Jak dbać o higienę miejsc intymnych?

Nie każda z nas wie jak tak naprawdę dbać o higienę miejsc intymnych. Podamy tutaj kilka przydatnych rad na ten temat. Organizm zdrowej kobiety sam jeden doskonale dba o równowagę mikroflory pochwy. Zapewniają to również pałeczki kwasu mlekowego utrzymujace w jej wnetrzu kwaśny odczyn pH (4,5), który może być barierą dla chorobotwórczych drobnoustrojów. Higiena intymna pomaga zachować zdrowie: właściwa higiena osobista może być ważna dla zdrowia oraz właściwego samopoczucia każdego człowieka. Dla kobiet szczególne znaczenie posiada higiena intymna. Ze wzgledu na specyficzna budowę narządów plciowych, to również jesteśmy w stanie kobiety narażone są na częstsze infekcje dróg rodnych oraz moczowych.

Jednak na szczęście intymne części ciała kobiet zostały obdarzone poprzez nature barierami ochronnymi. W pochwie zdrowej kobiety wystepuje ponad sto gatunków bakterii (tlenowych oraz beztlenowych) i liczne gatunki drożdży. Dominują pałeczki kwasu mlekowego (Lactobacillus), które wytwarzają substancje o działaniu bakteriobojczym, w tym kwas mlekowy i nadtlenek wodoru. Kwas mlekowy może być odpowiedzialny za utrzymanie niskiego pH środowiska pochwy i stanowi naturalną substancje antybakteryjną, która nie pozwala mnożyć sie innym, zwykle patogennym bakteriom. Skoro dojdzie do podwyższenia odczynu pH pochwy, zniszczenia bariery ochronnej, czyli pałeczek kwasu mlekowego, gwałtownie mnożą się bakterie beztlenowe w dużej mierze odpowiedzialne za wywołanie zapalenia dróg rodnych oraz układu moczowego. Bielizne trzeba zmieniać codziennie. Zalecane może być noszenie bawełny ze względu na jej przewiewność. Sztuczne materiały nie sprzyjają wentylacji genitaliów, która może być konieczna, ponieważ drobnoustroje lubią miejsca ciepłe oraz wilgotne. Ubrania należy prać nawet. Nieświeże ubrania bystro zaczynają śmierdzieć, czego sami jesteśmy w stanie nie czuć, ale na pewno czuja to również osoby w naszym otoczeniu. Palacze powinni być też szczególnie wrażliwi na zapach swoich rzeczy. Jeśli np. spodni nie można prać w wodzie, trzeba je zanieść do pralni chemicznej. Po każdym sezonie (lub częściej) należy prać rzeczy zimowe. Co robić, aby cieszyć się zdrowiem? Myj okolice intymne specjalnymi preparatami dwa razy dziennie. Nie używaj zwykłego mydła i kosmetyków czy może środków higienicznych, ktore są mocno perfumowane albo nie sa przeznaczone do stosowania w owych okolicach ciała. Noś bawełniana bielizne. Sztuczne materiały oraz wycięte stringi pozostaw raczej na specjalne okazje. Podczas okresu nie zapomnij wymieniać co parę godzin tamponów, zawsze dobieraj te o najmniejszym (ale wystarczającym) stopniu chłonności. Także podpaski muszą być też wymieniane regularnie. Skoro często cierpisz na infekcje pochwy, skonsultuj sie z lekarzem zanim zastosujesz tampony. Skoro używasz wkładek higienicznych, wybieraj te przepuszczające powietrze. Używaj osobnego recznika do higieny intymnej, nie używaj gabek czy może myjek. ważna może być również czystość lazienki. Nie można doprowadzać to również sytuacji, gdy toaleta będzie brudna oraz śmierdząca. Łatwo się ją czyści za pomoca specjalnych płynów. Zawsze przed spuszczeniem wody należy zamknąć klapę od sedesu. Może być ona po to, by bakterie kałowe nie rozprzestrzeniały sie po całej łazience. Zawsze należy sprzątać po sobie ślady moczu albo kału, które zostają na sedesie. Chłopcy powinni zwracać szczególną uwagę, aby robić siusiu wyłącznie do środka sedesu. Nadmierna higiena okolic intymnych nie wyjdzie ci na zdrowie. Zatem na co dzień nie kąp się 3 razy dziennie ani nie podmywaj po każdej wizycie w toalecie, bo w ów sposób wypłukujesz naturalna flore. Sprzyja temu także kąpiel w wannie, z kolei dodatek perfumowanych żeli oraz mydeł może wywołać podrażnienia. Mikroflora pochwy to również siedlisko bakterii – oraz owych dobrych oraz owych wywołujących zakażenia. Jedne z nich, jak pałeczki kwasu mlekowego, stanowią barierę ochronną przed mikrobami. Dzięki nim w pochwie panuje kwaśne środowisko. Kiedy jednakże zostanie ono zachwiane wzrasta ryzyko podrażnień oraz zakażeń. Dzieje się tak często na skutek nieprawidłowo wykonywanej higieny albo również zaniedbywania jej. Intymne części składowej ciała kobiety mają naturalną barierę ochronną. Tworzą ją znajdujące się w pochwie pałeczki kwasu mlekowego (Lactobacillus), które wytwarzaja substancje o działaniu bakteriobójczym. Kiedy pałeczki te zostaną zniszczone, atakuja ją grzyby oraz wirusy, a tym samym dochodzi do zapalenia dróg rodnych oraz układu moczowego. Częstą przyczyną takiego stanu może być niewłaściwa higiena intymna. Wiele kobiet z chroniczną grzybicą pochwy separuje się coraz bardziej od partnera, by uniknąć erotycznych sytuacji.

Nie może być jednak rzadkością, że cały czas nawracające infekcje pochwy powinny powodować napięcia w związku. Według źródel lekarskich blisko każda z nas może być zatem narażona na wystapienie infekcji bakteryjnej albo grzybiczej w obrębie intymnej cześci składowej ciała. Waginoza bakteryjna może być schorzeniem powstającym na skutek zmian flory bakteryjnej zasiedlajacej pochwe. Nie może być chorobą przenoszoną drogą płciową – nie może dostać się do pochwy wraz z nasieniem. Kobieta nie przekazuje zazwyczaj niebezpiecznych bakterii partnerowi. Ręce trzeba być też po każdym skorzystaniu z toalety. Jeśli wchodzimy do łazienki z brudnymi rękami, to również trzeba je także umyć najpierw, aby nie przenieść bakterii na narządy płciowe. Nie jesteśmy w stanie zapominać o regularnej zmianie pościeli oraz wietrzeniu kołdry. To, w czym się śpi, również nie może być bez znaczenia. Można spać nago albo w jakiejś przewiewnej bieliźnie. Trzeba ją dostosowywać do pory roku oraz temperatury. Dziewczynom zaleca się raczej koszule nocne niż piżamy, aby narządy płciowe mogły się wentylować. Jedynie w szczególnych sytuacjach może u niego wystąpić zapalenie cewki moczowej, zapalenie gruczołu krokowego albo zapalenie najądrza prowadzace niekiedy do niepłodności. Pewną metodą rozpoznania przyczyny świądu, pieczenia, bólu przy oddawaniu moczu może być poddanie wydzieliny pochwowej ocenie bakteriologicznej, mikrobiologicznej albo mykologicznej (na obecność grzybów) lub posiew moczu. Badanie wykaże rodzaj infekcji, a lekarz przepisze receptę na odpowiednie środki leczenia i wskaże preparat dopochwowy przywracajacy równowage bakteryjna środowiska pochwy, który stosuje się po zakończeniu leczenia właściwego przeciwzapalnego albo w jego trakcie – jak najnowsze środki spełniające to również zadanie, czyli probiotyki dla kobiet przywracajace rownież równowagę jelit. Pacjentki cierpią bowiem wówczas także psychicznie. Wstydzą się „nieapetycznych” objawów oraz odbierają obszar swoich genitaliów jako odpychająco „chory”. Wielu ekspertow radzi parom dotkniętym tym problemem wziecie pod uwagę pomocy terapeuty z poradni małżeńskiej albo seksuologa. Na co dzień podmywaj się raz dziennie. Podczas miesiączki myj się nie jedynie rano oraz wieczorem, ale w zależności od potrzeby; latem częściej, bo ludzka krew może być świetną pożywką dla bakterii. W owych dniach unikaj kąpieli w wannie z gorącą wodą, bo to rownież nasila krwawienie. Miejsca intymne trzeba myć dokładnie. Ginekolodzy odradzają stosowanie mydeł oraz żeli pod prysznic, bo wysuszają one śluzówke oraz powinny prowadzić do rozwoju niepożądanych drobnoustrojow. Można myć się sama wodą lub stosować specjalne płyny do higieny intymnej o właściwym pH (najlepiej bez zapachów oraz barwnikow, które powinny wywolywać podrażnienia). Nie najlepszym pomysłem sa dezodoranty czy może chusteczki do higieny intymnej, mają nadto dużo substancji, które powinny podrażniać.

