albo kąpiele z wykorzystaniem ciepłej parafiny), laser, elektroterapię i masaże. Nie trzeba robić wiele. Codzienna gimnastyka pomaga zachować ogólną sprawność oraz wzmacnia mięśnie. Ważne może być właściwe wykonywanie ćwiczeń, dopasowanie ich do sprawności oraz wydolności organizmu. Obciażenia powinny być też stopniowane powoli. Wiecej nie znaczy lepiej! Ilość ćwiczeń oraz ich powtórzeń zwiększaj stopniowo. Na poczatek rozgrzewka, później właściwe ćwiczenia, na koniec zmniejszanie intensywności wysiłku, a zatem ćwiczenia rozciągające oraz oddechowe. Zarastające zapalenie torebki stawu ramiennego to również schorzenie o podłożu idiopatycznym (nieznanym), ktora obejmuje staw barkowy. Tego schorzenia nie stwierdza się w żadnej innej cześci składowej narządu ruchu. Polega ono na powstaniu stanu zapalnego, ktory powoduje wynaczynienie się krwi do stawu w postaci tkanek, które następnie ulegają zrostom. Dotyka ono głównie kobiet w czwartej, piatej oraz szóstej dekadzie życia. Za najważniejszy czynnik predysponujący uważa się dolegliwości reumatyczne. Stanem zapalnym objęta może być w tym miejscu torebka stawowa stawu barkowego ręki, którą wykonywana może być większość czynności dnia codziennego (u praworęcznych – ręka prawa, z kolei u osob leworęcznych – ręka lewa). Zespół bolesnego barku: przeciążenie mięśni. Dochodzi do niego podczas czynnosci wymagających uniesienia ręki powyżej linii ramion, których nie wykonujemy na co dzień (np. mycie okien), albo przenoszenia ciężkich przedmiotów. Powodują jego również powtarzające się, jednostajne ruchy, spanie w niewygodnej pozycji, gwałtowne szarpniecie ręką, nadto intensywne ćwiczenia. Rezultatem przeciążenia mięśni podczas wysiłku może być też ich przykurcz – poprzez cały czas sa napiete, a to rownież sprawia bol. Leczenie polega na przyjmowaniu leków przeciwbolowych oraz rozluźniających mieśnie i stosowaniu terapii manualnej. Lepiej z nią nie zwlekać, bo im dłużej utrzymuje się przykurcz, tym trudniej jego zlikwidować, a rehabilitacja trwa dluzej. Zestaw dolegliwości bólowych okolicy barku nazywany może być zespołem bolesnego barku.

Kiedy tylko ból pojawia się podczas ruchu w stawie ramiennym, na przyklad przy probie splecenia rak za głowa. Może też pojawiać się przy ucisku okolicy barku. Często nasila się w nocy oraz powoduje, że spanie na chorym boku może być niemożliwe. Warto pamiętać o higienie codziennego ruchu. Ludzkie stawy nie lubią nagłych ruchów, szczególnie z dużym obciążeniem. Szybkie, nagłe podniesienie czegoś ciężkiego z podlogi nad głowę (na przykład uniesienie plecaka czy może walizki ponad głowę na półkę w pociągu) szkodzi barkom. Skoro w ciągu dnia konieczne może być wykonywanie długotrwałych ruchów z ramionami uniesionymi ponad głowę, wskazane może być robienie co pewien czas przerw, opuszczanie rąk oraz ich rozluźnianie, a także zrobienie kilku rozciągających ćwiczeń. Dobrym pomysłem będzie rozgrzewka przed myciem okien czy może malowaniem ścian. Do głównych objawów należy przede wszystkim mocny ból w obrebie stawu barkowego. Nie ustepuje on także podczas spoczynku czy może snu, poprzez co leżenie na boku może być dla chorego niemożliwe. Z czasem ból uniemożliwia także wykonywanie niewielkich ruchów w stawie, co wpływa na zmniejszenie zakresu ruchu w jego obrębie, a co za tym idzie – chory nie może być w stanie wykonywać niektórych czynności dnia codziennego. Pośród objawow można wyróżnić też promieniowanie bólu do okolic szyi, karku (potegowane poprzez ruchy w stawie barkowym, a nie podczas ruchów szyi) i grzbietowej części składowej dloni oraz palców u rąk (przy zachowanej sile mięśniowej). Zespół bolesnego barku: szkodzone ścięgna. Źródłem bólu barku może być też uszkodzenie ścięgien 4 małych mięśni (podgrzebieniowy, nadgrzebieniowy, podłopatkowy, obły mniejszy) tworzących tzw. stożek rotatorow. Ścięgna te otaczają głowę nasze kości ramiennej oraz sa zrośnięte z torebka stawową. Najczęściej dochodzi do uszkodzenia ścięgna mięśnia nadgrzebieniowego, np. podczas rzucania jakiegoś przedmiotu ręką uniesiona powyżej linii ramion. Ale przyczyną bólu bywa również uraz ściegna mięśnia dwugłowego. Łatwo je naciagnać także w trakcie tak banalnej czynności jak sięganie w samochodzie po torebkę leżącą na tylnym siedzeniu. Naciągniecia, naderwania ścięgien kumuluja się oraz powinny byc przyczyną przewlekłego bólu barku, a także zerwania ścięgna. Przyczyn takich dolegliwości może być wiele. Powinny to również być też zarówno urazy, zmiany zapalne albo zwyrodnieniowe tej okolicy, jak oraz odmienne dolegliwości – na przykład dna moczanowa czy może reumatoidalne zapalenie stawów. Bolesność barku może być też spowodowana zmianami w tkankach oraz narzadach pozornie odleglych. Zmiany zwyrodnieniowe kregosłupa szyjnego powinny objawiać bólem tej okolicy. Niepokojącym sygnałem może być bol, nastepnie ograniczenie ruchomości. Chcąc uniknąć dyskomfortu, rezygnujemy z ruchu kończyną, trzymając ją nieruchomo blisko tułowia, co wprawdzie zmniejsza dolegliwości, ale w konsekwencji może prowadzić do przykurczów powodujących znaczne ograniczenie ruchow oraz niemożność podnoszenia ramienia, ruchu w bok oraz do tyłu. W fazie ostrej (okres sztywnienia stawu; czas trwania około pół roku), często błędnie stosowana może być fizykoterapia, leczenia właściwego ciepłem i ćwiczenia bierne stawu. Wykonywanie takich zabiegow nie przynosi jednakże żadnych efektów. Najlepszym rozwiązaniem wydaje się być też podwieszenie chorej kończyny na temblaku i zastosowanie lekow przeciwbólowych oraz niesterydowych leków przeciwzapalnych (NLPZ). Okres „zamrożonego barku” to rownież czas, w którym ból ulega wyraźnemu zmniejszeniu. Podczas tej fazy chory powinien przede wszystkim ćwiczyć chorą kończynę. Zakres ruchu powinien być też jednakże tak dobrany, by ból był nieodczuwalny. Może być to również na tle istotne, że zaniechanie ćwiczeń reki w tym okresie może skutkować powstaniem zespołu bark-ręka. Leczenie zwykle może być operacyjne. Zabiegi przeprowadza się najczęściej metodą artroskopowa. Ich celem może być rekonstrukcja uszkodzonych ścięgien. W przypadku ścięgna mięśnia dwugłowego niejednokrotnie przecina się go, skraca oraz mocuje do nasze kości w innym miejscu. Zespól bolesnego barku: zapalenie kaletki podbarkowej. Zdrowa kaletka wyglądem przypomina sklejoną torebkę foliową, chora – torebkę pogrubiałą, wypełniona płynem. Do takiej zmiany dochodzi, kiedy stożek rotatorów może być osłabiony albo uszkodzony. Wówczas przy unoszeniu ramienia powyżej linii barku dochodzi do konfliktu kaletki z wyrostkiem barkowym, bolesnej ciasnoty podbarkowej (struktury trą o siebie). Leczenie polega na podawaniu doustnych leków przeciwbolowych oraz przeciwzapalnych, a również wstrzykiwaniu sterydów wprost do kaletki, jeden albo maksimum dwa razy, najlepiej pod kontrolą USG. Ważnym elementem kuracji może być rehabilitacja, która przywraca prawidłowa ruchomość stawu. W niektorych przypadkach konieczne może być operacyjne usunięcie kaletki.

Trzeba wiedzieć, że skoro doszło do zerwania ścięgien mięśni rotatorów, konieczna może być operacja polegająca na ich rekonstrukcji za pomocą kotwic. Nie zwlekaj oraz skonsultuj sie ze specjalista. Schorzenie to również posiada charakter przewlekly oraz prowadzi do nieodwracalnych zmian, powodujac ograniczenie ruchomości stawu barkowego. Ból trwa często dużo tygodni, po czym samoistnie zanika. Nie oznacza to rownież wyleczenia. Ból może powracać przy próbie obszerniejszego ruchu kończyną górną. Ważne jest, by jak najwcześniej rozpocząć wlaściwe leczenie. Kluczowe będzie ustalenie, co powoduje ból barku. Dopiero gdy znana może być przyczyna, można wybrać odpowiednie leczenie. Poza zmianami urazowymi, związanymi najczęściej z uszkodzeniem stożka rotatorów, przyczyna dysfunkcji barku powinny być też zmiany zwyrodnieniowe, stany zapalne czy może ciasnota podbarkowa. Ból w tej okolicy towarzyszy również zwyrodnieniom odcinka szyjnego kręgosłupa oraz zaburzeniom neurologicznym. Promieniuje on wówczas na ramię w kierunku stawu łokciowego oraz ręki z objawami mrowienia oraz drętwienia. Czasami może być wywolywany osłabieniem układu odpornościowego, a także długotrwałym silnym stresem. Z tego powodu przed rozpoczęciem leczenia właściwego oraz rehabilitacji należy właściwie rozpoznać przyczyne choroby. W ramach diagnozy przeprowadzany może być wywiad, badanie kliniczne i radiologiczne w oparciu o standardowe radiogramy, a również USG, MR, TK. Faza trzecia oraz ostatnia choroby, zwana może być fazą „odmrażania”. Następuje w tym miejscu niemal całkowite zniesienie bolu, a zakres ruchu w stawie wraca do wielkości z przed choroby. Należy jednakże kontynuować ćwiczenia z zakresu II, ktore powinny być też pogłebione o ruchy, które wspomagane są poprzez siłę ciężkości (tj. „wahadlo zegara”). Przeciwwskazanie stanowią w tym miejscu wszelkiego rodzaju ćwiczenia silowe, manipulacje stawu i masaże . W nieużywanym stawie stan zapalny po jakimś czasie sam jeden się wycisza. Ale to również złudna poprawa. – Unikanie ruchu, a przede wszystkim zaniedbanie ćwiczeń prowadzi do przykurczu – ostrzega doktor Straszak. – Skoro nic z tym nie zrobimy, grozi nam powstanie tak zwanego barku zamrożonego. Wtenczas na zdjęciu rtg. nie widać zmian, staw nie boli, ale nie da się nim ruszyć. Fatalna rzecz! To również się zdarza np. u starszych ludzi ze złamanym nadgarstkiem w gipsie. Każe się im nosić rękę na temblaku, aby nie puchły palce, ale zapomina się, że ludzkie stawy powinny pracować. Zwłaszcza kiedy są zwyrodniałe, mocno zużyte. Po jakichś czterech tygodniach nasze kości sie zrosną, ale może sie zdarzyć, że ktoś zatem już nie wyprostuje reki w łokciu oraz nie ruszy barkiem. Mniejszy albo większy przykurcz pozostanie na zawsze. Zastosowanie znajdują środki leczenia przeciwbólowe oraz przeciwzapalne, krótkotrwałe unieruchamianie kończyny, rehabilitacja z wykorzystaniem ćwiczeń oraz fizykoterapii i postępowanie zabiegowe. Zly dobór ćwiczeń albo ich niewlaściwe wykonanie powinny prowadzić do pogłębienia się zmian. To również i dlatego tak ważne jest, by ćwiczyć pod okiem specjalisty. Leczenia właściwego nieoperacyjne barku wymaga konsekwencji oraz cierpliwości. W pierwszym etapie dolegliwości stosuje się niesterydowe środki leczenia przeciwzapalne doustnie, w postaci żelu czy może plastrów, i zaleca ograniczenie ruchu. W fazie bardziej zaawansowanej należy ograniczyć obciążanie stawu oraz jego poruszanie, czasami z podawaniem do barku albo jego okolic środków sterydowych.

Podkreślmy, że pożądana może być też fizykoterapia, krioterapia, masaż. W okresie remisji objawów bolowych wskazana może być kinezyterapia, czyli terapii ruchem. Pod okiem rehabilitanta wykonuje się ćwiczenia rozluźniające, rozciągające, rozciągające czynno-bierne, ruchy w odciążeniu. Zespól bolesnego barku może być dość rzadkim powikłaniem po zawale mięśnia sercowego, przypuszczalnie dlatego, że pacjenci dość wcześnie są uruchamiani. Rozwija się pomiędzy 2 tygodniem a 2 miesiącem po zawale serca. Objawy zespołu bolesnego barku polegają na wystąpieniu zesztywnienia oraz bólu w stawie ramiennym (90% przypadków w lewym), i na bólu oraz obrzęku reki (często może być pogrubiala oraz pokryta plamami). W rzadkich przypadkach dochodzi do zaniku drobnych grup mięśniowych ręki z powstaniem nieodwracalnych przykurczow. Aby nie dopuścić do przykurczu, należy parę razy dziennie ruszać chorym ramieniem, zwłaszcza w ów sposob oraz w tym kierunku, przy którym wystepuje ból, ale jedynie do tzw. granicy bólu. Kiedy jego poczujemy, w tym samym momencie przerywamy ćwiczenie, by nie powodować dodatkowego uszkodzenia. Zmuszajmy staw do pracy powoli. Dopóki ból może być mocny, wykonujmy po dwa, trzy ruchy, ile da się wytrzymać. Nic na siłę. Stopniowo ćwiczmy coraz więcej. Pamiętajmy, że ludzkie stawy żyja, dopóki nimi poruszamy. Dzieki temu powierzchnie chrzęstne są smarowane płynem stawowym, który je odżywia oraz pozwala sprawnie, z poślizgiem zmieniać pozycje. Kiedy nie mieszamy płynu w stawie, w warstwie przychrzęstnej wyczerpuje sie zawartość glukozy oraz innych energetycznych skladników. Staw, można powiedzieć, zasycha. Ćwiczenia mają na celu wzmocnienie mięśni, ktore stabilizują staw ramienny. Pomagaja zachować albo poprawić zakres ruchów. Podczas ćwiczeń pacjent uczy się poprawnie wykonywać ruchy w stawie, tak by nie sprawiały dolegliwości bólowych oraz nie pogłębiały istniejących zmian. Skoro ból spowodowany może być zmianami zapalnymi, na przykład w obrebie kaletki podbarkowej albo pierścienia rotatorów (grupa czterech mięśni odpowiedzialnych za odwracanie ramienia) ćwiczenia będą przeciwwskazane. Leczenia właściwego operacyjne uszkodzonych mechanicznie albo chorobowo elementów barku obejmuje szereg technik rekonstrukcyjnych, często z wykorzystaniem artroskopii, i endoprotezoplastykę. Ich skuteczność może być wypadkowa rozległości obrażeń, czasu trwania choroby, wieku chorego oraz wlaściwie prowadzonej rehabilitacji.

Ból kolan – z czego wynika i jak leczyć?

Kolana bolą z rożnych powodów. Żadnych urazów kolan nie powinno się jednak bagatelizować, bo ich następstwem może być też dużo dokuczliwych chorób. Przyczyny bólu kolan powinny być też różne: od zmian dających o sobie znać najczęściej po nadto dużym obciążeniu stawów (np. po intensywnym biegu, wspinaczce, podnoszeniu ciężkich przedmiotów), poprzez urazy (skręcenia, zwichniecia itp.), do zapaleń bakteryjnych, uszkodzeń metabolicznych (np. dna moczanowa), a rownież związanych ze schorzeniami przewlekłymi, np. zwyrodnieniową chorobą stawów.

Pamiętajmy, że kolana sa wyjątkowym stawem, inżynieryjnym cudem natury, który potrafi poprzez dużo lat znosić wielkie obciążenia, ale z drugiej strony są tak skomplikowane, że rożne elementy powinny się w nich popsuć. Żeby skutecznie się leczyć, trzeba wiedzieć, co konkretnie szwankuje. Jedna z dużo cześciej występujących przyczyn bólu kolana może być silne obciążenie stawów kolanowych. Zwykle dotyczy ono sportowców – zarówno owych wyczynowych, jak oraz tych… niedzielnych. Sportowcy fotelowi, czyli osoby, które na co dzień prowadzą siedzący sposób życia, ale od czasu do czasu mają sportowe „zrywy”, np. wyjeżdżają na narty albo zaczynają intensywnie trenować biegi, narażają nasze stawy na kłopoty.

Poczytaj: maść arnikowa

Jak wiadomi, ból, ograniczenie ruchomości stawu, obrzęk kolan obserwowany po takim wysilku, to również symptomy, które powinny dać nam do myślenia. Możesz spróbować zmienić diete. Coraz więcej badań sugeruje, że także niewielka zmiana diety może poprawić stan kolan. Dzieje sie tak dla tego, że niektóre produkty spożywcze wykazują silne działanie przeciwzapalne oraz zdolność do łagodzenia bólu porównywalne z tymi, jakie posiadają środki leczenia stosowane w zapaleniu stawów oraz innych schorzeniach kolan. Poniżej znajdziesz parę wskazówek, jakie zmiany wprowadzić w codziennym menu, by zmniejszyć dolegliwości związane z bolem kolan. Kolano pelni dwie zasadnicze funkcje. Pierwszą z nich może być zginanie stawu. Dzieki temu jesteśmy w stanie chodzić, biegać, klęczeć czy może siedzieć. Druga funkcja natomiast wiąże się z utrzymaniem ciała w pozycji wyprostowanej (pionowej) bez angażowania dużej siły mięśni. Kolano wzmocnione może być poprzez mięśnie czworogłowe, znajdujące się w przedniej oraz bocznych częściach uda, a zgina sie dzięki pracy mięśnia dwugłowego uda i mieśni łydki. Niestety, kolana narażone są na częste oraz nieprzyjemne urazy. Trzeba przede wszystkim zaprzestać wysiłku oraz zastosować środki przeciwzapalne. Kiedy ból się zmniejszy albo minie, wskazane może być wykonywanie ćwiczeń w odciążeniu. Szczególnie zalecana może być jazda na rowerze stacjonarnym, podczas ktorej powierzchnie stawowe oddalają się od siebie. Należy pamiętać, że siodelko powinno być też ustawione na aż tyle wysoko, abyśmy podczas ćwiczeń mogli wykonać pełen wyprost nóg. Kwasy omega-3 zawarte w rybach to również naturalne środki przeciwzapalne, łagodzą stan zapalny stawów oraz dzięki temu pomagają zmniejszyć bol. Badania prowadzone w szpitalach klinicznych potwierdzają, ze kwasy omega-3 powinny łagodzić ból oraz skracać czas trwania porannej sztywności stawów u osób z reumatoidalnym zapaleniem stawów. Najlepszym źródłem kwasow omega-3 w codziennej diecie są łosoś, tuńczyk, sardynki, śledź, dorsz, makrela. Diete można dodatkowo uzupełnić w olej rybi. Najwieksza zaletą jedzenia ryb może być fakt, iż są one zdrowe oraz dużo bezpieczniejsze, niż środki leczenia przeciwzapalne, które powinny wywołać niepożądane skutki uboczne. Dolegliwości kolan są następstwem urazow, stanow zapalnych chrzastki albo innych części składowej stawu, a niekiedy wywołane są one uszkodzeniem kolana, wynikającym z jego nadużycia.

