Różne leki i suplementy diety na żołądek

O żołądek należy dbać na każdym etapie życia. Przedstawiamy kilka ważnych produktów z apteki, które w niektórych przypadkach mogą pomóc naszemu żołądkowi uporać się z problemami.

1. ALUGASTRIN

Lek działa na zasadzie zobojętniania soku żołądkowego poprzez tworzenie obojętnych soli. Nie powoduje nadmiernej alkalizacji soku żołądkowego i wtórnego pobudzenia wydzielania kwasu solnego. Działa osłaniająco na błonę śluzową przełyku, żołądka i dwunastnicy. Łagodzi dolegliwości bólowe w nadkwasocie.

Dawkowanie
Dorośli i dzieci powyżej 6 lat: ssać lub rozgryźć 1-2 tabletki w godzinę po posiłkach i przed snem lub w razie wystąpienia dolegliwości. W przypadku wrażenia, że działanie leku jest za mocne lub za słabe, należy zwrócić się do lekarza.
Działania niepożądane
Mogą wystąpić: kredowy posmak, łagodne zaparcia, skurcze żołądka. Rzadko mogą wystąpić nudności lub wymioty, białawe zabarwienie kału. W przypadku długotrwałego stosowania lub podawania w dużych dawkach mogą wystąpić: ciągłe zaparcia, utrata apetytu, osłabienie, niezwykła utrata masy ciała, utrata fosforanów (bóle kości, puchnięcie przegubów lub kostek). W przypadku zaobserwowania wyżej wymienionych objawów, należy odstawić Alugastrin i skontaktować się z lekarzem.
Stosowanie innych leków
Alugastrin zmniejsza wchłanianie z przewodu pokarmowego niektórych leków podawanych doustnie np.: antagonistów receptorów H2 (np. omeprazol), fenytoiny, fluorochinolonów (ciprofloxacin), glikozydów nasercowych, ketokonazolu, tetracyklin, salicylanów, preparatów żelaza, zmniejsza skuteczność działania sukralfatu. Należy zachować, zgodne z zaleceniem lekarza, przerwy między podaniem leku Alugastrin i innych leków doustnych.
Ciąża i karmienie piersią
Przed zażyciem leku należy poradzić się lekarza.
Zachować ostrożność

– gdyż tabletki zawierają jony sodu, co może być istotne u osób na diecie niskosodowej,
– u pacjentów z niewydolnością nerek i skłonnością do zaparć,
– gdyż długotrwałe przyjmowanie dużych dawek leku może doprowadzić do hipofosfatemii (zmniejszenia stężenia fosforanów we krwi),
– u dzieci poniżej 6 lat – tylko po konsultacji z lekarzem.
Przeciwwskazania

Nie należy zażywać przy:
– nadwrażliwości na którykolwiek ze składników leku,
– ciężkiej niewydolności nerek.
Wskazania

Stosować objawowo w:
– nadkwaśności soku żołądkowego,
– uszkodzeniu błony śluzowej żołądka i dwunastnicy wywołanym przez czynniki wrzodotwórcze (np. niesteroidowe leki przeciwzapalne),
– chorobie wrzodowej żołądka i dwunastnicy.

2. AROMATOL

Skład
Oleum Melissae 1,00 g
Oleum Caryophylli 1,00 g
Oleum Cinnamoni 2,40 g
Oleum Citri limoni 5,70 g
Oleum Menthae piperitae 2,40 g
Oleum Lavandulae 2,40 g
Mentholum 17,23 g
Aethanolum 70° ad 1000,00 g
Dawkowanie
Doustnie: 10-15 kropli preparatu na łyżeczce cukru lub z 1/2 szklanki wody lub herbaty. Inhalacje: 1 łyżeczkę preparatu dodać do około 1 litra gorącej wody i wdychać powstającą parę. Do wcierań: nierozcieńczony Aromatol wcierać do momentu kiedy skóra będzie sucha. Okłady: gazę nasączyć mieszaniną 1 części Aromatolu i 3 części wody i nałożyć na bolące miejsce.
Wskazania
W dolegliwościach żołądkowo-jelitowych, zaburzeniach krążenia, bezsenności, bólach głowy, migrenie, bólach reumatycznych, nerwobólach, przeziębieniach.

 

3. AZULAN

Azulan® polecany jest do stosowania zewnętrznego lub wewnętrznego. Zewnętrznie w stanach zapalnych skóry, błon śluzowych jamy ustnej, dziąseł oraz schorzeniach okolic odbytu i narządów płciowych, a wewnętrznie w skurczach spastycznych żołądka i jelit oraz schorzeniach zapalnych przewodu pokarmowego.

Skład
100 ml preparatu zawiera wyciąg etanolowy z kwiatów rumianku (Chamomillae extractum fluidum).
Działanie:
działa przeciwzapalnie na skórę i błony śluzowe,
przyspiesza regenerację uszkodzonych komórek skóry,
posiada działanie przeciwbakteryjne,
po podaniu doustnym działa spazmolitycznie i wiatropędnie

4. ESPUMISAN EASY

ESPUMISAN Easy to lek na wzdęcia. Granulki wytworzone z wykorzystaniem nowoczesnej technologii, które szybko rozpuszczają się w jamie ustnej, dzięki czemu substancja czynna szybko dostaje się do przewodu pokarmowego, gdzie wywiera swoje działanie. Granulek nie trzeba popijać wodą, mają one przyjemny, cytrynowy smak.