Przede wszystkim podmywaj się bieżącą wodą pod prysznicem albo w bidecie, wykonując ruchy od przodu do tyłu – unikniesz przenoszenia bakterii z odbytu do pochwy. Nie używaj myjek ani gąbek, ponieważ rozwijają się na nich grzyby. Do osuszania okolic intymnych przeznacz osobny ręcznik, często jego zmieniaj. Skoro masz skłonność do infekcji, używaj chusteczek higienicznych. Podmywanie sie raz dziennie w zupełności wystarczy. Częstsze mycie może cię pozbawić naturalnej warstwy ochronnej. Jedynie w czasie miesiączki należy brać prysznic parę razy dziennie. Najlepiej gdybyś do higieny miejsc intymnych używała prysznica albo bidetu. Nadto czesto kąpiele wysuszają skórę oraz śluzówkę. Podmywanie się powinno się odbywać w odpowiednim kierunku – od przodu do tyłu. Dzięki temu unikniesz przenoszenia bakterii z odbytu do pochwy. Ryzyko zakażenia okolic intymnych (w obrębie pochwy oraz sromu) zwieksza: stosowanie środków antykoncepcyjnych, częsta zmiana partnerów seksualnych, współżycie bez prezerwatywy, korzystanie z basenu czy może sauny, dolegliwości ogólnoustrojowe (cukrzyca) i leczenia właściwego sterydami oraz antybiotykami. Co ciekawe, zakażenie może przebiegać bezobjawowo. W przypadku waginozy bakteryjnej dolegliwości nasilają się jednakże w trakcie miesiączki albo tuż po stosunku płciowym, bo zarowno miesiączka, jak oraz nasienie męskie mają odczyn zasadowy. Bakterie występujace w jogurcie oraz kefirze nie są tymi samymi, które w pochwie tworzą jej naturalne środowisko o kwaśnym pH. Szczepy bakterii Lactobacillus wytwarzające kwas mlekowy mają jedynie podobną nazwę do owych używanych w przemyśle spożywczym, ale ich właściwości są całkowicie inne. Wciaż jeszcze bardziej niebezpiecznym sposobem pozbycia się bakterii może być czosnek oraz cebula, a także ocet. Takie metody powinny wywołać podrażnienia blony śluzowej pochwy, a także nadżerkę. Nadto częste mycie nie może być polecane, ponieważ wtenczas wypłukuje się dobre bakterie, co sprzyja powstawaniu mikrouszkodzeń w tkance oraz w konsekwencji rozwojowi np. grzybic. Jeśli dziewczyna posiada skłonności do nawracających grzybic, nie powinna chodzić na basen jesteśmy w stanie ze względu na nadto długie moczenie się w wodzie (nie chodzi o to, że na basenie można się taką bakterią zarazić). Dla higieny intymnej lepsze może być korzystanie z prysznica czy może bidetu niż długie leżenie się w wannie. Do miejsc intymnych najlepiej mieć osobny ręcznik. Ręcznikiem oraz papierem toaletowym wycieramy sie od przodu do tyłu, by bakterie z odbytu nie przedostały się do pochwy oraz cewki moczowej. Szczegolnie należy dbać o higiene podczas miesiączki. Podpaski oraz tampony trzeba często zmieniać, by nie doprowadzać do rozwoju procesów gnilnych. Pamiętajcie o tym, że zużyte podpaski owija się np. papierem toaletowym oraz wyrzuca do kosza na śmieci. Przed stosunkiem oraz po nim ty oraz twój partner powinniście wziąć prysznic – zapobiega to również przenoszeniu do pochwy bakterii zbierających się pod napletkiem. Skoro nie możecie się wcześniej umyć, w nastepnej kolejności zrób siusiu – usuniesz zarazki gromadzące się u ujścia cewki moczowej. Niezależnie od tego, czy może przyjmujesz pigułki antykoncepcyjne, używaj prezerwatywy – uchroni cie przed infekcjami oraz chorobami przenoszonymi droga płciową. ważne, by do mycia używać środków z naturalnym pH. Informację te można przeczytać na opakowaniu. Tymczasem dużo mydeł czy może żeli do mycia posiada pH zasadowe. Używając ich zmieniamy naturalny odczyn kwaśny na zasadowy, a tym samym doprowadzamy do namnażania się chorobotwórczych bakterii. Dodatkowy kłopot to również substancje zapachowe oraz barwiące, dodawane do mydeł, które podrażniają delikatna skórę okolic intymnych i powodują wysuszenie śluzowki. Noś odpowiednia bieliznę. Najlepiej bawełnianą. Skoro jesteś fanka stringów, to również pamiętaj, że nie gwarantują one ochrony przed bakteriami. Wystarczy, że poprzez przypadek usiądziesz na siedzeniu w miejscu publicznym goła pupą oraz grzybica gotowa. Bielizna nocna powinna być też luźna oraz przewiewna. Najlepiej gdybyś spała w koszuli nocnej, bo wtenczas ludzka skóra może swobodnie oddychać. Figi nie sa w tym miejscu naturalnie potrzebne. Dbanie o ludzkie zdrowie intymne to również nie jedynie wizyta u lekarza, kiedy dzieje się coś tam zlego. Nie wystarczy rownież – zalecana poprzez niektórych lekarzy jako zdrowa – bogata w bakterie Lactobacillus oraz białko skutecznia dieta ani kuracja antybiotykami ‚dobrymi na wszystko’, ani codzienne mycie okolic intymnych ‚sprawdzonymi’ płynami oraz roztworami sporządzanymi na babciną modłę: sokiem z kiszonej kapusty, sokiem z cytryny, roztworem octu winnego lub szarym mydłem. Chociaż brzmi to również niewiarygodnie, równie często stosowane są okłady z gencjany, przemywanie szamponami przeciwłupieżowymi albo kwasem bornym. Szkodliwe są również irygacje przy użyciu wody, rumianku, nagietka, sody oczyszczonej albo kąpiele z mleka oraz kwasku cytrynowego. Po takich zabiegach potrzeba aż 48-72 godzin, by odbudować naturalna flore bakteryjną w pochwie. W tym czasie bakterie oraz grzyby mnożą się szybciej. Do zabezpieczenia bielizny przed zabrudzeniem służą wkladki higieniczne. Są cienkie oraz pozwalają czuć się komfortowo, kiedy nasze ludzkie cialo produkuje śluz. Ginekolodzy odradzaja noszenie stringów, bo łatwo przenosza sie wtenczas bakterie. To również wcale nie może być mit! Skoro masz problemy z nawracającymi infekcjami narządów rodnych, zastanów się, czy może nie warto zakładać normalnych majtek. Zimą nie warto zakładać krotkich kurteczek oraz stringów, naprawdę ludzkie zdrowie może być ważniejsze niż to, jak się prezentujemy. Nie pomoże domowa inwencja – tampony z czosnku nawleczonego na nić dentystyczną czy może ‚naboje’ z zamrożonego jogurtu. A jednakże ciągle dużo kobiet uważa, że takie metody pomagają w utrzymaniu prawidlowej higieny intymnej. Na forach internetowych aż huczy od wpisów internautek powołujących się na ‚sprawdzone’ metody. Np.: ‚Mój ginekolog zalecil mi codzienne spożywanie naturalnego jogurtu To, co zostaje na sreberku, można czystym palcem umieścić w pochwie, gdzie osadzą się te dobre bakterie. Dla mnie sposób świetny, ale trzeba jeść jogurt codziennie’. Na blonie śluzowej pochwy żyje mnóstwo rożnorodnych bakterii oraz grzybów — innych dla każdej kobiety. Może być to również całkowicie indywidualne środowisko, zmieniajace się zależnie od sytuacji hormonalnej, a tym samym także od wieku: zasiedlenie pochwy poprzez mikroorganizmy różni sie u dziewczat przed okresem pokwitania, dorosłych kobiet, ciężarnych oraz kobiet po okresie przekwitania. Preparaty do mycia miejsc intymnych powinny być też pozbawione owych substancji, a również posiadać naturalne pH. Kiedy jesteś nastolatką, wybierz preparaty przeznaczone dla Twojego wieku, ponieważ odczyn w Twojej pochwie może być mnie kwaśny, poprzez co jesteś bardziej narażona na ryzyko infekcji. Skoro nie mamy odpowiednich środkow do mycia – lepiej zrezygnować z tradycyjnych mydeł oraz umyć się samą wodą. Szary, bezzapachowy papier toaletowy nie może być może nadto atrakcyjny, ale za to rownież zdrowy oraz nie spowoduje podrażnień. Pamiętaj o higienie pochwy w publicznych toaletach. Nigdy nie siadaj na desce, bo możesz się nabawić chociażby rzeżączki. W aptekach można kupić specjalne nakładki na toalety, które ochronią miejsca intymne przed bakteriami. Nie zapominaj rownież o dezynfekcji sedesu po wyjściu gości. Nie dziel swojego ręcznika z innymi domownikami. Miejsca intymne możesz wycierać papierowymi recznikami, co zapobiegnie przenoszeniu bakterii. Zasada może być prosta: myjąc się wodą, nie można zniszczyć kwaśnego odczynu zapobiegającego infekcjom. Większość mydel, także płynów do higieny intymnej i płynów do kąpieli posiada wysokie (zasadowe) pH oraz może niszczyć naturalną barierę ochronną, czyli paleczki kwasu mlekowego Lactobacillus. W owych warunkach łatwo o namnożenie bakterii beztlenowych odpowiedzialnych za infekcje okolic intymnych. Ponadto tradycyjne mydła wysuszają oraz podrażniaja błony śluzowe i delikatną w owych okolicach skóre. Skład tej specyficznej mikroflory waha się także podczas cyklu miesiączkowego. Środowiska w pochwach się różnią — lwią sekcja mikroorganizmow u wszystkich kobiet w wieku rozrodczym stanowią tak zwane bakterie kwasu mlekowego. Pełnią one, jak sama nazwa wskazuje, ważna funkcję: tworza kwas mlekowy z cukrów, ktore są wydzielane w śluzie poprzez komórki ścianek pochwy. Wydaje sie, że podmywanie sie to również czynność prosta oraz taka, która nie wymaga specjalnych umiejętności. Warto jednakże przypomnieć, by robić to również zawsze w kierunku od przodu do tyłu, co zapobiegnie przenoszeniu się bakterii z odbytnicy do pochwy. Narzady plciowe kobiety, ujście cewki moczowej i odbyt znajdują się w bliskim sąsiedztwie, a przy braku adekwatnej higieny łatwo o wymieszanie się drobnoustrojow oraz zakażenie. Okolice intymne wycieraj zawsze osobnym, często zmienianym recznikiem. Podczas miesiączki lepiej myj sie