Jak bronić się przed alergią na pyłki?

Nadchodzą czasy trudne dla alergików bo ludzie dotknięci alergią na pyłki co roku doświadczaja objawow uczulenia. Zazwyczaj pojawiają się one od połowy maja a zanikają dopiero pod koniec czerwca. By uniknąć symptomow alergii, należy ograniczyć styczność z alergenami albo stosować odczulanie za pomocą szczepionek. Pierwsze ziarna pyłku traw pojawiają się w atmosferze zatem już w ostatniej dekadzie kwietnia, nie mniej jednak z uwagi na niskie stężenie nie stanowią zagrożenia klinicznego.

Natomiast alergia na pylki drzew należy do częstych alergii sezonowych związanych bezpośrednio z okresem wiosennego kwitnienia drzew. To również jesteśmy w stanie w okresie wiosenno-letnim dla osób cierpiących na dolegliwości alergiczne związane z pyłkami drzew rozpoczyna sie trudny okres. Są to również bowiem jesteśmy w stanie te dwie pory roku, w czasie których pylenie poszczegolnych gatunków drzew przechodzi w fazę szczytową. Pyłki poszczególnych drzew powoduja bowiem silne reakcje alergiczne, co przeklada się niekorzystnie na funkcjonowanie osób wrażliwych na ich alergeny. Do najbardziej drażniących oraz zarazem najpopularniejszych drzew pylących należa: leszczyna, olcha, brzoza i topola. Kichanie, wodnisty katar oraz zatkany nos to również objawy, które pojawiają się nie jedynie w czasie przeziębienia. Dolegliwości te powinny być też też oznaką alergii pyłkowej. Może być to również obecnie jedna z najczęściej występujących dolegliwości atopowych − aż 25% populacji zmaga się z tym typem alergii. Odmienne nazwy tej przypadłości to: katar sienny, sezonowy nieżyt nosa, pylkowica, katar alergiczny, zapalenie błony śluzowej nosa, alergiczny nieżyt nosa i goraczka sienna.

Niestety, alergię pyłkową wywołuje pleśń, roztocza, sierść zwierząt i pyłki roślin, które są wydzielane poprzez pręciki kwiatowe drzew, traw i ziół. Wraz z początkiem wiosny na drzewach pojawiają się drobne kwiaty, a ich preciki zaczynaja pylić. W rezultacie w powietrzu unoszą się miliony ziaren pyłku, ktore niczego nieświadomi przechodnie wdychają każdego dnia. Co dziesiąta osoba mająca styczność z pyłkami roślin doświadcza na własnej skórze objawów uczulenia, czyli wspomnianej zatem już gorączki siennej. Co roku symptomy alergii na pyłki drzew pojawiają się wcześniej od objawow uczulenia na odmienne rośliny, ale u wielu osób ów typ alergii posiada łagodną postać. Najczęściej pojawiaja się napady kichania, swędzenie oczu, lekka chrypka i uczucie wiercenia w nosie. U niektórych osób alergia posiada cięższą postać, w takiej sytuacji nierzadko mylnie diagnozuje się u nich przeziębienie. Skoro nie mniej jednak do „przeziębienia” dochodzi co roku w momencie pylenia roślin, warto zadać sobie pytanie, czy może objawy nie wskazują na alergie wziewną. W przypadku uczulenia żaden z domowych metod na przeziębienie na pewno nie pomoże. Zbedne może być również przyjmowanie antybiotyków albo kwasu acetylosalicylowego. Wciąż jeszcze całkiem niedawno twierdzono, że na alergię pyłkowa spowodowaną kwitnieniem drzew chorują dzieci począwszy od 7 roku życia oraz to rownież glównie te przypadki, u których w dzieciństwie pojawiały się objawy alergii pokarmowej.
Zauważmy, że teoretycznie, po okresie młodzieńczym objawy powinny stopniowo ustępować by zaniknąć całkowicie w momencie osiągnięcia wieku dojrzałego. W świetle najnowszych badań wydaje się jednak, że objawy tego typu alergii. powinny się nie mniej jednak zacząć też oraz w późniejszym okresie życia, także po ukończeniu 50 lat. Jednocześnie, przebieg alergii może sie wraz z wiekiem zmieniać tzn. objawy powinny ulegać uśpieniu albo znacznemu nasileniu, do środków uczulających powinny dołączać się nowe alergeny, czy może także może zwiększać się rodzaj alergicznej nadwrażliwości. Co roku mniej więcej o tej samej porze poszczególne rośliny zaczynają wydzielać pyłki. Gorączka sienna pojawia się zwykle na skutek uwalniania pyłków drzew, ale warto pamiętać, że w Polsce dla alergików większym problemem są pyłki traw. To rownież jesteśmy w stanie one są odpowiedzialne za występowanie symptomow uczulenia u 60% alergikow. Co ciekawe, oprocz alergii na trawy dużo osób posiada jednocześnie uczulenie na popularne zboża, w szczególności na żyto albo kukurydzę.

Zwykle dużym problemem sa również pyłki chwastów. Pierwsze objawy kliniczne (u ok. 25% osób uczulonych na alergeny pyłku traw) występują zwykle po osiągnięciu stężenia ok. 20 ziaren pyłku traw w 1 m3 powietrza. Lokalnie może to również wystąpić zatem już w pierwszych dniach maja, nie mniej jednak najcześciej objawy chorobowe u uczulonych na alergeny pyłku traw występują w ostatniej dekadzie maja (zwykle pomiedzy Dniem Matki a Dniem Dziecka). Trawy to również rodzina roślin o wielkim znaczeniu ekonomicznym, zwłaszcza jako pokarm dla zwierząt oraz ludzi. Prosta budowa traw i nieskomplikowane mechanizmy ich rozmnażania powodują, że są one bardzo dobrze przystosowane do przetrwania także w skrajnie niekorzystnych warunkach oraz i dlatego określa się je jako rośliny, ktore osiagnęły ewolucyjny sukces. Najczęstszą postacią sezonowej alergii zwiazanej z kwitnieniem poszczególnych gatunków drzew może być pospolity katar sienny. Okres jego występowania pokrywa się całkowicie z kalendarzem pylenia drzew ale rownież traw, chwastów, zbóż, oraz pleśni. Przedwiośnie oraz wiosna w Polsce to również okres największego pylenia leszczyny oraz olchy, który trwa od końca stycznia do marca a również w kwietniu topoli oraz brzozy. Pylenie roślin zaczyna sie zatem już w lutym, nie mniej jednak znaczny wzrost stężenia pyłków roślin obserwuje się dopiero w pierwszej polowie kwietnia. Alergicy doświadczają wowczas objawów alergicznego zapalenia nosa i oczu. Może rozwinąć się też zapalenie oskrzeli. Następnie posiada miejsce trwajaca miesiąc „cisza pyłkowa”. W tym okresie alergicy nie muszą zmagać się z uciążliwymi symptomami uczulenia na pylki.