Skład
1 saszetak zawiera: 125mg symetykonu
Dawkowanie
Dorośli i młodzież powyżej 14 roku życia powinni zażywać zawartość 1 saszetki przed lub po posiłku. W razie potrzeby dawkę można powiększyć, zażywając jednorazowo 2 saszetki. Dawka dobowa nie powinna przekraczać 8 saszetek.
Dzieci w wieku 6-14 lat powinny zażywać zawartość 1 saszetki przed lub po posiłku. Dawka dobowa nie powinna przekraczać 3 saszetek.
Granulek nie trzeba popijać wodą, ponieważ mają one przyjemny, cytrynowy smak.
Wskazania
Espumisan Easy stosuje się w celu zmniejszenia wzdęć spowodowanych nagromadzeniem gazów w przewodzie pokarmowym i zmniejszenia uczucia pełności, wzdęć i ucisku w jamie brzusznej oraz burczenia w żołądku i jelitach.

5. GASTROBON

GASTROBON preparat ziołowy polecany jako uzupełnienie codziennej diety w składniki wspomagające proces trawienia, pracę jelit oraz utrzymanie prawidłowego poziomu cholesterolu we krwi.

6. GASTROVAL

Gastroval – to oryginalny preparat zawierający naturalne enzymy i wyciągi roślinne, wykazujący działanie wspomagające trawienie. Skuteczność preparatu osiągnięto dzięki umiejętnemu dobraniu proporcji substancji aktywnych, w skład których wchodzą m.in. enzymy trawienne o szerokim spektrum działania w organizmie, zachowujące swoją aktywność w różnych środowiskach przewodu pokarmowego, rozkładające białka, tłuszcze, węglowodany i nawet celulozę. Ich działanie jest wzmocnione przez aktywne składniki wyciągów roślinnych, które kompleksowo wspomagają trawienie, stymulują wydzielanie soków żołądkowych i żółci oraz wzmacniają ochronę komórek wątroby przed szkodliwymi czynnikami.

7. KROPLE MIĘTOWE

Wskazania: Wskazany przy zaburzeniach przewodu pokarmowego: niestrawność, wzdęciach, skurczach jelit.
Opis: Lek o działaniu rozkurczającym w zaburzeniach trawiennych.

8. KROPLE ŻOŁĄDKOWE

Wskazania: Zaburzenia trawienia, brak łaknienia, niestrawność, stany skurczowe i bóle żołądka.

9. MASTIKA

Suplement diety MASTIKA (Natural Chios Gum Mastic) jest zarejestrowany w EU jako produkt regionalny, specyficzny dla diety żywieniowej basenu Morza Śródziemnego. Zawiera naturalną żywicę (mastikę) z drzewa Pistacia lentiscus rosnącego na greckiej wyspie Chios. Od tysiącleci znane są właściwości tej żywicy, która zapobiega dyskomfortowi żołądkowo-jelitowemu, w szczególności związanemu z obecnością w organizmie Helicobacter pylori. Mastika pozwala też na redukcję „nieświeżego oddechu” oraz zapewnia poprawę higieny jamy ustnej.

10. RANIGAST FAST

Ranigast Fast zawiera substancję czynną ranitydynę, która hamuje wydzielanie w żołądku kwasu solnego oraz pepsyny.

Dawka 150 mg ranitydyny hamuje wydzielanie kwasu solnego w żołądku przez około 12 godzin.

11. RANIGAST MAX

Skład

Substancja czynna: 1 tabletka zawiera 150 mg ranitydyny w postaci chlorowodorku ranitydyny.
Inne składniki leku to: poliwidon, stearynian magnezu, celuloza krystaliczna, hydroksypropylometyloceluloza, lak z żółcienią pomarańczową, dwutlenek tytanu, polietylenoglikol 6000, talk.
Dawkowanie

Dorośli i dzieci powyżej 16 lat: w przypadku wystąpienia objawów niestrawności należy zastosować 1 tabletkę powlekaną 150 mg. Nie należy stosować dawki większej niż 150 mg na dobę. Tabletkę należy połknąć w całości, popijając niewielką ilością wody. Leku nie należy stosować samodzielnie przez dłużej niż 2 tygodnie. Jeżeli dolegliwości nie ustąpią po 2 tygodniach leczenia, należy bezzwłocznie zasięgnąć porady lekarza.
Możliwe działania niepożądane
W trakcie leczenia ranitydyną u pacjentów obserwowano takie działania niepożądane jak: zmęczenie, bóle i zawroty głowy, senność lub bezsenność, zaburzenia widzenia. Ranitydyna rzadko wywołuje zaburzenia rytmu serca (zwolnienie lub przyspieszenie czynności serca), zaburzenia żołądkowo-jelitowe (nudności, wymioty, biegunka, bóle brzucha), przemijające zaburzenia czynności wątroby, przemijające zmiany w obrazie krwi oraz skórne reakcje nadwrażliwości (wysypka).
Prowadzenie pojazdów i obsługa maszyn
Brak informacji dotyczących przeciwwskazań do prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn w czasie stosowania ranitydyny. Jednakże u niektórych pacjentów obserwowano działania niepożądane, takie jak: zawroty i bóle głowy lub niewyraźne widzenie, które mogą ograniczać sprawność psychofizyczną. W przypadku wystąpienia takich działań niepożądanych, nie należy prowadzić pojazdów ani obsługiwać maszyn.
Ciąża i karmienie piersią
Przed zażyciem leku należy poradzić się lekarza.
Ostrzeżenia:
Przed rozpoczęciem stosowania leku należy zasięgnąć porady lekarza w następujących przypadkach:
przebytej choroby wrzodowej żołądka lub dwunastnicy,
zaburzeń czynności wątroby lub nerek,
porfirii,
osób w średnim wieku i starszych, u których niestrawność nie występowała wcześniej,
gdy wraz z niestrawnością występuje chudnięcie,
stosowania niesteroidowych leków przeciwzapalnych,
współistniejących chorób, leczonych innymi lekami przepisanymi przez lekarza.
Zastosowanie: Przeciwwskazania Nie należy stosować leku, jeśli kiedykolwiek w przeszłości wystąpiły reakcje uczuleniowe na ranitydynę lub na inny składnik leku oraz u dzieci poniżej 16 lat.
Wskazania: Ranigast Max stosuje się najczęściej w leczeniu choroby wrzodowej żołądka i dwunastnicy oraz innych stanów chorobowych spowodowanych zbyt obfitym wydzielaniem soku żołądkowego (głównie kwasu solnego) przez błonę śluzową żołądka. Lek usuwa w krótkim czasie zgagę i niestrawność.
Działanie: Ranigast Max hamuje wydzielanie kwasu solnego w żołądku.