pod prysznicem niż w wannie. Bardzo dobrze może być sięgnać po mydła, płyny, emulsje o neutralnym pH (wyraźnie oznaczonym na opakowaniu!), pozbawione środków zapachowych oraz barwiacych. Te preparaty zawieraja odpowiednie substancje myjące oparte na wyciągach roślinnych. Na rynku mamy produkty dla nastolatek, kobiet dojrzałych oraz w okresie menopauzy. Młode dziewczyny skarżą się często na nadmierną wydzielinę z pochwy. Może być ona mniej kwaśna, co powoduje wzrost ryzyka infekcji, i dlatego preparaty dla młodszych kobiet zawierają środki bakteriobójcze oraz łagodzące podrażnienia. W okresie przekwitania problemem może być uczucie suchości w pochwie. I dlatego preparaty do higieny intymnej wzbogaca się o substancje nawilżające oraz natłuszczające. Działaja łagodzaco na świąd i wspomagają odnowę flory bakteryjnej. Dla osób o skórze wrażliwej polecane są plyny z wyciagiem z lukrecji, kory dębu oraz babki lancetowatej. Uwaga, pozornie prosta czynność – podmywanie się – wymaga, jak się okazuje, minimum wiedzy. Podmywać należy się zawsze w kierunku od przodu do tyłu. Bo to również jesteśmy w stanie poprzez bliskie sasiedztwo narządu plciowego, ujścia cewki moczowej i odbytu łatwo o wymieszanie się drobnoustrojów oraz zakażenie. Tak zatem w pochwie powstaje kwaśne środowisko, pojawia się niski współczynnik pH. Zapewnia to również skuteczną ochrone przed infekcjami — dopóki mikroflora w tym środowisku pozostaje nietknięta. Skoro przyjazna koegzystencja zostaje zakłócona oraz odmienne mikroorganizmy zyskują przewage nad frakcja bakterii kwasu mlekowego, tarcza ochronna pęka. Na co dzień nadto częste podmywanie nie może być wskazane. Może ono zaburzyć naturalną flore bakteryjną pochwy, a co za tym idzie doprowadzić do namnażania sie bakterii albo grzybów. Z higieną miejsc intymnych nie można zatem przesadzać oraz myć sie za każdym razem, kiedy skorzystamy z toalety. Niewskazane są również irygacje, bo także zaburzaja naturalną florę bakteryjna. Na rynku może być duży wybór płynów, żeli oraz pianek do mycia okolic intymnych. Mają pH zbliżone do odczynu pochwy, usuwają nadmiar wydzieliny, neutralizuja nieprzyjemne zapachy, koja podrażnienia oraz nawilżają. Możesz również używać szarego mydła – działa bakteriobójczo oraz nie powoduje uczulenia. Podczas wyjazdów możesz podmywać się sama wodą. To również lepsze niż użycie zasadowego mydła, w dodatku nie swojego. Korzystaj rownież z odświeżających dezodorantow intymnych oraz chusteczek do higieny intymnej. Nie można rownież przesadzać z depilacją okolic intymnych. Dokładna depilacja wcale nie zapobiega infekcjom, a bez ochrony, jaką tworza włosy lonowe, łatwiej o zakażenie. Radą może być zatem nie usuwanie całego owłosienia, ale jedynie jego nadmiar. Higiena intymna to również codzienna czynność, ktora nie jedynie daje poczucie czystości, świeżości oraz komfortu. Właściwa higiena intymna to również także świetna profilaktyka infekcji dróg rodnych. Likwiduje sekcja patogenow, wpływających m.in. na rozwój grzybicy oraz zakażeń bakteryjnych. Szczegolnie należy o nią dbać w te pory roku, w których się bardziej pocimy, a zatem latem i zimą, kiedy mamy na sobie nadmiar odzieży. Zarówno kobiety, jak oraz mężczyźni winni o nią dbać. Częstym infekcjom sprzyja noszenie nadto obcisłej bielizny oraz spodni. Kiedy do okolic intymnych nie dochodzi powietrze, stanowi to również doskonałą pożywkę do rozwoju bakterii oraz grzybów. Lepiej rownież nie nosić na co dzień stringów. Cienki, wrzynający się pasek, nie stanowi wystarczajacej ochrony. Łatwiej dochodzi do otarć naskorka, poprzez który dostają sie bakterie. Na co dzień lepiej zatem nosić bieliznę z naturalnych materialów z niewielka domieszką sztucznego włókna. mpi/kg Na rynku może być duży wybor płynów, żeli oraz pianek do mycia okolic intymnych. Mają pH zbliżone do odczynu pochwy, usuwają nadmiar wydzieliny, neutralizują nieprzyjemne zapachy, koją podrażnienia oraz nawilżają. Możesz również używać szarego mydła – dziala bakteriobójczo oraz nie powoduje uczulenia. Podczas wyjazdów możesz podmywać się samą wodą. To również lepsze niż użycie zasadowego mydła, w dodatku nie swojego. Korzystaj również z odświeżających dezodorantów intymnych oraz chusteczek do higieny intymnej. Dziewczeta czesto ograniczają mycie narządów płciowych do powierzchownych („powierzchniowych”) czynności. Nie zagłębiają się w pochwę, nie penetrują pewnych miejsc, tymczasem umyć trzeba to wszystko dokładnie, wszystkie zakamarki, oraz nie zapomnieć, że łechtaczka posiada również napletek. Wybieraj delikatne kremy, pianki albo wosk. Skutecznie usuwaja nadmiar owłosienia oraz – o ile nie uczulają (wykonaj test na skórze) – nie powodują podrażnień. Wywolać je powinny natomiast maszynki do golenia – skutkiem ich używania może być trudne do leczenia właściwego zapalenie mieszków włosowych. Pamiętaj jednak, że lepiej nie usuwać wszystkich włosów łonowych, bowiem są one bariera ochronna dla pochwy. Fryzury łonowe to również jedynie moda, której nie musisz się podporządkowywać Większość kobiet w ciagu roku doświadcza uczucia swędzenia miejsc intymnych, upławów z pochwy czy może nieprzyjemnego zapachu. Zwykle wtenczas może być zatem już za poźno na zapobieganie, konieczna może być wizyta u lekarza. O grzybicę nietrudno, szczegolnie w przypadku intensywnego trybu życia. Jak zatem zapobiegać infekcjom pochwy, by jednocześnie czuć się codziennie świeżo? Może być parę prostych, sprawdzonych sposobow, o których jednakże czasem zapominamy. Higiena intymna wymaga jednakże od kobiet regularności. Przede wszystkim – naturalna bariera ochronna. Niektóre kobiety przesadzają z higieną, podmywając się parę razy dziennie, niszczac tym samym naturalna flore bakteryjną pochwy. W pochwie znajdują się bowiem „dobre” bakterie, które jesteśmy w stanie zapobiegają wszelkim infekcjom. Naruszenie tej flory może sprzyjać rozwojowi niekorzystnych bakterii. Wystarczy myć sie maksymalnie dwa razy dziennie, by nie niszczyć flory, a jednocześnie czuć się czysto oraz świeżo. Nie ograniczaj dostępu powietrza do miejsc intymnych. Nie znaczy to, że na co dzień masz paradować z gołą pupa. Ale we własnym łóżku najlepiej śpij nago albo w koszuli nocnej, nie zakładajac majtek. Na co dzień noś bieliznę z włókien naturalnych (bawelna, jedwab), ponieważ zapewniają przepływ powietrza w przeciwieństwie do sztucznych (np. nylon), które przyklejają się do skóry oraz zatrzymują wilgoć. Stringi (z bawełnianą wstawką) możesz zakładać według upodobań. Skoro cierpisz na hemoroidy, lepiej z nich zrezygnuj, bo powinny powodować otarcia guzków oraz przenoszenie bakterii z odbytu do pochwy. Zamiast mydeł używaj plynów do higieny intymnej albo po prostu samej wody. Mydła niszczą kwaśne środowisko pochwy (większość mydel posiada odczyn zasadowy). Ewentualnie wybieraj mydełka z kwaśnym odczynem, albo plyny do higieny intymnej. Ponadto zrezygnuj z perfumowanych wkładek intymnych – powinny podrażniać skórę. Kiedy masz okres, korzystaj z podpasek. Tampony są korzystne jedynie w niektórych sytuacjach, np. kiedy idziesz na basen. Najbardziej przyjazna dla intymnych stref kobiety może być bawełniana bielizna. Jej zaleta może być przewiewność, ponadto nie podrażnia skory oraz wchłania wilgoć. Unikaj noszenia stringów oraz majtek ze sztucznych materiałów – ludzka skóra w nich się poci. Przebywając w domu noś spódnicę albo luźne spodnie. Jeansy czy może obcisłe rurki uciskają podbrzusze oraz blokują dostęp powietrza, poprzez co ludzka skóra nie oddycha. W przypadku lekkiego świądu oraz otarć możesz np. przemywać wrażliwe miejsca płynem Asucalen, rozpuszczonym w wodzie proszkiem Tantum rosa lub smarować je maścia Alantan. Kojąco wpływa rownież nasiadówka z naparu rumianku (10–15 minut). Skoro objawy nie ustąpią w ciągu 1–2 dni, nie pożyczaj leków od koleżanki, jedynie koniecznie idź do lekarza. Gdy poczujesz swędzenie, pieczenie, okolice sromu będą zaczerwienione, a ilość wydzieliny znacznie się zwiekszy oraz będzie mieć żółtawozielony kolor i nieprzyjemny zapach, bezwzględnie udaj się do ginekologa. Samodzielne leczenia właściwego infekcji może być też zgubne. Zalecona poprzez lekarza kurację należy przeprowadzić do końca, a nie do momentu ustąpienia objawów. Leczenia właściwego musi również objąć partnera (lekarz przepisze mu tabletki albo maści). Higiena intymna może być ważna zawsze, ale okres ciąży oraz połogu może być też pod tym wzgledem także bardziej wymagający. Dane są porażające: na wstydliwe infekcje 75 proc. kobiet choruje przynajmniej raz w życiu, a połowa z nich może być leczona z tego powodu wiecej niż dwa razy. Rzeczywistość wyglada wciaż jeszcze gorzej niż statystyka. Praktycznie każda kobieta może być nosicielką grzybow albo bakterii, które czekaja na okazję, by zaatakować system odpornościowy. Najlatwiej o to rownież latem, kiedy chodzimy na basen, plażę oraz korzystamy z publicznych toalet. Nie zdajemy sobie także sprawy, ile czeka nas tamże nieprzyjemnych ‚niespodzianek’, ktore zostawiają ślad w postaci przykrych dolegliwości.