Od połowy maja do końca czerwca pylą trawy. W tym czasie objawy alergii powinny dać się we znaki. Należy pamiętać, że w okresie letnim dochodzi do pylenia chwastow − stężenie ich pylków może być największe w sierpniu oraz na początku września. Gatunki roślin, które wytwarzają alergeny kwitną w każdym roku mniej wiecej o tej samej porze. W naszym kraju największym problemem są trawy, ktore wywołują objawy uczulenia aż u 60% alergików. Alergii na trawy towarzyszy zwykle uczulenie na zboża, zwłaszcza na pyłki kukurydzy i żyta. Objawy uczulenia pojawiają sie równie często z powodu pyłków chwastów. Należy nie mniej jednak pamiętać, że katar sienny może być zwykle wywolywany poprzez pylki drzew. Objawy dolegliwości zaczynają zazwyczaj pojawiać się niespodziewanie oraz obejmują: wodnista wydzieline z nosa, napady kichania, uczucia zatkania nosa. Towarzyszą im też zaburzenia węchu, łzawienie, świad oraz przekrwienie spojowek, a również czasem ciemno podkrażone oczy. W specyficznych przypadkach powinny się też pojawić objawy astmy w postaci kaszlu albo uciażliwe napady duszności. Nierzadko osoby uczulone skarżą sie na występowanie swędzacej wysypki – alergii kontaktowej (np. po spacerze po łace), szczegolnie na odsłoniętych częściach ciała. Pomimo iż każdy posiada styczność z pyłkami roślin, nie oni wszyscy doświadczają alergii wziewnej.

Jak wiadomo uczulenie na pyłki rozwija się na skutek działania dwóch czynników. Są to: predyspozycje genetyczne do uczuleń oraz styczność z alergenem odpowiedzialnym za objawy alergii. Alergiczny nieżyt nosa pojawia się, kiedy alergen (np. pyłek danej rośliny) łączy sie z immunoglobulinami klasy IgE, ktore sa wydzielane poprzez organizm alergika. Powstaje wówczas kompleks, który przyłącza się do komórek tucznych (magazynują one histaminę). Histamina zostaje uwolniona oraz pojawiaja się symptomy podrażnienia błony śluzowej w nosie alergika. » Symptomy alergii odzwierciedlają kolejność uwalniania pyłków poprzez kwiaty poszczegolnych roślin. Zatem już w lutym zaczynają pylić niektore gatunki drzew, ale szczyt stężenia pyłków w powietrzu posiada miejsce w pierwszej polowie kwietnia. W tym czasie pylki wywołuja symptomy alergicznego zapalenia nosa oraz oczu, a także oskrzeli. Następnie alergicy powinny nieco odetchnąć – miesięczna „cisza pyłkowa” pozwala na chwilowe uwolnienie sie od objawów alergii. Nie mniej jednak zatem już od połowy maja aż do końca czerwca posiada miejsce okres pylenia traw. Jesteśmy w stanie wtenczas większość alergików doświadcza uciażliwych symptomow uczulenia. W lecie pylą też chwasty – największe ich stężenie przypada na sierpień oraz początek września. W wyniku zmian w nasłonecznieniu, temperaturze i opadach atmosferycznych może nie mniej jednak dojść do opóźnienia albo przyspieszenia wegetacji roślin. Pomimo że trawy są rodziną wiatropylną, ich kwiaty odwiedzane są poprzez owady (m.in. pszczoly), dla których pyłek stanowi źródło pokarmu białkowego. I dlatego w miodach (głównie wielokwiatowych) stwierdzić można obecność ziaren pyłku traw. Trawy rozprzestrzeniły się w rożnorodnych strefach klimatycznych – od tropikalnej aż do polarnej, od poziomu morza, po granicę wiecznych śniegów w najwyższych partiach górskich. Sa również całe zbiorowiska roślinne całkowicie opanowane poprzez trawy: w klimacie umiarkowanym to rownież łąki, ale również stepy (Europa, Azja), puszta (Nizina Węgierska), prerie (Ameryka Północna) oraz pampa (Ameryka Południowa), w obszarach podrownikowych to również sawanna (Afryka, Ameryka Południowa oraz Australia), w strefie tundry natomiast to rownież hale arktyczne, zwane inaczej łąkami arktycznymi. Przebieg uczulenia może być zbliżony albo jednakowy w przypadku wszystkich drzewa wcześnie pylących oraz na podstawie samych objawów klinicznych nie posiada w zasadzie możliwości ustalić, które z nich uczula. Jedynym skutecznym sposobem oznaczania substancji uczulających może być wykonanie drobiazgowych testów skórnych.

Zauważmy, że w Polsce za glówne alergeny wczesnowiosennego okresu pylenia drzew liściastych uznawane sa pyłki brzozy. Pośród częstych objawów może pojawić sie też gorączka sienna, ale również stany zmęczenia, problemy z koncentracją, niekiedy bóle głowy, nawracające infekcje uszu a również czasem astma oskrzelowa. Do głównych symptomów alergii wziewnej zalicza się katar sienny, ale powinny wystąpić również zmiany skórne (pokrzywka albo świerzbiaczka) albo astma oskrzelowa. Alergia na pyłki objawia się zwykle napadami kichania, wodnistym katarem, świądem wewnątrz nosa i zapaleniem spojowek, które wywoluje pieczenie oraz łzawienie oczu. Alergik może doświadczać też stanu podgorączkowego, ogólnego rozbicia oraz problemów z koncentracją. Symptomy te powinny zostać mylnie zdiagnozowane jako objawy przeziębienia, zwłaszcza kiedy alergia manifestuje sie po raz pierwszy. Jednym z typowych objawów alergii wziewnej może być katar sienny. U alergika powinny pojawić się też zmiany skórne (świerzbiączka albo pokrzywka) i astma oskrzelowa. Uczulenie na pyłki roślin objawia się również wodnistym katarem, napadami kichania, uczuciem świądu wewnatrz nosa, a rownież zapaleniem spojowek wywołującym łzawienie oraz pieczenie oczu. Oprócz charakterystycznych dla alergii symptomów może pojawić się stan podgorączkowy, problemy z koncentracją i ogólne rozbicie. Skuteczną metodą leczenia właściwego alergii pyłkowej może być też immunoterapia. Dzięki wczesnemu zastosowaniu odczulania można doprowadzić do zahamowania rozwoju zapalenia alergicznego. Immunoterapia pozwala też na uniknięcie astmy oskrzelowej oraz przywrócenie prawidlowego funkcjonowania organizmu. Niestety, może być to również proces długotrwały trwający zazwyczaj od 3 do 5 lat. Pomimo iż immunoterapia daje szansę znacznej redukcji ryzyka astmy oskrzelowej, nie posiada nie mniej jednak gwarancji, że będzie ona skuteczna w przypadku każdego pacjenta. Immunoterapia sprawdza sie jako metoda walki z alergią u osób u których występuje grupą krwi A, natomiast podniesienie progu tolerancji pyłków skutkuje u nich występowaniem innych dolegliwości, takich jak: nietolerancja pokarmowa, łzawienie oczu oraz obrzek jezyka i jamy ustnej. Katar sienny może pojawić sie też u dzieci. Wedlug danych szacunkowych także co piąte dziecko może mieć alergiczne zapalenie blony śluzowej nosa. U dzieci obserwuje sie zazwyczaj sapkę oraz zapalenie spojówek, ale czasami pojawia się kaszel. Towarzyszaca mu wydzielina spływajaca po tylnej ścianie gardła może negatywnie wpływać na zdolność koncentracji u dziecka. Ponadto może wystąpić wyprysk alergiczny, przerost migdałków, astma oraz zapalenie zatok obocznych nosa.