12. RIFLUX

Riflux to lek w postaci tabletek musujących zawierających ranitydynę (150 mg), który skutecznie i szybko eliminuje zgagę, nadkwaśność soku żołądkowego oraz bóle w nadbrzuszu.
Ranitydyna hamując wydzielanie soku żołądkowego wpływa na podniesienie pH w żołądku.
Substancje pomocnicze (sodu cytrynian, sodu wodorowęglan) działają buforująco na treść żołądka i szybko podnoszą pH treści żołądkowej.
Połączenie działania buforującego, występującego już kilka minut po podaniu leku, z działaniem wynikającym z zablokowanie receptora histaminowego H

 

Ranigast pomaga na zgagę

Ja wiadomo, zgaga jest skutkiem cofania się treści pokarmowej z żołądka do przełyku. Nie jest równoznaczna z chorobą. Od czasu do czasu może dokuczać osobie zupełnie zdrowej po posiłkach, nigdy w nocy i nie dając przy tym dodatkowych objawów, jak chrypka, kaszel, problemy z połykaniem czy wymioty.

Z taką zgagą poradzimy sobie, stosując odpowiednią dietę  i leki dostępne bez recepty, takie jak Ranigast. Jeśli zgaga nie ustępuje i towarzyszą jej dodatkowe objawy (niżej), warto poradzić się gastroenterologa. Jeśli gastroskopia wykaże zmiany zapalne w przełyku, oznacza to, że cierpimy na GERD (chorobę refluksową)

Skład Ranigast: Substancja czynna: 1 tabletka zawiera 150 mg ranitydyny w postaci chlorowodorku ranitydyny.
Inne składniki leku to: poliwidon, stearynian magnezu, celuloza krystaliczna, hydroksypropylometyloceluloza, lak z żółcienią pomarańczową, dwutlenek tytanu, polietylenoglikol 6000, talk.

Wskazania Ranigast: Ranitydyna, substancja czynna leku Ranigast MAX, hamuje wydzielanie kwasu solnego w żołądku. Wskazaniem do stosowania leku jest objawowe leczenie dolegliwości żołądkowych nie związanych z chorobą organiczną przewodu pokarmowego: niestrawność (dyspepsja), zgaga, nadkwaśność, ból w nadbrzuszu. Lek usuwa w krótkim czasie zgagę i niestrawność. 1 tabletka działa około 12 godzin.

Przeciwwskazania: Nadwrażliwość na składniki preparatu. Ostra porfiria. Dzieci do ukończenia 16 r.ż. (Ranigast Max).

Dawkowanie: Doustnie. Dawka 150 mg: dorośli i dzieci powyżej 16 r.ż.: 1 tabletki dziennie. Tabletki należy połykać w całości, popijając niewielką ilością wody. Stosować nie dłużej niż 2 tyg.