Panie premierze: jak dbać o czystość pochwy, no jak?

Wiele kobiet w różnym wieku zadaje sobie pytanie jak dbać o czystość swoich miejsc intymnych czyli pochwy. Podajemy kilka porad jak tego dokonać. Aby świeżość oraz cuzystość staly sie naszym nieodłącznym towarzyszem nie wystarczy codzienny prysznic. O miejsca intymne trzeba zadbać specjalnie, bo ich potrzeby różnią się od wymagań innych partii ciała. Dbanie o miejsca intymne daje uczucie komfortu oraz świeżości, dodatkowo, oraz co najważniejsze, chroni przed infekcjami. Nie powinna ona być też nie mniej jednak ograniczona jedynie do codziennego mycia oraz zmieniania bielizny a również zmieniania podpasek podczas miesiączki. Pochwa może być miejscem, w którym bytuje dużo bakterii stanowiących jej naturalną florę. Pałeczki kwasu mlekowego nadają środowisku kwaśny odczyn, który chroni przed inwazją bakterii chorobotwórczych (w środowisku kwaśnym giną). Ale kiedy pałeczek kwasu mlekowego może być za mało lub w ogóle ich nie ma, system obronny organizmu przestaje spełniać swoją funkcję. Dochodzi do zachwiania naturalnej równowagi pomiedzy poszczególnymi rodzajami bakterii. Niektóre (najczęściej Gardnerella vaginalis, bakterie beztlenowe, Coli lub paciorkowce) nadmiernie się rozmnażają oraz podrażniają śluzówkę pochwy oraz sromu. Rozwija się stan zapalny. Żele pod prysznic oraz odmienne kosmetyki, po które sięgamy podczas kąpieli, doskonale służą skórze: nawilżają ją, sprawiają, że staje się czysta oraz miękka. Ale nie powinnyśmy używać ich do higieny okolic intymnych. Powinny zaburzać delikatną równowagę flory bakteryjnej, panujacej w tej części składowej ciała, a poprzez to także powodować zaczerwienienie, nieprzyjemne swędzenie, uczucie suchości czy może zwiększać ryzyko infekcji. ajważniejsza może być codzienna higiena – mycie przynajmniej raz dziennie, ciepłym prysznicem. Używaj do tego celu specjalnych płynów, ktore utrzymują naturalne, czyli kwaśne pH w pochwie. Zrezygnuj z mydła, ktore wysusza. Podczas miesiaczki wskazane może być mycie po każdej zmianie podpaski. Zarówno mycie, jak również osuszanie okolic intymnych powinnyśmy wykonywać od przodu do tyłu, ponieważ w przeciwnym razie można zainfekować pochwę bakteriami pochodzącymi z okolicy odbytu. Mikroflora pochwy w zdrowym organizmie reguluje się samodzielnie. Odpowiedzialne za to także sa pałeczki kwasu mlekowego, które sprawiają, że wewnatrz pochwy utrzymany może być kwaśny odczyn pH (4,5). Wiedzieć należy, że nadmierna higiena przyczynić się może do zaburzeń w funkcjonowaniu pochwy, i dlatego niewskazane są wielokrotne kąpiele w ciągu dnia, używanie perfumowanych żeli oraz mydeł do mycia miejsc intymnych. Absolutnie zakazana może być irygacja pochwy, ktora prowadzi do jej wyjałowienia, infekcji i pozbawienia ochronnej mikroflory. Zakażeniu sprzyjaja: przyjmowanie antybiotyków, infekcje bakteryjne innych narządów (nie jedynie np. pęcherza, ale również gardła czy może ucha), suchość w pochwie będąca skutkiem zaburzeń hormonalnych albo menopauzy (obniżony poziom estrogenow może prowadzić do zmian zanikowych w obrębie pochwy oraz sromu). Ze względu na przestrojenie hormonalne na infekcje narażone sa też kobiety w ciaży. Częściej chorują panie, które współżyją seksualnie. Podczas zbliżenia łatwo bowiem przenieść na narządy plciowe bakterie żyjące w okolicy odbytu. Oraz podczas kiedy tamże są one calkowicie nieszkodliwe, w pochwie wywołują stan zapalny. Infekcje może wywołać brak higieny, zwłaszcza podczas menstruacji. Ludzka krew miesiączkowa zobojętnia kwaśne środowisko pochwy, osłabiając możliwości obronne okolic intymnych. Poza tym zgromadzona w pochwie oraz kroczu stanowi dobrą pożywkę dla bakterii.Przynajmniej raz w roku zapisz się na wizytę do ginekologa. Wykonaj rutynowe badania na stan czystości pochwy oraz cytologie.

No i do tego warto rownież zrobić USG przezpochwowe, ktore pomaga wykryć mięśniaki macicy oraz torbiele jajników, a także nowotwór we wczesnym stadium. Na napletku oraz na żołedzi członka znajduje sie flora bakteryjna, która może być też zalążkiem wstępujacego zakażenia dróg moczowych u kobiety. Szczególną grupę mężczyzn odpowiedzialnych za zakażenia partnerek stanowią tacy, którzy mają nieodprowadzalny napletek – tzw. stulejkę. Partner powinien umyć pracie przed stosunkiem, a kobieta dbać o czystość pochwy. ważna może być higiena krocza: podmywanie się w odpowiednim kierunku – do odbytu, częsta zmiana podpasek podczas menstruacji, częste zmienianie bielizny. Większość kobiet uważa, że codzienna pielegnacja nie posiada przed nimi tajemnic. Prysznic, mydło oraz przybory higieniczne – teoretycznie każda z nas zna podstawowe zasady prawidlowej higieny. Nie mniej jednak zdaniem ginekologów, wiedza Polek na temat zdrowia intymnego może być cały czas dramatycznie niska. Prawidlowa higiena może być podstawą nie jedynie naszego właściwego samopoczucia, ale przede wszystkim profilaktyki stanów zapalnych dróg rodnych. Bagatelizowanie codziennej pielęgnacji, lub wręcz przeciwnie – nadmierna oraz nieodpowiednia dbałość o czystość, powinny być też przyczyną oslabienia naturalnej flory bakteryjnej oraz spadku odporności na infekcje oraz zakażenia. Chociaż temat higieny intymnej może być bliski każdej kobiecie, cały czas mamy na jej temat dużo pytań. Oto najczęściej popelniane błedy w profilaktyce zdrowia intymnego. Na rynku dostępne są specjalne emulsje, płyny albo żele. Warto w nie zainwestować. Najlepsze są te bezbarwne, pozbawione środków zapachowych, bez konserwantów. Ich współczynnik pH powinien być też niższy niż 5, czyli zbliżony do pH pochwy. Dziewczyny, które wciaż jeszcze nie rozpoczęły współżycia powinny zaszczepić się przeciwko brodawczakowi HPV, który odpowiada za powstanie raka szyjki macicy. Kobiety, które więc już rozpoczęły współżycie powinny o nią zapytać swojego ginekologa. Niektórzy lekarze przekonuja, że szczepionka sprawdza się rownież oraz u starszych kobiet. Nie jedynie czeste podmywanie się i irygacja pochwy może doprowadzić do zakłócenia jej mikroflory. Sprzyjaja temu kuracje antybiotykowe, podczas których dochodzi do zniszczenia nie jedynie bakterii chorobotwórczych, ale oraz owych pożytecznych. Ze względu na ów fakt należy stosować preparaty osłonowe. Prawidłowy stan pochwy może być też też zachwiany podczas przyjmowania doustnych leków antykoncepcyjnych, korzystania z basenu, sauny, jacuzzi a również podczas stresu, podróży oraz przygodnego seksu. Z bakteriami sama nie wygrasz. Skoro także dolegliwości zmniejszą się albo ustąpią, za pewien czas na pewno powróca ze zdwojoną siłą. I dlatego wybierz się do ginekologa jak najszybciej, zanim dolegliwość na dobre da się we znaki. To, jakie zaleci lekarstwa, zależy od stopnia nasilenia objawów i przyczyny stanu zapalnego. Inaczej zwalcza się bakterie Coli, inaczej bakterie beztlenowe. Aby ustalić rodzaj zapalenia, lekarz obejrzy narząd rodny w rutynowym badaniu ginekologicznym oraz zaleci wykonanie posiewu wydzieliny z określeniem antybiogramu. W badaniu laboratoryjnym ocenia się rownież obecność pałeczek kwasu mlekowego. Niewielka ilość albo brak świadczy o zachwianej odporności organizmu. Na podstawie wyniku ginekolog dobierze kurację oraz dawkę leku. Infekcyjne zapalenie pochwy zwykle leczy się sulfonamidami albo antybiotykami (doustnie albo dopochwowo) i preparatami do smarowania okolic intymnych. Maści powinien używać również partner do smarowania członka, aby nie dopuścić do rozmnażania sie bakterii bytujących w cewce moczowej. Kuracja trwa ok. 7 dni. Po tygodniu od zakończenia leczenia właściwego trzeba zrobić kontrolne badanie na posiew, aby upewnić się, czy może to wszystko może być więc już w porządku. Irygacje pochwy są dobrym środkiem leczniczym pomocnym w leczeniu infekcji. Nie powinno się ich nie mniej jednak wykonywać profilaktycznie, ponieważ zaburzaja równowagę bakteryjną pochwy. Wypłukują naturalną fizjologiczna florę oraz powinny doprowadzić do rozwoju drożdżycy, zapalenia pochwy, a także zakażenia przydatków czy może macicy. Wbrew pozorom zasady tak prozaicznej czynności, jaką może być utrzymanie miejsc intymnych w czystości, nie są powszechne. Stosowanie przeznaczonych do tego celu plynów o odpowiednim pH oraz osobnego ręcznika do higieny może być cały czas rzadkością. Co więcej, większość kobiet nie może być świadoma, jak istotny może być kierunek podmywania oraz osuszania miejsc intymnych. By ograniczyć przemieszczanie się szkodliwych patogenów należy zawsze wykonywać tę czynność zaczynając od pochwy w kierunku odbytu. Ważna może być również odpowiednia częstotliwość zabiegow higienicznych. Lekarze zalecają podmywać się co najmniej dwa razy dziennie, a podczas okresu przy każdej zmianie podpaski albo tamponu Po umyciu, zwłaszcza u kobiet z predyspozycjami do dyskomfortu w okolicach intymnych, warto zastosować produkty do ochrony oraz pielęgnacji miejsc intymnych. Trzeba regularnie chodzić do ginekologa (przynajmniej raz na pół roku), który sprawdza, czy może w pochwie nie posiada procesu zapalnego. Zakażenie dróg rodnych bowiem może stać sie przyczyna zakażenia dróg moczowych. Jeśli stany zapalne występują po stosunkach plciowych, oboje partnerzy powinni zwrócić szczególna uwagę na higienę narządów rodnych i sprawdzić u lekarza, czy może drogi rodne oraz moczowe nie sa siedliskiem chorobotwórczych bakterii (meżczyzna u urologa, a kobieta u ginekologa), oraz jednocześnie rozpocząć leczenie. Takie kosmetyki delikatnie oraz skutecznie oczyszczają wrażliwe miejsca, nie niszcząc przy tym przyjaznej naturalnej flory bakteryjnej, czyli paleczek kwasu mlekowego. To także one sprawiają, że pochwa posiada odczyn kwaśny, który może być zabójczy dla większości bakterii. Lekarze nie mniej jednak przestrzegają przed przesadną dbałością o higienę. Wystarczy zadbać o czystość okolic intymnych rano oraz wieczorem. Nadto częste zabiegi higieniczne powinny zniszczyć naturalną barierę ochronna pochwy. Jedynie w czasie miesiączki warto podmywać sie częściej: przy każdej zmianie podpaski czy może tamponu. Siegajmy po płyn z paleczkami kwasu mlekowego dużo częściej rownież podczas upałów, kiedy się pocimy, bo wilgoć stwarza świetne warunki do rozwoju grzybicy. Skórę po umyciu delikatnie osuszmy, najlepiej ręcznikiem przeznaczonym jedynie do tego celu. Płatki ligniny albo wata w siateczce to także więc już przeszlość. Piętnaście lat temu pojawiły się w Polsce pierwsze nowoczesne podpaski – Always. Znacznie chlonniejsze, nieprzemakalne, trzymające się mocno bielizny oraz idealnie dopasowane do kobiecego ciała. W miarę upływu czasu produkt ów zmieniał sie, by jak najlepiej zaspokoić nasze potrzeby.