Skoro tylko jesteś młodą osobą, czynnie uprawiajaca sport, ból kolan może mieć charakter pourazowy, w przypadku uszkodzenia np. wiezadeł. Może być też to rownież także skutek przeciążenia chrząstki stawowej. Ból, obrzek, zaczerwienienie skory, ograniczenie ruchomości, gorączka może świadczyć o rozwijającym sie w kolanie stanie zapalnym. Najczęściej może być to również zapalenie kaletki maziowej. Kaletki to również male torebeczki znajdujące się przy zakończeniach kości, które wyściełają przestrzenie pomiedzy kośćmi, a mięśniami, ściegnami albo skórą. Uniemożliwiają stykanie się ze sobą nasze kości oraz tarcie pomiędzy nimi. W kaletkach znajduje się maź pełniąca funkcję smaru, nawilżająca oraz odżywiająca staw. Sok pomarańczowy może być świetnym źródlem witaminy C oraz skladników odżywczych, ktore powinny zabezpieczyć przed chorobą zwyrodnieniową stawów kolanowych. Poprzez dziesięć lat w Australii na grupie około 300 osob prowadzono badania, które wykazały, że osoby o wyższym stężeniu witaminy C w organizmie rzadziej cierpia na zwyrodnienie nasze kości oraz stawów kolanowych. Szklana soku pomarańczowego dostarcza okolo 25% wiecej witaminy C, niż zjedzenie jednej pomarańczy. Innym doskonałym źródlem witaminy C w pożywieniu sa grejpfruty, truskawki oraz papryka. Po skreceniu kolana pojawia się nagły ból w stawie kolanowym, który ogranicza zakres ruchu. Wyprostowanie nogi staje się niemożliwe. Następnego dnia pojawia sie obrzęk. Warto wiedzieć, że dużo częściej uszkodzeniom ulega łąkotka przyśrodkowa z przodu kolana niż łąkotka boczna, umieszczona w tylnej części składowej stawu. Do zapalenia może dojść m.in. na skutek silnego obciążenia stawu, ale nie gwałtownego, ale długotrwałego – kiedy staw może być poddany ciągłym napięciom. Na takie roblemy narażeni sa głównie pracownicy firm dostawczych (ze względu na noszenie ciężarów), a również pracownicy biurowi, ogrodnicy, osoby zajmujące się sprzątaniem – czyli ci wszyscy, ktorych kolana czesto oraz poprzez dlugi czas pozostają zgięte, i osoby otyłe – bo ich nasze stawy na co dzień muszą dźwigać dużo więcej kilogramów niż powinny. Australijscy naukowcy stwierdzili, że spożywanie dużych ilości luteiny oraz zeaksantyny zawartych pomiędzy innymi w szpinaku może pomoc zwalczyć ból kolan spowodowany zwyrodnieniową chorobą stawów. Ponadto luteina oraz zeaksantyna pozwalają uniknać dolegliwości oczu oraz wspomagają dobre widzenie. Do sałatki ze szpinakiem nie zapomnij dodać odrobinę cebuli. Cebula także wpływa na zmniejszenie bólu kolan. Bogata może być w kwercetynę oraz flawonoidy, ktore wykazują silne dzialanie przeciwzapalne. Badania nad artretyzmem wykazały, że kwercetyna spowodowala znaczne zmniejszenie objawów zapalenia stawow. Innymi naturalnymi źródłami kwercetyny są jabłka, winogrona oraz herbata. W przypadku uszkodzenia łąkotki szczególnie wskazany może być odpoczynek. Należy uzbroić się także w cierpliwość, bo gojenie się trwa zazwyczaj parę tygodni. Po pierwszym urazie łatwiej dochodzi do kolejnych kontuzji. Poza tym kolano, w ktorym zerwana albo usunięta zostanie łąkotka, może być bardziej narażone na chorobe zwyrodnieniowa. Takich dolegliwości nie wolno leczyć jedynie domowymi środkami – kolano powinien obejrzeć lekarz, rozwijające się zapalenie może bowiem prowadzić do groźnych powiklań. Ortopeda powie, co dokładnie wywolalo zapalenie, jakich ruchów oraz pozycji należy unikać, zleci odpowiednią farmakoterapię, rehabilitację oraz fizykoterapię, by zapobiec nawrotom stanow zapalnych. Dodanie kurkumy do potraw może zdziałać cuda w zniwelowaniu bólu kolan. Dzieje się tak dla tego, że kurkuma oraz odmienne przyprawy stosowane w kuchni indyjskiej zawieraja kurkumine, ktora posiada działanie przeciwzapalne. Badania kanadyjskich naukowców prowadzone na zwierzętach wykazały, że kurkumina zmniejsza stan zapalny stawów poprzez zahamowanie wydzielania enzymu, który powoduje ów stan oraz wywoluje obrzęk.

Powtórzmy, że przyczyny bolu powinny być też najróżniejsze: uraz kolana, wady jego budowy czy może również uszkodzenia związane z chorobą, np. martwica chrzęstno-kostną. Jednakże to również nie one są najczęstszą przyczyną kłopotów z kolanem, ale mikrourazy, a rownież przeciążenia. Początkowo powinny nie sprawiać bólu, zwłaszcza przeciażenia. Są jednakże jak kropla wody drążąca skałe. Kumulują się oraz w efekcie po pewnym czasie dochodzi do stanów zapalnych kolana, a także zmian zwyrodnieniowych. Każda potencjalna przyczyna przewlekłego bolu kolana wymaga innego badania diagnostycznego. Badania takie obejmują badanie krwi, badanie fizykalne, rentgenowskie, TK, MR albo odmienne badania obrazowe. Rodzaje badań diagnostycznych, jakie zostana wykonane zależą od podejrzewanej poprzez lekarza przyczyny przewlekłego bólu kolana. Częste schorzenia kolan, ktore są efektem aktywności fizycznej, to również zerwanie więzadeł krzyżowych oraz przemieszczenie rzepki. Ta pierwsza choroba może pojawić się w wyniku gwaltownego ruchu albo skręcenia nasze kości piszczelowej w chwili, kiedy kość udowa może być zablokowana. Więzadła krzyżowe są słabo ukrwione, i dlatego także niewielkie urazy źle się goja. Oraz także skoro pierwotne uszkodzenie zostanie wyleczone, kolano raczej nie odzyska zatem już pełnej sprawności – zerwane wiezadło może być slabsze, a staw staje się niestabilny. Jeżeli klopot nie może być poważny, po tygodniu albo dwóch leczenia właściwego ból powinien przejść, ale nie zwalnia nas to również z obowiązku kontroli u lekarza – bo skoro nie zmienimy zlych nawyków, staw będzie bez ustanku niszczony. Imbir lekarski od dawna stosowany może być w leczeniu dolegliwości żołądkowych. Niedawno jednakże naukowcy odkryli, że zmniejsza on również bóle kolan poprzez zmniejszenie stanu zapalnego. W badaniu z udziałem 261 pacjentów z umiarkowanym albo silnym bolem stawów kolanowych wykazano, że imbir zmniejsza ból kolan podczas stania oraz chodzenia. Gotowanie z dodatkiem imbiru może poprawić smak wielu potraw przy jednoczesnym zmniejszeniu dolegliwości bólowych. Zdrowa chrząstka może być gładka oraz połyskliwa jak jedwab, chora z kolei matowa jak plusz w wyniku wycierania się. W najbardziej zaawansowanym stadium dolegliwości chrząstka może być całkowicie wytarta oraz kość trze o kość. Natomiast do bocznego przemieszczenia rzepki może dojść, gdy kolana sa w zgieciu (np. podczas jazdy na nartach, w kregle czy może w momencie wstawania). Podejrzewa się, że skłonność do przemieszczania rzepki może być dziedziczna oraz dużo częściej dotyczy kobiet. Na tę choroba bardziej narażone są osoby m.in. cierpiące na nadmierną ruchomość stawow, osoby majace mała rzepke, osoby z koślawością kolan czy może te, u których rzepka umieszczona może być nieprawidłowo ponad stawem kolanowym. W tym przypadku lekarz zaleci fizykoterapię, by wzmocnić mięśnie czworogłowe. Wspomagajaco można leczyć zapalenie, przyjmując – zawsze wedlug zaleceń lekarskich – niesteroidowe środki leczenia przeciwzapalne (NLPZ) oraz – naturalnie oszczędzając chory staw. Poprzez dwie doby należy stosować kompresy chłodzące, później – skoro przynosi nam to również ulgę – kompresy ciepłe. Domowym sposobem na zmniejszenie bólu może być przykładanie do chorego miejsca kompresu z trzech łyżek stołowych chrzanu wymieszanych w szklance ciepłego mleka. Warto jednakże pamiętać, że chrzan może wywoływać uczulenia oraz podrażnienia. Niektóre badania sugerują, że skutecznia dieta bogata w oczyszczone węglowodany może powodować zaostrzenie stanu zapalnego. Należy wyeliminować z diety białe pieczywo oraz makaron, dzięki temu nie jedynie zadbasz o swoje stawy, ale możesz również zrzucić parę kilogramów. Należy unikać przeciażeń oraz zażywać preparaty z glukozaminą, ktora wbudowuje się w chrząstkę. Dzieki tej substancji staje się ona grubsza, ale może być to również proces dość długi. Trwa ok. dwoch lat. Drugim rodzajem leczenia, nowocześniejszym oraz dającym lepszy efekt, może być wstrzykiwanie kwasu hialuronowego. Wypełnia on wszystkie nierówności oraz nie dopuszcza do obcierania się o siebie nasze kości stawu kolanowego. Dzięki temu chrząstka regeneruje się. Podaje się zwykle 3-5 zastrzyków. U 40-60% pacjentów dolegliwości ustępują. Terapia nie może być jednakże tania, kosztuje od 500-1500 zł. Ból może być też wywołany także poprzez zapalenie kaletki maziowej. Są to rownież torebki wypełnione niewielka ilością płynu nawilżającego staw poddawany dużym obciążeniom oraz silom tarcia. Zapalenie kaletki maziowej powoduje bolesny obrzęk kolana, które czasami może być też gorace w dotyku. Do zapalenia kaletki maziowej dochodzi przede wszystkim w wyniku dlugotrwalego klęczenia Urazy kolana powinny dotyczyć różnorodnych cześci skladowej stawu kolanowego (najcześciej jednakże dotyczą one więzadeł oraz łąkotek). W zależności od rodzaju i sily urazu może wystąpić ostry albo mniej ostry ból, obrzek, ograniczenie ruchomości stawu. Naderwanie więzadeł powoduje niestabilność kolana. By poznać przyczynę bolu kolana, należy określić objawy, jakie mu towarzysza. Poniższe wskazówki pomoga Ci określić jaka może być też prawdopodobna przyczyna bólu kolana – w celu uzyskania pewnej diagnozy wybierz się do specjalisty. Lekarz, na podstawie wywiadu oraz wykonanych badań, określi przyczyne dolegliwości oraz uloży plan leczenia. ważna może być diagnostyka. Najważniejszym badaniem może być badanie RTG stawów. Badanie to rownież zleca lekarz po wcześniejszym zbadaniu pacjenta. Na podstawie badania, rozmowy z chorym i zdjęcia RTG lekarz zaplanuje dalsze postępowanie. Badanie USG stawów tak czesto zlecane pacjentom, głównie poprzez lekarzy POZ posiada ograniczoną wartość diagnostyczną z powodu częstych błędów w ocenie badania. Dolegliwość może trwać pare dni albo także parę miesięcy.

Jak wiadomo niektorym osobom, które cierpią na tę dolegliwość, pomaga akupunktura, masaż oraz okłady z żywokostu lekarskiego i wiazu śliskiego. Do lekarza powinniśmy się zwrócić, skoro obrzęk utrzymuje się poprzez ponad dwa miesiące oraz się powiększa. Gdyby schorzenie okazało się poważne, lekarz może skierować chorego do szpitala na niewielka operację, gdzie po wykonaniu znieczulenia miejscowego kaletka zostanie usunięta. Jeśli nastąpiło uszkodzenie kolana, absolutnie nie powinno się zwlekać z wizytą u lekarza. Jedynie specjalista może stwierdzić rodzaj urazu oraz zastosować odpowiednie leczenie! Zanim jednakże dotrze sie do przychodni, należy zadbać, by staw nie uległ wciąż jeszcze większemu urazowi. W tym celu musi zostać unieruchomiony. Można to również zrobić np. wkładając kolano pomiędzy dwie szyny (zrobione z czegokolwiek – kijków, drewnianych łyżek do patelni teflonowych czy może znalezionych w garażu deseczek). Zwyrodnienie stawow może być chorobą przewlekłą oraz trudną do leczenia właściwego , jednakże wcześnie rozpoczęte leczenia wlaściwego pozwala spowolnić albo zatrzymać jej postępy. By uzyskać najlepsze efekty należy wdrożyć zaplanowany oraz omówiony z pacjentem tzw. proces leczniczy. Musi być też on dostosowany do pacjenta. Elementy tego procesu powinny być też różne w zależności od stopnia zaawansowania choroby, wieku pacjenta , dolegliwości współistniejących. Kolano pod wzgledem budowy może być najbardziej złożonym stawem, który często ulega urazom oraz przysparza wielu dolegliwości. Posiada 2 stopnie ruchomości, a jego prawidłowe działanie może być niezbedne do większości czynności wykonywanych w ciągu dnia. Pełni ważną funkcję lokomocyjną i amortyzującą. Do jego najważniejszych elementów należą więzadła krzyżowe (przednie oraz tylne), łakotki (przyśrodkowa oraz boczna) i liczne ścięgna mięśni, które je odpowiednio stabilizują. Rzepka uzupełnia natomiast powierzchnie stawowe. Nogę należy ułożyć tak, by jak najmniej bolała, następnie założyć opatrunek chłodzący (gaza namoczona w zimnej wodzie z dodatkiem octu albo altacetu, lód zawinięty w ściereczkę badź inny chłodny kompres) oraz zawinąć w bandaż elastyczny (nie wolno zaciskać jego nadto mocno, by nie utrudniał przepływu krwi w kończynie), w następnej kolejności unieruchomić uszkodzony staw w powyżej opisany sposób. Jako kurację wspomagającą można przyjmować preparaty z kasztanowca zwyczajnego w celu zmniejszenia obrzęku. Należy pamiętać że reklamowane oraz sprzedawane w aptekach różnego rodzaju preparaty mające rzekomo poprawiać funkcje stawow to rownież tzw. „suplementy diety” o nieudokumentowanej medycznie skuteczności. Urazy oraz przetrenowanie dotyczą, naturalnie, przede wszystkim osób aktywnych i ulegających różnego rodzaju wypadkom. Często bólowi towarzyszy opuchlizna kolana. Najczęściej dochodzi wtenczas także do urazów ściegien, więzadeł oraz łąkotek. Skoro uraz okazuje sie niewielki, wystarczy okresowo stosować maści przeciwbólowe oraz przeciwzapalne, a sam jeden staw na pewien czas usztywnić. Dla bezpieczeństwa, zwykle lepiej jednakże skonsultować się z ortopedą. Z wiekiem stawy, tak jak wszystkie odmienne cześci składowej naszego ciała, zużywają się. Dotyczy to również przede wszystkim kolan, które poprzez całe nasze nasze życie są narażone na duże obciażenia. Zmiany widoczne sa zwłaszcza w chrzastce stawowej, która wraz z upływem lat staje się coraz mniej gładka oraz cienka. Pojawiają się wtenczas napięcia mięśniowe powodujące dodatkowy ucisk na chrząstkę. Taka bez ustanku obciażana chrząstka przestaje właściwie pracować – nie może być zatem już w stanie zasysać niczym gąbka substancji odżywczych, a co za tym idzie – nawilżać oraz regenerować stawów. W końcu chrząstka może zniknąć – wtenczas pojawiaja się prawdziwe problemy. Podawanie tzw. blokad do stawu z leków sterydowych powinno odbywać się po wykorzystaniu innych metod leczniczych. Spuchnięte kolano oraz ból powinny być też efektem różnorodnych dolegliwości kolana spowodowanych np. infekcjami bakteryjnymi. Co wiecej, skutkiem ugryzienia kleszcza bywa zapalenie kolana oraz borelioza. Obydwie dolegliwości często wymagają precyzyjnej kuracji antybiotykowej. Początkowym objawem dolegliwości może być ból w kolanie pojawiający sie podczas wchodzenia po schodach i zesztywnienie stawów („drewniane nogi”). Później ból towarzyszy każdemu ruchowi, a dodatkowo powinny pojawić się także objawy zapalenia – obrzek oraz zaczerwienienie skóry. Podawanie do stawu szeroko reklamowanych preparatów kwasu hialuronowego może być dość kosztowne a u osób starszych czesto nie przynosi żadnych efektow ( chrząstka stawowa może być blisko całkowicie uszkodzona oraz nie posiada szansy na jej odbudowę). Kolano może być największym oraz najbardziej delikatnym stawem o dość skomplikowanej budowie. Może być on zaliczany do grupy stawów jednoosiowych zlożonych. Łączą się w nim trzy kości: udowa, piszczelowa i rzepka. Powierzchnię stawową zabezpieczają chrząstki, zwane łąkotkami. Sprawne działanie kolana umożliwiają liczne oraz mocne więzadła (krzyżowe, podkolanowe czy może poboczne). Funkcjonowanie kolana można porównać do gry zespołowej wielu elementow. Defekt jednego z nich zakłóca normalna pracę całego stawu, który zaczyna niedomagać. Takie przykre dolegliwości powinny nas skłonić do wizyty u specjalisty, bo postępujace zwyrodnienie stawow może prowadzić do ograniczenia ich ruchomości, a także unieruchomienia, czyli praktycznie inwalidztwa. Nie wolno zatem bagatelizować sygnałów ostrzegawczych wysyłanych poprzez organizm. żwawo rozpoczeta oraz odpowiednio dobrana terapia pozwala w dużym stopniu powstrzymać rozwoj choroby. Ból przy zginaniu kolana czesto pojawia sie po urazie albo przeciążeniu stawu kolanowego. Ból kolana, który pojawia się podczas zginania, ale również chodzenia, często wymaga konsultacji lekarskiej. Niepokojące są takie objawy, jak ostry ból z przodu kolana utrudniający utrzymanie pozycji stojącej, obrzęk, ograniczenie ruchów, zasinienie, drętwienie.

Niestety, kłopot ze zginaniem kolana to również również efekt zmian zwyrodnieniowych oraz dolegliwości rzepki. Przyczyn bólu kolana może być dużo – na przykład urazy powstające przy forsownej albo nieprawidłowej jeździe na nartach, łyżwach czy może rolkach, a rownież gra w piłke nożną i odmienne sporty uprawiane wyczynowo. Często może być to również także dolegliwość zwyrodnieniowa, nazywana przyspieszonym zużyciem stawu kolanowego, która rozwija się latami. Może być ona wynikiem wad rozwojowych stopy, nieprawidłowej postawy, płaskostopia, nadwagi, częstego przeciążania kolana na przykład wskutek dźwigania ciężarów, a także chodzenia na wysokich obcasach albo w obuwiu źle trzymającym stopy. Co zrobi lekarz pierwszego kontaktu? Dokona oględzin bolącego stawu oraz najprawdopodobniej skieruje nas na konsultację do ortopedy oraz dodatkowe badania, np. rentgen albo USG. Staw kolanowy może być niezwykle narażony na urazy oraz przeciążenia. Posiada on skomplikowaną budowę anatomiczną, i dlatego urazy oraz kontuzje kolana są częstą przypadłościa, zwłaszcza u osób aktywnych fizycznie. Zdarza się, że uraz nie może być poważny, ale powoduje dyskomfort i utrudnia poruszanie. Bywa, że niegroźna kontuzja kolana zaleczy się sama, jednak, skoro może być skomplikowana, może mieć poważne konsekwencje oraz wymagać natychmiastowej pomocy lekarskiej. Ćwiczenia musza być też zlecone poprzez lekarza rehabilitacji. Najczęściej są to również ćwiczenia rozciagajace, latwe do wykonania w domu. Poza tym wskazane są spacery, których czas należy stopniowo wydłużać do godziny. W okresach zaostrzeń dolegliwości polecane są zabiegi fizykoterapeutyczne, indywidualnie dobrane do stanu pacjenta. Oraz nie forsować chorego stawu, unikać przebywania przed dłuższy czas w tej samej pozycji. Po drugie ściśle trzymać się zaleceń lekarskich (także skoro chodzi o przepisywane dawki środkow przeciwbolowych oraz przeciwzapalnych), zapisać się na zabiegi rehabilitacyjne oraz regularnie wykonywać ćwiczenia zalecone poprzez fizjoterapeutę. Poza tym zmodyfikować dietę: do jadlospisu włączyć bogate w doskonale działające na nasze stawy kwasy omega-3 (zawierają je m.in. tluste ryby morskie), jeść dużo owoców oraz warzyw, ograniczyć za to rownież spożywanie wedlin oraz mięsa (kwas arachidowy, który sie w nich znajduje, nasila procesy zapalne). Przeciążenie kolana, powstające na skutek regularnego uprawiania różnorodnych dyscyplin sportowych, może prowadzić do rozwoju zmian w stawie kolanowym, które będą źródłem przykrych dolegliwości, w tym rownież bólu kolana. Przeciążenie dotyczy nie jedynie sportowców, ale także osób pracujących na stojąco albo na klęczkach, chodzących albo dźwigających ciężkie przedmioty. Gdy przeciążenie dotyczy wszystkich elementów stawu, pojawia się dyskomfort, stan zapalny i ból przy poruszaniu.

Ból pleców – przyczyny i leczenie

Przyczyny bólu pleców są zwykle wieloczynnikowe. Niestety utrudnia to postawienie właściwej diagnozy. Ból pleców (łac. dorsalgia) to również rodzaj bólu odczuwanego po stronie grzbietowej, wzdluż osi pionowej ciała. Objaw niespecyficzny, związany ze schorzeniami kręgosłupa oraz rdzenia kręgowego albo elementów aparatu kostno-mięśniowego wspólnie z towarzyszącymi nerwami. Najczęściej ból pleców może być wynikiem siedzącego trybu życia, złych nawyków postawy oraz braku regularnego wysiłku fizycznego. Ból pleców może być też także spowodowany poprzez liczne choroby, nie jedynie kręgosłupa. Sprawdź, co oznacza bol pleców.

Warto podkreślić, że podstawowymi środkiem leczniczym (szczególnie ostrych zespołów bólowych) pozostają niesteroidowe środki leczenia przeciwzapalne. Paracetamol oraz odmienne substancje przeciwbolowe ze słabiej wyrażoną komponentą przeciwzapalna powinny być też trochę mniej skuteczne, jednakże rzadziej dają poważne działania niepożądane. Istnieją mocne podstawy do stwierdzenia, że kortykosterydy doustne nie przynosza ulgi w cierpieniu. Przyczyny bólu pleców są wieloczynnikowe. Najczęściej odpowiadają za niego siedzacy ryb życia, złe nawyki postawy, przyjmowanie poprzez dłuższy czas nienaturalnej, wymuszonej postawy ciała, siedzenie nadto bardzo długo w jednej pozycji, brak regularnego wysilku fizycznego, chodzenie w butach na wysokim obcasie, niewłaściwe podnoszenie przedmiotow z podlogi (zamiast uklęknąć, pochylamy się), zła pozycja przyjmowana w czasie snu itp. Wówczas może pojawić się tzw. ból posturalny, który może być wynikiem przeciążenia struktur tkankowo-stawowych. Może być to również ból pleców nieokreślony, niestaly, najczęściej w odcinku piersiowym kręgosłupa. Złe nawyki postawy często prowadzą do wad postawy (skolioza, kifoza albo lordoza), które skutkują dolegliwościami bólowymi niemalże na każdym odcinku pleców. Warto wiedzieć, że ból pleców pochodzenia kregosłupowego rozpoznaje się wtedy, kiedy ból nasila się przy ruchu albo dźwiganiu ciężkich rzeczy oraz łagodnieje przy odpoczynku albo braku aktywności. Z kolei ból pleców pochodzenia pozakregosłupowego nie nasila się przy ruchach oraz może wskazywać na poważne choroby. Ból pleców może być jedna z najpowszechniej występujących przypadłości. W ciągu swojego życia doświadcza jego 50–80% ludzi, a w społeczeństwie jednocześnie występuje u 15–30%. U co drugiego chorego ataki każdego roku mają momenty nasilenia. Z powodu rożnej tolerancji bolu, dużo przypadkow może nie być też zgłaszanych służbie zdrowia. Koszty związane z diagnostyką oraz leczeniem pochłaniają znaczną sekcja nakładów przeznaczonych na opieke zdrowotna. Jednocześnie na przestrzeni ostatnich lat nie odnotowano znacznej poprawy metod jego leczenia właściwego albo zapobiegania.