Tak jak pisaliśmy główny okres pylenia traw przypada w Europie centralnej na druga połowę maja, czerwiec oraz pierwszą połowę lipca, w Europie północnej na drugą połowę czerwca, lipiec oraz pierwszą połowę sierpnia, w Europie południowej oraz rejonie śródziemnomorskim na maj. Poza różnicami w terminach pylenia traw, w różnorodnych strefach klimatycznych obserwowane są też znaczne rożnice w długości sezonu pylenia, rożnice w osiąganych średnich oraz maksymalnych stężeniach pylku traw. Posiada to również istotny wpływ na okres występowania objawów chorobowych u osób nadwrażliwych na alergeny pylku traw, na liczbę dni z objawami klinicznymi i wartości progowe stężenia pyłku traw niezbędne do wywołania objawów chorobowych u osób uczulonych. W naszym klimacie sezony pylenia roślin mają wyraźne okresy szczytu pylenia. W krajach basenu Morza Śródziemnego sezon pylenia traw może być dłuższy, a steżenia zwykle niższe od tych, jakie notowane sa w Europie środkowej. O ile to rownież możliwe, immunoterapia powinna mieć miejsce głównie na początku procesu chorobowego w celu zapobieżenia dalszemu rozwijaniu się choroby. Znany może być też fakt że jej korzystne efekty możliwe są do ocenienia dopiero po dluższym czasie. Np. po rocznej kuracji objawy ustępuja jedynie w 50%, dopiero po zakończeniu 4-5 – letniej kuracji objawy ulegają zdecydowanej redukcji (80-90%), co czesto nie uwalnia nie mniej jednak pacjenta od przyjmowania niewielkiej ilości leków w sezonie. W leczeniu długoterminowym kataru siennego zastosowanie znajdują również kromoglikany. Ponadto stosuje się odczulanie (immunoterapia swoista − SIT), środki leczenia antyleukotrienowe i kortykosteroidy doustne. W ramach immunoterapii swoistej alergikowi podaje się szczepionki zawierajace alergen odpowiedzialny za reakcję alergiczną. Odczulanie może być zalecane, kiedy u pacjenta występuje uczulenie na alergeny wziewne, atopowe zapalenie skóry oporne na tradycyjne metody leczenia właściwego i atopowa astma oskrzelowa (wczesny etap rozwoju choroby). Z immunoterapii swoistej nie powinny skorzystać dzieci poniżej 5. roku życia, kobiety ciężarne, osoby z ciężkim atopowym zapaleniem skory albo ciężka postacią astmy, pacjenci z poważnymi chorobami ukladu krażenia, chorzy na nowotwory albo dolegliwości autoimmunologiczne, a również osoby niechętne odczulaniu. Najlepiej poznane są alergeny pylku tymotki łąkowej, które wg części składowej badaczy powinny stanowić najbardziej uniwersalny alergen do diagnostyki oraz odczulania chorych z alergią na pyłek traw.

Dodajmy, że poszczególne gatunki traw sa tak blisko ze sobą spokrewnione, że alergeny zawarte w ich ziarnach pyłku mają blisko identyczną budowę (zgodność sekwencji aminokwasów dochodzi do 95%), i dlatego całą rodzine traw traktuje sie jako całość. Innymi słowy, nie posiada większego znaczenia, który z alergenów glównych pyłku traw został wykorzystany do badania w testach skornych. Nie posiada również znaczenia, jaki gatunek trawy wykorzystamy do obsiania trawnika. Ważne może być natomiast, by trawnik był regularnie koszony, co zapobiegnie kwitnieniu oraz zmniejszy lokalnie stężenie pyłku traw w atmosferze w naszej najbliższej okolicy. Immunoterapia nie mniej jednak nie może być nie mniej jednak 100% skuteczna metoda w walce z pyłkowicą, może być jedynie leczeniem swoistym, które zmniejsza objawy jedynie na alergen zawarty w składnikach podawanej szczepionki. Nie zlikwiduje całkowicie skłonności alergicznej. Pacjent może zatem uczulić się na nowe alergeny, jeśli bedzie poddany długiej oraz silnej ekspozycji na pewien antygen. Dzieki wczesnemu zastosowaniu odczulania można zahamować rozwój zapalenia alergicznego. Immunoterapia swoista pozwala też na uniknięcie astmy oskrzelowej oraz przywrocenie prawidłowego funkcjonowania organizmu. Niestety, odczulanie to rownież dlugotrwaly proces − trwa on zazwyczaj 3-5 lat. Pomimo iż immunoterapia może zredukować ryzyko astmy oskrzelowej, nie posiada gwarancji, że będzie skuteczna u każdego pacjenta. Badania naukowe wykazały, że efektywność odczulania może być uzależniona od grupy krwi alergika. Immunoterapia jako metoda walki z alergią sprawdza się u osób z grupą krwi A, ale podniesienie progu tolerancji pyłków skutkuje u nich występowaniem innych dolegliwości: nietolerancji pokarmowej, łzawienia oczu oraz obrzęku języka i jamy ustnej.

Nietolerancja laktozy – co warto wiedzieć?