Obok tak zwanych grubych podpasek pojawiły się zatem cienkie – dyskretne oraz blisko niewyczuwalne. Zamiast waty mają w środku mikrogranulki, wchłaniające kilkanaście razy więcej wilgoci niż same ważą. Dzięki temu są rownie chlonne jak klasyczne. Zmieniało się nie jedynie wnętrze podpasek, ale oraz ich powierzchnia. Dziś możesz kupić np. produkt z siateczką dry-weave, dzięki której przy skórze może być zawsze sucho, albo powłoczką miękką jak płatek bawełny. Niezależnie nie mniej jednak od tego, jakie podpaski wybierzesz, zmieniaj je często, co 2-3 godziny. Czesto zdarza się, że naturalna flora bakteryjna kobiet może być osłabiona. Ciaża, menopauza, niewłaściwa higiena, a przede wszystkim antybiotykoterapia powodują zaburzenie równowagi mikrobiologicznej pochwy oraz obniżenie się odporności na działanie patogenów. Kobiety, które cierpią na nawracające infekcje albo przechodza zmiany hormonalne, cały czas nie sa świadome zalet działań profilaktycznych. Tymczasem przyjmowany doustnie probiotyk pozwoli odbudować osłabiona mikroflore zarówno pochwy, jak oraz układu pokarmowego, który czesto może być źródłem zakażeń. Dzięki takim mechanizmom probiotyki doustne długotrwale zabezpieczają nas przed szkodliwymi patogenami oraz działają także wtenczas kiedy, ich więc już nie przyjmujemy. Decydując się na konkretny preparat zwróćmy uwagę, by zawarta w nim kompozycja bakterii była taka sama, jak w populacji kobiet w Polsce. Badania laboratoryjne wykazały, że najczęściej reprezentowanymi we florze pochwy polskich kobiet gatunkami są: L. acidophilus w tym L. gasseri, L. fermentum, L. plantarum, L. delbrueckii , L. rhamnosus. Każdego dnia, poza miesiączką wystarczy, abyśmy myły okolice intymne raz dziennie. Gdy mamy miesiączkę, rano, wieczorem i zawsze wtedy, kiedy mamy taką potrzebę. Częstotliwość mycia powinna być też większa również w okresie upałów, bowiem ludzka krew w połączeniu z wysoką temperaturą może być doskonałą pożywką dla bakterii. Niewskazane może być wówczas mycie się w wannie z gorącą wodą, co wzmaga krwawienie. Mycie się powinno być też realizowane ruchami od przodu do tyłu, by nie doszło do przeniesienia bakterii z odbytu do pochwy. Do wycierania okolic intymnych powinniśmy mieć osobny recznik, który po użyciu powinien być też wysuszony oraz stosunkowo często wymieniany. Odradza się stosowanie gabek oraz myjek, bowiem mokre środowisko może być doskonała pożywką dla grzybów. Przed uprawianiem seksu bardzo dobrze może być wziąć prysznic, który może być też wspaniała grą wstępna. Dzięki niemu usunięte zostana bakterie, a zatem zmniejszy sie ryzyko wystąpienia infekcji. W przypadku uprawiania przygodnego seksu, zaleca się użycie prezerwatywy. Czeste oddawanie moczu, uczucie parcia na mocz, chęć częstszego oddawania moczu, pieczenie albo palenie w cewce moczowej po oddaniu moczu. Czasami pojawiaja się stany podgoraczkowe. Pod koniec oddawania moczu może zmienić sie jego kolor, czasami pojawia się także krew. Szczególna uwage chciałbym zwrócić na krwiomocz. W mojej praktyce nierzadko spotykam sie z pacjentkami, ktore byly leczone z powodu stanów zapalnych narządu moczowego. Wystepował u nich krwiomocz. Czesto okazywało się, że powodem krwiomoczu był proces nowotworowy. Zwykle po zebraniu wywiadu oraz zbadaniu chorej zleca się wykonanie badania ogólnego moczu, posiewu moczu oraz USG dróg moczowych. Tampony pod względem wygody oraz dyskrecji biją podpaski na głowe. Są nie mniej jednak niewskazane przy nadżerce oraz uplawach. Ponadto to także jesteśmy w stanie u kobiet, które je stosują, najczęściej wystepuje zespół wstrząsu toksycznego (przeczytaj wypowiedź dr. Piotra Marianowskiego w ramce obok). W przypadku wystapienia pierwszych objawów tej rzadkiej, ale groźnej dolegliwości (nagłe dreszcze, gorączka, bóle głowy oraz mięśni), natychmiast wyjmij tampon oraz pojedź do lekarza. Koniecznie poinformuj go, że masz miesiączkę. Chusteczki do higieny sa elastyczne, miekkie oraz przede wszystkim wilgotne. W dotyku przypominają delikatna bawełnianą ściereczkę. Najlepsze są te, ktore zawierają pałeczki kwasu mlekowego oraz nasaczone są wyciągiem z rumianku, który odświeża oraz łagodzi podrażnienia. Przydadzą się nie jedynie w podróży, podczas miesiaczki, czy może po wizycie w publicznej toalecie. Nie stosujmy nie mniej jednak do higieny intymnej chusteczek do odświeżania rak – powinny zawierać substancje podrażniające. To także istotne pytanie. Po dokładnym umyciu krocza pierwszą porcję należy oddać do muszli, natomiast środkową porcję moczu do specjalnie wyjałowionego naczynia. Bakterie znajdują sie w końcowym odcinku cewki moczowej. Pierwsza porcja moczu mechanicznie je wypłukuje. Dopiero środkowa porcja odzwierciedla to, co dzieje się w górnych odcinkach dróg moczowych – w pęcherzu moczowym. W drogeriach dostępnych może być dużo kosmetyków do higieny intymnej, które zawierają w swoim składzie substancje myjące, kojące oraz nawilżające o zbliżonym do odczynu pochwy pH. Kobiety mające sklonność do alergii oraz uczuleń powinny stosować szare mydło, które nie wywołuje uczuleń, dodatkowo wykazuje właściwości antybakteryjne. Jeśli dolegliwości są duże, stosuje się leki. Przed podjęciem leczenia właściwego antybiotykami należy nie mniej jednak oddać mocz na posiew. Może być to także konieczne, bo więc już po rozpoczęciu antybiotykoterapii wynik posiewu moczu będzie zafałszowany. Są nie mniej jednak takie sytuacje (np. sobota, niedziela, a dolegliwości chorej są znaczne), w których lekarz może zlecić chorej antybiotyk pomimo braku wyniku antybiogramu. Stosuje się wtenczas antybiotyki o szerokim spektrum dzialania, ktore powinny zlikwidować zakażenie.