Zgaga i niestrawność Objawy: Co to jest zgaga i jak ją rozpoznać? Zgaga to uczucie pieczenia i/lub bólu w przełyku, często zlokalizowane za mostkiem lub w nadbrzuszu. Towarzyszy mu gorzki smak w ustach. Zgaga spowodowana jest przez cofanie się (zarzucanie) treści pokarmowej z żołądka do przełyku. Ponieważ treść ta ma odczyn kwaśny, ze względu na zawartość kwasu solnego, może wywołać proces zapalny przełyku. Zgaga jest objawem występującym bardzo często. Uważa się, że odczuwa ją codziennie co dziesiąty człowiek. Jeszcze częściej występuje w populacji osób starszych (powyżej 65. roku życia). Występuje z tą samą częstotliwością u kobiet i u mężczyzn. Jeśli objaw ten pojawia się bardzo rzadko nie ma powodów do niepokoju. Jeśli pojawia się częściej, może być wynikiem poważniejszych dolegliwości żołądkowych. Przyczyny: Co może wywoływać zgagę? Zgagę mogą wywoływać niektóre pokarmy i napoje, takie jak: kawa, herbata, napoje gazowane zawierające kofeinę (Coca-cola, Pepsi) alkohol czekolada owoce cytrusowe i soki ostre przyprawy i tłuste pokarmy Zgagę może powodować również stres, nadwaga oraz palenie papierosów. W celu zmniejszania nasilenia i częstotliwości występowania zgagi należy: unikać pokarmów i napojów wymienionych wcześniej ostatni posiłek spożywać na trzy godziny przed udaniem się na spoczynek spożywać posiłki o mniejszej objętości, ale częściej spać z tułowiem uniesionym wyżej niż reszta ciała w miarę możliwości ograniczyć palenie papierosów w miarę możliwości zmniejszyć nadwagę Leczenie: Leczenie farmakologiczne Polega na zmniejszeniu kwasowości soku żołądkowego. Można to zrobić na szereg sposobów stosując: preparaty zobojętniające Są to substancje neutralizujące działanie kwasu solnego. Leki te działają krótko, wobec czego trzeba je stosować często, co może był uciążliwe dla pacjenta. Często wchodzą one w interakcje z wieloma lekami. Obniżają wchłanianie leków kardiologicznych, stosowanych w nadciśnieniu tętniczym, leków przeciwzapalnych i przeciwbólowych, niektórych antybiotyków, a także często stosowanych leków nasennych. Zwiększają natomiast wchłanianie m.in. doustnych leków przeciwcukrzycowych. W obu przypadkach interakcje te mogą był niebezpieczne dla pacjenta. Preparaty zobojętniające dostępne są bez recepty. preparaty blokujące tzw. receptor histaminowy H2 Nowsza generacja leków w stosunku do preparatów zobojętniających. Jedną z substancji należących do tej grupy jest ranitydyna. Działa silniej i dłużej niż preparaty zobojętniające. Zmniejsza wydzielanie kwasu solnego przez około 12 godzin. Dzięki temu jest wygodna w stosowaniu przez pacjenta. Wystarczy podał lek 1-2 razy na dobę. Ranitydyna wywołuje mniej interakcji z innymi lekami niż preparaty zobojętniające, dzięki czemu jest bezpieczniejsza. Dostępne na rynku leki należące do grupy tzw. H2-blokerów to małe, wygodne do połknięcia tabletki. Preparaty zawierające ranitydynę są dostępne bez recepty. W celu dokładniejszego zapoznania się z mechanizmami działania leku Ranigast® odwiedź zakładkę „Działanie”. inhibitory pompy protonowej Leki bardzo silnie działające, dostępne wyłącznie na receptę lekarską. Znacznie hamują one wytwarzanie kwasu solnego w żołądku. Działanie leku Działanie Ranigast MAXW ścianie żołądka znajdują się specjalne struktury zwane receptorami H2. W warunkach fizjologicznych łączy się z nimi wystepująca w organizmie substancja o nazwie histamina. Po połączeniu histaminy z receptorem następuje w żołądku wydzielanie kwasu solnego. Czasem jednak dochodzi do nadmiernego wydzielania tego kwasu, co może powodować niestrawność, zgagę, nadkwaśność, ból w nadbrzuszu. Po połknięciu tabletki Ranigast® Max uwolniona zostaje w żołądku substancja czynna zawarta w tabletce, czyli ranitydyna. Łączy się ona z receptorem H2 blokuje go i nie dopuszcza przez to do połączenia z histaminą. Rezultatem jest zahamowanie wydzielania kwasu solnego. Ranigast® Max hamuje wydzielanie kwasu solnego przez około 12 godzin. Opinie o leku Jestem na emeryturze, biorę dużo leków, bo wiadomo jak to w starszym wieku częściej coś człowieka boli niż nie. Zdarza mi się, że za późno zjem kolację i wtedy męczy mnie zgaga. Biorę Ranigast Max. To jeden z tych leków, który nie jest drogi, jest polski i zawsze pomaga. Alina Potwierdzam działanie Ranigastu Max, jeśli idzie o sensacje żołądkowe po alkoholu. Połknęłam tabletkę i pomogło. Dzięki. Studentka Ranigast Max pomagał mi bardzo w ubiegłym roku. Pracowałem za biurkiem około 10 godzin dziennie. Jadłem nieregularnie i byle co. Za to wieczorem zawsze piłem piwo. No i czasem piekło w przełyku… Teraz już wszystko dobrze. Pomogły mi żółte tabletki. Marek czasem zdarza mi