Dzisiaj powiemy sobie o coraz częstszym problemie nietolerancji laktozy. Nietolerancja laktozy, czyli cukru występującego w mleku, to także jedna z najczęściej spotykanych nietolerancji pokarmowych. Dochodzi do niej wtedy, kiedy w organizmie brakuje laktazy – enzymu koniecznego do rozkładu laktozy. Wówczas po spożyciu mleka albo innych produktów zawierających laktozę pojawiają się dolegliwości ze strony układu pokarmowego. Nietolerancja laktozy to także dysfunkcja polegająca na trudności w trawieniu laktozy. Może to także być też związane z upośledzonym wydzielaniem enzymu w jelicie albo całkowitym jego zanikiem.

Jak wiadomo – z wiekiem dolegliwość może się pogłębiać. Po spożyciu np. mleka laktoza nie może być rozkładana na cukry proste (glukozę oraz galaktoze), i dlatego nie może zostać wchłonięta. W takiej również postaci po procesie trawienia ostatecznie zostaje wchłonięta poprzez organizm. Laktoza może być składnikiem mleka oraz produktow mlecznych. Skoro nie zostanie strawiona w jelicie cienkim, bo brakuje enzymu – laktazy, przechodzi do jelita grubego oraz dopiero w tym miejscu może być rozkładana poprzez florę bakteryjną do kwasu mlekowego, dwutlenku węgla, wodoru, metanu oraz wodorotlenków. Powstajace w tym procesie gazy powodują wzdęcia, kruczenie (słyszalne ruchy perystaltyczne jelit), przelewanie, uczucie napięcia oraz pełności, wiatry, bóle brzucha, a czasem biegunki. Nie u wszystkich osób występują tak samo nasilone objawy, zależy to także od stopnia niedoboru laktazy. Laktoze zawierają: mleko oraz produkty mleczne, zarowno krowie, kozie, owcze, bawole, jak oraz wszystkich innych ssaków. Alergia na białka mleka krowiego (np. kazeinę, albuminy) dotyczy ok. 2% populacji. W przypadku osoby nią dotkniętej, po ich spożyciu dochodzi do nadmiernej reakcji układu odpornościowego: organizm traktuje je jak ludzkie ciało obce (podobne mechanizmy uruchamiane są do obrony przed bakteriami czy może wirusami). Klasyczne objawy alergii (również pokarmowej) to: wysypka, swedzenie, kichanie, katar i różnego rodzaju dolegliwości żoładkowo-jelitowe. rzadko zdarza się, by nadmierna reakcja dotyczyła jedynie układu pokarmowego. U ludzi aktywność laktazy wyraźnie zmniejsza się około 3-5 roku życia. W niektórych populacjach, w których krowie mleko stanowi istotny składnik codziennej diety, u znacznej części składowej dorosłych aktywność laktazy może być zachowana na poziomie co najmniej 50%, co wydaje się zmianą ewolucyjną powstała na bazie selekcji. Laktoza może być cukrem występującym w mleku wszystkich ssakow. Może być produkowana w piersi. Ilość laktozy w mleku matki nie posiada związku z ilościa laktozy spożywanej poprzez matkę, a jej poziom rzadko się zmienia. Mleko, które otrzymuje dziecko na początku karmienia zawiera praktycznie taką samą ilość laktozy jak mleko pod koniec karmienia. Mleko pod koniec karmienia posiada większą zawartość tluszczu.

Medycyna mówi, że nietolerancja laktozy oznacza, że organizm nie potrafi prawidłowo przetwarzać laktozy – naturalnego cukru znajdującego się w mleku oraz nabiale. Jeśli laktoza nie ulegnie rozkładowi podczas procesów trawiennych oraz przemieszcza się do jelita grubego, może powodować dolegliwości takie jak ból brzucha i wzdęcia. Niektóre osoby doświadczające nietolerancji laktozy muszą zapomnieć o produktach mlecznych. Inni powinny spożywać jedynie niewielkie ilości mleka oraz nabiału. Calkowita eliminacja albo znaczne ograniczenie produktów mlecznych w diecie może być jednakże niekorzystne dla dzieci, które potrzebują dużych ilości wapnia dla zdrowych kości. Nietolerancja laktozy to także niewlaściwa reakcja organizmu, która pojawia się po spożyciu produktów zawierających laktozę – cukier mleczny. Przyczyna tego rodzaju nietolerancji pokarmowej może być brak (alaktazja) albo niedobor (hipolaktazja) laktazy – enzymu trawiennego, który może być niezbędny do prawidłowego rozkladu laktozy na glukozę oraz galaktoze. Kiedy w organizmie brakuje laktazy, laktoza nie może zostać rozłożona oraz ulega fermentacji bakteryjnej w jelicie grubym. W konsekwencji tworzą się kwasy oraz gazy, które powodują wzrost ciśnienia osmotycznego treści jelitowej i działają drażniąco na błonę śluzową, czego konsekwencją są przykre dolegliwości ze strony ukladu pokarmowego. Całkowity brak aktywności laktazy uwarunkowany genetycznie występuje rzadko, hipolaktazja może być natomiast zaburzeniem występującym dosyć czesto. Czestość jej występowania różni się w zależności od populacji. Najczęściej przyczyną może być niedobór enzymu laktazy, czyli jej zmniejszona aktywność, a także calkowity brak w jelicie cienkim. W takich sytuacjach laktoza nie może być też trawiona oraz wywołuje objawy chorobowe. Zwiększa ciśnienie osmotyczne w jelicie cienkim, co prowadzi do przenikania nadmiaru wody do przewodu pokarmowego. Bakterie obecne w jelitach chetnie pożeraja laktozę. Produktami ubocznymi bakteryjnej fermentacji laktozy są różnego rodzaju gazy (wodór, dwutlenek węgla, metan) odpowiedzialne za wzdęcia, „przelewanie w jelitach”, kolki. Bakterie produkuja również krótkołańcuchowe kwasy tluszczowe (kwas mlekowy, octowy, masłowy, itp.), które działają drażniaco na błonę śluzową jelit. Wysokie ciśnienie osmotyczne w jelitach oraz podrażnienie powodowane obecnością kwasów prowadzi do biegunki. Ta z kolei wiąże się z nadmierną utratą wody, elektrolitow, białek oraz tłuszczów, w efekcie prowadzi do odwodnienia organizmu. Proces przewlekly kończy się groźnym niedożywieniem. Nasilenie oraz wystąpienie objawów zwiazanych z nietolerancją laktozy związane może być z ilością spożytego cukru w stosunku do aktywności enzymów jego rozkładających. I dlatego sekcja osób może być w stanie spożywać niewielkie ilości produktów zawierających laktozę, nie ryzykując przykrych dolegliwości (zaś po zjedzeniu dużej ilości tego rodzaju produktów, objawy wystąpią albo będą nasilone). Laktaza może być enzymem niezbędnym do trawienia laktozy.