Podkreślmy, że będąc powszechna przyczyną zwolnień lekarskich (szczególnie pośrod osób poniżej 45. rż.) i powodem przechodzenia na rente albo wcześniejszą emeryturę, przyczynia sie do ogromnych strat produktywności. W wypadkach nagłych, silnych bolow można posłużyć się lekami zmniejszającymi napięcie mięśniowe (cyklobenzapryna, tizanidyna, benzodiazepiny). Nie posiada pewności, czy może środki leczenia te są odpowiednie do łagodzenia dolegliwości trwających dłużej niż parę dni. Należy mieć na uwadze ryzyko popadnięcia w uzależnienie. Pojawiają się doniesienia o korzystnym wpływie środków przeciwdrgawkowym w rodzaju gabapentyny na przewlekłe bóle dyskopatyczne. Nieliczne są dowody na skuteczność tramadolu. Co drugi Polak deklaruje, że cierpi z powodu bolu pleców, co siódmy: przewlekle oraz często. Zazwyczaj z tym problemem probujemy radzić sobie sami, winę zrzucając na „słaby” kręgosłup oraz sposob życia. Tymczasem: takie dolegliwości może powodować dużo innych czynników, w tym poważne dolegliwości narządów wewnętrznych. Gdzie szukać pomocy? To rownież zależy jak oraz gdzie cię boli. Na podstawie objawów można postawić wstępną diagnozę. Istnieje szereg czynników, które sprzyjają rozwinięciu zespolów bólowych. Należą do nich: otylość, brak aktywności fizycznej, narażenie zawodowe, depresja i odmienne uwarunkowania psychologiczne. Nie udokumentowano bezpośredniego wplywu podjęcia zdrowszego trybu życia na zmniejszenie występowania dolegliwości. Zastosowanie się do takich zaleceń niesie jednakże odmienne korzyści zdrowotne (prewencja dolegliwości ukladu krążenia, cukrzycy), zatem oraz tak może być zalecane wszystkim pacjentom. Programy edukacyjne zorientowane wyłącznie na kłopot bolu pleców nie okazały sie skuteczne. Kolejnym kierunkiem badań bylo ustalenie, u jakiego typu osób ból pleców staje sie chorobą przewlekłą. Okazało się, że ważna rolę odgrywają czynniki psychologiczne: występowanie objawów depresji oraz lęku, narażenia na stres oraz sposobu radzenia sobie z nim, zadowolenie z pracy itp. Dominują one nad predyspozycjami fizycznymi. Ból pleców oraz ból nerek dają podobne objawy, chociaż różnią sie pomiędzy soba, skoro chodzi o przyczyne oraz sposób leczenia. W przypadku pierwszego wystarczy zazwyczaj zestaw ćwiczeń, drugi natomiast może wskazywać na kamienie nerkowe albo infekcję nerek. Niezależnie od rodzaju bólu, nie unikniesz wizyty u lekarza. Istnieje jednakże 10 cech, które pozwola ci samodzielnie odróżnić jeden rodzaj bólu od drugiego. Sprawdź na co zwrocić uwagę. Odczuwane dolegliwości są zwykle umiejscowione wzdłuż konkretnego odcinka kręgosłupa. Z tego względu dzieli się jego na ból części składowej szyjnej (karku), ból części składowej piersiowej, ból części składowej lędźwiowej (tzw. lumbago) i ból ludzkie kości krzyżowej („ból krzyża”). Z powodu największej ruchomości oraz uwarunkowań budowy anatomicznej sekcja szyjna oraz lędźwiowa najłatwiej ulegają uszkodzeniu. Nieznośny ból w dolnej części skladowej pleców.

Jak wiadomo ból może dotyczyć głównie okolic kręgosłupa albo ludzkie kości krzyżowej, może również zlokalizować się w pośladkach, najczęściej w ich tylno-bocznej części. Ból czesto pojawia się przy schylaniu, dźwiganiu ciężarów, chodzeniu, skręcaniu tułowia, długim staniu albo siedzeniu. Nierzadko może być obecny także w nocy oraz może powodować bezsenność. Ból często promieniuje do pośladków, nóg, bioder albo pachwin. Pacjenci czesto powinny wyczuć palcami punkty przypominajace pestki wiśni, bądź ziarnka grochu, których naciśnięcie powoduje intensywny ból, ktory może promieniować do innych części składowej ciała. Do bólu często dołącza sie sztywność mięśni. Ból pleców może być zazwyczaj tępy, w przeciwieństwie do ostrego bólu nerek. Często może być spowodowany deformacją dysku, a proces ów postępuje powoli miesiącami, a także latami. Ból nerek wynika natomiast z ucisku zwiazanego z zatrzymaniem moczu. Pojawia się szybko, może być pulsujący (jak kolka) oraz wywoluje gwałtowne ataki przerywane chwilami ulgi. Do struktur wrażliwych na ból zaliczamy: okostną kręgów, oponę twardą, powierzchnie wyrostków stawowych górnych oraz dolnych, pierścień włóknisty krążka miedzykregowego, sploty żylne kręgowe i więzadła podłużne kręgosłupa. Proces chorobowy w ich obrebie może wpłynąć na odczuwane dolegliwości także skoro nie występuje bezpośredni ucisk na nerwy rdzeniowe. Nieleczony ból pleców utrwala się oraz zmienia sie w ból przewlekły. Leczenia właściwego bolu przewlekłego może być z reguły dłuższe oraz bardziej skomplikowane. Wytwarzają się przykurcze stawowe, które wtórnie powoduja powstanie kolejnych dolegliwości bólowych. Długotrwały ból pleców prowadzi do zmian w mózgu oraz rdzeniu kręgowym i zaników mozgu. Chorzy zaczynają mieć mało energii, nie powinny się skupić na pracy. Powinny zacząć się problemy z pamięcią oraz kontaktach z innymi ludźmi. Ból pleców często może być przyczyną zaburzeń w życiu seksualnym. Ból nerek mija, kiedy jedynie usunie się jego źródło, bol pleców utrzymuje się poprzez dłuższy czas. Może sie naturalnie zdarzyć, że oba rodzaje bolu pojawią się jednocześnie. Jednakże przewlekły oraz tępy ból zazwyczaj oznacza zwyrodnienie kregosłupa. Sam jeden bol może mieć dość różnorodny charakter: inaczej opisywany może być ból spowodowany lokalnym podrażnieniem nerwow obwodowych albo stanem zapalnym, inaczej ów rzutowany z narządów wewnętrznych. Ból pochodzenia rdzeniowego układa się wzdluż zajętych chorobowo dermatomow. Uszkodzenie korzeni nerwów rdzeniowych w przebiegu dyskopatii może być odczuwalne na całej długości nerwu. Wzrost ciśnienia w jamie brzusznej (poprzez kaszel, kichanie, napięcie mięśni brzucha) może prowokować kolejne napady. Bolesne bywają przykurcze mieśni posturalnych grzbietu. Nie do końca wiadomo co może być ich bezpośrednia przyczyną, jednakże towarzysza wielu innym przypadłościom. Zniekształcajac sylwetkę, prowadzą do nadmiernego napinania mięśni oraz ściegien po stronie przeciwnej i powoduja tepy ból. Zmiany zwyrodnieniowe stawow kregosłupa czyli stawow międzywyrostkowych (ang. facet joint) powinny znacząco utrudnić poruszanie sie oraz uprzykrzyć życie. Ruchomość kregosłupa może być zachowana poprzez ruch w jego stawach. Nasze stawy te, podobnie jak odmienne nasze stawy w organizmie (biodra, kolana, nasze stawy rąk) powinny ulec zwyrodnieniu oraz powodować nieznośny ból przy poruszaniu się. Lekarz podczas badania wykonuje specjalne testy, dzięki którym może stwierdzić, czy może ból pleców pochodzi ze stawów kręgosłupa. skuteczne w leczeniu tego bolu są zabiegi minimalnie inwazyjne zabiegi minimalnie inwazyjne. Ból pleców zazwyczaj zaczyna się na środku kręgosłupa oraz promieniuje na boki. Całkowicie inaczej zachowuje się ból nerek. Zazwyczaj zaczyna się on z jednej strony oraz promieniuje do środka. Bo nerki zlokalizowane są po bokach kręgosłupa, infekcja albo uszkodzenie nerek wywołuje ból po lewej albo prawej stronie, który rozprzestrzenia sie poziomo. Ból kręgosłupa najczęściej promieniuje w pionie – w stronę nóg albo karku. Użyteczny okazuje się podział względem czasu trwania dolegliwości. Bol ostry nie trwa dłużej niż 4 tygodnie; spowodowany może być zwykle odniesionym urazem, albo stanem zapalnym (np. w przebiegu dolegliwości reumatycznej). Najczęściej po tym czasie zanika samoczynnie. Mało swoisty diagnostycznie ból podostry mieści się pomiędzy 4. a 12. tygodniami. Ból przewlekły towarzyszy pacjentowi dłużej niż 12 tygodni oraz może wymagać interwencji klinicznej. Objawy powinny się z czasem nasilać, jednakże czesto zbyt trudno zlokalizować ich pierwotne źródło. Ból może towarzyszyć choremu poprzez cała dobę, powracać okresowo albo być też sprowokowany pewnymi konkretnymi czynnościami. Zwyrodnienie kręgosłupa albo zapalenie stawów krzyżowo-biodrowych (ang. sacroiliac joints) są częstym powodem bólu pleców. Ból może być zlokalizowany w dole plecow albo w okolicy pośladka. Najczęściej promieniuje do pachwiny i nogi. Często pogarsza się po długim siedzeniu albo staniu. Ból może wynikać ze zmian zwyrodnieniowych, zapalenia albo zablokowania stawu. Anatomia stawow krzyżowo biodrowych sprawia, że niezwykle zbyt trudno może być przeprowadzić ich skuteczne leczenia wlaściwego bez specjalistycznego sprzętu. Dopiero posługując się odpowiednimi przyrzadami lekarz może być w stanie precyzyjnie trafić do źródła bólu oraz uśmierzyć go. Jeżeli źródłem bólu są nerki, dotknięcie miejsca w ich okolicy nasila ból. W przypadku bolu kręgosłupa objaw ów nie występuje. Zebrany wywiad pomaga lekarzowi zaklasyfikować przypadek do jednej z trzech obszernych grup: niespecyficznych dolegliwości bólowych, bólu plecow związanego z uciskiem na rdzeń oraz korzenie nerwowe i bólu w przebiegu innej, określonej jednostki chorobowej.

Pamiętajmy, że w związku z dużym wpływem czynników psychosocjalnych na przebieg oraz dalsze rokowanie, lekarz powinien zaczerpnąć informacji o aktualnych warunkach bytowych pacjenta i oznakach zaburzeń nastroju. Istnieja skale liczbowe, umożliwiające określenie stopnia nasilenia bolu i monitorowanie postępów terapeutycznych. W krajach zachodnich najcześciej używanymi są Sickness Impact Profile (w wersji proponowanej poprzez Rolanda–Morrisa i Oswestry Disability Questionnaire. Punkty spustowe to również bolesne struktury, które tworzą się, gdy mięśnie poddawane są nieodpowiednim obciążeniom, co posiada często miejsce przy wadach postawy bądź u ludzi, u których praca wymusza nieodpowiednią pozycję ciala. Są one częścią bólu mięśniowo-powięziowego. Nieleczone dają poczatek następnym bolesnym punktom, poprzez co ból rozprzestrzenia się na odmienne partie ciala. Punkty spustowe są z reguły dezaktywowane podczas zabiegu przeprowadzanego w gabinecie podczas pierwszej wizyty. Najczęściej by pozbyć się bólu wystarcza jednorazowy zabieg, jednakże w przypadkach ból istnial poprzez długi czas oraz punktów spustowych może być dużo, potrzeba dwoch albo kilku sesji, by pozbyć się bólu kompletnie. Ból pleców zazwyczaj zaczyna sie w ściśle określonym momencie, ale trwa poprzez długi czas. Często doskonale jesteśmy w stanie zidentyfikować uraz, ktory jego wywołał. Jednakże choroba ta mija powoli. Ból nerek pojawia sie w bliżej nieokreślonym momencie (nasila sie stopniowo wraz z rozwojem infekcji/powiekszaniem się kamieni nerkowych), ale ustępuje kiedy jedynie wyleczymy jego przyczynę. Badanie fizykalne służy glównie do określenia kierunku dalszego postepowania; samo rzadko może być rozstrzygające. Warto zaczać od osłuchania pluc. Należy sprawdzić tkliwość oraz ustalić ewentualne opory wewnątrz jamy brzusznej, ponieważ ból może być też objawem uszkodzenia ktoregoś z narzadów wewnętrznych albo tętniaka aorty. W tym samym celu opukuje się kąty żebrowo-kregowe (objaw Goldflama) oraz bada się per rectum kiszkę stolcową. Rwa kulszowa charakteryzuje się bólem pleców biegnącym od dolnego kręgosłupa, poprzez pośladki, do nogi, typowo poniżej kolana. Najczęściej może być spowodowana uciskiem na korzenie tworzace nerw kulszowy. Zmiany w kolorze, zapachu albo konsystencji moczu, a również obecność w nim krwi wskazują na kłopot z nerkami. Dużo informacji można uzyskać obserwując postawe oraz zachowanie chorego. Niektóre dolegliwości powodują znaczne ograniczenia ruchomości kregosłupa (skłony, skręty tułowia). Zniekształcona sylwetka może oznaczać pogłębienie krzywizn fizjologicznych, nabyte skrzywienie boczne (skolioza) lub kurcz mieśniowy. Bol może być też wyzwalany poprzez opukiwanie albo wywierany nacisk. Do oceny zaburzeń neurologicznych najczęściej używa się testu Laseque’a (ang. straight leg–raising test, SLR). Kolejnych informacji dostarczają: siła oraz głębokość odruchów, zaburzenia czucia, atrofia oraz drżenie mięśniowe, obecność objawów patologicznych (m. in. Babińskiego oraz Hoffmana). Dyskopatia może być źródłem bólu, który najczęściej nasila się przy pochylaniu się do przodu, kichaniu bądź kaszlu. Dysk (krażek miedzykregowy) stanowi amortyzator pomiędzy kregami, które zbudowane są z kości. Urazy i stany zapalne powinny prowadzić do zwyrodnienia dysku, czyli dyskopatii. Dysk staje się wrażliwy na bol oraz powoduje dolegliwości. Zdiagnozowanie dyskopatii jako przyczyny bólu może być trudne, najlepszą tego metodą może być dyskografia. Może być to również zabieg wykonywany ambulatoryjnie, dzięki ktoremu jesteśmy w stanie stwierdzić czy może dyskopatia może być odpowiedzialna za dolegliwości, oraz znaleźć dysk powodujący ból. U dzieci kamienie nerkowe zazwyczaj wywołują nagły bol w boku, który promieniuje w dół oraz w strone jamy brzusznej. W przypadku kobiet w ciąży ból ow zaczyna się w boku oraz promieniuje w strone pachwin oraz pochwy, ale nie w kierunku dolnej części składowej jamy brzusznej. Natomiast kamienie nerkowe u kobiet nie będących w ciąży nie zawsze wywołują bol. Często jedynymi objawami są zmęczenie, utrata wagi, nudności oraz brak apetytu. Zwykle przy pierwszej wizycie nie posiada potrzeby zlecań badań dodatkowych. Kosztowne metody obrazowania nie są standardowo wykorzystywane przy leczeniu ostrych bólów co najmniej z trzech powodów: dolegliwości często wcześniej same ustępuja, ich wynik oraz tak nie wpłynie na przyjęty schemat leczenia, obserwowane zmiany cechuje niska swoistość. Oznaki zwyrodnienia w badaniu MRI obserwuje się aż u 30% zdrowych (bezobjawowych) dorosłych. Wskazaniem do podjęcia szczegółowej diagnostyki są ciężkie albo postępujące deficyty neurologiczne, uraz zgłaszany w wywiadzie i podejrzenie poważnej dolegliwości organicznej (infekcja, nowotwór). Naciągnięcie, nadwyreżenie albo naderwanie mięśni pleców oraz kregosłupa może być częstą przyczyną lumbago.

Powiedzmy, że najczęściej bol daje o sobie znać po dźwignięciu ciężaru w niewłaściwy sposób. Leczenia właściwego nadwyrężonego mięśnia polega glównie na odpoczynku, lekach przeciwbolowych i stosowaniu zimnych okladów. Często wskazana może być rehabilitacja. Infekcje nerek (np. odmiedniczkowe zapalenie nerek) czesto sprawiają, że także delikatny dotyk z boku ciała może być też bolesny. Często towarzyszy im gorączka, obecność krwi w moczu, nudności oraz wymioty. Zwykły rentgenogram pozwala jedynie wykryć złamania oraz ewentualne zmiany zwyrodnieniowe w przebiegu np. osteoporozy. Do kompleksowej analizy nadają sie badania komputerowe MRI i CT. Używając rezonansu magnetycznego można wykryć: występowanie ucisku na rdzeń oraz korzenie nerwowe, przerzuty nowotworowe i ogniska infekcji, nareszcie obecność zespołu ogona końskiego. Tomokomputer także posiada dużą wartość praktyczną, szczególnie jeśli sa podejrzenia zmian w obrębie ludzkie kości lub rozważana może być operacja chirurgiczna. W celu uwidocznienia przestrzeni podpajeczynówkowej stosuje się mielografię (kontrast podawany dooponowo). Ból pleców może być też odczuwany więc już w pierwszych tygodniach. Ciąża może być stanem w którym występują liczne czynniki sprzyjające powstawaniu dolegliwości bólowych. Hormony, które przygotowuja organizm kobiety do porodu powodują rozluźnienie stawów miednicy. Rosnąca macica może powodować ucisk struktur wewnetrznych. Zwiększona masa ciała oraz obwód brzucha powodują zwiększony nacisk na stawy. Te oraz odmienne zmiany, zachodzące w ciąży, powodują, że organizm kobiety może mieć klopot z przystosowaniem się, co może skutkować zaburzoną biomechaniką i bólem pleców. Ból pleców zazwyczaj nasila się podczas leżenia w łóżku, a ulge przynosza lekkie ćwiczenia. Z bólem nerek może być odwrotnie. Leżenie w łóżku redukuje go, jednakże aktywność fizyczna sprawia, że przybiera on na sile. Dyskopatia lędźwiowa: stan przewlekły, cechujący się nawracajacymi bólami pleców oraz kończyn dolnych. Jeden z elementów składających się na obraz dolegliwości zwyrodnieniowej kręgosłupa. W tym wypadku osłabienie pierścienia włóknistego, otaczającego sprężystą masę zwaną jadrem miażdżystym ułatwia jego uwypuklenie się do kanału rdzenia. Zwykle jako przyczynę bólu podaje się miejscowy odczyn zapalny i ucisk wywierany na korzenie nerwow rdzeniowych (przykład: rwa kulszowa). Znamienne dla dolegliwości są zaburzenia czucia w obrębie danego dermatomu. Do potwierdzenia zmian zleca się badania obrazowe: MRI, tomografię komputerową z mielogramem. Powiązanie wyniku z obrazem dolegliwości przedstawia duże trudności, ponieważ podobne, bezobjawowe zmiany zachodzą z wiekiem u większości ludzi. Badania wykazały, że palenie papierosów nasila odczuwanie bólu. Toksyczne skladniki dymu tytoniowego nasilają procesy degeneracyjne w dyskach mogac prowadzić do dyskopatii i i rwy kulszowej. Dym tytoniowy powoduje raka i odmienne schorzenia wielu organów, i dlatego zdarza się też, że u palaczy ból pleców może być wywołany poprzez dolegliwości spowodowane paleniem tytoniu takie jak: dolegliwości serca, nerek, płuc, kaszel, rak. Uczucie palenia podczas oddawania moczu zawsze może być objawem dolegliwości nerek. Podobnie ból po jednej stronie plecow. Główne może być dokładne badanie poprzez odpowiedniego specjalistę. Bol pleców może pochodzić z wielu źródel, takich jak nerwy, powięzie, mięśnie, stawy, kręgi albo dyski, i dlatego również bywa nieprawidłowo zdiagnozowany. Do postawienia prawidłowego rozpoznania potrzebne są: dokładna znajomość anatomii, biomechaniki oraz patologii i duże doświadczenie. W celu zlokalizowania źródła bólu lekarz może zlecić przeprowadzenie badań dodatkowych takich jak zdjęcie RTG kręgosłupa L-S (ledźwiowo-krzyżowego), zdjęcie miednicy, stawów krzyżowo biodrowych, rezonans magnetyczny bądź tomografię komputerową.

Ból nóg – dlaczego boli i co z nim zrobić?

Dlaczego bolą nas nogi? Dobrze jeżeli przyczyną bólu nóg jest długa wędrówka albo niewygodne buty. Wówczas problem łatwo rozwiązać. Gorzej gdy problem związany jest z chorobami naczyń krwionośnych, kręgosłupa czy może zaburzeniami metabolicznymi, czyli schorzeniami, ktore trzeba leczyć. Bólu nóg nie należy nigdy bagatelizować. Może on świadczyć o nieprawidłowościach w układzie kostno-stawowym, zmianach w kręgosłupie czy może zarośnięciu tętnic. Obrzęki nóg oraz widoczne żyły to również objawy typowe dla osob prowadzacych siedzący sposób życia. Na bole nog dużo częściej skarżą się mężczyźni, chociaż ów klopot dotyczy także kobiet. Ból nóg posiada rozmaite oblicza oraz przyczyny. Niekiedy bywa nagły, silny, innym wspólnie stopniowo narastający, ćmiący. Na ogól może być spowodowany zmeczeniem nóg. Ale jego źródłem są również urazy, takie jak naderwanie ścięgien, więzadeł lub wady oraz deformacje stóp (np. płaskostopie, halluksy). Bywa także konsekwencją dolegliwości reumatycznych, cukrzycy, dolegliwości alkoholowej.