Oprócz zwykłego antybiotyku wykorzystuje sie środki leczenia rozkurczowe i przeciwbolowe, które znoszą uporczywe parcie na mocz i ból. Kobiety, a przede wszystkim ich mężczyźni, uwielbiają fikuśną bieliznę. Stringi oraz kuse figi najlepiej nie mniej jednak zarezerwować na wyjątkowe okazje, a na co dzień wybrać nie uciskajacy ciała krój. Nadto obcisła odzież oraz bielizna, zwlaszcza ta wykonana ze sztucznych materialów, ogranicza dopływ powietrza do miejsc intymnych, co stanowi doskonałe warunki dla rozwoju bakterii oraz grzybów. I dlatego najbezpieczniejsza może być naturalna bawełna. Specjalne wkładki higieniczne są cieniutkie oraz często nasączone substancjami, które zapewniają chłonność oraz zatrzymywanie intymnego zapachu. Stosowanie ich to także sprytny pomysl, zwłaszcza w owych częściach cyklu, w których pojawia sie obfitsza wydzielina. Można je wymienić natychmiast, kiedy jedynie poczujemy brak świeżości. Wybierajmy nie mniej jednak wkładki oddychające, by uniknać odparzeń. Unikajmy owych ze sztucznymi dodatkami – powinny podrażniać oraz powodować uczulenia. Wkładek higienicznych nie należy stosować każdego dnia poza miesiączką. Wskazane może być ich używanie tuż po miesiączce oraz w okresie wzmożonej produkcji wydzieliny. Ważne może być ich częste zmienianie, by nie doszło do infekcji, podrażnień oraz otarć. Ze wzgledu na delikatność okolicy intymnej zaleca się stosowanie wkładek oddychających, nie z kolei perfumowanych, posiadających foliowa podkładkę. W okresie miesiaczki korzystamy z podpasek albo tamponów. Ich rozmiar oraz typ należy dostosować do naszych indywidualnych potrzeb. O ile dużo kobiet twierdzi, że tampony daja większy komfort, o aż tyle nie powinny być też używane w czasie intensywnej miesiaczki albo wówczas, kiedy kobieta posiada często infekcje. I chociaż na półkach sklepowych coraz dużo częściej znajdują się zapachowe oraz kolorowe papiery toaletowe, najlepszą propozycję może być sięgnięcie po biały albo szary oraz bezzapachowy papier, który z pewnością nie wywoła reakcji uczulającej. Zna to także każda kobieta: lęk, że podpaska okaże się nadto mało chłonna, sztywna oraz niewygodna. Nie kierujmy sie reklama, ale swoimi potrzebami: czy może podpaska będzie ze skrzydełkami czy może bez, krótsza czy może dluższa , gładka czy może ze specjalna siateczką – to także zależy jedynie od naszych upodobań. Alternatywą dla podpasek sa tampony. Dużo kobiet, zwłaszcza aktywnych fizycznie, uważa je za niezastapione. Do wyboru mamy pare rozmiarów – od mini do super +, co odpowiada stopniowi ich chłonności, ale oraz wielkości (np. dla młodych dziewczat oraz dziewic przeznaczone są te najmniejsze). Nie mniej jednak uwaga: trzeba zmieniać je co cztery godziny! Wyjatkiem są specjalne tampony na noc, które można pozostawić wewnątrz ciała także do ośmiu godzin. Depilacja miejsc intymnych przy użyciu kremu, pianki czy może wosku może wywołać uczulenie, i dlatego powinna być też poprzedzona wykonaniem testu na skórze. Decydujac się na zastosowanie maszynki do golenia jesteśmy w stanie doprowadzić do zapalenia mieszków włosowych, ktore może być trudne do wyleczenia. Usunięcie wszystkich włosów łonowych stanowi pozbawienie bariery ochronnej pochwy, i dlatego nie może być zalecane. Tamponów powinny unikać panie, które mają skłonności do infekcji dróg moczowych, nadżerki, w trakcie leczenia właściwego stanu zapalnego pochwy albo jajników. Najczęściej do zakażeń drog moczowych dochodzi poprzez cewkę moczowa. Powinny one mieć nie mniej jednak oraz odmienne przyczyny. Na przyklad na drodze krwiopochodnej, kiedy zakażeniu ulegną narządy sasiadujace z pęcherzem oraz nerkami. Zakażenia dróg moczowych powinny być też też spowodowane stanami zapalnymi jajników, macicy, jelita grubego, wyrostka robaczkowego. Zdarza się to także nie mniej jednak rzadko. Efektem noszenia nieprzewiewanej bielizny, używania do prania detergentów albo złego dobierania podpasek są ranki oraz stany zapalne w obrębie okolic intymnych, a także infekcje bakteryjne. W miejscowym leczeniu zakażeń bakteryjnych pomogą specjalne globulki, który przyspiesza gojenie. W przywróceniu do zdrowia śluzówki pomogą rownież pudry albo środki ziolowe do przemywania oraz… kefir. To także sposób babciny, ale skuteczny. Należy z niego (w rozcieńczeniu z wodą) zrobić irygację, która pomoże przywrócić pochwie jej naturalne kwaśne środowisko.

Vulvodynia lub wuwlodynia, pochwica i inne problemy – ból pochwy

Czasami ma miejsce mimowolny skurcz mięśni położonych wokół przedsionka pochwy. Zachodzi on przy próbie wprowadzenia jakiegokolwiek obiektu do pochwy. Na ogół towarzyszy mu fobia w odniesieniu do kopulacji i penetracji pochwy. Wiele kobiet cierpiących na to zaburzenie wykazuje reakcje seksualne: normalne podniecenie, właściwą lubryfikację i są też w stanie osiągnąć orgazm. Jest jeszcze inny problem – wulwodynia (vulvodynia) to przewlekły ból: pieczenie, swędzenie, kłucie – wagina i wulwa bolą podczas stosunku seksualnego, podczas zwykłego mycia się, podczas spaceru. Jeszcze 10-15 temu uważano, że przyczyny zaburzeń seksualnych u kobiet tkwią w ich psychice. Obecnie wiadomo, że jeśli kobieta odczuwa ból podczas stosunku, to prawie zawsze powodem jest schorzenie związane z zakażeniem lub stanem zapalnym.

Czasami kobiety cierpią z powodu przewlekłego bólu pochwy. Polscy lekarze nie potrafią im pomóc. Leczą je na nieistniejące choroby, bo o tej jednej – wuwlodynii – nie mają pojęcia. Gdyby te kobiety bolała noga, a nie pochwa – pewnie dość szybko i skutecznie byłyby wyleczone. Ale boli miejsce intymne – o tym trudno porozmawiać z lekarzem, mamą, koleżanką, chłopakiem, mężem. Ból wpływa na wszystkie dziedziny życia, nie tylko na sferę seksualną. Ale to w sferze seksualności i intymności mogą zajść największe szkody. Chore kobiety często nie mówią, co im jest, swoim partnerom – cóż, ich lekarze też tego nie wiedzą. Vulvodynia jest nazwą kobiecych dolegliwości, które objawiają się chronicznymi bólami pochwy i sromu. Problemy zdrowotne zwykle są bardzo przewlekłe i nie ustępują mimo długotrwałego leczenia. Amerykańscy naukowcy dowiedli, że dolegliwości te mogą dotyczyć nawet co szóstej kobiety na świecie. U podłoża niektórych przypadków znajdują się nieleczone infekcje czy urazy intymnych części ciała. Przyczyną może być również uszkodzenie nerwów, czynniki genetyczne lub też duża gęstość zakończeń nerwowych prowadzących do nadwrażliwości skóry. Niektórzy naukowcy twierdzą, że przypadłość ta może mieć również pewne podłoże psychiczne, jednak nie jest to jeszcze do końca zbadana hipoteza.
Często ten stan, wywołany szczególnymi zaburzeniami psychicznymi, ma niszczycielski wpływ na obydwoje partnerów. Każda próba penetracji wywołuje niepokój, lęk, gniew. Kobieta odczuwa strach, upokorzenie, frustrację połączoną z poczuciem niedostosowania i obawą przed opuszczeniem przez mężczyznę. Te negatywne emocje doprowadzają później do tego, że stara się na wszelkie możliwe sposoby unikać wszelkich aktów płciowych i rozwija objawy lękowe zbliżone do fobii. Mąż odczuwa zazwyczaj rozczarowanie, rozgoryczenie i przeżywa to zaburzenie jako odrzucenie ze strony kobiety. W niektórych przypadkach, w odpowiedzi na tę dysfunkcję u kobiety, u mężczyzny może rozwinąć się impotencja wtórna. Oczywiście, te reakcje zależą od jego stanu psychicznego i od jego poczucia pewności bądź niepewności siebie w sferze seksualnej. Przez termin dyspareunia rozumie się natomiast dysfunkcję polegającą na pojawianiu się bólu przy stosunku, ale ma to miejsce na tle organicznym, co nie wyklucza jednak obecności czynnika psychicznego.
Ból w okolicach wejścia do pochwy i bolesność podczas stosunku zwykle powodują:
• Chlamydioza – kilka tygodni po stosunku, podczas którego doszło do zakażenia bakterią chlamydią, kobieta odczuwa pieczenie i swędzenie pochwy, bóle brzucha, ma gęste upławy lub krwawienia między miesiączkami. Mężczyzna – bóle podczas oddawania moczu, wodnisty wyciek z cewki moczowej. Chlamydiozę leczy się antybiotykami. Nieleczona bywa przyczyną zapalenia jajników lub najądrza, a w konsekwencji niepłodności.
• Drożdżyca – u pań powoduje swędzenie, obrzęk sromu, upławy, pieczenie podczas stosunku, a u mężczyzn zaczerwienienie, swędzenie żołędzi. Sprzyjają jej: leczenie antybiotykami, cukrzyca, niedoczynność tarczycy lub nadnerczy, niedokrwistość, ciąża, stosowanie pigułek antykoncepcyjnych, objadanie się słodyczami, stres, zaburzenia hormonalne. A także noszenie syntetycznej bielizny, która przegrzewa okolice narządów płciowych, co ułatwia rozwój grzybów drożdżopochodnych.