Pamiętajmy o tym, że nietolerancja laktozy występuje, kiedy dana osoba nie produkuje tego enzymu, albo nie produkuje jego w wystarczających ilościach, co z kolei powoduje brak zdolności do trawienia laktozy. Niestrawiona oraz nierozbita na cząstki laktoza nie może zostać wchłonięta. W takim przypadku, laktoza przechodzi poprzez system trawienny aż dotrze do jelita grubego. W tym miejscu, pod wpływem bakterii, ulega fermentacji, co prowadzi do wytworzenia kwasów oraz gazów. Nietolerancja laktozy posiada miejsce, kiedy w przewodzie pokarmowym nie zostają wytworzone dostateczne ilości enzymu o nazwie laktaza, ktory może być niezbędny do trawienia laktozy. Schorzenie to także może być też dziedziczne. Zdarza się, że kłopot może być obecny zatem już u noworodków. Wówczas dziecko nie może spożywać żadnych produktow zawierających laktozę. Tymczasowa nietolerancja laktozy może wystapić u wcześniaków, bo ich organizm nie może być wciąż jeszcze w stanie wytwarzać laktazy. Kłopot ustępuje zwykle samoistnie w momencie, kiedy w jelitach zaczyna się proces wytwarzania tego enzymu. Najczęstszą przyczyną nietolerancji laktozy może być pierwotny (dziedziczny) niedobór laktazy (inaczej hipolaktazja dorosłych). Istotą dolegliwości może być postępujące zatem już od 2 roku życia (a niekiedy także wcześniej) zmniejszanie sie aktywności laktazy, która osiąga najwyżej 5 proc. wyjściowej aktywności. Objawy tego rodzaju nietolerancji cukru mlecznego rzadko występują u niemowląt oraz dzieci. Najczęściej pojawiają się dopiero w wieku dojrzewania albo u dorosłych. W Polsce hipolaktazja występuje u 20–37% osób dorosłych. Szostak-Węgierek oraz wsp. stwierdzili hipolaktazję u 19,4% badanych dzieci w wieku 7–15 lat z terenu Warszawy. Ocenia sie, że w Polsce w stosunku do innych krajow częstość wystepowania hipolaktazji utrzymuje się na średnim poziomie. Pośród krajów europejskich najwiekszy odsetek (70–80%) osób z hipolaktazją odnotowano w południowych Wloszech. Z mniejszą częstością hipolaktazja występuje u mieszkańców krajów pólnocnej Europy. Nietolerancja laktozy typu doroslych może być spowodowana polimorfizmem genu LCT (genu laktazy). Dolegliwość może być dziedziczona recesywnie. Laktoza to także inaczej cukier mleczny. W formie naturalnej występuje jedynie oraz wyłacznie w mleku ssaków. Wyjątek stanowią lwy morskie i niektóre gatunki kangurów, w których mleku laktozy nie ma, bądź występuje w śladowych ilościach. Mleko ssaków, stanowiace mieszaninę wody, laktozy, bialek i tłuszczów może być podstawowym oraz zarazem jedynym pokarmem dla noworodków ssaków. Z tego powodu w mleku muszą znajdować się wszystkie niezbędne składniki odżywcze. Laktoza może być przede wszystkim źródłem łatwo przyswajalnej energii, ale wpływa także na rozwój zmyslu smaku oraz regulacje łaknienia, gospodarkę hormonalna. Laktoza posiada właściwości probiotyczne, dzięki czemu wpływa pozytywnie na proces regeneracji jelit i ich motoryke. Spożycie świeżego mleka wywołuje wzdecia, kruczenie, biegunki oraz bóle brzucha, a niekiedy nudności oraz wymioty. U osób z nietolerancja laktozy typu doroslego stwierdza sie zmniejszone przyswajanie wapnia, zwłaszcza w przypadkach niedokwasoty albo przyjmowania leków alkalizujacych, co może przyczyniać się do osteoporozy. Unikając produktów mlecznych, warto dodać do diety żywność zawierającą więcej wapnia (np. fasolę, soje, liście pietruszki, kapustę, szczaw, jarmuż, figi, morele suszone, migdały, orzechy laskowe, pistacjowe, mak niebieski, sezam, słonecznik) albo spożywać mleko roślinne wzbogacane w wapń. Nietolerancja laktozy może być też także wynikiem alaktazji, czyli wrodzonego niedoboru laktazy. Przyczyną dolegliwości może być uwarunkowany genetycznie wrodzony defekt metaboliczny, który sprawia, że organizm nie może wytwarzać laktazy. W tym przypadku objawy nietolerancji pojawiaja się u noworodkow zatem już po pierwszym podaniu mleka matki albo modyfikowanego mleka zawierającego laktozę. Dolegliwość może być też przekazana potomstwu. U osób dorosłych z hipolaktazją po spożyciu produktów zawierających laktoze powinny wystepować różne dolegliwości o zmiennym stopniu nasilenia. W zwiazku z tym postępowanie przy tej chorobie powinno być też zindywidualizowane. Wyeliminowanie laktozy z diety nie zawsze może być konieczne. Z chemicznego punktu widzenia, laktoza może być dwucukrem, składającym sie z glukozy oraz galaktozy. Warunkiem koniecznym, by laktoza mogla spelniać swoje pożyteczne funkcje, może być jej strawienie w jelicie cienkim poprzez enzym – laktazę. Wówczas skladowe laktozy (glukoza oraz galaktoza) są wchłaniane do krwi oraz dalej metabolizowane. Objawami nietolerancji laktozy są płynne, czasem zielone, pieniste stolce i rozdrażnione niemowlę, które często posiada gazy. Skoro dziecko cierpi na nietolerancję laktozy, testy diagnostyczne (“wodorowe testy oddechowe” albo testy na “zmniejszenie cukrów” w stolcu) dalyby pozytywny wynik. Niemniej, są one pozytywne także u większości zdrowych dzieci poniżej trzeciego miesiąca życia karmionych piersią. Użycie ich w diagnostyce nietolerancji laktozy pozostaje zatem kwestia otwartą. Pomimo iż nie istnieje specyfik na nietolerancje laktozy, dzięki zmianom w diecie można znacząco złagodzić objawy tego problemu. Skutecznia dieta bezlaktozowa wymaga wyeliminowania świeżego mleka, słodkiej śmietany oraz maślanki. Całkowita rezygnacja z nabiału może być jednakże niewskazana, organizm dziecka potrzebuje bowiem właściwej ilości wapnia. Do niszczenia nabłonka oraz kosmków jelitowych może dojść również w wyniku nadmiernego stosowania niektórych leków, np. antybiotyków, niesterydowych lekow przeciwzapalnych, kwasu acetylosalicylowego, chemioterapeutykow, i alkoholu. Może wystapić również pod wpływem promieniowania jonizujacego, w przebiegu niedożywienia. Przyczyny niedoboru laktazy w jelicie cienkim (tym samym przyczyny nietolerancji laktozy) najczęściej są dwie. Pierwsza to także wtórny niedobor. Wynika on ze zniszczenia błony śluzowej jelita (wraz z zawartą w niej laktazą) w skutek np. infekcji bakteryjnej albo wirusowej, celiakii, alergii pokarmowej, dolegliwości Leśniowskiego-Crohna, stosowania leków czy może nadużywania alkoholu. ów typ niedoboru może być też przejściowy: mija, kiedy przyczyna może być możliwa do usuniecia albo leczenia właściwego pozwala na regenerację błony śluzowej jelita (np. w celiakii po wprowadzeniu diety bezglutenowej).