Jak wiadomo powodów bólu nóg może być tak wiele, a wymienię jedynie niektóre z nich. Ból w obrębie kończyn dolnych może rownież świadczyć o rozwoju nowotworu. Charakter symptomu, lokalizacja, nasilenie oraz objawy towarzyszące będą różniły sie w zależności od choroby, która może być przyczyną bolu. Zawsze warto zwrócić sie o pomoc do specjalisty, jeśli objaw pojawia się często, trwa bardzo długo albo może być silny, by odnaleźć jego źródlo oraz w porę zastosować odpowiednie leczenie. Glównym winowajcą może być jesteśmy w stanie siedzący sposób życia. Z badań „American Journal of Epidemiology” wynika, że ryzyko śmierci rośnie wraz z czasem siedzenia. U kobiet, ktore przesiaduja więcej niż poprzez sześć godzin dziennie, ryzyko zgonu wzrasta aż o 37 proc. Natomiast u mężczyzn o 18 proc. Badania dowodza, że ograniczenie siedzenia do trzech godzin dziennie może wydlużyć nasze życie aż o dwa lata.

Przyczyny bolu nóg: rwa kulszowa. Rwa kulszowa charakteryzuje się nagłym rwącym ból w odcinku lędźwiowo-krzyżowym kregosłupa, promieniującym pod pośladek, do tylnej części składowej uda, następnie do boku podudzia aż do stopy. Jego przyczyna może być ucisk jądra miażdżystego krążka międzykręgowego na korzenie nerwowe. Ulgę w cierpieniu przynoszą środki leczenia przeciwbólowe (z grupy NLPZ) oraz rozluźniające mięśnie i kinezyterapia. Niekiedy stosuje sie również okołokorzeniowe wstrzykniecia leków przeciwzapalnych oraz przeciwbólowych. Wystarczy jeden gwaltowniejszy ruch – przy wstawaniu, pochylaniu się czy może podnoszeniu cieżkich przedmiotów – by mógl pojawić się przeszywajacy ból okolicy pleców. Rwa kulszowa opisywana może być jako ostry, rwący, kłujący albo także piekący ból kręgosłupa promieniujący na lędźwie, udo lub rownież stopę – w zależności od tego, która sekcja nerwu kulszowego zostala uciśnieta. Bywa że podczas ataku rwy kulszowej chory może być jak sparaliżowany – bol potęguje się przy najmniejszym ruchu. Czasem nie pozwala wstać z lóżka, często dotyczy jedynie jednej strony ciała. Podczas ataku korzonków nerwowych można odczuwać zaburzenia czucia – osłabienie oraz odretwienie, dodatkowo pojawia sie także wrażenie migrującego po nodze pieczenia czy może mrowienia. Chory może mieć problemy z wyprożnianiem a także cierpieć na niedowład mięśniowy – np. w postaci bezwładnej, uciekajacej przy chodzeniu stopy. Co ważne, rwa kulszowa nasila się przy kaszlu, kichaniu oraz podczas śmiechu: każda z owych czynności zwiększa ciśnienie plynu mózgowo-rdzeniowego, co powoduje dodatkowy ucisk na korzenie nerwu kulszowego. By upewnić się, że dolegliwości bólowe w istocie oznaczają występowanie rwy kulszowej, można sprawdzić u siebie obecność tzw. objawu Lasegue’a – wystarczy położyć się plecami na twardej powierzchni oraz spróbować unieść wyprostowaną nogę. Nagły, uniemożliwiający ćwiczenie ból może być charakterystyczny dla rwy kulszowej. Najczęstsza przyczyna zespołu doznań związanych z rwą kulszową może być wypadniecie krażka międzykręgowego, potocznie zwanego dyskiem. Tego typu sytuacja może mieć miejsce w trakcie wysiłku, wzmożonej aktywności fizycznej albo także samego pochylenia się, skoro więc już uprzednio występowały problemy z kręgosłupem. Dodatkowo to, co powoduje rwę kulszową, to również czesto stany zapalne kręgosłupa, wszelkiego rodzaju zmiany zwyrodnieniowe w jego obrębie, a również osteoporoza. W wybranych przypadkach, kiedy ból trwa ponad 2-3 tygodnie konieczne może być wykonanie obrazowych badań diagnostycznych. Więc już samo zdjęcie RTG pozwala na wstępna ocenę zaawansowania zmian zwyrodnieniowych kręgosłupa i znakomicie uwidacznia ewentualne złamania i/lub przemieszczenia ludzkie kości kręgosłupa. Bardziej zaawansowane badanie tomografii komputerowej pozwala na znakomite zobrazowanie elementow kostnych kręgosłupa, może być to również podstawowe znaczenie w diagnostyce kregozmyku. Najczulszym badaniem obrazowym, uwidaczniającym głównie tkanki miękkie kregosłupa jak krążki międzykręgowe oraz korzenie nerwowe może być badanie rezonansu magnetycznego (MRI). Jego skuteczność w rozpoznawaniu wypuklin jądra miażdżystego wynosi w zależności od mocy urządzenia także ponad 95%. Ważne jest, by nie wykonywać jakichkolwiek badań obrazowych w przypadku każdego epizodu bolu ostrego, występujacego zaledwie parę dni. Z kolei obecność objawów alarmowych powinna wymuszać szybką, zaawansowaną diagnostykę.

Przyczyny bólu nóg: zmiany miażdżycowe. Ich konsekwencją bywa przewlekłe niedokrwienie nóg. Wzrost ilości cholesterolu we krwi albo nieprawidłowa proporcja jego frakcji zwykle poprzez długi czas nie daje żadnych niepokojących objawów. Dopiero kiedy nasze tętnice zweżone sa co najmniej o połowę, zauważamy, że coś tam może być nie tak: łatwiej sie męczymy, jesteśmy w stanie mieć trudności z koncentracją oraz zapamiętywaniem. W rzadkich przypadkach złogi cholesterolowe odkładają się w skorze oraz widać je jako żółte zgrubienia, zwykle w okolicy powiek, w zgieciu lokcia, pod piersiami. Powinny się również tworzyć w postaci guzków na ścięgnach nadgarstków oraz ścięgnie Achillesa. Blaszki miażdżycowe zwężaja bowiem światło tetnic. Pierwszym objawem dolegliwości może być bladość oraz oziębienie stop. Z czasem pojawia się chromanie przestankowe, czyli bol nóg podczas chodzenia, ustępujący po odpoczynku. W miarę pogarszania sie ukrwienia powinny wystąpić również bole spoczynkowe, poczatkowo umiejscowione jedynie w palcach, a w następnej kolejności obejmujące całą stopę, a także podudzie, i niegojace się owrzodzenia oraz zmiany martwicze na stopie. W leczeniu przewlekłego niedokrwienia nóg wykorzystuje się przede wszystkim środki leczenia stosowane w terapii miażdżycy. Ważnymi elementami kuracji może być codzienna aktywność fizyczna (chodzenie, jazda na rowerze), unikanie skaleczeń, otarć stóp. Bez względu na lokalizację dolegliwości w tętnicach zawsze dolegliwości dotyczą przede wszystkim podudzia, bo to również jesteśmy w stanie tamże dopływa najmniej krwi oraz to rownież jesteśmy w stanie na podudziu znajdują się grupy mieśni najbardziej narażone na niedokrwienie. Na stopie najczęściej powstają owrzodzenia oraz trudnogojace się rany. Skoro pojawiają się w trakcie spaceru bóle nóg, stwardnienie łydek zmuszajace do zrobienia odpoczynku sugeruje to również niedokrwienie kończyny. Zwykle dolegliwości dotycza jednej nogi, tej w ktorej zmiany są rozleglejsze. Ból nogi pojawiający się podczas chodzenia, który wymaga odpoczynku nazywa sie chromaniem przestankowym. Skoro bóle nóg pojawiają się w spoczynku albo powstają niegojące się rany na nodze wówczas mówimy o krytycznym niedokrwieniu kończyny. Ostre oraz krytyczne niedokrwienie może być wskazaniem do pilnej hospitalizacji oraz leczenia.

Przyczyny bólu nóg: przewlekla niewydolność żylna. Odpłynięcie krwi z nóg ułatwiają m.in. zastawki znajdujące sie w żyłach i pracujące mięśnie łydek, które, „wypychaja” ją w górę. Skoro zastawki są uszkodzone, a my prowadzimy siedzący sposób życia, dochodzi do zastoju krwi oraz rozwoju przewlekłej niewydolności żylnej. Jej sygnałem może być uczucie zmęczonych, ciężkich nóg, obrzęki, tworzenie się żylaków. Chorobe leczy sie na ogól zachowawczo. Zaleca się przyjmowanie leków usprawniających krażenie żylne oraz wzmacniających żyły, noszenie pończoch albo rajstop uciskowych i aktywność fizyczną. Skoro doszło do utworzenia żylaków, usuwa się je operacyjnie, bo ich powiklaniem bywają stany zapalne żył powierzchownych albo głebokich. Niewydolność żylna powstaje na skutek uszkodzenia żył — naczyń krwionośnych odpowiedzialnych za transport krwi z nogi do serca. By nasza krew mogła płynąć od stopy „ku gorze” (do serca), żyły muszą posiadać sprawne zastawki żylne. Są to również twory w świetle żyły działające podobnie jak wentyl — przepuszczają nasza krew jedynie w jedną stronę, w kierunku serca. Kiedy dochodzi do ich uszkodzenia, sekcja krwi cofa się, zalega w żyłach oraz rozciąga je, co utrudnia ich prawidłową pracę. Podstawowym czynnikiem doprowadzającym do rozwoju przewlekłej niewydolności żylnej może być nadciśnienie w obrębie żył. Doprowadza to również do zastoju krwi oraz przepełnienia żylnej części składowej mikrokrążenia. Z czasem powoduje to rownież otwieranie się przetok tętniczo-żylnych oraz wenulizacji tętniczek (czyli wystąpienia w obrębie tętniczek mikrokrażenia warunków przepływu charakterystycznych dla żył, a nie przepływu tętniczkowego). To również dodatkowo nasila objawy zastoju żylnego oraz doprowadza do przemieszczenia leukocytów poza światło naczynia (tak zwana pułapka leukocytarna). Dochodzi do uwolnienia z leukocytów mediatorów reakcji zapalnej, co skutkuje zwiększeniem przepuszczalności naczyń oraz dalsze zwiększanie obrzeku. Płyn przesiękowy, bogaty w białko (a zatem oraz w fibrynogen) może zapoczątkować zmiany zakrzepowe. Z przesiękajacych erytrocytów uwalnia się hemosyderyna, przyczyniajac się do wystąpienia zmian przebarwieniowych w obrębie chorych tkanek. ów stan doprowadza nareszcie do aktywacji fibroblastów oraz stopniowej zamiany podskórnej tkanki łącznej luźnej na tkankę włóknista (lac. lipodermatosclerosis). Wszystkie te procesy dodatkowo zwiększają lepkość krwi, co może doprowadzać do rozwoju zakrzepów.

Przyczyny bólu nóg: zaburzenia wodno-elektrolitowe. Bywają przyczyną bolesnych kurczy w lydkach, które powinny sie pojawić wskutek przyjmowania leków odwadniajacych, przeczyszczających, stosowania diety odchudzajacej. Częstym ich powodem są bowiem odwodnienie organizmu albo niedobor skladników mineralnych: magnezu, potasu, wapnia. Kurcze najczęściej dokuczają nocą, budząc ze snu. By zlagodzić ból, jesteśmy w stanie poprzez chwilę pochodzić albo wyprostować nogę w kolanie, unieść ją oraz mocno zgiąć w stawie skokowym, przyciągając stope do siebie. Skoro mamy sklonności do takiej dolegliwości, przed snem bierzmy gorącą kąpiel albo wmasowujmy w łydke maść rozgrzewającą. Pamietajmy o tym, by wypijać 1,5-2 l płynów dziennie oraz wzbogaćmy dietę w produkty bogate w magnez, potas oraz wapń. Prawidlowa ilość spożywanych płynów dla osoby doroslej, zdrowej, przy średniej temperaturze, bez obciażeń pracą fizyczną oraz bodźców psychicznych, na standardowej diecie to również 2, 5 litra. Dobowa utrata wody także wynosi 2,5 litra w tym 1,5 litra z moczem, 400ml poprzez pluca, 400ml poprzez skórę. Utrata wody poprzez skórę oraz płuca może być niewyczuwalna oraz zachodzi także w stanach dużego odwodnienia. Wzmaga się także przy wzroście temperatury ciała. Na każdy 1°C powyżej 37°C parowanie wzrasta aż o 500ml/dobę. W zależności od występowania deficytu albo nadmiaru wody w organizmie, rozróżnia sie stany odwodnienia oraz przewodnienia organizmu. Natomiast w zależności od charakteru zaburzeń elektrolitowych, wpływających na molalność płynów ustrojowych, wyróżnia sie zaburzenia izotoniczne, hipotoniczne oraz hipertoniczne.

Przyczyny bólu nóg: zakrzepica żyl głębokich. Rozwojowi tego schorzenia sprzyjają m.in. uszkodzenia ścian żył, schorzenia układu krążenia (np. żylaki, zawal), ciąża, połóg, dlugotrwale unieruchomienie (np. po operacji), zażywanie doustnych środków antykoncepcyjnych, a również wrodzone albo nabyte zaburzenia krzepnięcia krwi (np. trombofilia, czyli nadkrzepliwość). Istotą schorzenia może być tworzenie się skrzeplin, które spowalniają przepływ krwi w żyłach albo jego całkowicie blokują. Kiedy się oderwą od ściany owych naczyń, powinny stworzyć zagrożenie dla życia, powodując zator tętnicy płucnej. Zakrzepica żył głębokich może przebiegać bezobjawowo. Nieczęsto występują wszystkie charakterystyczne dla niej objawy: obrzęk oraz ból w nodze, nasilający się podczas stania oraz chodzenia, zaczerwienienie oraz ocieplenie skóry, sinica stóp. W zakrzepicy żyl głębokich podaje się środki leczenia przeciwzakrzepowe, rzadziej trombolityczne, które rozpuszczają zakrzep w żyle. Wspomagająco stosuje sie preparaty o działaniu przeciwzapalnym oraz przeciwbólowym. Przyczyn wystąpienia zakrzepicy może być wiele. Zwykle musi wystąpić jednoczasowo parę czynników by doszło do zakrzepicy żył głębokich. Najczęstszymi przyczynami sa: wrodzone oraz nabyte zaburzenia krzepnięcia tzw. trombofilia czyli nadkrzepliwość, unieruchomienie, dolegliwość nowotworowa, doustna antykoncepcja hormonalna, przebyta wcześniej zakrzepica i dużo innych. Im wiecej wystepuje w jednym czasie czynników ryzyka tym większe ryzyko zakrzepicy np. długi lot samolotem osoby z trombofilią przyjmującej doustne środki leczenia antykoncepcyjne. Pierwszymi objawami zakrzepicy może być ból, a następnie obrzęk łydki. W przypadku masywnej zakrzepicy może dochodzić do obrzeku uda. Zazwyczaj samo badanie lekarskie wystarcza do postawienia rozpoznania, jednakże rozstrzygającym badaniem może być USG doppler żył kończyn dolnych, uwidaczniające, które żyły są zajete zakrzepicą, jak stare są zmiany oraz czy może istniej balotowanie czoła skrzepliny co sugeruje zwiększone ryzyko zatorowości plucnej. Zakrzepica żylna może być wskazaniem do leczenia właściwego szpitalnego w trybie pilnym. Leczeniem z wyboru może być podawanie leków przeciwzakrzepowych, początkowo heparyny a następnie doustnych antykoagulantów. Dawkowanie doustnych leków przeciwzakrzepowych może być ustalane na podstawie wskaźnika INR, oznaczanego z krwi żylnej pacjenta. Zakrzepica żył głębokich posiada często poważne następstwa, istotne może być zatem pilne rozpoznanie oraz leczenia właściwego tego schorzenia. Często może być ona podłożem do powstania żylnej dolegliwości zakrzepowo-zatorowej. Wolny ten fragment zakrzepu może oderwać się oraz z biegiem krwi dostać się do prawego przedsionka, prawej komory oraz dalej rozgałęzień tętnicy płucnej. Przy dużym materiale zatorowym dochodzi do zaklinowania jego w przedsionku albo komorze oraz nagłego zgonu. Mniejsze fragmenty zatykają naczynia krążenia płucnego, doprowadzajac do zatorowości płucnej.

Przyczyny bólu nóg: zwyrodnienia kręgosłupa. Dochodzi do nich wskutek starzenia się organizmu, przebytych urazow, czasami również uszkodzeń krążka międzykręgowego. Zmiany zwyrodnieniowe powinny powodować miejscowe stany zapalne z uciskiem na struktury nerwowe. Często dotyczą odcinka lędźwiowego kręgosłupa, powodujac przewlekłe bóle krzyża promieniujące do nóg. Dolegliwości pojawiają się glównie nocą, w czasie spoczynku. Ulgę przynosi rehabilitacja oraz niektore formy aktywności fizycznej, np. plywanie, a również stosowane okresowo środki leczenia przeciwbólowe oraz przeciwzapalne w postaci tabletek, maści, żeli. Objawy neurologiczne zależą od tego, na jakim poziomie kręgosłupa dominują omawiane zmiany zwyrodnieniowe. W razie zajęcia kregów odcinka szyjnego kręgosłupa występuje ból w karku promieniujący do tzw. dołków nadobojczykowych, stawu barkowego oraz szczytu pachy, jako wyraz ucisku oraz podrażnienia korzeni nerwowych szyjnych albo niekiedy całego splotu barkowego, czyli tzw. korzonkowy zespól szyjno-barkowy. Wszystkie nasze stawy w ciele zwykłego człowieka wyściełane są chrząstką stawową, której zadaniem może być chronić zakończenia kości, amortyzować nasze stawy oraz ułatwiać im wykonywanie ruchu. Chrzastka stawowa w miare upływu czasu zużywa się oraz powoli niszczeje. Niestety nie może być ona unerwiona, ani ukrwiona, zatem nie posiada zdolności regeneracyjnych. Skoro w stawie rozpocznie się proces zwyrodnienia, czyli degeneracji chrząstki, może być on nieodwracalny. Jednakże poprzez rehabilitację, farmakoterapię, odpowiednia dietę oraz aktywność fizyczną proces zmian zwyrodnieniowych można wyhamować oraz spowolnić.

Przyczyny bolu nóg: dna moczanowa. Dna moczanowa może być nazywana również artretyzmem albo podagrą. Może być chorobą przewlekłą, zwiazana z zaburzeniami przemiany materii. Ich konsekwencją może być odkładanie się w stawach kryształków kwasu moczowego, zwanych moczanami. Są ostre, ranią tkanki, to również z kolei wywołuje stan zapalny. Schorzenie poprzez dużo lat nie daje żadnych objawów. Pierwszym jego symptomem może być zazwyczaj silny, nagły ból stawu, obrzek, wrażliwość na dotyk, zaczerwienienie oraz napięcie znajdującej sie nad nim skóry. Dolegliwość może zaatakować nasze stawy rąk, barkowy, kolanowy, ale najcześciej ból umiejscawia się w paluchu. Boli zatem nas stopa. Leczenia właściwego polega na przyjmowaniu preparatów obniżających stężenie kwasu moczowego, moczopednych oraz stosowaniu zaleconej poprzez lekarza diety. Dna moczanowa spowodowana może być odkładaniem w tkankach kryształów moczanu sodu. Najcześciej zajmuje stawy, co zazwyczaj objawia sie atakami silnego bolu, obrzękiem oraz ograniczeniem ruchomości zajętego stawu. W zaawansowanej postaci dolegliwości dochodzi do nieodwracalnego uszkodzenia narządu ruchu oraz niesprawności, a również do zajęcia innych narządów (uszkodzenia nerek, kamicy moczowej, tworzenia guzków dnawych w tkankach miękkich). Dna moczanowa spowodowana może być odkładaniem w tkankach kryształów moczanu sodu. Najczęściej zajmuje stawy, co zazwyczaj objawia się atakami silnego bolu, obrzękiem oraz ograniczeniem ruchomości zajętego stawu. W zaawansowanej postaci dolegliwości dochodzi do nieodwracalnego uszkodzenia narządu ruchu oraz niesprawności, a również do zajęcia innych narządów (uszkodzenia nerek, kamicy moczowej, tworzenia guzków dnawych w tkankach miękkich). Dna moczanowa, nazywana także podagrą (gdy obejmuje duże palce u stóp), to również dolegliwość charakteryzująca się wyjatkowo gwałtownym oraz bolesnym zapaleniem stawow. Skaza moczanowa zwykle obejmuje staw środstopno-paliczkowy, może objawiać sie także jako guzki dnawe oraz kamienie nerkowe. Dna moczanowa wywolywana może być poprzez podwyższony poziom kwasu moczowego, który, nie mając ujścia, krystalizuje się oraz odklada w stawach, ściegnach i otaczającej je tkance. Miejsca te staja się obrzekniete, zaczerwienione oraz wyjątkowo bolesne.

Atak korzonków – jak sobie radzić w tych sytuacjach?

Tak zwany atak korzonków nerwowych czyli rwa kulszowa to przede wszystkim dotkliwy ból w dole pleców paraliżujący całe nasze ciało. Choroba ta dowodzi słabej kondycji kręgosłupa oraz wymaga fachowego, specjalistycznego leczenia. Ostrym oraz przewlekłym bólom korzonkowym będą czasem towarzyszyć objawy neurologiczne, wynikające z zaburzenia funkcjonowania czynności danego nerwu, np. zaburzenia czucia, oslabienie, zanik mięśni, zniesienie tzw. odruchow ściegnistych. Jedną z najbardziej uciażliwych dolegliwości, skoro chodzi o bóle pleców, może być zapalenie korzonków, czyli włókien nerwowych odchodzących od rdzenia kręgowego po jego obu stronach.