• Grzybica pochwy – jest spotykana nagminnie. Objawia się swędzeniem, pieczeniem, zaczerwienieniem okolic pochwy i gęstą wydzieliną. Leczenie trwa 3-7 dni.
• Uczulenie – zwykle jest to reakcja na nowe mydło, dezodorant intymny, piankę antykoncepcyjną itp.
• Zapalenie łechtaczki – może być wywołane jej zbyt silnym pobudzaniem albo gromadzeniem się woskowej wydzieliny w fałdzie skóry.
• Zapalenie przedsionka pochwy – objawia się zmianami podobnymi do brodawek, które powstają w okolicy wejścia do pochwy.
• Opryszczka narządów płciowych – w obrębie genitaliów pojawiają się swędzące pęcherzyki, a następnie bolesne nadżerki. Nawrotom sprzyjają infekcje, stres, nadmierne opalanie lub wyziębienie organizmu.
Symptomy składające się na wulwodynię zostały opisane przeszło 100 lat temu. Wciąż jednak pozostaje ona poza głównym nurtem badań, edukacji i uwagi. Cierpiące na tą dolegliwość kobiety nawet po latach poszukiwań i wizytach u kilkunastu lekarzy pozostają bez prawidłowej diagnozy i bez skutecznej pomocy. Wiele z nich przez długi czas poddawana jest bezskutecznym kuracjom na infekcje grzybicze lub bakteryjne. Bywa, że mięśnie otaczające wejście do pochwy kurczą się tak mocno, że mężczyzna nie może wprowadzić członka. To tzw. pochwica – schorzenie powstające w psychice. Dotyka ona przede wszystkim kobiety mające złe doświadczenia seksualne (np. gwałt, molestowanie) lub wychowane w atmosferze potępienia seksu. Pochwica ustępuje prawie w stu procentach, ale konieczna jest psychoterapia i trening – zaczyna się go od nauki głębokiego rozluźnienia mięśni. Kobiety dotknięte tą chorobą najczęściej odczuwają palący ból w okolicach zewnętrznych i wewnętrznych narządów płciowych. Intensywność tych dolegliwości jest już jednak bardzo zróżnicowana i zależy od indywidualnych przypadków. Czasem ból może być naprawdę silny. Specjaliści dowiedli również, że przypadłość ta zazwyczaj nasila się w nocy, kiedy to na organizm człowieka nie oddziałują żadne inne bodźce, gdy umysłu nie absorbują żadne zajęcia i można skupić się wyłącznie na nim. Choroba często ciągnie się latami i nie ustępuje mimo leczenia. Najczęściej dotyka kobiety między 18. a 25. rokiem życia. Dziewczyny borykające się z tą chorobą nie mogą jeździć na rowerze ani zakładać obcisłych jeansów. Ogromny ból powoduje również długie siedzenie w jednej pozycji. Kobiety często tracą również ochotę na seks. Współżycie z partnerem nie sprawia im bowiem żadnej przyjemności, a jedynie nasila nieprzyjemne objawy.
Wulwodynia jest praktycznie niediagnozowana w Polsce. To nie jest choroba ginekologiczna – to podrażnienie zakończeń nerwowych. Pomóc mogą: neurolog, fizjoterapeuta, psychoterapeuta i dieta. Wulwodynia jest wyleczalna. Można się pozbyć bólu. Trzeba tylko trafić na lekarza, który postawi odpowiednią diagnozę. Wulwodynia ma szczególny wpływ na relację partnerską i intymną chorej kobiety. Długotrwały ból którekolwiek z partnerów zmienia związek – może go wzmocnić, ale zwykle stanowi przede wszystkim ogromne wyzwanie dla pary. Ponadto wulwodynia drastycznie zmienia relację seksualną – według badań przeprowadzonych przez Harlowa i wsp. z Uniwersytetu Harvardzkiego ból jest tak intensywny, że 60% kobiet chorujących na wulwodynię nie jest w ogóle w stanie współżyć! wulwodynia bardzo często powoduje, że partnerzy się od siebie oddalają i usiłują nie poruszać kwestii związanych z seksualnością, bo powodują one tyle cierpienia i bezradności. Często obie strony czują się w pewien sposób samotne, zagubione lub odrzucone.
Wśród możliwych przyczyn organicznych można wymienić: niedrożność pochwy, bolesne pozostałości błony dziewiczej, przetoki, endometriozę, owrzodzenia, stany zapalne oraz inne schorzenia, a także wady anatomiczne.
Szereg badań prowadzonych w ostatnich latach wskazuje, że znaczna część kobiet w ciągu swojego życia cierpi na trwające dłużej niż pół roku bolesne dolegliwości ginekologiczne. Wyniki amerykańskich badań świadczą o tym, że problemy te w ciągu życia dotykają co szóstej kobiety. U podłoża niektórych z nich mogą znajdować się nie leczone infekcje czy urazy intymnych części ciała. Jednak u grupy dotkniętych dolegliwościami bólowymi kobiet badania nie wykazują obecności bakterii czy grzybicy. Niektóre kobiety z kolei odczuwają ból, który jest niewspółmiernie duży w stosunku do zakresu infekcji.

Ostatnie dwie dekady były okresem, w którym – z inspiracji zrzeszeń kobiet borykających się z chronicznym bólem żeńskich genitaliów – zagadnienia te stały się stopniowo obiektem uwagi również naukowców i lekarzy. Choroba została zdefiniowana jako przewlekły ból w żeńskich genitaliach przy braku infekcji czy choroby mogącej tłumaczyć te objawy. Kobiety nią dotknięte odczuwają palący ból zwykle w okolicach przedsionka pochwy i w kroczu. Intensywność tego bólu jest zindywidualizowana, ale może on być bardzo silny. Choroba uzyskała klasyfikację medyczną oraz nazwę: vulvodynia.
Jednak znajomość vulvodynii, nawet wśród lekarzy, jest bardzo ograniczona. Biorąc pod uwagę złożoną etiologię tych dolegliwości i brak prostego, skutecznego we wszystkich przypadkach leczenia oraz fakt, że vulvodynia dotyka kwestii, które są społecznie nieakceptowane (kobiece genitalia, seksualność) staje się bardziej zrozumiałe, dlaczego wiedza o niej jest tak rzadka. Nawet w Stanach Zjednoczonych, pomimo bardzo dużego wysiłku szeregu organizacji kobiecych, lekarzy i naukowców oraz obecności zagadnienia w mediach, kobiety muszą udać się do kilku lekarzy zanim zostanie postawiona im poprawna diagnoza. W Polsce natomiast choroba jest zupełnie nieznana. Nie istnieje w oficjalnych wydawnictwach czy w programach edukacji medycznej.
Przyczyny vulvodynii nadal pozostają w dużej mierze niewiadomą. Wyniki najnowszych badań naukowych wydają się wskazywać, że może być wiele przyczyn wywołujących vulvodynię – uszkodzenie nerwów, czynniki genetyczne lub/oraz zbyt duża gęstość zakończeń nerwowych prowadząca do nadwrażliwości skóry. Przez wiele lat sądzono, że dolegliwości te wynikają przede wszystkim z problemów psychologicznych, jednak dziesiątki badań definitywnie obaliły te hipotezy. Jest to bardzo istotne, gdyż bardzo wiele cierpiących kobiet w przeszłości słyszało, że ich problem „tkwi w głowie”. Obecnie lekarze są przekonani o tym, że vulvodynia jest realną, fizyczną chorobą, choć nadal niestety nie są zgodni co do tego, w jaki sposób należy ją leczyć. Należy podkreślić, że wielu specjalistów uważa, że duża grupa pacjentek, którym stawiana jest diagnoza pochwicy w rzeczywistości cierpi na vulvodynię i wymaga medycznej pomocy.
Należy też dodać, że termin „dyspareunia”, pochodzący od greckiego słowa pareunos _ „towarzysz wspólnego łoż”., oznacza rodzaj niekompatybilności z partnerem. Ból pojawiający się w tym stanie jest tak silny, że stanowi przeszkodę lub wręcz uniemożliwia jakąkolwiek formę przyjemności. Na ogół ból pojawia się automatycznie, gdy tylko wrażenia kopulacyjne staną się nieco silniejsze, tak jakby próg odczuwania bólu był u tych pacjentek bardzo niski.

Przyczyny waginizmu są przeważnie natury psychicznej, podczas gdy z dyspareunią wiążą się przyczyny natury fizycznej, chociaż nie wyklucza to występowania także czynników psychicznych. Obie formy charakteryzują się bolesnością przy stosunku i są zaliczane w ramach klasyfikacji kobiecych deficytów seksualnych do kategorii tak zwanych „białych małżeństw” (to jest małżeństw nieskonsumowanych, w których nie doszło do stosunku seksualnego).

Psychoanaliza tłumaczy waginizm jako symboliczny wyraz nieświadomego, specyficznego konfliktu wewnątrzpsychicznego i uznaje go za symptom histerii. Kobiety dotknięte tym zaburzeniem rzekomo odczuwają w stosunku do mężczyzny zawiść i wrogość połączone z pragnieniem kastracji. U podstaw rzekomo leży nierozwiązana „zazdrość o penisa”: dziewczynka, która stała się kobietą, chciałaby wykastrować mężczyznę, aby zemścić się za własną kastrację. Z tego punktu widzenia waginizm może także wyrażać zniekształcone pragnienie zawładnięcia członkiem, zatrzymania go dla siebie. Także inne teorie o nastawieniu psychodynamicznym wyjaśniają tę dysfunkcję jako wyraz domniemanej nieświadomej wrogości pacjentki w odniesieniu do świata mężczyzn. Aby rozwiązać ten problem, trzeba zdać sobie sprawę z tego nieświadomego odrzucenia i pracować nad rozwiązaniem wynikającego stąd konfliktu wewnątrzpsychicznego. W ostatnich latach teorie te stały się bardzo dyskusyjne.
Historie kobiet cierpiących na vulvodynię często są zaskakująco podobne – przez wiele lat są one bezskutecznie leczone na różnego rodzaju infekcje (grzybicze, bakteryjne), jednak ból nie ustępuje. Ból może być odczuwany stale (w przypadku vulvodynii właściwej) lub tylko przy dotyku przedsionka pochwy, np. podczas stosunku płciowego, badania ginekologicznego, jazdy na rowerze czy nawet długotrwałego siedzenia (ten podtyp choroby nazywany jest vestibulodynią). Ból ten jest zwykle opisywany przez kobiety jako palący, ale może też być przeszywający, ćmiący, uwierający itd.