sie zjesc dużo i tłusto i wtedy sięgam po ranigast max…. takiej ulgi jeszcze nigdy nie czułam 🙂 misia Ekspert radzi Jakie są objawy refluksu ? Najczęstszym objawem refluksu jest zgaga, czyli uczucie palenia za mostkiem. Może temu towarzyszyć kwaśny lub gorzki smak w ustach, bóle w nadbrzuszu. Obok typowych objawów mogą występować także tzw. objawy pozaprzełykowe – np. kaszel, chrypka, ból gardła, objawy astmy oskrzelowej, zapalenia krtani, uszkodzenie szkliwa zębów, bezdechy nocne. Co jeść w chorobie refluksowej? Przede wszystkim trzeba jeść spokojnie i powoli, dokładnie przeżuwając i nie popijając w trakcie jedzenia. Najogólniej rzecz biorąc należy unikać potraw tłustych, smażonych, ostro przyprawionych, słodyczy i alkoholu zwłaszcza niskoprocentowego, jak wino i piwo. Nie należy dosalał potraw. Kawa i herbata najprawdopodobniej nie mają wpływu na objawy choroby refluksowej. Czy w chorobie refleksowej można pić alkohol? W zasadzie nie, bowiem alkohol, zwłaszcza niskoprocentowy, jak wino i piwo, nasila objawy refluksu. Jak leczyć chorobę refluksową? Do metod leczenia zaliczamy postępowanie farmakologiczne i niefarmakologiczne. To pierwsze łączy się z podawaniem leków ograniczających wydzielanie kwasu solnego (najbardziej skutecznych) lub neutralizujących kwas solny oraz przyśpieszających czynność skurczową przewodu pokarmowego i opróżnianie żołądka. Do metod postępowania niefarmakologicznego należy modyfikacja stylu życia tj. sposobu spożywania posiłków, unikanie pewnych potraw, redukcja masy ciała, aktywność fizyczna, zaprzestanie palenia papierosów. Przydatne może się okazać uniesienie wezgłowia łóżka ok. 10 cm. Należy zwrócić także uwagę na przyjmowane leki, bowiem niektóre z nich mogą nasilać objawy refluksu np. tzw. blokery kanału wapniowego, nitraty, teofilina. Czy chorobę refluksową da się wyleczyć? Choroba refluksowa jest chorobą przewlekłą, nawracającą i wymagającą długotrwałego leczenia. Objawy można zaleczyć na jakiś czas, ale nawroty będą. Wiele zależy od przestrzegania zalecanej diety i unikania określonych potraw a także sposobu ich spożywania oraz modyfikacji stylu życia, jak redukcja masy ciała, aktywność fizyczna, zaprzestanie palenia papierosów. Czy trzeba robić gastroskopię? W typowych przypadkach choroby refluksowej gastroskopia nie jest konieczna. Do rozpoznania wystarczy obesność typowych objawów lub test z lekami hamującymi wydzielanie kwasu solnego. Na pewno trzeba ją wykonać w przypadku nietypowych objawów choroby refluksowej, w przypadku braku poprawy w trakcie leczenia, w przypadku wieloletniego przebiegu i możliwości powikłań oraz w przypadku występowania tzw. objawów niepokojących u osób po 45 roku życia tj. zaburzeń połykania, niedokrwistości, spadku masy ciała, wymiotów. Radzi lekarz med. gastrolog Jarosław Witkowski Ranigast Max Ranigast® MAX (Ranitidinum) 150 mg, tabletki powlekane Skład Substancja czynna: 1 tabletka zawiera 150 mg ranitydyny w postaci chlorowodorku ranitydyny. Inne składniki leku to: polowidon, stearynian magnezu, celuloza krystaliczna, hydroksypropylometyloceluloza, lak z żółcienią pomarańczową, dwutlenek tytanu, polietylenoglikol 6000, talk. Opakowanie zawiera 10 tabletek powlekanych. Podmiot odpowiedzialny Zakłady Farmaceutyczne POLPHARMA SA Ul. Pelplińska 19, 83-200 Starogard Gdański Spis treści ulotki 1. Co to jest Ranigast® MAX i w jakim celu się go stosuje 2. Zanim zastosuje się Ranigast® MAX 3. Jak stosować Ranigast® MAX 4. Możliwe działania niepożądanie 5. Przechowywanie leku Ranigast® MAX 6. Inne informacje 1. Co to jest Ranigast® MAX i w jakim celu się go stosuje Ranitydyna, substancja czynna leku Ranigast® MAX hamuje wydzielanie kwasu solnego w żołądku. Wskazaniem do stosowanie leku jest objawowe leczenie dolegliwości żołądkowych nie związanych z chorobą organiczną przewodu pokarmowego: niestrawność (dyspepsja), zgaga, nadkwaśność, ból w nadbrzuszu. Lek usuwa w krótkim czasie zgagę i niestrawność. 1 tabletka działa około 12 godzin. 