Jak wiadomo, tymczasowa nietolerancja laktozy może wystapić u dzieci urodzonych przed 34. tygodniem (tzw. rozwojowy niedobór laktazy). Organizm wcześniaków nie może być bowiem w stanie wytwarzać laktazy. Jednakże kiedy jedynie w jelitach zaczyna się proces wytwarzania tego enzymu, kłopot ustepuje. Na ogół osoby dorosle z hipolaktazją nie odczuwają dolegliwości po spożyciu w jednorazowej dawce produktow zawierających 5–10 g laktozy. Taka ilość laktozy zawiera 100–200 ml mleka słodkiego, jogurtu, kefiru albo maślanki. W tabeli 2. podano, jakie ilości wybranych produktów mlecznych dostarczają 5 oraz 10 g laktozy; dane te powinny być też pomocne w praktycznym układaniu diety dla osoby z hipolaktazją. Wraz z wiekiem aktywność laktazy spada, a wiaże się to także z systematycznym zastępowaniem mleka poprzez odmienne pokarmy. ów proces dotyczy także części składowej ludzi. Dlaczego jedynie części? Parę tysięcy lat temu cywilizacja zwykłego człowieka zaczeła się dynamicznie rozwijać. Udomowiono dużo gatunkow zwierząt, w tym zwierząt mlecznych. Tym samym pojawiła się możliwość spożywania mleka zwierzęcego poprzez zwyklego człowieka także w okresie dorosłości. Przełom nastąpił najprawdopodobniej ok. 6000 lat p.n.e. na terenie obecnych Węgier. Naukowcy przypuszczają, że jesteśmy w stanie tamże po raz pierwszy pojawily się mutacje genu LCT (kodującego enzym laktazę). Mutacje te sprawiły, że u części składowej ludzi enzym laktaza był (i jest) tak samo wysoko aktywny poprzez całe życie. Z ewolucyjnego punktu widzenia, takie osoby posiadły unikalną cechę, pozwalajaca wykorzystywać bogaty w składniki odżywcze pokarm, jakim może być mleko zwierzęce. W przypadku nietolerancji laktozy można również stosować preparaty farmaceutyczne zawierające enzym (laktaze). To także umożliwia osobom nietolerującym laktozy spożywanie mleka oraz produktów mlecznych bez wywolywania objawów nietolerancji. Preparaty takie można kupić w aptece. Występuja one w formie tabletek albo płynnej. W formie tabletek zwykle zażywa się okolo pół godziny przed posiłkiem. Natomiast płynne miesza sie z mlekiem albo innym produktem zawierającym laktozę, który chcemy spożyć. Alergia (lub nietolerancja) na bialka mleka krowiego może być często mylona z nietolerancją laktozy, a dużo osób myśli, że to także jedna oraz ta sama przypadlość. Wcale tak nie jest. Powodem pomyłki może być najprawdopodobniej fakt, że zarówno bialka mleka krowiego oraz laktoza znajdują się w takim samym pożywieniu, to także może być w nabiale. Bo alergia/ nietolerancja białka mleka krowiego może prowadzić do wtórnej nietolerancji laktozy, obie przypadlości powinny występować jednocześnie, co powoduje tym większy zamet wokół obu owych pojęć. Na rozwój nietolerancji laktozy może mieć wpływ również długotrwałe stosowanie diety bezmlecznej, które wpływa na zmniejszenie aktywności wydzielania laktazy. Ze względu na tak dużą zawartość wielu składników odżywczych w mleku oraz produktach mlecznych dietę dla osoby z hipolaktazją powinien opracować wykwalifikowany dietetyk. Po zdiagnozowaniu hipolaktazji należy zastosować dietę eliminacyjną, czyli wyeliminować (w przypadku nasilonych dolegliwości) albo ograniczyć (w przypadku dolegliwości o mniejszym nasileniu) spożycie mleka oraz produktów mlecznych i środkow spożywczych, do ktorych mleko oraz jego produkty powinny być też dodane. Duża rolę w układaniu właściwej diety odgrywa edukacja pacjenta poprzez lekarza oraz dietetyka. Z klinicznego punktu widzenia niezwykle istotne może być odróżnienie, czy może dolegliwości jelitowo-żołądkowe po spożyciu pokarmow mlecznych mają podloże genetyczne, alergiczne, czy może są efektem ubocznym innych dolegliwości prowadzących do uszkodzenia błony śluzowej jelita. Przy wtórnej nietolerancji laktozy wystarczy np. wyleczyć infekcję bakteryjną, by móc na nowo cieszyć się smakiem mleka. Błedna diagnoza, w takim przypadku, może prowadzić do niepotrzebnej dożywotniej eliminacji z diety produktów mlecznych. W lecze­niu sto­suje się całkow­itą albo częś­ciową elim­i­nacje lak­tozy z posiłków. Jed­nak należy zwró­cić szczegolna uwagę na to, iż wye­lim­i­nowanie lak­tozy ( głównie pro­duk­tow mlecznych), powoduje obniże­nie wchła­nia wap­nia poprzez orga­nizm, co z kolei może doprowadzić do osteo­porozy. Pac­jenci ze zdi­ag­no­zowana nietol­er­ancją lak­tozy powinni uzu­peł­niać niedobór tego pier­wiastka z innych źródeł pokarmowych.

Jak leczyć katar?

Katar nie leczony trwa aż dwa tygodnie, a leczony tylko 14 dni – mówi powiedzenie, które satyrycznie komentuje nasze starania w walce z tą popularną dolegliwością.