Jak wiadomo korzonki są wrażliwe na wszelkie zmiany stanu zdrowia zarówno samego kręgosłupa, jak oraz otaczających jego mięśni. Także niewielki ucisk na nerwy może spowodować przeszywający, ostry ból uniemożliwiający poruszanie się. By poczuć ulgę oraz zapobiec kolejnym atakom, warto umieć w porę rozpoznać przyczyne dolegliwości oraz pamiętać o kilku prostych zasadach. Nie posiada żadnych wątpliwości, że skoro dojdzie do ataku korzonków, powinniśmy podjać leczenia wlaściwego zalecone poprzez specjalistę. Szczególnie skoro oprócz bólu czujemy niedowład oraz zaburzenia czucia. Specjalista przepisze odpowiednie środki leczenia przeciwbólowe, przeciwzapalne, rozkurczowe i zaleci ćwiczenia oraz masaże. Zdarza się, że konieczny może być specjalny gorset usztywniający i zastrzyki domięśniowe. Skoro to rownież to wszystko nie przynosi zamierzonych efektów, potrzeba może być pomoc neurochirurga. Lekarz usunie przyczynę ucisku na nasz korzeń nerwowy. Za ból Korzeniowy można uznać te przypadki, które wykazują neurologiczne objawy ubytkowe. Korzonki są przeważnie wywołane mechanicznym uciskiem oraz podrażnieniem, a nie jedynie czynnościowym zaburzeniem. Zawsze może być poważną komplikacją zaburzeń kregopochodnych. Zatem może być chorobą o dużo poważniejszą niż bole kręgosłupowe. Stanowi poważny kłopot leczniczy. Niespodziewany atak korzonków nerwowych, nazywany także rwą kulszową, świadczy o tym, że kręgosłup może być w słabej formie. Zazwyczaj ból obejmuje okolice ledźwi, ale dokuczać powinny również sploty nerwów w okolicy uda czy może barku. Może być on następstwem mechanicznego ucisku uszkodzonej tarczy międzykręgowej (dysku) na korzenie nerwowe, które znajdują się w jej sąsiedztwie. Takie problemy zdarzaja się dużo częściej po 30. roku życia. Dzieje się tak, bo z wiekiem kręgosłup się zużywa oraz postępują zmiany zwyrodnieniowe. Zwykle atak korzonków kojarzymy z przeziebieniem, grypą, infekcją wirusowa czy może chociażby zwykłym przewianiem. Ale za tego typu objawami powinny kryć się dużo poważniejsze choroby. Takie jak np. cukrzyca, półpasiec, reumatoidalne zapalenie stawów, dolegliwość zwyrodnieniowa czy może nowotwory. Do bólu korzonkowego może dojść także przy nagłym skręcie tułowia, także podczas zwykłych domowych czynności. Oprócz wychłodzenia, najczęstszą przyczyna ataku korzonków może być uszkodzenie dysku. Może on przesunąć się (np. podczas dźwigania z podłogi ciężkiego przedmiotu) oraz w efekcie uciskać nerwy. Przyczyną występowania korzonków może być dyskopatia (uszkodzenie krążków międzykręgowych), która pojawia się na skutek zmian zwyrodnieniowych oraz osłabienia stawów kręgosłupa. W przypadku tego schorzenia należy szczególnie uważać na bezpieczeństwo kręgosłupa, ponieważ chociażby nieprawidłowe dźwiganie ciężarów może skutkować przesunieciem kręgu do kanałów w pierścieniu wlóknistym, tworząc wypuklinę uciskającą przebiegające w pobliżu struktury nerwowe. Towarzyszy temu mocny ból. Kręgosłup zbudowany może być z kręgów, pomiędzy którymi znajdują się krażki, czyli dyski, pełniące role amortyzatorów. Każdy krażek to również mocny pierścień włóknisto-chrzastkowy z galaretowatym jadrem. W zdrowym kręgosłupie kręgi oraz dyski układaja sie w linię przypominającą z boku literę S – jego naturalne krzywizny zapewniają spreżystość oraz wytrzymałość na wstrząsy.Korzonki, wymiennie nazywane rwą kulszowa, są ciężkim schorzeniem.

Niestety, przy ich ataku czujemy mocny ból plecow, ktory wręcz paraliżuje nasze ciało. Dolegliwość ta pojawia sie wowczas, kiedy kondycja naszego kręgosłupa może być w kiepskim stanie. Korzonki wymagają natychmiastowej pomocy lekarskiej. Większość zespołów korzeniowych poprzedzona może być poprzez lumbago z często powtarzającymi się okresami remisji choroby. Czasami okres trwania dolegliwości może być krótki, czasami z kolei trwa dużo lat. Charakterystyczne bywa nagle wystąpienie objawów choroby: po pewnym ruchu, po niewyrownanym wysiłku albo niewygodnej pozycji. Przy którymś z powtarzajacych się ataków w końcu odzywa się , najczęściej narastajacy stopniowo, niekiedy zas niespodziewanie promieniujący, bol korzeniowy. Miejscowe działanie zimna tzw. przeciąg wywołuje przykurcz mięśni oraz utajony stan zaburzenia kręgopochodnego w efekcie doprowadza do wyraźnego obrazu klinicznego zespołu korzeniowego. Czesto chorzy wyolbrzymiają rolę przeziębienia oraz przeciągu. Kiedy jednakże kregosłup choruje (np. z powodu zwyrodnień, urazow), w kręgach wybrzusza się włóknisty pierścień albo wypada galaretowate jądro. Dyski zaczynają wystawać poza oś kregosłupa oraz uciskają na korzonki nerwowe, co powoduje przejmujący ból. Promieniuje on z miejsca ucisku do nóg albo rak. Najczęściej uszkodzeniu ulega ledźwiowy odcinek kręgosłupa – ból promieniuje wtenczas do pośladków, a czasem schodzi poprzez udo aż do łydki oraz stopy. Atak korzonków nerwowych często może być niespodziewany. Najczęściej mocny ból pojawia się w okolicach lędźwi. Zdarza sie jednak, że dokuczają także sploty nerwów w rejonie ud oraz barku. Ból ow występuje po mechanicznym ucisku dysku (czyli tarczy międzykręgowej) na korzenie nerwowe znajdujące się tuż obok. Problemy z korzonkami zazwyczaj pojawiaja się po 30 roku życia, aczkolwiek zdarza sie także u osob znacznie młodszych. Niektóre objawy poszczególnych zespołów korzeniowych kończyn dolnych są wspolne. W przypadku ciężkiego zespołu chorobowego obserwuje się boczne skrzywienie kregosłupa z wyraźnymi przykurczami przykręgosłupowymi oraz spłaszczeniem lordozy lędźwiowej. Może być to również pozycja odruchowa, która pozwala na maksymalne rozszerzenie otworu miedzykregowego w miejscu uciśniętego korzenia. Wspólnym objawem może być tez dodatni objaw Lasegue`a. Atak korzonków może być też spowodowany nadto intensywnym wysiłkiem fizycznym. Dotyczy to również szczególnie osób, które na co dzień prowadzą siedzacy sposób życia oraz niespodziewanie zaczynaja forsownie ćwiczyć. Słabe mięśnie pleców oraz brzucha nie są w stanie bardzo dobrze podtrzymywać kręgosłupa oraz krążki międzykręgowe sie wybrzuszają. To również samo może sie stać przy każdym przeciażeniu kręgosłupa, np. nieprawidłowym dźwiganiu ciężaru czy może podnoszeniu się z fotela. Przygotuj ciepłą kąpiel, z dodatkiem olejków eterycznych, działających rozgrzewająco, przeciwzapalnie oraz przeciwbólowo: kamforowego, eukaliptusowego, lawendowego, rumiankowego oraz geraniowego. Bolace korzonki należy przede wszystkim rozgrzać. Pamiętaj też, by dokladnie obserwować swój organizm. Niektorym osobom bowiem pomaga najpierw schłodzenie bolących miejsc, a dopiero w następnej kolejności ich rozgrzanie. Kregosłup zwykłego czlowieka składa się z kręgów oraz znajdujacych się pomiędzy nimi krążków ? dysków. Owe krążki są pierścieniami włóknisto-chrząstkowymi z galaretowatym jądrem oraz pełnią rolę amortyzatorów. Zdrowy kregosłup posiada kręgi oraz dyski w formie litery S. Tak powinna wygladać jego naturalna krzywizna, która zapewnia sprężystość oraz odporność na rożnego rodzaju wstrząsy.

Tak zwane zespoły korzeniowe powinny wystepować z równoczesnym zablokowaniem w obrebie stawów kregosłupa lędźwiowego, stawu krzyżowo-biodrowego oraz skreceniem miednicy, co znacznie komplikuje objawy choroby. Dieta uboga w witaminy, sole mineralne, wapń. Dość często ataki korzonków mają osoby, których skutecznia dieta może być uboga w wapń, sole mineralne oraz witaminy. Pojawieniu się dolegliwości oraz ich nawrotom, sprzyja również gwałtowne oziębienie ciała, np. wejście do zimnej wody w upalny dzień czy może leżenie na wilgotnej ziemi. Przyczyną ataku korzonków powinny być też miejscowe stany zapalne i niektóre dolegliwości zakaźne. Sięgnij po niesterydowe środki przeciwzapalne, ale raczej te jednoskładnikowe, ponieważ zażycie wieloskładnikowych może wywolać efekt przeciwny oraz nasilenie objawów. Czasem atak korzonkow pojawia sie wtedy, kiedy uprawiamy nadto duży wysilek fizyczny. Dzieje się tak, kiedy na co dzień nie uprawia się żadnych sportów oraz niespodziewanie rozpoczyna się intensywne ćwiczenia. Skoro mięśnie brzucha oraz pleców są słabe, nie dają rady podtrzymywać kręgosłupa. Wówczas krążki miedzykregowe się wybrzuszaja. Podobnie może dziać sie skoro nieprawidlowo podnosimy ciężary czy może zwyczajnie wstajemy z fotela. Lezcenie Korzonków uzależnione może być od stwierdzanych zaburzeń czynnościowych, ich oceny i stadium choroby. W fazie ostrej Korzonkow skoro można stwierdzić zaburzenia czynnościowe należy postarać się o ich odblokowanie poprzez mobilizację poizometryczną relaksacją mięśni albo poprzez manipulację. Jeśli manipulacja może być niemożliwa albo przeciwwskazana wykonać można infiltrację korzenia. W ciężkich przypadkach z uciążliwymi bolami, zabieg ow stanowi pierwsza pomoc oraz żwawo łagodzi najbardziej nieznośny bol. W czasie ataku korzonków można mieć zaburzenia czucia (mrowienie, dretwienie, przeczulica), problemy z oddawaniem moczu czy może stolca. Czasem dochodzi do porażenia w miejscach, w których znajduja się uszkodzone nerwy. Może wtenczas wystąpić niedowład mieśni, np. stopy, ktora staje się bezwladna oraz „ucieka” przy chodzeniu. Ponadto dolegliwości bolowe nasilają się przy kichaniu, kaszlu, śmiechu czy może parciu. Dzieje się tak, bo każda z owych czynności zwiększa ciśnienie płynu mózgowo-rdzeniowego oraz tym samym ucisk na korzenie nerwowe. Zastosuj gorące okłady, przykładane na bolace miejsce. Może to również być też termofor z gorącą wodą (jeśli nie może być w „koszulce”, termofor owiń w ręcznik). Gotowe żelowe okłady kupisz w aptece (do stosowania na cieplo oraz na zimno). Skoro chorujemy np. na zwyrodnienie stawow w naszych kręgach wybrzusza się włóknisty pierścień, bądź wypada galerowate jądro. Dochodzi wówczas do wysuwania się dysków za oś kręgosłupa. To również z kolei uciska korzonki nerwowe co może być bolesne. Zazwyczaj uszkodzony może być lędźwiowy odcinek kręgosłupa. Stosuje się również spoczynkowe ułożenie chorego w pozycji odbarczającej, dajacej ulge, którą należy starannie wyszukać. Stosuje się uzupełniajaca farmakoterapie i trakcję kręgosłupa. Ulgę w bólu przynosi odpoczynek w adekwatnej pozycji – należy położyć się na twardym podłożu, lekko ugiąć nogi oraz podsunąć pod kolana zrolowany koc czy może poduszkę. Bardzo dobrze może być zażyć specyfik przeciwbólowy oraz przeciwzapalny. Czasem pomaga ogrzanie bolesnego miejsca termoforem albo poduszką elektryczna. Zastosuj plastry albo specjalne pasy, pieprzowe albo gorczycowe. Uwaga, stosuj je dokładnie zgodnie z instrukcją, bo mocno podrażniają skórę. Badania wykazują, że ataki korzonkow najcześciej dopadaja osoby, które w swojej diecie mają za mało soli mineralnych, witamin i wapnia. Dolegliwości tej sprzyja także gwaltowne oziębienie ciała (m.in. zimna kąpiel w słoneczny, gorący dzień). Zdarza się również tak, że atak korzonków spowodowany może być miejscowym stanem zapalnym i dolegliwości zakaźne. W stanie podostrym oraz przewlekłym celem leczenia właściwego może być poprawa funkcji tj. przywrócenie prawidlowego ruchu poprzez ukierunkowaną, indywidualnie dobraną gimnastykę leczniczą, spacery oraz odmienne rodzaje aktywności, które nie prowokują bólu.

Co zatem robić? Atak korzonków zawsze wymaga fachowego leczenia, a skoro towarzyszą mu zaburzenia czucia oraz niedowlady, trzeba natychmiast skontaktować się z lekarzem. W zależności od zaawansowania oraz przyczyn dolegliwości może on zalecić środki leczenia przeciwbólowe, przeciwzapalne oraz rozkurczowe i fizykoterapię, masaże, czasem ćwiczenia na wyciągu. Niekiedy konieczne sa zastrzyki domięśniowe oraz noszenie usztywniającego gorsetu. Jeśli terapia nie daje efektów, pomóc może neurochirurg, ktory usunie przyczynę ucisku na korzeń nerwowy. Osoby, które zmagały się z atakiem korzonków skarżyły się również na zaburzenia czucia (m.in. drętwienie, mrowienie oraz przeczulica). Powinny pojawić się również problemy z wypróżnianiem. Sporadycznie może dojść do porażenia w okolicach uszkodzonych nerwów. Może to również przyczynić się do niedowładu mięśni np. stopy, która ucieka podczas chodzenia. Dolegliwości zazwyczaj nasilają się podczas kichania, kaszlu, śmiechu oraz parcia. Każda z wymienionych czynności sprawia, że rośnie ciśnienie płynu mózgowo-rdzeniowego i zwiększa się ucisk na korzenie nerwowe. Kiedy wszelkie środki leczenia właściwego zachowawczego zawodzą, są bezskuteczne stosuje się leczenia właściwego operacyjne. W przypadku gdy u pacjenta występują niedowłady neurochirurdzy muszą interweniować szybko, bo grozi to również nieodwracalnymi porażeniami. Korzonki to również popularna nazwa peczków włókien nerwowych, ktore odchodzą od rdzenia kręgowego pomiędzy poszczególnymi kregami – od szyjnych po lędźwiowe. Korzonki występują parami – po dwa z prawej oraz z lewej strony rdzenia. Takie ich umiejscowienie sprawia, że są wrażliwe na wszelkie zmiany stanu zdrowia zarówno samego kręgosłupa, jak oraz jego najbliższej okolicy. Ucisk na korzonki nerwowe powoduje silne dolegliwości, które mają charakter nerwobólu. Odpoczynek w określonej pozycji może przynieść prawdziwą ulgę. Chory powinien położyć się na prostym, twardym podłożu, następnie lekko ugiać nogi i podlożyć pod kolana poduszke, bądź zrolowany koc. Warto rownież zażyć preparat przeciwbólowy oraz przeciwzapalny. Niektórzy stosują gorące oklady na bolace miejsca.

Łokieć tenisisty – na czym polega ten problem?

Tzw. łokieć tenisisty może być uznany za chorobę zawodową przede wszystkim dla informatyków oraz dla tzw. pracowników biurowych. Powszechnie uważa się, że łokieć tenisisty to również stan zapalny ścięgna oraz że najlepiej leczy się go sterydami. Nic bardziej mylnego. Natomiast chorzy skarża się na dolegliwości bólowe umiejscowione w okolicy łokcia przy ruchach odwracania przedramienia oraz wyproście łokcia, zwłaszcza przy czynnościach wykonywanych z pokonywaniem pewnego oporu, np. wkręcanie śruby, żarowki, otwieranie drzwi. I wtedy ten ból może promieniować do nadgarstka albo barku i nasila się przy ucisku przyczepu wymienionych mięśni.

Warto dodać, że grupą najbardziej narażoną na problemy ze ścięgnami sa ludzie w przedziale wiekowym 30-65 lat, z kolei w szczególności pomiędzy 45 a 54 rokiem życia. Zwiększone ryzyko rozwinięcia patologii „łokcia tenisisty” zaobserwowano również u palaczy tytoniu. Tenisiści – zarówno zawodowcy jak oraz amatorzy – stanowia zaledwie 10% wszystkich pacjentów z problemem „łokcia tenisisty”; często na tę choroba zapadają ludzie pracujący na co dzień z komputerem (sekretarki, pracownicy biurowi, informatycy, etc.) – chodzi o specyficzny system rak podczas pisania na klawiaturze komputera, a również ludzie wykonujacy ruchy nadgarstka typu wkręcanie śrubokretem z silnym zaciskiem ręki (ortopedzi, elektrycy). Pozytywnym aspektem tej dolegliwości może być spontaniczne wyzdrowienie – w przeciągu 1-2 lat, obserwowane u 80-90% wszystkich przypadków. Wokół dolegliwości łokieć tenisisty nagromadziło się dużo fałszywych sądów. Pierwszy to również przekonanie, że z powodu łokcia tenisisty cierpią miłośnicy tenisa. Stanowią oni zaledwie 10 proc. osob, u których stwierdza się łokieć tenisisty. Większość chorych to również pracownicy biurowi, informatycy, monterzy, mechanicy, i dlatego rownież została ona uznana za chorobę zawodową. Uszkodzenia tego przyczepu najczęściej zdarzają sie w wyniku wykonywania naprzemiennych ruchów prostowania oraz odwracania nadgarstka, takich jak na przykład używanie śrubokręta, ale też odbijanie piłki z backhandu przy zgietym łokciu (stąd alternatywna nazwa choroby). Do dolegliwości predysponują też czynności takie jak noszenie ciężkich przedmiotów przy wyprostowanych łokciach, wykonywanie ruchów podobnych jak przy wyrywaniu chwastów albo depilacji. Dolegliwość posiada zdecydowane powiązanie z praca przy komputerze, wykonywaniu zawodów wymuszających powtarzające się czesto ruchy nadgarstka np. wyprost i ruchy podobne jak podczas wkrecania śruby. Pomimo nazwy sugerującej związek z uprawianiem gry w tenisa – jedynie ok. 10% graczy cierpi na tę dolegliwość. Dotyczy to również zwlaszcza osób rozpoczynających naukę gry, którzy nie maja wciąż jeszcze doskonale wyćwiczonej techniki uderzeń oraz generują ruch z nadgarstka zamiast z tułowia oraz barku. Rozkład sił może być nierównomierny a wytworzone podczas odbicia piłki tenisowej wibracje dodatkowo przeciążają miejsce przyczepu mieśni. Głównym objawem dolegliwości może być ból z boku łokcia pojawiający się przy ruchach nadgarstka: chwytaniu czegoś ręką, zaciskaniu, obracaniu dłoni, unoszeniu jej części składowej grzbietowej. W zaawansowanym stadium pojawia się on również w spoczynku. Poprzez całe lata w medycynie obowiązywał pogląd, że przyczyną bólu może być stan zapalny przyczepu ścięgien mieśni prostowników nadgarstka do kłykcia bocznego nasze kości ramiennej. Pod koniec lat 90. udowodniono, że pogląd ów może być błędny, bo nie stwierdzono w okolicy przyczepu czynników zapalnych. Przyczyną łokcia tenisisty są bowiem zmiany degeneracyjne. Uważa się, że wskutek przeciążeń oraz mikrourazów dochodzi do uszkodzeń struktury wlókien kolagenowych ścięgien oraz nieprawidłowego ukrwienia okolicy przyczepu zwanej entezą (dlatego schorzenie to rownież lekarze nazywają entezopatią). Skąd sie nie mniej jednak bierze bol, skoro nie posiada stanu zapalnego, a samo ściegno nie może być unerwione? Oraz ta zagadka została wyjaśniona. Procesowi degeneracyjnemu towarzyszy wydzielanie białek, które chemicznie drażnią okoliczne tkanki, wywołując ból. Za jego powstanie odpowiada również tworzenie sie patologicznych nerwów oraz naczyń krwionośnych.