2. Zanim zastosuje się Ranigast® MAX Nie należy stosować leku, jeśli kiedykolwiek w przeszłości wystąpiły reakcje uczuleniowe na ranitydynę lub na inny składnik leku oraz u dzieci poniżej 16 lat. Należy zachował szczególną ostrożność stosując Ranigast ® MAX: Przed rozpoczęciem stosowanie leku należy zasięgnąć parady lekarza w następujących przypadkach; przebytej choroby wrzodowej żołądka lub dwunastnicy, zaburzeń czynności wątroby lub nerek, porfirii, u osób w średnim wieku i starszych, u których niestrawność nie występowała wcześniej, gdy wraz z niestrawnością występuje chudniecie, stosowanie niesteroidowych leków przeciwzapalnych współistniejących chorób, leczonych innymi lekami przepisanymi przez lekarza. Stosowanie z jedzeniem i piciem: Pokarm nie ma znaczącego wpływu na wchłanianie ranitydyny, dlatego lek można przyjmował niezależnie od posiłków. Ciąża: Przed zażyciem leku należy poradził się lekarza. Karmienie piersią: Przed zażyciem leku należy poradził się lekarza. Prowadzenie pojazdów i obsługa maszyn: Brak informacji dotyczących przeciwwskazań do prowadzenia pojazdów i obsługiwanie maszyn w czasie stosowania ranitydyny. Jednakże i niektórych pacjentów obserwowano działania niepożądane, takie jak: zawroty i bóle głowy lub niewyraźne widzenie, które mogą ograniczał sprawność psychofizyczną. W przypadku wystąpienia takich działań niepożądanych, nie należy w prowadził pojazdów ani obsługiwał maszyn. Stosowanie innych leków: Informacje zawarte w tej ulotce mogą także dotyczył leków stosowanych w przeszłości lub tych, które będą stosowane w przyszłości. Należy poinformował lekarza o wszystkich przyjmowanych ostatnio lekach, nawet tych, które wydawane są bez recepty. Palenie tytoniu zmniejsza skuteczność ranitydyny. Ranitydyna może zmniejszał wchłanianie ketokonazolu i innych leków, których wchłanianie zależy od kwaśności skoku żółtkowego. Sukralfat (w dawkach powyżej 2g) zmniejsza wchłanianie ranitydyny. Leki średnio silnie i silnie zobojętniające treść żołądkową podane równocześnie z ranitydyną mogą zmniejszał wchłanianie ranitydyny. Dlatego jeśli wskazane jest stosowanie takich leków, to nie należy ich przyjmował w ciągu godziny przed lub po przyjęciu dawki ranitydyny. Ranitydyna nie hamuje aktywności oksygenazy związanej z wątrobowym cytochromem P-450. Dlatego ranitydyna nie nasila działanie leków, które są unieczynniane przez ten enzym, takich jak amoksycylina, diazepam, lidokaina, fenytoina, metronidazol, propranolol, teofilina, warfaryna. Przypadku przyjmowania innych leków, przed rozpoczęciem przyjmowania leku Ranigast® MAX należy zasięgnąć opinii lekarza. 3. Jak stosować Ranigast® MAX Dorośli i dzieci powyżej 16 lat. Przypadku wystąpienia objawów niestrawności należy zastosować 1 tabletkę powlekaną 150 mg. Nie należy stosować dawki większej niż 150 mg na dobę. Tabletkę należy połknął w całości, popijając niewielką ilością wody. Leku nie należy stosować samodzielnie przez dłużej niż 2 tygodnie. Jeżeli dolegliwości nie ustąpią po 2 tygodniach leczenia, należy bezzwłocznie zasięgnąć porady lekarza. W przypadku wrażenia, że działanie leku Ranigast® MAX jest za mocne lub za słabe, należy zwrócił się do lekarza. W przypadku zażycia większej dawki leku Ranigast® MAX niż zalecana: W wyniku przedawkowanie leku Ranigast® MAX mogą wystąpił przemijające objawy niepożądane, jakie występują w czasie leczenia ranitydyną (patrz: „Możliwe działanie niepożądane”). Niekiedy może wystąpił niedociśnienie i zaburzenia chodu. W razie zatrucia należy skonsultować się z lekarzem, który podejmie odpowiednie leczenie. 4. Możliwe działania niepożądanie Ranigast® MAX, podobnie jak inne leki, może wywołać działania niepożądane. W trakcie leczenia ranitydyną u pacjentów obserwowano takie działania niepożądane jak: zmęczenie, bóle i zawroty głowy, senność lub bezsenność, zaburzenia widzenia. Ranitydyna rzadko wywołuje zaburzenia rytmu serca (zwolnienie lub przyspieszenie czynności serca), zaburzenia żołądkowo-jelitowe (nudności, wymioty, biegunka, bóle brzucha), przemijające zaburzenia czynności wątroby, przemijające zmiany w obrazie krwi oraz skórne reakcje nadwrażliwości (wysypka). I niektórych pacjentów w czasie stosowania leku mogą wystąpił inne działania niepożądane. W przypadku wystąpienia innych działań niepożądanych, nie wymienionych w tej ulotce, należy poinformował o nich lekarza. 5. Przechowywanie leku Ranigast® MAX Lek należy przechowywać w miejscu niedostępnym i niewidocznym dla dzieci. Lek należy przechowywać w temperaturze pokojowej tj. od 15ËšC do 25ËšC w suchym miejscu, chronił od światła. Nie należy stosować leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na opakowaniu. 