Katar to jak wiadomo wodnista albo śluzowa wydzielina z nosa. Zazwyczaj może być skutkiem infekcji wirusowej. Niestety, ów rodzaj kataru męczy nas najczęściej. Jak leczyć ten cholerny katar? Jesteśmy w stanie jedynie łagodzić objawy kataru czyli zmniejszać obrzęk błony śluzowej nosa i zwalczać wyciek wydzieliny. Katar to również nieprzyjemna dolegliwość, ktora może przytrafić się każdemu z nas. Przyczyny kataru powinny być też naprawdę różne, nie mniej jednak najczęstsze z nich to: alergia, przeziębienie, infekcja zatok. Stałe siakanie oraz wycieranie nosa może podrażnić śluzówke oraz dodatkowo pogorszyć cała sytuację. Skoro nie możesz wyeliminować przyczyny kataru, możesz przynajmniej podjąć pewne proste kroki, które powinny przynieść ulgę. Wiekszość ludzi próbuje leczyć katar na własną rękę, stosując krople do nosa. Większość z nich można kupić bez recepty, zatem sprawa może być niby prosta. Leczenia właściwego kataru posiada charakter objawowy. Oznacza to, że preparaty lecznicze nie usuwają przyczyny, ale usuwaja symptom choroby. istotne może być to, by nie bagatelizować tego objawu chorobowego. Nieleczony katar może przejść w stan przewlekły oraz w rezultacie prowadzić do zapalenia zatok przynosowych, uszu lub także rozwoju zapalenia oskrzeli albo pluc. Dlatego równolegle w leczeniu kataru warto stosować aerozole z wodą morską albo płukać nos jesteśmy w stanie wodą morską albo solą fizjologiczną. Stosując krople, spraye oraz żele obkurczające błony śluzowe trzeba pamiętać, by nie używać ich dłużej niż tydzień. W przeciwnym razie, leczac katar, jesteśmy w stanie zafundować sobie rhinitis medicamentosa czyli katar polekowy. Składniki obkurczające błonę śluzową można sobie również aplikować doustnie – to również pseudoefedryna oraz fenylefryna. Nie wolno ich nie mniej jednak zażywać osobom cierpiącym na nadciśnienie i dolegliwości krążenia. Przegrzanie oraz zmarznięcie sprzyja katarowi. Pierwsze objawy kataru, jak np.: drapanie w nosie, kichanie zwykle pojawiają się w ciagu 24-48 godzin od momentu zakażenia. Następnie, pojawia się obrzęk błony śluzowej nosa oraz problemy z oddychaniem, tzw. „uczucie zatkanego nosa” Może pojawić się pieczenie oraz łzawienie oka. Takim objawom może też towarzyszyć stan podgoraczkowy. Osoba źle się czuje, może być rozdrażniona oraz senna. ważna może być temperatura oraz wilgotność w pokoju, w którym śpimy. Zaleca się, by w sypialni nie było wiecej niż 20 stopni C. Wyższa temperatura powoduje nadmierne wysuszanie śluzowki nosa oraz oraz jego zatykanie. Katar katarowi nierówny. Może mieć postać „wody” kapiącej z nosa albo – przeciwnie – wydzieliny tak gestej, że całkowicie nos zatyka oraz zmusza do oddychania poprzez usta. Aż tyle że wtenczas tak naprawdę nie mamy zatem już do czynienia ze zwykłym katarem, ale ze stanem zapalnym błony śluzowej nosa, czyli jego nieżytem. Taki nieżyt w 9 przypadkach na 10 posiada podłoże zapalne. Oraz leczy sie jego całkowicie inaczej niż katar na podłożu niezapalnym. Na rynku dostępne są preparaty w formie aerozoli, tabletek, kropli czy może żelów na katar. Polecane są też metody tradycyjne, takie jak inhalacje, które można sporzadzić w prosty sposób. Wystarczy wkropić do gorącej wody parę kropli olejków eterycznych lub zaparzyć zioła, a następnie wdychać opary. By skutecznie oczyścić pluca należy wdychać powietrze nosem, a wydychać ustami. Do inhalacji można stosować, takie zioła jak: ziele macierzanki, koszyczek rumianku, liście szałwii oraz pedów sosny. Przy silnym katarze stosuje się też inhalacje z wapnia (np. z jednej tabletki), z kolei w początkowych stadiach kataru poleca się inhalacje z majeranku. Do stosowanych w inhalacjach olejków eterycznych zaliczają się: eukaliptusowy, sosnowy, tymiankowy oraz cytrynowy. Katar daje nam się we znaki nie jedynie utrudniając oddychanie. Cieknąca wydzielina z nosa może być równie uciażliwa.

Zastanówmy się zatem jak leczyć ów objaw kataru? W niektórych kroplach do nosa może być składnik hamujący produkcję wydzieliny oraz osuszajacy nos. Substancja ta nosi nazwe bromek ipratroprium oraz można poszukać kropli z tym jesteśmy w stanie składnikiem. Można również stosować krople antyalergiczne, z antyhistaminikami (triprolidyna, deksbromfeniramina), ale starej generacji. Innym skutecznym środkiem do walki z katarem może być namoczenie cebuli w occie. Plasterki surowej cebuli zalej octem oraz mocz je poprzez co najmniej godzine. Po tym czasie cebulę można zjeść, a ocet wypić. Lekarstwo to również z pewnościa przyniesie ci natychmiastowa ulge w katarze oraz może być dobrym (choć mało apetycznym) sposobem na zlagodzenie objawów przeziębienia. Najczęstsza przyczyną kataru może być paragrypowa infekcja wirusowa. A bo ta może być też wywołana poprzez 200 rodzajów wirusów (najczęściej poprzez rhinowirusy albo wirusy paragrypy), zatem przed katarem na tle wirusowym raczej zbyt trudno się uchronić, bo nigdy nie wiemy, jaki rodzaj wirusa nas zaatakuje. Nie mniej jednak leczeniem kataru, choćby wydawał się infekcja banalną, zająć sie trzeba. Skoro tego nie zrobimy, będziemy chodzić oraz kichać. Oraz nie dość, że zarazimy wszystkich dookoła (wystarczy przypomnieć wierszyk „Katar” Jana Brzechwy – „przed godzina jedenastą/ zatem już kichało cale miasto”), to również wciąż jeszcze złapiemy jakąś bakterię. A wtenczas katar wirusowy przerodzi się w bakteryjny, czyli mówiąc obrazowo, taki żólto-zielony. Podczas kataru powszechnie stosuje sie środki leczenia zawierające środki zmniejszające przepuszczalność naczyń, obrzek i ukrwienie błony śluzowej. Sa to również preparaty nafazoliny (Sulfarinol, Rhinazin), oksymetazoliny (Afrin, Nasivin, Oxalin, Resoxym) i ksylometazoliny (Otrivin, Nosolan, Nasorin, jakis Sudafed, Xylometazolin). Preparaty obkurczajac naczynia krwionośne, ułatwiaja oddychanie, ale należy pamiętać, że można je stosować poprzez okres do siedmiu dni. Nadto długie stosowanie prowadzi do zmniejszenia ich skuteczności oraz patologicznych zmian w obrębie śluzówki nosa, polegających na zaniku rzęsek, pełniących role odpornościowej bariery ochronnej. Choć często utrudnia nam życie, pomaga walczyć z infekcją. Kichanie oraz częste wydmuchiwanie nosa (tylko w chusteczki jednorazowe, używane jeden raz) pozwala pozbyć się z dróg oddechowych nie jedynie wydzieliny błon śluzowych, ale oraz wirusow. I dlatego tabletki albo krople do nosa powinnaś stosować jedynie poprzez pare (3-4) dni. Najlepiej korzystać z nich, kiedy zależy ci na dobrym samopoczuciu albo masz tzw. obowiazkowe wyjście. Katar wywolany infekcja wirusową uzewnętrznia sie jako wodnisto-śluzowata wydzielina, z kolei bakteryjny posiada żółtą ciecz. Katar przechodzi po siedmiu dniach, może być też przyczyna dolegliwości, takich jak np.: przewlekły nieżyt nosa, zapalenie gardła, oskrzeli czy może płuc. Oczywiście, czasami katar może skończyć się rownie szybko, jak się zaczął. Tak może być w przypadku kataru alergicznego, który wystepuje wtedy, kiedy mamy styczność z alergenem (np. pyłkami traw, kurzem), na który jesteśmy uczuleni. Czasami, ale to również naprawdę sytuacje rzadkie, jesteśmy w stanie nabawić się kataru grzybiczego, naczynioruchowego, hormonalnego albo polekowego.