Jak wiadomo przyczyną rozwinięcia zmian degeneracyjnych może być najczęściej bardzo długo trwające przeciążenie mięśni z powtarzającymi się mikrourazami na ich przyczepie do kości. W tenisie aktywnością która powoduje odgięcie grzbietowe nadgarstka (do góry) oraz napięcie w mięśniach może być niemalże każdy typ uderzenia. Zauważono, iż zawodowi gracze, ktorzy skarżą się na „łokieć tenisisty”, wykazywali zwiększoną aktywność prostowników nadgarstka w trakcie uderzenia oraz tuż po uderzeniu pilki. Ta zwiększona aktywność mięśni mogła mieć swoją przyczynę w nieprawidłowej technice prowadzenia nadgarstka oraz lokcia w trakcie uderzenia, a również tzw. uderzenia otwartą rakietą oraz dolną częścią naciągu. Zaobserwowano, iż tenisiści używający oburęcznego backhandu rzadko rozwijaja tę patologię ponieważ większość energii pochłania kończyna nie dominująca, czyli u praworęcznych podczas tego uderzenia większość energii pochłania lewa ręka. O dużo więcej przypadków „łokcia tenisisty” diagnozuje się u tenisistów amatorów w porównaniu z zawodowymi graczami. Może być to również spowodowane błędami technicznymi, co prowadzi do zwiększonej transmisji energii z rakiety na nadgarstek oraz łokieć. Redukcja energii może być możliwa poprzez prawidlowe prowadzenie rakiety też po uderzeniu, tzn. po uderzeniu należy uwolnić zacisk dloni na rakiecie. Po okresie ostrego bólu, może wystąpić także kilkumiesieczny okres mniej nasilonych dolegliwości bólowych. Wówczas należy bezwzględnie unikać czynności obciążających staw lokciowy. Ulgę przynosi również stosowanie opaski na przedramieniu, zwykle 5 cm poniżej stawu łokciowego, która zmniejsza napięcie mieśnia prostownika palców. Wśród tenisistów-amatorów popularne może być używanie gumowych wkładek pomiędzy struny naciągu by zmniejszyć wibracje. Badania naukowe dowiodly, że stosowanie tego typu urządzeń w żaden sposób nie zmniejsza amplitudy wibracji, oraz co za tym idzie nie działa prewencyjnie. Dotychczasowe standardy leczenia właściwego “łokcia tenisisty” opierają się na zastosowaniu fizykoterapii w postaci naświetlań promieniowaniem laserowym, zabiegow ultradźwiękami, krioterapii. Czasami niektorzy ortopedzi zalecają unieruchomienie stawu w celu jego odciążenia i iniekcje ze środka przeciwzapalnego. Są dwie przyczyny zmian degeneracyjnych. Pierwsza z nich (najczęstsza) to rownież długotrwałe przeciażanie ręki wskutek wykonywania czynności wymagających ruchów nadgarstka, takich jak pisanie na komputerze czy może wkręcanie śrubek. Prowadzi ono do nadto dużego napięcia mieśni oraz mikrourazów ściegien i przyczepu. Organizm uruchamia proces samonaprawy, ale w miejscach uszkodzeń powstaje tkanka znacznie słabsza od zdrowej (np. wlókna kolagenowe mają zmienioną strukturę). Skoro ręka dalej bedzie przeciążana, dochodzi do naderwań ścięgien, zwapnienia przyczepu, utworzenia się patologicznych naczyń krwionośnych.Przyczyną łokcia tenisisty może być też nie mniej jednak nie jedynie nadto duże, ale oraz nadto małe obciążanie ręki pracą. Prowadzi ono do zmian o charakterze zanikowym – rzadko wykorzystywane mięśnie i ścięgna słabną oraz zanikają. I dlatego skoro ktoś stroniący od aktywności fizycznej zabierze się np. do skręcania nowych mebli, może dojść do naderwania ścięgna nieprzyzwyczajonego do takiego wysiłku. Na transmisję energii uderzenia z rakiety na kończynę górną posiada wpływ waga gracza, technika, doświadczenie oraz wlaściwości rakiety. Dobra technika, duże doświadczenie gracza oraz większa waga ciała zmniejsza wibracje w ręce. Najczęściej pośród amatorów „łokieć tenisisty” występuje u graczy stosujacych jednoreczny backhand – może być to również spowodowane nieprawidłowym ustawieniem nadgarstka w zgięciu dłoniowym w trakcie uderzenia, podczas kiedy doświadczeni zawodnicy uderzają piłke w pozycji zgięcia grzbietowego nadgarstka, a po uderzeniu obie grupy graczy kontynuują ruch nadgarstka w wyżej wymienionych kierunkach. Skoro chodzi o rakietę, to również efekt zmniejszenia wibracji w ręce oraz przeciwdziałanie rozwojowi tendinopatii daje duży rozmiar głowy, mniejsza waga rakiety, rama grafitowa albo epoksydowa, mniejsza siła naciągu oraz większa ilość strun naciagu, z kolei obwód uchwytu rakiety nie posiada do końca udowodnionego wplywu ale zalecany może być rozmiar uchwytu 2 albo 3, a dla dzieci 1. Gra na twardych kortach też sprzyja rozwinięciu patologii. Najczęstszą przyczyna powstawania lokcia tenisisty może być długotrwałe wykonywanie czynności, podczas których niezbedna może być naprzemienna praca nadgarstków (ich zginanie oraz prostowanie).

Wróćmy do tego, kto może uskarżać się na tę chorobę. Otóż na omawianą choroba powinny narzekać też osoby pracujące w takich zawodach jak: szwacz, sprzątaczka, czy może magazynier. Nie może być też wykluczone, że z łokciem tenisisty powinny zmagać się też osoby, które wykonują naprzemienne ruchy nadgarstków wraz z odwracaniem oraz nawracaniem przedramienia np. podczas obierania ziemniakow, przykręcania śrubek czy może pracy przy komputerze. Efekty standardowego leczenia właściwego lokcia tenisisty bywają różne. Wielu pacjentów uskarża się na brak widocznej poprawy albo rownież poprawa może być niewielka albo krótkotrwala. Jak przedstawiam poniżej – leczenia wlaściwego ,,łokcia tenisisty” wymaga dużo precyzji ze strony lekarza oraz terapeuty i kosekwencji oraz cierpliwości ze strony pacjenta. Niejednokrotnie lekceważymy pobolewanie łokcia po dniu pracy. Idziemy do ortopedy, kiedy ból staje się silny, oraz oczekujemy od niego natychmiastowego rozwiązania problemu, który nawarstwiał się latami. Do niedawna lekarze mogli spełnić nasze oczekiwania, podając sterydy w zastrzykach w okolice przyczepu ściegna. Te silne środki leczenia przeciwzapalne żwawo uwalnialy od bólu, ale więcej bylo z nich szkody niż pożytku. Nie leczą, bo łokciowi tenisisty nie towarzyszy stan zapalny, natomiast wyłaczaja sygnał alarmowy – bol. Pacjenci wracali zatem do czynności przeciążających rękę. Poza tym środki leczenia te działają destrukcyjnie na strukture kolagenu, pogłębiają zatem zmiany degeneracyjne. W przypadku łokcia tenisisty nie dają efektów nie jedynie sterydy, ale rownież maści oraz żele o dzialaniu przeciwzapalnym i zabiegi fizykoterapeutyczne łagodzace stany zapalne, np. ultradźwięki, jonoforeza, krioterapia. Najczęściej ból pojawia się w okolicy zewnętrznej (bocznej) łokcia oraz promieniuje; zwiększa się, gdyzaciskamy mocno dłoń albo zginamy grzbietowo nadgarstek z oporem, np. w trakcie uderzenia. Diagnoze stawia sie na podstawie wywiadu-badania lekarskiego (odpowiednich testów), badania USG a czasami wykonuje się zdjecie rentgenowskie, rezonans magnetyczny albo elektromiografię. Leczenia właściwego „łokcia tenisisty” trwa od 6 do 12 tygodni oraz uzależnione może być od okresu trwania dolegliwości, charakteru zmian degeneracyjnych w ściegnie oraz jego przyczepie a również stosowanych wcześniej terapii. Celem leczenia właściwego może być zmniejszenie dolegliwości bólowych, usprawnienie funkcji kończyny, zwiększenie siły mieśni. By kłopot nigdy nie powrócił należy również poprawić technikę gry oraz dostosować parametry rakiety do swoich umiejetności oraz warunkow fizycznych. Należy unikać całkowitego unieruchomienia kończyny, ponieważ prowadzi to również do zaników mięśni oraz spowolnienia procesu rehabilitacji. Pierwszym doraźnym środkiem leczniczym są okłady z lodu; środki leczenia przeciwbólowe oraz przeciwzapalne działają jedynie przeciwbólowo natomiast nie lecza przyczyny dolegliwości, a czasami nawet, tak jak iniekcje sterydowe, powinny prowadzić do powiększenia zniszczeń w ściegnie. Wyniki fizykoterapii (ultradźwięki, jonoforeza, itd.) są porównywalne ze stara metodą „czas leczy rany”. Odciażenie przyczepu może być możliwe za pomocą specjalnych opasek uciskowych, ale ich nieprawidłowe stosowanie może jedynie zwiększyć dolegliwości. Z nowych metod ktore są skuteczne, można wymienić: ESWT – terapia falą uderzeniową, iniekcje z płytko pochodnych czynników wzrostowych (Recover System) oraz mini inwazyjną metodę Topaz z użyciem elektrody generującej energię fali radiowej. Ich działanie polega na stymulacji procesu regeneracji uszkodzonego ścięgna. Jedynie parę procent przypadków wymaga bardziej rozległych oraz inwazyjnych zabiegów operacyjnych. Jest rzeczą zrozumiała, że od gdy wiemy, iż łokieć tenisisty nie może być procesem zapalnym, leczy się jego inaczej niż kiedyś. Skoro ortopeda stwierdzi, że ból związany może być jedynie z przemęczeniem ręki, zaleca odpoczynek oraz miorelaksacje, czyli głeboki masaż rozluźniający mięśnie, wykonywany poprzez terapeutę. Więc już po 2–3 zabiegach powinniśmy poczuć ulgę. Warto się nauczyć takiego masażu oraz w następnej kolejności powtarzać jego samemu w domu. Jeśli ból związany może być z samym przyczepem, ortopeda zleca wykonanie USG oraz w zależności od wyników badania wybiera odpowiednią terapię. Kiedy nie doszlo wciąż jeszcze do naderwania przyczepu, ale są więc już zmiany zwyrodnieniowe, stosuje się metode leczenia właściwego zwaną terapią wstrząsową (ESWT). Chore miejsce poddaje się działaniu fali uderzeniowej pobudzajacej tkanki do regeneracji. Leczenia właściwego opisywanego schorzenia opiera sie głównie na ćwiczeniach nadgarstka (patrz: Łokieć tenisisty – jak mogę samodzielnie zmniejszyć ból), wypoczynku oraz stosowaniu NLPZ (Niesterydowych Leków Przeciwzapalnych). Niezbędna może być też fizjoterapia, terapia manualna (powinna obejmować też szyję), a w skrajnych przypadkach- operacja. Zakłada sie też specjalną opaskę elastyczną albo gips, który posiada chronić lokieć przed zbędnymi nadwyrężeniami. Bywa nie mniej jednak tak, że wszystkie te metody zawodzą oraz pacjenci sięgają po stare sprawdzone sposoby. Najpopularniejsze wydają się być też okłady z kapusty, które powinno stosować się około 4 razy w tygodniu poprzez okres okolo miesiąca albo dlużej. Niektórzy pacjenci twierdzą, że dopiero zastosowanie metody „babuni” sprawia, że odczuwają dużą poprawe albo zupełne uwolnienie od bolu. W przypadku zerwania fragmentów przyczepu oraz powstania w ściegnie ubytku stosuje się metodę, która pozwala uzupełnić jego blizną. Pod kontrolą USG wstrzykuje się w uszkodzone ściegno czynniki wzrostu uzyskane z krwi własnej pacjenta (osocze bogatopłytkowe). W następnej kolejności ścięgno wielokrotnie się nakłuwa. Regeneracja może być możliwa jedynie wtedy, kiedy czynniki wzrostowe spotkają się z krwią własna pacjenta. W czasie tworzenia sie blizny trzeba maksymalnie oszczedzać rękę. Ortopeda określa, co można robić, a czego nie na danym etapie leczenia, oraz zaleceń owych należy bezwzględnie przestrzegać. Jeśli może być za późno na takie terapie, wykonuje się operację polegajaca na calkowitym odcięciu przyczepu oraz wycieciu zdegenerowanej tkanki wspólnie z okostną. Wówczas ścięgno sie lekko zsuwa (o ok. 0,5 cm), jego koniec sam jeden się skleja blizną z kością, a naprężenie mięśnia spada. Po takim zabiegu rękę trzeba unieruchomić na 3 tygodnie. Po 3 miesiacach można wrócić do pracy.

Boli mnie ucho – co robić?

Czasami dokucza silnie ból ucha – choroba występujaca najczęściej u dzieci, ale zdarza się coraz dużo cześciej oraz u dorosłych. Chyba każdy przynajmniej raz w życiu odczuwał ten ból ucha. Zazwyczaj ból pojawia się po przebytym przeziębieniu albo infekcji górnych drog oddechowych. Ból ucha może pojawić sie także po opróżnieniu nosa oraz położeniu sie spać.

Warto na wstępie powiedzieć, że przyczyna tego są gromadzace się w przewodzie Eustachiusza plyny. Wywierają one nacisk na ucho, powodujac ból oraz dyskomfort. Ból ów często występuje nocą, nie dając nam spać. Nie należy jego nie mniej jednak ignorować oraz liczyć, że kiedyś minie. Są przecież domowe sposoby, które powinny nam pomóc uśmierzyć ból oraz pozbyć sie jego na dobre. Ból ucha posiada różne przyczyny, bo pojawia się nie jedynie w przebiegu dolegliwości narządu słuchu, ale rownież innych schorzeń, pozornie niezwiazanych z tą częścią ciała. Ból ucha może być też objawem tak różnorodnych chorób, jak np. refluks żoładkowo-przełykowy, zapalenie tarczycy, tętniaka aorty, a także rak oraz zawał serca. Sprawdź, co powoduje ból ucha. o choroba dość powszechna oraz nie posiada co się dziwić, skoro wywołać ją powinny różnorodne czynniki. Ból może powstać w wyniku zwykłej zmiany ciśnienia, zakażenia grzybiczego, wirusowego albo bakteryjnego ucha (np. jako powikłanie grypy), bywa wywołany poprzez owrzodzenia, uszkodzenia mechaniczne, zalegające w uchu ludzkie ciało obce, czop woskowinowy. Bóle uszu powinny być też również „wtorne”, np. często odczuwa sie je przy bólach zębów, gardła, a także szyjnej części składowej kręgosłupa. Ból ucha (otalgia) może być jednym z objawów choroby, w związku z tym jego przyczyny są zróżnicowane. Ból ucha może być też następstwem dolegliwości toczacej się w samym uchu (otalgia pierwotna) albo również być też bólem rzutowanym, który pojawia się w przebiegu schorzeń niemających związku z narzadem słuchu (otalgia wtórna). Ból podchodzący z ucha może być też spowodowany różnica ciśnień panujacych w uchu środkowym oraz w otoczeniu i/lub miejscowym stanem zapalnym. Różnica ciśnień zwykle może być wynikiem niedrożności trąbki Eustachiusza, uniemożliwiającej wyrównanie ciśnienia oraz prowadzącej równocześnie do gromadzenia sie płynu w uchu środkowym. Ból pochodzacy z ucha może być ostry, ograniczony do narządu słuchu, a poprzez to także bardzo dobrze lokalizowany poprzez chorego. Z kolei ból rzutowany może być bólem nieostrym oraz trudnym do zlokalizowania. To wszystko dlatego, że wiąże sie z uszkodzeniem narządów odległych od ucha, a co za tym idzie – może być wolniej przewodzony. Do narzadów owych należa nos, zatoki przynosowe, jama nosowo-gardłowa, zęby, dziąsła, stawy, skroniowo-żuchwowe, żuchwa, ślinianki przyuszne, jezyk, migdałki podniebienne, gardło, krtań, tchawica oraz przełyk. Są to także bowiem obszary zaopatrywane poprzez nerwy czaszkowe: nerw uszno-skroniowy (nerw V), nerw uszny tylny (nerw VII), nerw Jacobsona (czyli nerw bębenkowy, nerw IX), nerw Arnolda (czyli nerw twarzowy, nerw X), a rownież poprzez nerw uszny wielki oraz potyliczny mniejszy, które przewodza czucie z miejsca powstawania do ucha zewnętrznego oraz środkowego. Rzadszymi rodzajami bólów ucha sa bóle psychogenne (odczuwane w skutek wrażenia bolu bez przyczyny) oraz dysestezje (nieprzyjemne doznania, niedoprecyzowane dolegliwości podobne do bólu ucha). Jedną z czestszych przyczyn bólu ucha są gwałtowne zmiany ciśnienia atmosferycznego, którym podlegamy podczas np. latania samolotem oraz nurkowania.

Pomimo, że zimą nie jesteśmy nadto sklonni chodzić na basen, to także z pewnością więcej niż zwykle podróżujemy samolotami – odwiedzamy rodzinę, planujemy krótkie wypady sylwestrowe. Okazuje się jednak, że wystarczy lekki katar – co przecież w tym okresie zdarza sie dość czesto – oraz klopoty gotowe. Warto zdać sobie sprawę z tego, że nieleczone prawidlowo zapalenie ucha może skutkować groźnymi powikłaniami, tj. zapaleniem opon mózgowo-rdzeniowych, ropniem mózgu czy może zapaleniem błędnika. Jesteśmy w stanie i dlatego tak ważna może być szybka oraz prawidłowa diagnoza lekarska. Ja generalnie zawsze zalecam pacjentowi z bólem ucha wizyte u lekarza – najlepiej laryngologa. Wiem nie mniej jednak z doświadczenia, że często pacjent reaguje na takie zalecenie w sposób negatywny, tłumacząc, że „kolejki, terminy, brak czasu itp”. Jakie zatem są domowe oraz apteczne sposoby na załagodzenie tej uciążliwej dolegliwości? Niektórzy zalecają wygrzewanie ucha, czy może włożenie wacika z olejkiem kamforowym do ucha. Ja nie mniej jednak zarówno do olejku kamforowego jak oraz samego wygrzewania podchodzę z dystansem z racji na fakt, iż wygrzewanie nasila w pewien sposób stan zapalny. Oliwa z oliwek / oliwka dla dzieci. To także jeden z najbardziej popularnych sposobów. Podgrzej delikatnie oliwę, nie może być też za ciepła, na pewno nie goraca, aby nie uszkodzić ucha. Letnią oliwę zaaplikuj do ucha, około 3 do 5 kropli. Ból powinien ustać. Olej zadziala jak lubrykant, nawilży ucho oraz pomoże pozbyć się świądu oraz infekcji. Właściwie jedyny specyfik do nabycia bez recepty działajacy przeciwbólowo oraz przeciwzapalnie, który przychodzi mi do głowy, to także krople „Ototalgin” z firmy Farmina. W składzie mamy salicylan choliny, czyli de facto ta sama substancja co w znanym wszystkim „Cholinexie”. Pamietajcie jednak, że nie wolno stosować tego preparatu przy nadwrażliwości na salicylany. Jedna z częstszych przyczyn bolu ucha są gwałtowne zmiany ciśnienia atmosferycznego, którym podlegamy podczas np. latania samolotem oraz nurkowania.

Jak mówiliśmy wcześniej – wystarczy lekki katar – co przecież w tym okresie zdarza się dość często – oraz kłopoty gotowe. Farmacja lubi zaskakiwać, zatem mała ciekawostka. „Ototalgin” zawiera tą samą substancję leczniczą oraz w tym samym stężeniu, co krople „Otinum”, pewnie niektórym znane, a wydawane z apteki jedynie na podstawie recepty lekarskiej;) Polecam nie mniej jednak traktować „Ototalgin” jako tzw. wyjście awaryjne, natomiast pamiętajcie, że przy bólu ucha wskazana może być wizyta u specjalisty, który postawi właściwie rozpoznanie. Jeśli zatem ból ucha oraz odmienne objawy nie ustąpią samoistnie poprzez 1-2 dni po lądowaniu, nie powinniśmy leczyć sie sami, jedynie odwiedzić lekarza laryngologa. Utrzymywanie się dolegliwości świadczy o tym, że prawdopodobnie doszlo do ostrego zapalenia ucha środkowego, które nieprawidłowo leczone może skończyć sie perforacją błony bębenkowej oraz pogorszeniem słuchu. Ból ucha może obejmować jego sekcja wewnętrzną albo zewnętrzną (kanał słuchowy oraz małżowina), może być też łagodny, silny, piekący, pulsujący, kłujący albo tępy. Ból ucha rozpoczyna się wnet albo stopniowo narasta, może być też również bólem przeniesionym z gardła albo szczęki. Zatkana trąbka Eustachiusza (łącząca tylna sekcja gardła z uchem środkowym) to także najczęstszy powód bólu ucha u dzieci oraz dorosłych. Sprzyja temu przeziebienie, infekcja zatok bocznych nosa albo alergia. Ostre zapalenie ucha środkowego może być też wywołane nie jedynie zmianami ciśnienia, ale także wieloma innymi czynnikami, do ktorych należą m.in. alergiczny nieżyt nosa, dolegliwości infekcyjne układu oddechowego i urazy mechaniczne. W przypadku alergii, do zapalenia dochodzi w wyniku zmiany ciśnienia w uchu środkowym z powodu obrzęku ujścia trąbki słuchowej Eustachiusza. Przy schorzeniach bakteryjnych zapalenie rozwija się z powodu przedostania się patogenów z nosa albo gardła do ucha środkowego. Nie mniej jednak w większości przypadków poczatkowa fazę dysfunkcji trąbki słuchowej oraz ostrego zapalenia ucha środkowego wywołują wirusy m.in. grypy oraz paragrypy, czyli te same, z którymi walczymy w okresie jesienno-zimowym. Zapalenie ucha środkowego objawia się narastającym swedzeniem, które po pewnym czasie przejawia się w mocny ból (odczuwany szczególnie podczas przelykania). Niekiedy z ucha zaczyna cieknąć także ropna wydzielina. Do zapalenia, potocznie nazywanego „uchem pływaka”, może doprowadzić przeziębienie, niedokladne wysuszenie uszu (np. po wizycie w pływalni), wyjście na dwór z wilgotnymi wlosami, nieumiejętne usunięcie woskowiny albo reakcja alergiczna na kosmetyki (np. perfumy, lakiery do włosów). Zapalenie ucha środkowego towarzyszy często także takim chorobom jak odra, ospa wietrzna, płonica, zapalenie zatok, krwiak jamy bębenkowej i urazom ludzkie kości skroniowej albo pojawia się po wycięciu migdałków. Choroba, obok mocno odczuwanego bólu ucha (nasilajacego się często w nocy), może objawiać się również podwyższoną temperaturą ciała, uczuciem ogolnego rozbicia, biegunką, wymiotami, bólem głowy. Czasem obserwuje się także wyciek z chorego ucha – śluzowy albo śluzowo-ropny. Jeżeli zauważyliśmy u siebie objawy świadczące o zapaleniu ucha środkowego, musimy niezwłocznie udać się do lekarza. Dlaczego? Bo w leczeniu tego stanu zapalnego niezbędne są antybiotyki (dodatkowo zaleca się stosowanie środków przeciwbólowych). Jeżeli zapalenie ucha środkowego zostanie poprzez nas zaniedbane – na skutek zbierającego się w chorym uchu płynu – może dojść do perforacji błony bębenkowej. Chociaż po jej przerwaniu dolegliwości bólowe mijają, a błona odrasta, jedynie w szczególnie ciężkich przypadkach celowo może być ona nacinana poprzez lekarza laryngologa. Po przerwaniu błony bębenkowej dochodzi do wycieku wydzieliny, która wcześniej nagromadziła się w uchu. W tym czasie należy szczególnie zadbać o jego higienę, bowiem jej brak może pogorszyć stan chorego. Na zapalenie ucha środkowego najczęściej chorują małe dzieci, co może być bezpośrednio związane z anatomią tego narzadu. U maluchów trabka słuchowa może być znacznie krótsza niż u doroslych oraz i dlatego zakażenie rozprzestrzenia sie w niej znacznie szybciej. Ostrego zapalenia ucha środkowego nie powinno się leczyć samemu. Domowe sposoby powinny pomóc nam w walce z bolem, ale podstawową metoda leczenia właściwego pozostaje antybiotykoterapia, jedynie sporadycznie uzupełniona nakłuciem błony bębenkowej. Pomóc sobie jesteśmy w stanie co najwyżej starając się poprawić ogólną kondycję organizmu poprzez wypoczynek, przyjmowanie środków przeciwbólowych oraz przeciwgoraczkowych, picie dużej ilości plynów oraz ewentualnie krótkotrwałe stosowanie kropli obkurczajacych do nosa. Resztę – zostawmy lekarzowi. Dowiedz się też czegoś na temat tabletki przeciwbólowe.