6. Inne informacje W celu uzyskania bardziej szczegółowych informacji należy zwrócił się do przedstawiciela podmiotu odpowiedzialnego: Biuro Handlowe POLPHARMA Sp. z o. o. ul. Bobrowiecka 6 00-728 Warszawa Tel. 022 364 61 00 Ragniast Pro Informacja o leku dla pacjenta. Należy zapoznał się z właściwościami leku przed zastosowaniem. RANIGAST® PRO (Ranitidinum) Tabletki powlekane 75 mg Skład leku: Tabletka powlekana zawiera 75 mg ranitydyny w postaci chlorowodorku ranitydyny (84 mg). Substancje pomocnicze: stearynian magnezu, poliwinylopirolidon, celuloza krystaliczna, hydroksypropylometyloceluloza, lak pomarańczowy E-110, glikol polietylenowy 6000, dwutlenek tytanu, glikol propylenowy, talk. Opis działania: Preparat hamuje wydzielanie soku żołądkowego. Usuwa w krótkim czasie dolegliwości związane z nadmiernym wydzielaniem kwasu solnego (zgaga, niestrawność). Jedna tabletka działa przez 6-8 godzin. Wskazania terapeutyczne do stosowania: Objawowe leczenie zgagi i niestrawności (dyspepsji) występujących bez choroby organicznej przewodu pokarmowego. Przeciwwskazania: Nadwrażliwośł na ranitydynę lub inny składnik preparatu. Stosowanie u dzieci poniżej 12 lat. Ostrzeżenia i zalecane środki ostrożności Przed rozpoczęciem leczenia tym preparatem należy zasięgnąć opinii lekarza w następujących przypadkach: Przebytej choroby wrzodowej żołądka i dwunastnicy Niewydolności wątroby i nerek Nadmiernie zwolnionej akcji serca Porfirii Niezmierzonej utraty wagi ciała, współistniejącej z niestrawnością, która wystąpiła po raz pierwszy w średnim lub starszym wieku Współistniejących chorób, leczonych innymi lekami zaordynowanymi przez lekarza Stosowanie leku podczas ciąży i karmienia piersią Ciąża: Lek może był stosowany w ciąży jedynie w przypadku zdecydowanej konieczności. Karmienie piersią: Ranitydyna przenika do mleka kobiecego, dlatego nie zaleca się stosowania preparatu w czasie karmienia piersią. Wpływ leku na zdolnośł kierowania pojazdami mechanicznymi, obsługę maszyn i sprawność psychofizyczną: Działania niepożądane ze strony ośrodkowego układu nerwowego, takie jak: zawroty głowy, senność, zaburzenia widzenia, mogą upośledzał sprawność psychofizyczną. Dlatego istnieje niebezpieczeństwo związane z prowadzeniem pojazdów mechanicznych i obsługą maszyn. Oddziaływanie z innymi lekami: leki zobojętniające treść żołądkową zastosowane równocześnie z ranitydyną nie wpływają na proces wchłaniania ranitydyny ranitydyna, zmniejszając kwaśność soku żołądkowego, może zmieniał wchłanianie leków, takich jak np. ketokonazol, estry, ampicyliny palenie tytoniu zmniejsza skuteczność ranitydyny. Dawkowanie i sposób stosowania Dorośli i dzieci od 12 roku życia: W przypadku wystąpienia objawów niestrawności należy zastosować 1 tabletkę powlekaną 75 mg. Jeśli po użyciu leku dolegliwości utrzymują się dłużej niż 1 godzinę lub nawracają, można użył następną tabletkę powlekaną 75 mg. Nie należy stosować więcej niż 2 tabletki na dobę. Tabletkę należy połknął w całości, popijając niewielką ilością wody. Preparatu nie należy stosować dłużej niż 2 tygodnie. Jeśli dolegliwości nie ustępują po 2 tygodniach leczenia, należy bezzwłocznie zasięgnąć porady lekarza. Sposób postępowania przy przedawkowaniu W wyniku przedawkowania preparatu Ranigast® PRO mogą wystąpił przemijające objawy niepożądane, jakie występują w czasie leczenia ranitydyną (patrz „Działania niepożądane”). Niekiedy może wystapić niedociśnienie i zaburzenia chodu. Nie istnieje specyficzna odtrutka w przypadku zatrucia tym lekiem. W razie zatrucia należy skontaktować się z lekarzem, który podejmie odpowiednie leczenie. Działania niepożądane: Ranigast® PRO jest lekiem dobrze tolerowanym. W czasie leczenia mogą wystąpił takie objawy niepożądane jak: zmęczenie, bóle i zawroty głowy, senność lub bezsenność, zaburzenia widzenia. Ranitydyna rzadko wywołuje zaburzenia rytmu serca (zwolnienie lub przyspieszenie czynności serca), zaburzenia czynności wątroby. Sporadycznie mogą wystąpił reakcje alergiczne. Nagłe wystąpienie uczucia ściskania w klatce piersiowej, świszczący oddech, wysypka, świąd powiek i twarzy, może był objawem uczulenia na lek. W pojedynczych przypadkach mogą pojawił się zmiany w obrazie krwi (leukopenia, granulocytopenia, trombocytopenia), bóle mięśni i stawów. Przed użyciem należy sprawdził datę ważności wydrukowana na opakowaniu. Nie wolno stosować leku po upływie tej daty! przechowywać w suchym miejscu, w temperaturze poniżej 25 C, chronił od światła. Preparat należy przechowywać w miejscu niedostępnym dla dzieci! Dostępne opakowania: Tabletki powlekane 75 mg w opakowaniach po 10 sztuk. Wytwórnia Zakłady Farmaceutyczne „POLPHARMA” S.A. Ul. Pelpińska 19, 83-200 Starogard Gdański Ulotka dla pacjenta. Należy przeczytać uważnie całą ulotkę, ponieważ zawiera ona ważne informacje dla pacjenta. Lek ten jest dostępny bez recepty, aby można było leczył niektóre schorzenia bez pomocy lekarza. Aby jednak uzyskał dobry wynik leczenia, należy stosować lek Ranigast® MAX ostrożnie i zgodnie z informacją w ulotce. Należy zachował tę ulotkę, aby można ją było przeczytać ponownie w razie potrzeby. Należy zwrócił się do lekarza lub farmaceuty, gdy potrzebna jest rada lub dodatkowa informacja. Jeśli objawy nasilą się lub nie ustąpią po 14 dniach, należy skontaktować się z lekarzem.