Aby postawiona została diagnoza vuvlodynii należy przede wszystkim wykluczyć wszelkie inne źródła bólu – infekcyjne, dermatologiczne, hormonalne itd. W tym celu lekarz zbiera szczegółową historię choroby pacjentki, a także przeprowadza wszelkie niezbędne badania. Ponadto za pomocą wacika delikatnie dotyka bolesnych miejsc w przedsionku pochwy, żeby sprawdzić, czy kobieta cierpi na podtyp vulvodynii zwany vestibulodynią.

Obecnie nie istnieje niestety jedna skuteczna metoda leczenia vulvodynii. Stosowanych jest wiele różnych prób leczenia, zależnie od specyfiki objawów i historii choroby każdej pacjentki. W krajach, w których vulvodynia jest rozpoznawaną chorobą, specjaliści stosują leczenie farmakologiczne, fizjoterapeutyczne oraz – w niektórych przypadkach – chirurgiczne. Zważywszy na fakt, jak ogromny wpływ vulvodynia ma na psychikę kobiety ważny element leczenia może stanowić współpraca z psychologiem, psychoterapeutą czy seksuologiem.

Lekarze podkreślają, że pierwszym krokiem przy tego rodzaju bolesnych dolegliwościach powinno zawsze być wyeliminowanie wszystkich czynników, które mogą podrażniać vulvę (srom): stosowanie mydeł, kremów, środków perfumowanych czy chemikaliów. Należy także unikać noszenia obcisłych spodni czy bielizny (najlepsza jest bielizna bawełniana biała). Kobieta powinna także dbać o to, aby nie wykonywać czynności, podczas których duży nacisk na vulvę może pogorszyć dolegliwości (dla wielu chorych taką czynnością jest np. jazda na rowerze). Bardzo ważne jest, aby kobieta nie angażowała się w takie aktywności seksualne, podczas których odczuwa ból.

Cierpienie i dramat wieloletnich, desperackich prób szukania pomocy, to realia kobiet chorych na vulvodynię w Polsce. W USA i Europie Zachodniej istnieją dziesiątki organizacji, gdzie kobiety mogą dostać wsparcie choćby w postaci potwierdzenia, że są chore, że jest to problem, w końcu miejsca gdzie mogą pisać o swoim wycieńczeniu, przerażeniu albo o tym, jak udało im się wyzdrowieć. W Polsce proces ten dopiero się rozpoczyna. Mamy nadzieję, że coraz więcej Polek cierpiących na vulvodynię będzie się spotykało ze zrozumieniem, profesjonalną pomocą lekarską i tak bardzo potrzebnym wsparciem.

Doświadczenie kliniczne wskazuje, że nie wszystkie kobiety dotknięte tym zaburzeniem żywią wrogie uczucia w stosunku do mężczyzn. Masters i Johnson twierdzą, że waginizm jest wywoływany przez złożony zespół czynników psychicznych i społecznych, takich jak na przykład gwałt i jego poważne konsekwencje psychiczne, albo też przez przesadnie surowe i represyjne wychowanie religijne…

Inni autorzy mówią natomiast o niewiedzy dotyczącej dynamiki aktu płciowego, z której wynika strach i cierpienie połączone z niechęcią, jeszcze inni uznają, że za dysfunkcję odpowiada poczucie winy połączone z lękiem przed karą.

Kaplan popiera tezę o wielości czynników i do podanych wyżej motywów dodaje obecność nieświadomych konfliktów neurotycznych z fantazjami na temat obrażeń fizycznych powodowanych przez wprowadzenie bądź pozostawanie członka w pochwie.

Ale przyczynami tej dysfunkcji mogą być także:

– konfliktowe relacje przeżyte w dzieciństwie w odniesieniu do matki i wynikające z tego zaburzenia w dochodzeniu do własnej tożsamości płci;

– tendencje lesbijskie;

– zniekształcone wyobrażenia o własnym ciele i własnych organach seksualnych;

– obecność syndromów porzucenia i / lub traumatyczne doświadczenia, takie jak na przykład wielokrotne uczestnictwo w gwałtownych sprzeczkach między rodzicami czy bycie świadkiem zdrady;

– długotrwałe praktykowanie seksu analnego.

W dyspareunii pojawienie się bólów, często bardzo silnych, rozdzierających, w momencie penetracji jest czymś bardzo znaczącym. To prawie nieświadoma potrzeba zastąpienia rozkoszy bólem: w ten sposób można bronić się przed obawą dezintegracji, obecną także w tym zaburzeniu.

Kobiety cierpiące na ten typ zaburzenia często sądzą, że przyjemność „nie wiadomo gdzie może zaprowadzić”, podczas gdy ból w sposób o wiele bardziej konkretny stanowi część kobiecego bagażu doświadczeń. W ich mniemaniu życie kobiety jest nim nieustannie naznaczone: menstruacja, utrata dziewictwa, poród… wszystkie te wydarzenia można sprowadzić do wspólnego mianownika w postaci doswiadczenia bólu.

Wiele kobiet przez te bolesne skurcze mięśni, które uniemożliwiają jakąkolwiek formę penetracji, broni się przed seksem postrzeganym jako coś szkodliwego, groźnego, niepokojącego. Broniąc się przed penetracją, zapewniają sobie pewien rodzaj nietykalności i unikają działań, które, w ich odziedziczonej po minionych pokoleniach wyobrażeniowości, są splecione z bardzo negatywnymi emocjami, takimi jak ból, skrępowanie, wstyd, poczucie grzeszności.

Co można zrobić?

Trzeba przede wszystkim rozwiązać problem fobii związanej z penetracją, co można uczynić przez interwencję psychoanalityczną, terapię behawioralną, hipnozę lub przy pomocy środków farmakologicznych.

Interwencja psychoanalityczna, mająca na celu wyjaśnienie i rozwiązanie nieświadomych konfliktów, które leżą u podstaw lęków pacjentki, jest bardzo długotrwała. Obecnie pierwszeństwo przyznaje się technikom analitycznym opartym na metodach aktywnych, zmierzającym do zlikwidowania fobii w nastawieniu na krótkotrwałą terapię seksualną.

Terapia behawioralna, jak się wydaje, prowadzi do bardzo dobrych rezultatów przy zastosowaniu „systematycznego odwrażliwiania”: podczas seansu terapeutycznego pacjentkę doprowadza się do stanu głębokiego odprężenia, a następnie przywołuje się powtarzające się obrazy związane z wywołującą lęk sytuacją, przy czym stosuje się pozytywną wizualizację, zmierzającą do wyeliminowania irracjonalnych lęków.

Eksperci w tej dziedzinie nie są zgodni co do udziału męża w różnych fazach terapii; podczas gdy zdaniem jednych pożądane jest, aby był on obecny od samego początku aż do jej zakończenia, zdaniem innych, jest to przedwczesne i może wywołać u kobiety niepokój i opór. Kaplan uznaje, że należy zachować elastyczność w odniesieniu do poszczególnych przypadków. Twierdzi także, że pożądane jest zastosowanie stopniowego rozszerzenia pochwy w warunkach całkowitego odprężenia. W tej fazie zasadniczym celem jest zredukowanie lęku: pacjentka nie może odczuwać ani obawy, ani odrazy do zastosowanych technik, które muszą być dobierane w oparciu o jej preferencje.

Ponieważ chodzi tu o reakcję warunkową, priorytetowym celem terapii jest modyfikacja tej reakcji. Ten proces polega na stopniowym odwrażliwieniu przedsionka pochwy, w którym pojawia się mimowolny skurcz. Aby rozwiązać ten problem stosuje się różne specjalne narzędzia mechaniczne; zaczynając od minimalnego stopnia rozwarcia, dochodzi się stopniowo do właściwych rozmiarów. Jeśli pacjentka jest skrępowana ze względu na użycie instrumentów mechanicznych, można posłużyć się innymi metodami, łatwiejszymi do zaakceptowania przez kobietę. W tym procesie „odwrażliwiania in vivo” należy postępować łagodnie i stopniowo, zawsze pozwalając pacjentce na kontrolowanie sytuacji i uwzględniając jej indywidualny rytm. Bardzo ważne jest również zaznajomienie obojga małżonków z anatomią żeńskich organów genitalnych w celu lepszego zrozumienia ich funkcjonowania. Na ogół wystarcza od czterech do dziesięciu ćwiczeń rozszerzających przed podjęciem próby stosunku płciowego, który jednakże musi być przeprowadzany pod przewodnictwem kobiety, w taki sposób, aby czuła się bezpieczna i postępowała spokojnie.

Podczas seansów terapeutycznych pracuje się natomiast nad fobią. Terapeuta cierpliwie i wyrozumiale, w taki sposób, aby dać pacjentce poczucie bezpieczeństwa i pewności, próbuje usunąć nieświadome obawy związane z orgazmem, konflikty edypalne, problemy z tożsamością płciową i wszelkie inne, jakie się wyłonią. Pracuje się także nad interakcjami między małżonkami, aby rozpoznać ewentualne poważne nieporozumienia. Wyjaśnia się pacjentce, że pierwsze doświadczenia kopulacyjne na ogół u większości dziewcząt wywołują napięcie i obawy, związane z nastawieniem na fizyczny ból, ale jedynie powtarzając te doświadczenia i przełamując pierwsze negatywne wrażenia można z czasem dojść do przeżycia tego wszystkiego w sposób naturalny i przyjemny. Aprobata ze strony terapeuty i zadowolenie męża mogą stanowić doskonałą zachętę.