Jak wiadomo ostre zapalenie ucha wewnętrznego objawia się nudnościami, wymiotami i zawrotami głowy. Najczęściej może być ono spowodowane perlakiem – guzem, ktory powstaje na skutek stanu zapalnego, a którego usunięcie odbywa się jedynie droga operacyjną. Lekarz dodatkowo przepisuje choremu antybiotyki i środki leczenia przeciwko zawrotom głowy. Zdecydowanie mniej groźne, chociaż z pewnością równie uciążliwe, może być też zaleganie tzw. czopu woskowinowego w uchu. Woskowina to także kleista substancja o kolorze od miodowego do brązowego, ktora pokrywając kanal słuchowy, chroni ucho przed drobnymi urazami, kurzem, drobnoustrojami, zawilgoceniem, natłuszcza je oraz uelastycznia. Jeśli proces jej produkcji może być prawidłowy, wydziela się ona w odpowiednich ilościach oraz nie zalega w przewodzie słuchowym, bo może być stopniowo usuwana dzięki ruchom szczęk. Bywa jednak, że proces ów zostaje zaburzony oraz woskowina staje się tak twarda, że jej samoczynne usunięcie może być niemożliwe. Zalega wtenczas w uchu, blokujac przewód słuchowy. Ostre zapalenie ucha najczęściej rozwija się u dzieci, a powstaje na skutek infekcji bakteryjnej. Objawia się silnym bólem ucha, jego zatkaniem, gorączką i upośledzeniem sluchu. Niewyleczone do końca może przejść w stan przewlekły. Pacjent odczuwa przy tym pogorszenie słuchu (najczęściej występujące jedynie w jednym uchu), uczucie ucisku, zatkania, bolu. Stan ów zwykle zmusza do wizyty u laryngologa. Na usunięcie woskowiny warto wybrać się do lekarza, chociaż oraz bez recepty można kupić krople rozpuszczające złogi woskowinowe. Dlaczego bardzo dobrze może być zasięgnać porady specjalisty? Bo twardego korka woskowinowego najczęściej nie udaje sie samodzielnie usunąć w całości, a zatkanie przewodu słuchowego wiąże się ze złą wentylacją, a to także może być też przyczyną infekcji. Aby nie dopuścić do wytworzenia się czopu woskowinowego, musimy przestrzegać higieny. Do czyszczenia uszu nie powinno się używać patyczków kosmetycznych zakończonych wacikiem. Używajac ich, także płytko w obrębie ucha zewnętrznego, sekcja woskowiny usuwamy, a resztę „upychamy” do wnętrza przewodu słuchowego, co może prowadzić do powstawania korka woskowinowego. Najlepszą metodą może być mycie oraz osuszanie uszu za pomocą chusteczki higienicznej nałożonej na palec. ow prosty sposób sprawia, że sekcja ucha widoczna dla osób wokół nas pozostaje czysta, a wnętrze przewodu słuchowego (dla nikogo niewidoczne) może być pokryte cieniutką ochronną warstewką woskowiny. Wysiękowe zapalenie ucha środkowego dotyka najczęściej dzieci oraz objawia się nagłym upośledzeniem słuchu. Chociaż może ono ustąpić samoistnie, zwykle konieczne może być podjęcie leczenia. Polega ono na nacięciu błony bębenkowej, dzięki któremu zgromadzony w uchu śluz posiada szansę ujścia. Po jego usunięciu sluch wraca do normy. Najczęstszą przyczyną wysiękowego zapalenia ucha może być przerost migdałka gardłowego, niewyleczone ostre zapalenie ucha środkowego i alergiczny nieżyt nosa. Jeśli ów rodzaj zapalenia powraca, należy pomyśleć o usunięciu przerośniętego migdałka. Czasem ból ucha może być jednym z pierwszych objawów, że coś tam niedobrego dzieje się… z zębami. Gdy mamy bowiem do czynienia ze stanem zapalnym rozwijającym się w jamie ustnej, tępy ból może nie mieć konkretnego umiejscowienia (bolący ząb), ale obejmować całą szczękę – jesteśmy w stanie uszy, a także głowę. Najczęściej nie mniej jednak w jakimś momencie jesteśmy w stanie zauważyć, że bol raczej promieniuje do uszu, niż pochodzi stamtąd. Wtenczas nie posiada co czekać – należy chwycić za telefon oraz natychmiast umówić sie ze swoim dentystą. Jeśli nie może nas przyjąć od razu, czekając na wizyte jesteśmy w stanie skorzystać z wypróbowanych metod walki z bólem zębów. Po pierwsze – myjemy nasze zęby (nie zapominając o języku) oraz płuczemy je płukanką do ust, by jak najdokladniej odkazić jamę ustną. Po drugie – sięgamy po niesteroidowe środki leczenia przeciwzapalne (np. Aspirynę, Polopirynę S, Ibuprofen), a skoro nie jesteśmy w stanie ich brać, np. ze wzgledu na uczulenie, po paracetamol – najlepiej w postaci rozpuszczalnej w wodzie, by zadziałał jak najszybciej. Pod wzgledem anatomicznym ucho jesteśmy w stanie podzielić na trzy części: ucho zewnętrzne, wewnętrzne oraz środkowe. Ucho zewnętrzne odpowiada za odbieranie oraz przenoszenie fal dźwiękowych na błonę bębenkową. Ucho środkowe obejmuje główne struktury(ślimak, przedsionek oraz kanaly półkoliste) odpowiedzialne słuch oraz poczucie rownowagi. Ucho wewnetrzne stanowi trąbka Eustachiusza, która łaczy się z nosową częścią gardla oraz służy do wyrównywania ciśnienia. Ból ucha wiąże się najczęściej z procesem zapalnym w obrębie ucha zewnętrznego, błony bębenkowej i ucha środkowego. Do innych środków pierwszej pomocy należą cieple okłady (np. z podgrzanego ryżu, ktory jesteśmy w stanie włożyć do czystej skarpetki), płukanie jamy ustnej odkażającym naparem z ziół o działaniu przeciwbakteryjnym (np. szałwią) albo specjalnie przygotowanymi płukankami dostępnymi w aptece (np. Dentosept). Jeśli udalo nam sie zlokalizować źródlo bolu, do bolacego zeba jesteśmy w stanie przylożyć wacik nasączony czystą wódką albo spirytusem spożywczym. Powinny odkazić, podziałać przeciwbólowo oraz spowodować lekkie odrętwienie tego miejsca.

Wstydliwy temat – gdy boli mnie odbyt…

Niestety, ale wciąż uważamy, że tego typu dolegliwości jak bolący odbyt są wstydliwe i często wolimy cierpieć, niż odwiedzić specjalistę. Warto jednak udać się do lekarza, kiedy odczuwasz ból oraz świad odbytu, krwawienia z odbytu czy może objawy hemoroidów. Aby złagodzić nieprzyjemne objawy tej dolegliwości, należy unikać mechanicznego oraz chemicznego podrażniania miejsc zmienionych chorobowo. I dlatego bardzo dobrze korzystać z miękkiego papieru toaletowego oraz dbać o higienę czyli stosować delikatne mydło albo płyn do higieny intymnej. Ulgę przynieść mogą również letnie kąpiele.

Goracych i bardzo gorących kąpieli należy unikać – bo pogłębią zmiany chorobowe. Bol odbytu – czyli bol zlokalizowany w odbycie albo jego sąsiedztwie może być dość powszechną dolegliwością. W kanale odbytu błona śluzowa jelita grubego przechodzi w skóre. Błona śluzowa okrężnicy może być niewrażliwa na ból ale ostatnia sekcja kanału odbytu może być wyścielana skórą. Nasza skóra ta może być gęsto unerwiona oraz wrażliwa na bodźce bólowe. Większość przyczyn występowania bólu to również stany niezlosliwe, niezwiązane z chorobą nowotworowa. Sporadycznie zdarza się, że może być objawem raka. Sam jeden bol może mieć charakter ostry albo przewlekły a dolegliwości są dotkliwe ze wzgledu na bogate unerwienie czuciowe. Dużo czynników wywołujacych ból powoduje także krwawienie z odbytnicy. Przyczyny dolegliwości bólowych powinny być też z reguly łatwo rozpoznane oraz leczone prostymi metodami. Występuje jednakże grupa dolegliwości, których przyczyny nie są do końca poznane, mają złożony charakter a ich leczenia właściwego bywa trudne. Są to rownież tak zwane samoistne dolegliwości bolowe odbytu oraz odbytnicy. Jeśli pojawi się ból odbytu albo dyskomfort podczas siedzenia, pacjenci najpierw starają się sami sobie radzić, ponieważ wstydzą się o lym mówić, także lekarzowi. Ból może być też spowodowalny zmianami chorobowymi w obrębie odbytu (szczelina. Żylaki, zapalenie błony śluzowej), nowotworem, pochodzić od kręgosłupa (zwyrodnienia, urazy, wypadki, pęknięcia nasze kości krzyżowej) oraz zmianami zewnętrznymi o charakterze dermatologicznym (odparzenia, grzybice, kłykciny, przebarwienia) Ból odbytu, ktory nie ustępuje w ciągu 24-48 godzin po zastosowaniu prostych środków musi być też skonsultowany poprzez lekarza. Przewlekające się dolegliwości bolowe, ktore nasilają się w czasie powinny świadczyć o poważnej chorobie oraz wymagają bezwzględnej konsultacji specjalisty. Do proktologa trzeba się zglosić zawsze, kiedy dokucza nam ból w okolicach odbytu. Powinny jego powodować np. ropnie, dolegliwość Leśniowskiego-Crohna, wrzodziejące zapalenie jelita grubego, infekcyjne zapalenie odbytu, zapalenie prostaty, zapalenie macicy, endometrioza, ciąża pozamaciczna i zapalenie wyrostka robaczkowego. Czasami przyczyną są hemoroidy. Wyróżnia się 4 stadia choroby. Pierwsze dwa sa zwykle leczone zachowawczo: istotna może być bogatoresztkowa dieta, picie dużej ilości plynów, niedopuszczanie do zaparć, a również miejscowe stosowanie maści oraz czopków. W leczeniu 3. oraz 4. stadium dolegliwości wykonuje się zabiegi skleroterapii (w skórę wokół chorego guzka wstrzykuje się substancję, która powoduje powstanie zakrzepu; niedożywiony, niedotleniony guz odpada), stosuje się diatermie jednobiegunowe oraz niskonapięciowe (czyli wykorzystuje dzialania prądu), a również krioterapie (zamrożenie guzka, co powoduje jego martwicę), koagulację w podczerwieni (guzek zostaje zniszczony poprzez wysoką temperaturę) albo laser. 5-10 proc. chorych wymaga zabiegu operacyjnego.

Szczegolnie hemoroidy dotyczą ludzi z małą i dużą nadwagą, prowadzacych siedzący sposób życia, nieuprawiających sportów, z zaparciami. Czasami osoby, ktore przychodza do apteki, wstydzą się zapytać o maść czy może krem na żylaki odbytu. Wtenczas prosimy je do wolnego okienka. Polecamy czopki oraz maści ziołowe, homeopatyczne albo o składzie chemicznym. Przynoszą one ulgę, bo zawierają skladniki miejscowo znieczulające, uszczelniające oraz zwężające naczynia (wyciąg z kasztanowca, escyne, substancje osłaniające oraz gojące), które zmniejszają żylaki. Krwawienie, które towarzyszy dolegliwościom bolowym może być najczęściej spowodowane szczeliną odbytu. Zakrzepnięte hemoroidy także powinny dawać podobne dolegliwości. Krwawienie oraz ból, które nie są zwiazane z oddawaniem stolca prawdopodobnie wynikają z infekcji grzybiczej. Lekarz internista może postawić diagnozę, oglądając oraz wykonujac podstawowe badanie per nelitm, ponieważ wszystkie zmiany (guzy, polipy, pekniecia, szczeliny) są wyczuwalne na głębokości ok. 6 cm. Gdy odbyt boli, swędzi oraz piecze, należy wykluczyć pasożyty; które dotyczą głównie dziec i, ale zdarzają sie również u osób dorosłych. Najcześciej jednakże ból spowodowany może być żylakami oraz pęknięciem błony śluzowej odbytu. Lekarz pierwszego kontaktu powinien wykonać podstawowe badania oraz ewentualnie zlecić wizytę u proktologa, by wykluczyć przyczyny onkologiczne. Ryzyko występowania nowotworów wzrasta z wiekiem – każdy ból oraz krwawienie z odbytu powinny być też diagnozowane. Bardzo istotne może być stosowanie bogatobłonnikowej diety i przyjmowanie dużej ilości płynów (ok. 2 l na dobę). Spożywanie posiłków zawierających 25-30 gramow błonnika łagodzi dolegliwości bólowe. Należy unikać urazów okolicy odbytu, nie używać mydla do mycia tej okolicy a również unikać drapania.Należy dbać o to również by okolica odbytu nie byla wilgotna, nie powinno używać sie maści oraz kremów które nie sa przepisane poprzez lekarza. Powiększenie guzkow krwawniczych występuje u ok. 3% spoleczeństwa. Narażone na nie są przede wszystkim osoby prowadzące siedzacy sposób życia, otyłe, cierpiące na zaparcia oraz w związku z tym bardzo długo przesiadujące w toalecie. Ból odbytu powinny powodować różne przyczyny. Czasem są to również kłopoty z wypróżnianiem wynikające z nieprawidłowego trybu życia. W tym przypadku radzę, by najpierw zmienić dietę. Należy jeść produkty bogate w błonnik, a wieczorem jogurt albo owoc z drobnymi pestkami, pić dużo wody oraz zaparcia znikną. Ważne, by przestrzegać higieny wypróżnień o stałej porze. Jeśli pojawia się ból odbytu albo dyskomfort podczas siedzenia, pacjenci najpierw starają się sami sobie radzić, ponieważ wstydza się o tym mówić, także lekarzowi. Ból może być też spowodowany zmianami chorobowymi w obrebie odbytu (szczelina, żylaki, zapalenie błony śluzowej), nowotworem, pochodzić od kregosłupa (zwyrodnienia, urazy, wypadki, pęknięcia nasze kości krzyżowej) oraz zmianami zewnętrznymi o charakterze dermatologicznym (odparzenia, grzybice, kłykciny, przebarwienia). Samoistne zespoły bólowe odbytu oraz odbytnicy są grupą dolegliwości połączonych z uczuciem dyskomfortu w okolicy odbytu oraz nierzadko zaburzeniami oddawania stolca pod postacia zaparć albo częstego parcia na stolec. Częstość występowania poszczególnych zespolów bólowych może być trudna do ustalenia, bo jedynie sekcja pacjentow ze znacznie nasilonymi dolegliwościami zglasza sie z tego powodu do lekarza-specjalisty. Samoistne zespoly bólowe są około dwukrotnie dużo częściej rozpoznawane u kobiet. Wiek chorych waha się od 10 do 60 lat, najwiecej przypadków występuje w przedziale wiekowym 20-45 lat. W ostatnich latach częstość rozpoznawania owych schorzeń znacznie wzrosła. Jeden z najważniejszych oraz zarazem najtrudniejszych problemów związanych z samoistnymi zespołami bólowymi odbytnicy to również postawienie poprzez lekarza właściwego rozpoznania. Przed postawieniem diagnozy należy wykluczyć wszystkie odmienne możliwe przyczyny dolegliwości. Samoistne przewlekłe zespoły bólowe odbytnicy pozostaja jednostkami trudnymi zarówno w diagnostyce, jak oraz leczeniu. Przy diagnozowaniu samoistnych zespolów bólowych szczegolnie należy podkreślić, że rozpoznanie takie można postawić dopiero po wnikliwej analizie klinicznej oraz wykluczeniu innych przyczyn dolegliwości, zwłaszcza dolegliwości nowotworowych. Pacjenci powinni obowiązkowo mieć wykonane: anoskopię, rektoskopie, USG przezodbytnicze, zdjecie RTG badanej okolicy, a w przypadkach wątpliwych tomografie komputerową albo rezonans magnetyczny. Zespoły bólowe odbytnicy często stanowią dla pacjentów kłopot wstydliwy. Niekiedy zgłoszenie się do lekarza-specjalisty poprzedzone może być wieloletnimi dolegliwościami. Chociaż przewlekłe zespoły bolowe odbytu oraz odbytnicy nie stanowią zagrożenia dla życia pacjentów, upośledzają w znacznym stopniu komfort ich życia oraz sprawność fizyczną. Często bóle sa tak silne, że uniemożliwiają prowadzenie normalnego życia. Każdy z nas od urodzenia posiada hemoroidy. To również maleńkie poduszeczki wypełnione krwia, które wraz z mięśniami zwieracza uszczelniają kanał odbytu. Dopiero ich powiększenie, nadmierne wypełnienie krwią oraz stan zapalny stają się problemem, który należy leczyć. Lekarz internista może postawić diagnozę, oglądając oraz wykonując podstawowe badanie per rectum, ponieważ wszystkie zmiany (guzy, polipy, pęknięcia, szczeliny) są wyczuwalne na głębokości ok. 6 cm. Gdy odbyt boli, swędzi oraz piecze, należy wykluczyć pasożyty, które dotycza głównie dzieci, ale zdarzaja się również u osób dorosłych.