Informacje na temat powstawania zgagi

Przełyk tuż przy swoim końcu, tzn. przed miejscem gdzie „wchodzi” do żołądka ma warstwę mięśniową tworzącą zwieracz. Zwieracz, jak nazwa wskazuje zwiera przełyk, zamyka go i tym samym zapobiega cofaniu się treści z żołądka. Zaburzenia pracy dolnego zwieracza przełyku mogą powodować niestety nieszczelność. Zbyt słaby skurcz lub zbyt częste rozkurczanie się mogą doprowadzać do zwracania do przełyku zawartości żołądka, która składa się nie tylko ze spożytego pokarmu, ale również działających drażniąco kwasu żołądkowego i enzymów trawiennych.

Kolejnym czynnikiem powodującym rozwój choroby mogą być zaburzenia motoryki przełyku. Mechanizmem zabezpieczającym przed refluksem jest samoistne oczyszczanie przełyku z zawartości, która dostaje się do niego z żołądka. Przełyk oczyszcza się dzięki jego ruchom perystaltycznym (ruchom robaczkowym). U wielu chorych występują zaburzenia oczyszczania przełyku, wobec czego dostający się do niego kwas solny i enzymy żołądkowe działają silniej i dłużej.

Następnym ważnym mechanizmem chroniącym przed cofaniem się treści żołądkowej jest sprawne opróżnienie się żołądka z pokarmu. U blisko 50% chorych z ciężką postacią choroby refluksowej obecne są zaburzenia opróżniania żołądka. Staje się on wówczas przeciążony pokarmem, co sprzyja wystąpieniu zgagi lub odbijania.

Kolejny czynnik to przepuklina rozworu przełykowego przepony. Nazwa ta oznacza przedostawanie się części żołądka ponad przeponę, do klatki piersiowej. Prawidłowo żołądek w całości znajduje się pod przeponą, w jamie brzusznej, a przez przeponę (z klatki piersiowej do jamy brzusznej) przechodzi przełyk. W takich warunkach dolny zwieracz przełyku pracuje mniej efektywnie a ponadto przełyk gorzej się opróżnia.

Do rozwoju choroby może przyczyniać się (na szczęście rzadko występujący) niedobór wydzielania śliny. Mechanicznie spłukuje zawartość przełyku do żołądka oczyszczając przełyk z zarzucanego kwasu. Poza tym ślina ma odczyn lekko zasadowy, co sprzyja zobojętnianiu kwasu żołądkowego.

Inne przyczyny to skleroderma, rzadka choroba tkanki łącznej. Pamiętać też należy, że niektóre leki mogą zaburzać pracę dolnego zwieracza przełyku lub zwalniać oczyszczanie przełyku (jednak ten czynnik pozostaje w kwestii rozważenia wskazań i przeciwwskazań stosowania leków przez lekarza!).

Rzadko treść o odczynie alkalicznym (zasadowym, a wiec nie z żołądka) z dużą zawartością żółci może powodować dolegliwości. Żółć również może powodować zapalenie przełyku poprzez swe działanie drażniące (głównie u chorych po przebytych operacjach żołądka).

Wbrew powszechnemu przekonaniu ludzie cierpiący na uporczywą zgagę nie mają nadmiernego wydzielania kwasu w żołądku. To opisane wyżej zaburzenia powodują, że kwas dostaje się do przełyku, który nie może się uchronić przed jego drażniącym działaniem. Nadkwaśność, którą odczuwają chorzy, nie jest więc związana z wysokim wydzielaniem kwasu solnego. Kwas solny i enzymy trawienne żołądka nie powinny dostawać się do przełyku. Jedynie ściana żołądka (a ściślej: wewnętrzna warstwa, błona śluzowa) jest oporna na trawiące i denaturujące ich działanie. W przełyku budowa błony śluzowej jest inna, bardziej „wrażliwa”, stąd kwas i enzymy będą ją powoli niszczyć powodując w pierwszym etapie rozpulchnienie i zaczerwienienie – zapalenie błony śluzowej.

Pierwszym objawem uszkodzenia przełyku może być zaczerwienienie śluzówki. Następnym stopniem jest obecność nadżerek, czyli drobnych uszkodzeń ciągłości błony śluzowej (drobnych zranień). Nadżerki pojedyncze lub mnogie mogą obejmować różne części przełyku. Kiedy dojdzie do pojawienia się owrzodzeń, czyli głębokich ubytków śluzówki, mówimy o poważnym uszkodzeniu przełyku.

W niektórych przypadkach można stwierdzić obecność zwężeń, będących następstwem gojenia się wrzodów. Czasem prawidłowy nabłonek jest zastąpiony przez nabłonek typu żołądkowego lub jelitowego (w przypadku zaawansowanej choroby, trwającej wiele lat). Jest to nazywane przełykiem Barretta. Stwierdzenie przełyku Barretta to objaw ciężkiej postaci choroby refluksowej oraz zwiększa ryzyko wystąpienia raka przełyku (jest stanem przedrakowym). Najcięższym powikłaniem choroby refluksowej jest rak przełyku.

Do powikłań refluksowego zapalenia przełyku należą:
zwężenie przełyku (ok.10-15%),
wrzód i krwawienie z owrzodzenia (ok. 10%),
przebicie wrzodu z jego klinicznymi następstwami (ok. 0,2%),
tzw. przełyk Barretta (ok. 3 – 15%).
rak przełyku (średnio rozwinie się u co dziesiątej osoby z przełykiem Barretta).