Najczęściej jednakże ból odbytu spowodowany może być żylakami oraz pęknięciem błony śluzowej odbytu. Lekarz pierwszego kontaktu powinien wykonać podstawowe badania oraz ewentualnie zlecić wizytę u proktologa, by wykluczyć przyczyny onkologiczne. Ryzyko występowania nowotworów wzrasta z wiekiem – każdy ból oraz krwawienie z odbytu powinny być też zdiagnozowane. Zespół dźwigaczy odbytu, najczęściej dotyczy kobiet. Zespół objawia się bólem, dużym napieciem oraz uczuciem dyskomfortu w okolicy odbytu, krzyża oraz nasze kości guzicznej, charakterystyczne może być uczucie rozpierania. Niekiedy ból obejmuje również pośladki i uda oraz może być głównym powodem zgłoszenia się do lekarza. Dla tego zespolu charakterystyczny może być ból przewlekły oraz nasilający się w pozycji siedzącej. Ponadto powinny występować zaparcia i czynnościowe nietrzymanie stolca. Dolegliwości w zespole dźwigaczy odbytu powstaja w wyniku skurczu mięśnia dźwigacza odbytu; nieznane pozostają czynniki wywołujace jego skurcz. U wielu pacjentów nasilenie dolegliwości wystepuje w sytuacjach stresowych. Czynnikami usposabiającymi są: siedzący sposób życia, częsta oraz długotrwała jazda samochodem, przebyte urazy, przebyte operacje w obrebie miednicy. Leczenia wlaściwego tego zespolu przysparza wielu trudności. Jednym ze metod może być stymulacja elektrogalwaniczna mięśni dźwigaczy odbytu pradem o wysokim napieciu; oprócz tego stosuje się środki przeciwbólowe, gimnastykę mięśni miednicy i masaże. W przypadku hemoroidow wyrożnia sie 4 stopnie choroby, w zależności od jej zaawansowania. Początkowo nie powodują one zbytnich dolegliwości. Sygnałem tego, że dzieje się coś tam złego, może być najczęściej ślad krwi na stolcu albo papierze toaletowym. Ból odbytu może być objawem wielu schorzeń. Istotne, czy może wraz z nim występuja inne, przede wszystkim krwawienia, ktore każdego powinny skłonić do wizyty u lekarza. Badanie proktologiczne składa się z trzech elementów: dokładnego wywiadu (rodzaj oraz czas wystepowania dolegliwości, związku z wypróżnieniami, cyklem miesięcznym u kobiet, przebytymi operacjami); oglądania odbytu oraz badania per rectum (bolesne jedynie w przypadku szczeliny albo dużej zakrzepicy) i badania wziernikiem. Powszechnie spotykanymi schorzeniami odbytu są żylaki (guzki krwawnicowe, hemoroidy). To również anatomiczna sekcja odbytu, groźne dopiero są ich patologie – powiększenie, zakrzep, zadzierzgnięcie, skręcenie, wypadniecie. Odmienne to również szczelina, na ogół związana z zaparciami, przetoka i stany zapalne odbytu oraz blony śluzowej. Często dolegliwości te występują u osób, które maja inną poważną patologię w obrebie przewodu pokarmowego. Powinny to rownież być też nowotwory złośliwe albo łagodne (gruczolaki) jelita grubego lub zmiany o charakterze zapalnym – dolegliwość Crohna oraz wrzodziejące zapalenie jelita grubego, predysponujące do wystąpienia nowotworu złośliwego. Kokcygodynia określa się zespół bólowy występujacy w okolicy nasze kości ogonowej. Bóle mają charakter przewlekły, występują w pozycji stojącej albo siedzącej. Czesto są skojarzone z rwa kulszową. Ponad trzy czwarte pacjentow to również kobiety w wieku pomiedzy 20-45 rokiem życia. W większości przypadków objawy kokcygodynii sa wynikiem pourazowego uszkodzenia nasze kości ogonowej (w tym po urazie porodowym). Samoistna kokcygodynia bywa uważana za chorobę psychosomatyczną, często wystepuje u pacjentów z depresją. U wielu chorych stwierdza się nadmierna ruchomość nasze kości ogonowej, zwichnięcie albo nadmierny rozwój jej tkanki chrzęstno-kostnej. Czynnikami usposabiającymi do owych zmian może być siedzący sposób życia. Leczenia właściwego kokcygodynii może być też zachowawcze albo operacyjne. Leczenia właściwego zachowawcze posiada charakter kompleksowy, cześciowo empiryczny oraz obejmuje: leżenie, fizykoterapie – ćwiczenia, masaże nasze kości ogonowej oraz mięśni miednicy, stosowanie środków zmiękczających stolec, stosowanie czopków przeciwbólowych, blokady okolicy nasze kości krzyżowej oraz ogonowej. U pacjentow z depresją ustąpienie objawów kokcygodynii obserwowano po zastosowaniu optymalnych leków antydepresyjnych. Powstawaniu hemoroidów można zapobiegać odpowiednio się odżywiając. Zalecana może być właściwa dieta bogatoresztkowa z dużą ilościa błonnika oraz picie dużych ilości płynów. Dziękitemu uniknie się zaparć. Przyczyną przewlekłego bolu odbytu powinny być też siedzacy sposob życia i codzienny stres. Schorzenie pojawia się niekiedy u kobiet po porodach. Chorobie sprzyjają ponadto wielogodzinna oraz częsta jazda samochodem, a również niektóre dolegliwości. Zespół dźwigacza odbytu często pojawia się jako powikłanie po resekcji odbytnicy, jak także w wyniku urazów miednicy. Napadowy ból odbytu charakteryzuje się epizodami naglego ostrego bólu w okolicy odbytu, trwającego od kilku sekund do kilku minut, dużo cześciej pojawiającymi się w nocy. Ulgę w bolu przynosi często zgięcie kończyn w stawach biodrowych. Epizody powtarzają sie w nierównych odstępach czasowych, przerwy pomiędzy atakami powinny wynosić od kilku godzin do kilku miesięcy. Pacjenci z napadowym bólem odbytu zazwyczaj nie maja zaburzeń czynnościowych jelit, chociaż istnieje grupa chorych, u których występują zaparcia. Zespół dotyczy 8-14% populacji oraz dużo częściej wystepuje u mężczyzn, zgłasza we wczesnej młodości oraz ustępuje samoistnie w średnim wieku. Etiologia zespolu pozostaje nieznana. Czynnikiem usposabiającym do wystapienia bolu może być stres. Leczenia właściwego napadowych bólów odbytu może być na ogół empiryczne, objawowe, z reguły zachowawcze. We wczesnej fazie rozwoju schorzenia szczególnie zalecane są ćwiczenia mięśni odbytu. Polegają one na napinaniu z jednoczesnym silnym oraz jak najdłuższym zaciskaniem mieśni zwieracza. Najlepiej wykonywać je w siadzie skrzyżnym albo siedząc na krześle. Jeśli maści są nieskuteczne albo terapii nie udaje się przeprowadzić ze względu na objawy uboczne, można wówczas zaproponować leczenia właściwego chirurgiczne. Najbardziej radykalnym zabiegiem może być przecięcie wewnętrznego zwieracza odbytu. Zabieg ow może być jednakże obarczony ryzykiem trwałego nietrzymania stolca, i dlatego obecnie stosuje się jego jedynie po wyczerpaniu innych możliwości postępowania. Inną metodą leczenia właściwego szczeliny odbytu może być wstrzyknięcie w obręb zwieracza toksyny botulinowej.

Zapalenie i nieżyt gardła

Zwłaszcza przewlekły nieżyt gardła powinien być powodem do niepokoju i nie warto wtedy odkładać wizyty u lekarza. Zapalenie gardła, które objawia się zaczerwienieniem i niezbyt silnym bólem oraz nie ustępuje poprzez parę tygodni – to także może być też przewlekłe zapalenie gardła. Przyczyny przewlekłego nieżytu gardła czasem sa prozaiczne: niedostateczne nawilżenie blon śluzowych, spowodowane np. przebywaniem w suchym powietrzu albo słabe nawilżenie oraz niedostateczne wytwarzanie śluzu. Ta druga choroba występuje czesto na podłożu zaburzeń hormonalnych u kobiet po menopauzie i towarzyszy cukrzycy oraz występuje u osób cierpiących na refluks żołądkowo-przełykowy.

Badania mówią, że u około 10 procent osób cierpiących na przewlekłe zapalenie gardła przyczyną może być alergia. Przewlekły nieżyt gardła przebiega w różnorodnych postaciach zależnych od wywołujących chorobę czynników. Należą do nich: zakażenia wynikające z powtarzających się ostrych stanów zapalnych gardla, migdałków, nosa, zatok przynosowych, a również drażniace skutki dymu tytoniowego, kurzu oraz pyłów, alkoholu, gorących potraw, itp. W początkowym stadium, przewlekły nieżyt gardła sugerują przede wszystkim zaczerwienienie, pieczenie oraz swedzenie gardła, uczucie suchości, odkasływanie treści nieżytowej i uczucie ciała obcego w gardle utrzymujace się poprzez dłuższy czas. Bol nasila się podczas przełykania śliny, a towarzyszą mu najczęściej wysoka gorączka, nieżyt krtani, nosa, zapalenie śluzówek i intensywne bóle głowy. Gardło może być wspólnym elementem drogi oddechowej oraz pokarmowej i częścią ukladu odpornościowego (immunologicznego). Migdałki sa ważną częścią układu chłonnego gardła (broniącego przed zakażeniami). Stanowią pierwszą linie obrony organizmu przed czynnikami chorobotwórczymi poprzez ich eliminację, wytworzenie przeciwcial, przesyłanie informacji do układu chlonnego i wytworzenie komórek pamieci immunologicznej. Komórki te przechowują wiedzę o czynniku chorobotwórczym. Dzięki temu organizm może szybciej zwalczyć chorobę, skoro infekcja wystąpi ponownie. Gardlo to także przestrzeń, która rozciąga się od podstawy czaszki aż do krtani. Może być częścią wspólną dróg oddechowych (nos – gardło – krtań) oraz przewodu pokarmowego (jama ustna – gardło – przełyk). Ściana gardla składa się z warstw: błony śluzowej, tkanki podśluzowej oraz mięśniowej. W jamie ustnej, gardle oraz krtani błona śluzowa może być pokryta nabłonkiem wielowarstwowym płaskim, a w nosie wielorzedowym migawkowym. Zanieczyszczenia blon śluzowych układu oddechowego sa bezustannie usuwane ruchem rzęsek komórek nabłonkowych. Ruch rzęsek przesuwa śluz wraz z zanieczyszczeniami oraz drobnoustrojami w stronę gardla oraz niżej. Po połknięciu śluzu drobnoustroje oraz zanieczyszczenia są likwidowane w kwaśnej treści żołądkowej. Usunać substancje drażniące z gardła pozwala również odruch kaszlowy. W obrębie gardla znajdują się skupiska tkanki limfatycznej (migdalki podniebienne, migdałek gardlowy u dzieci do około 10 r. życia, migdałki językowe w obrębie korzenia języka, migdałki trąbkowe przy ujściu trabek słuchowych). Pasma boczne oraz grudki chłonne na tylnej ścianie gardła stanowią pierścień chlonny gardła, nazywany pierścieniem Waldyera. Gardło może być przekrwione, a na jego powierzchni zauważa sie pojedyncze pęcherzyki, niekiedy z wysiękiem włóknikowym (płyn powstający w wyniku zakażenia) na migdalkach. Objawom towarzyszą także powiększenie węzłów chlonnych szyi, ból ucha, dolegliwości związane z bolem mięśni oraz stawów, złe samopoczucie, osłabienie i brak apetytu. Na przewlekły nieżyt gardła choruja dużo częściej osoby z wrodzoną większą podatnościa na uszkodzenie blony śluzowej gardła. Leczenia właściwego przewlekłego zapalenia gardła zależne może być od przyczyny schorzenia. Skoro powodem może być alergia podaje sie środki leczenia przeciwalergiczne. Kiedy przewlekłe zapalenie gardła wiąże się z dolegliwość refluksową należy zmienić dietę oraz sposób jedzenia i przyjmować środki leczenia łagodzace refluks. W każdym przypadku należy zadbać o dobre nawilżenie błon śluzowych gardła. Przy zapaleniu gardla pomocne są inhalacje parowe z dodatkiem olejków eterycznych, np. tymiankowego oraz lawendowego i z naparów ziół: szałwii oraz rumianku. Do płukanek na ból gardła można dodawać parę kropli gliceryny, która posiada działanie nawilżające.

Przede wszystkim trzeba koniecznie nawilżać powietrze w pomieszczeniach oraz wypijać około 2 litrów płynów dziennie, ograniczając wysuszającą błony śluzowe czarną herbate. Przy zapaleniu gardla niewskazane są gorące płyny, pikantne potrawy i alkohol, który podrażnia błony śluzowe. Osoby palące, ktore cierpią na przewlekłe zapalenie gardła powinny bezwzględnie rzucić palenie. Inni powinni unikać pomieszczeń zadymionych oraz zakurzonych. W codziennej praktyce lekarskiej rozróżnia się zapalenie gardła, będący procesem zapalnym rozwijającym się bez udziału struktur ukladu chlonnego albo z niewielkim ich udziałem, i zapalenie migdałków charakteryzujace się zmianami zapalnymi w tkance limfatycznej (chłonnej, spełniajacej funkcje obronne przed infekcjami) gardła z mniejszym udziałem zmian zapalnych w obrębie całej błony śluzowej gardła. Nierzadko stan zapalny występujący w jamie ustnej, gardle może być punktem wyjścia oraz rozwoju infekcji w obrebie krtani czy może dolnych drog oddechowych. W gardle krzyżują się system pokarmowy oraz oddechowy. Sprawia to, że posiada on stały kontakt z drobnoustrojami chorobotwórczymi (wirusy, bakterie oraz grzyby) i czynnikami drażniacymi oraz toksycznymi, które wnikają do organizmu z wdychanym powietrzem. Błona śluzowa nie może być nie mniej jednak bezbronna. Kontakt z drobnoustrojami stymuluje ją do produkcji przeciwciał oraz wpływa na dojrzewanie całego ukladu oddechowego. I dlatego u ludzi dorosłych z bardzo dobrze funkcjonujacym układem odpornościowym, większość drobnoustrojow chorobotwórczych, może być eliminowana w gardle oraz nie dochodzi do rozwoju infekcji. I dlatego zapalenia gardla u osób dorosłych przebiega łagodniej niż u dzieci, u których nie wszystkie funkcje obronne są w pelni wykształcone. Występuje zaczerwienienie błony śluzowej gardła, która staje się sucha oraz błyszcząca, czasem pokryta zasychającą wydzielina w postaci strupów widocznych za języczkiem. Chorzy na przewlekły nieżyt gardła, zwłaszcza w postaci zanikowej z wysychaniem, odczuwaja ból gardla o zmiennym nasileniu, mają wrażenie obecności przeszkody w gardle, skarża sie na drapanie oraz pieczenie. Nieżyt gardła, nazywany inaczej ostrym zapaleniem błony śluzowej. To także dolegliwość laryngologiczna, która w zależności od czynników przebiega w rożnej postaci. Najcześciej wywołują ja infekcje wirusowe (70-90% przypadkow) i bakteryjne (10-30%), które w szczególności dotykają osoby ze większoną podatnościa na uszkodzenie błon śluzowych gardła. U każdego z nas na powierzchni błony śluzowej gardła gromadzi się dużo drobnoustrojow W 1ml wydzieliny pokrywajacej błonę śluzową gardla może być od 10 do potęgi 6 do 10 do potegi 8 drobnoustrojów. W części składowej nosowej gardla flora bakteryjna może być zbliżona do tej jaką mamy w nosie, a w gardle środkowym oraz dolnym do tej jaką mamy w jamie ustnej. Przed atakami drobnoustrojow chroni nas ślina, która nieustannie obmywa jej powierzchnię (zdrowy człek produkuje jej około 1,5 litra dziennie ). Objawy te zmniejszają się, albo także znikają, podczas posiłków, zwłaszcza przy piciu.

Przede wszystkim charakterystyczną cechą tej dolegliwości może być dysproporcja pomiędzy objawami subiektywnymi utyskiwaniami chorego a obiektywnymi, przy czym dolegliwości sa zwykle większe, niż wynika to także ze zmian stwierdzonych poprzez badającego lekarza. Gardlo może być początkowym, wspólnym odcinkiem dróg oddechowych oraz układu pokarmowego. Przewlekly zanikowy nieżyt gardła może być stanem chorobowym o złożonej etiologii (przyczynie). W badaniu wziernikowym najczęściej stwierdza sie „cienką” błonę śluzowa, która sprawia wrażenie „polakierowanej”. Może ona być też różowa, bez wyraźnego przekrwienia, albo czerwona. Zwraca uwagę dość mocne wysuszenie śluzowki, szczególnie na tylnej ścianie gardła, a występujaca wydzielina śluzowa może być skąpa oraz gęsta wskutek jej zaniku oraz pojawienia się zmian włóknistych. Zmiany zanikowe dominuja u kobiet w okresie przekwitania. Według rożnorodnych źródel zapadalność na to także schorzenie u obojga płci przedstawia się 2,5-3:1. Objawy chorobowe są wspólne dla wszystkich trzech postaci przewlekłego zapalenia. Pacjenci odczuwają pieczenie, suchość, zawadzanie czy może odczucie zalegania ciała obcego, powodujące uporczywy odruch połykania. W niektórych przypadkach dochodzi do nasilenia rozwoju próchnicy albo dolegliwości przyzębia. W warunkach fizjologicznych powietrze wdychane poprzez nos zostaje ogrzane, oczyszczone z bakterii oraz pyłów i nasycone parą wodną. Również w obrębie gardła, krtani oraz tchawicy wilgotność wzrasta z 32-35% do 95 -100%.Ogrzewanie powietrza odbywa się na drodze oddawania ciepła z krwi krążącej w drobnych naczyniach krwionośnych. Dzieki temu powietrze wdychane osiąga temperature 32-34 stopnie C, niezależnie od temperatury otoczenia. Nieprawidłowy przebieg owych procesów sprzyja uszkodzeniu błony śluzowej gardła, co może powodować powstanie stanów zapalnych. Z tego względu posiada ono nieustanny kontakt z przeróżnymi czynnikami, ktore znajdują się we wdychanym powietrzu oraz spożywanych pokarmach. Podczas osłabienia odporności organizmu dochodzi często do infekcji z powodu wtargniecia się drobnoustrojów chorobotwórczych. Stany zapalne gardła dzielimy na ostre oraz przewlekłe. Ostre stany zapalne to także najczęściej infekcje wirusowe, bakteryjne oraz grzybicze, blonica, półpasiec, zapalenie opryszczkowe, angina Plaut-Vincenta, drożdżyca, aftowe zapalenie gardła. Leczenie domowe uzupełnia specjalistyczne; polega na systematycznym dażeniu do utrzymania błony śluzowej gardla w adekwatnej wilgotności. Można to także osiągnąć płucząc gardlo roztworami fizjologicznymi dostępnymi w aptekach bez recepty. Przy dokuczliwym nieżycie zanikowym, przebiegajacym z dotkliwym wysychaniem, wielką ulgę przynosi płukanie gardła poprzez nos roztworami fizjologicznymi albo ich rozpylanie w formie aerozolu do nosa. Nawracające się stany zapalne powodujące ostry nieżyt gardła powinny być też związane z zaburzeniami układu immunologicznego, zmianami w budowie błony śluzowej albo nieprawidłowej terapii antybiotykowej. Przyczyną ostrego zapalenia błon śluzowych są także niektóre schorzenia, takie jak dolegliwości krwi, ziarnica złośliwa (nowotwór układu chlonnego) czy może nowotwory układu krwiotwórczego (przewlekłe białaczki szpikowe oraz limfatyczne). Należy unikać toksyn wziewnych, czyli inhalacyjnych. Do najczęściej alergizujących czynników wziewnych zaliczamy: kurz, roztocza, sierść oraz naskórek zwierząt, pierze, wełnę, pylki roślin, różnego rodzaju grzyby chorobotworcze (czyli pleśnie).

Chory na tego typu dolegliwość posiada bezwzględny zakaz palenia tytoniu oraz powinien zmienić zanieczyszczone środowisko pracy albo miejsce zamieszkania i unikać alergenów wziewnych. Ważny może być odpoczynek głosowy, a w przypadku nieodpowiedniego używania głosu konieczna może być też terapia głosowa. Przewlekłe zapalenie błony śluzowej gardła to także szereg przewleklych stanow wynikających z czynników drażniących albo zapalenia błony śluzowej gardła. Trwa on czasowo dłużej niż stany ostre, może być trudniejszy do leczenia, dzieli sie na nieżyt przewlekly prosty, przerostowy oraz zanikowy. Chory często posiada zdeterminowane konstytucjonalnie, czynnościowe osłabienie błony śluzowej gardła (predyspozycje rodzinne). Przewlekle zapalenie gardla może być najczęściej wywolane poprzez palenie tytoniu, nadużywanie alkoholu, spożywanie gorących oraz ostro przyprawionych pokarmów, suche powietrze, oddychanie poprzez usta u chorych z zaburzeniami drożności nosa np. z powodu skrzywienia przegrody nosa, obecności polipów nosa, a rownież z powodu czynników wewnętrznych jak refluks żołądkowo-przełykowy, zaburzenia hormonalne ( menopauza u kobiet, niedoczynność tarczycy), zaburzenia ogolnoustrojowe takie jak schorzenia nerek, cukrzyca, niedobór witaminy A, odczyny alergiczne, niedokrwistość, niedobory żelaza, przyjmowanie niektórych leków – leków psychotropowych, nadużywanie kropli do nosa typu Xylometazilin, Nasivin, które spływają na tylną ścianę gardła powodując jej wysuszenie, ponadto leków sterydowych stosowanych przy astmie oskrzelowej odoskrzelowo. Dolegliwości nosa oraz zatok tez mają wpływa na powstanie nieżytow przewleklych błony śluzowej gardła. Przewlekły zanikowy nieżyt gardła może być to także czeste schorzenie zawodowe osób pracujących w warunkach dużych różnic temperatur, pracowników zakladów chemicznych, ponadto dotyczy osób pracujących głosem- nauczycieli, polityków, ksieży, dziennikarzy, śpiewakow, często występuje u ludzi starszych.

Jak wiadomo błona śluzowa gardła może być cienka, blada, wygładzona z poszerzonymi naczyniami krwionośnymi. Charakterystyczna może być niewielka ilość wydzieliny śluzowej spowodowanej zmniejszoną ilością gruczołów śluzowych, która zasychając nadaje błonie śluzowej wygląd polakierowanej powierzchni. Na początku dolegliwości konieczne może być przeprowadzenie badań ogólnych oraz dodatkowych: badanie moczu, morfologia krwi oraz stężenie glukozy we krwi. Leczenia właściwego należy rozpocząć wizyta u laryngologa, który wykona stosowne badania moczu, morfologii krwi oraz stężenia glukozy w organizmie. Domowe leczenia właściwego najczęściej opiera się na leczeniu objawowym z użyciem środków przeciwbólowych, przeciwzapalnych oraz przeciwgorączkowych. Najczęściej zgłaszane objawy poprzez chorych to: bol, pieczenia, drapanie, łaskotanie, uczucie suchości, ciała obcego w gardle, zalegania i spływania wydzieliny po tylnej ścianie gardla. Chory zmuszony może być do ciągłego odpluwania lepkiej wydzieliny. Uczucie suchości w gardle nasila się w nocy, oraz w okresach grzewczych, gdy bardziej suche może być powietrze w mieszkaniach. Warunki klimatyczne również mają istotny wpływ na nieżyt suchy gardła. Dużo częściej występują na terenach suchych – nad morzem, w klimatach wyspiarskich dolegliwości zdecydowanie zmniejszają sie u pacjentów. Aby zminimalizować bol, korzystne może być plukanie gardła roztworami fizjologicznymi dostępnymi w aptekach bez recepty i stosowanie aerozoli, by zapobiec wysychaniu gardła. Lekarz natomiast wprowadza odpowiednie antybiotyki, które mają na celu utrzymanie adekwatnej wilgotności błony śluzowej gardla. Leczenia wlaściwego suchych nieżytów gardła polega przede wszystkim na ustaleniu potencjalnych czynników, które powinny przyczyniać się do powstania zmian w błonie śluzowej gardla. Ich eliminacja albo leczenia, i leczenia właściwego objawowe, które posiada na celu zmniejszenie objawów przewlekłego suchego nieżytu gardla -inhalacje lekami mukolitycznymi, ssanie leków mukolitycznch oraz dezynfekcyjnych, stosowanie preparatów nawilżających na bazie farmaceutycznej oliwy z oliwek z dodatkiem witamin A +E na tylną ścianę gardła.