Wiadomo, że niektórzy pacjenci twierdza, że walka z katarem czesto nie przynosi oczekiwanych skutkow oraz po prostu trzeba jego przeczekać, aż samoistnie zniknie. Nie może być to również do końca prawdą. Wiadomo, że dostępne środki leczenia powinny jedynie zniwelować przykre objawy kataru (leki objawowe). Jak dotąd nie wynaleziono bowiem skutecznych środków farmakologicznych przeciwko wirusom przeziebienia (leki działające przyczynowo). Nie oznacza to również jednak, by zaprzestać stosowania jakichkolwiek specyfików. Maja bowiem udowodnione działanie kliniczne, przynosza ulgę pacjentowi oraz skutecznie zwalczają symptomy kataru. Katar, który może być objawem przeziebienia, niekiedy zbyt trudno odróżnić od ostrej reakcji alergicznej, np. na pyłki kwiatowe, sierść zwierząt czy może kurz domowy. Warto zatem zapamietać, że katarowi uczuleniowemu często towarzyszy zapalenie spojówek, znaczne trudności w oddychaniu, ale rzadko podwyższona temperatura. Alergiczny nieżyt nosa może mieć charakter sezonowy, jak np. podczas kwitniecia roślin albo całoroczny, jeśli alergeny są obecne cały czas w naszym otoczeniu (np. roztocza kurzu domowego). Objawy dla alergicznego nieżytu nosa to rownież m.in.: kichanie, wodnisty wyciek z nosa i podrażnienie oczu. Katar na tle wirusowym dopada nas, gdy mamy kontakt z chorobotwórczymi wirusami, osłabiona odporność oraz wychłodzony organizm. Gdy zmarzniemy naczynia krwionośne w błonie śluzowej nosa kurczą się gwałtownie, bo organizm próbuje bronić się przed utratą ciepła. Źle ukrwiona śluzówka nie wiąże się wystarczajaco bardzo dobrze z ochronną warstwą śluzu, a to również ulatwia drobnoustrojom wnikanie do wnętrza komorek. Oraz katar gotowy. Bo nie mniej jednak jego widoczne objawy pojawiaja się po kilku dniach od zakażenia, sami będąc chorymi (i o tym nie wiedzac), w najlepsze zrażamy innych. Pij dużo płynów. Dzięki temu wydzielina się rozrzedza oraz nos łatwiej się oczyszcza. Jadaj gorące, parujace potrawy (np. rosół), pij dużo herbaty z malinami albo sokiem z czarnego bzu. Do kanapek dodawaj czosnek, bo posiada silne działanie antybakteryjne. Na kolację zrób sobie kanapke z drobno posiekana natką pietruszki (zawiera dużo witaminy C), masłem i rozgniecionym ząbkiem czosnku. Pamiętaj również o czestym myciu rak, przede wszystkim po każdym oczyszczeniu nosa jednorazową chusteczką. W czasie poważnych infekcji lepiej może być pozostać w domu, można zastosować krople na katar. Warto pamiętać, że nie należy ich stosować dłużej niż 5-7 dni. Nadto duża ilość owych preparatow prowadzi do obrzęku błony śluzowej, przestaje pełnić barierę ochronną, staje sie cienka. Kichanie posiada sens. Może być po prostu próbą usunięcia chorobotwórczych wirusów z organizmu.

Ale powiedzmy jak dochodzi do tego, że kichamy? System odpornościowy, broniąc się przed wirusami, wydziela odpowiednie substancje chemiczne, które niosąc informację o zagrożeniu sprowadzają komórki układu odpornościowego w miejsce infekcji. Te z kolei wywołują obrzęk błony śluzowej oraz zwiększoną przepuszczalność naczyń krwionośnych. Obrzęk posiada ograniczyć inwazję wirusów poprzez dostarczenie w miejsce dolegliwości jak największej liczby komórek ukladu odpornościowego, a z kolei większa przepuszczalność naczyń umożliwia przesączanie się plynu oraz wyciek treści nosa. Zapobiegają wysuszeniu śluzówki nosa, oczyszczają przewody nosowe, „przepłukując” je, ułatwiają usuwanie zalegajacej wydzieliny, nawilżają błonę śluzowa nosa, chłodzą, zmniejszają przekrwienie oraz obrzęk, dają uczucie ulgi oraz odświeżenia. Preparaty AQUA MARIS, DISNEMAR, HYPOMER, STERIMAR dostępne są w postaci aerozolu, dzięki czemu równomiernie rozpylają się w jamie nosowej. Spra’y MARIMER (także w postaci ampułek) dostępny może być w wersji izotonicznej oraz hipertonicznej. Roztwór hipertoniczny, na drodze fizycznej, powoduje też obkurczenie śluzówki nosa, zmniejszając przekrwienie. Usuwa nadmiar wydzieliny na drodze osmozy – procesu, w którym płyn przenika z roztworu o niższym steżeniu do roztworu o stężeniu wyższym (w tym przypadku może być nim roztwor preparatu). W walce z katarem stosuje sie zwiększone dawki witaminy C i Rutinoscorbinu (2-3 razy dziennie po 3-4 tabletki). Wprawdzie nie likwidują one kataru oraz nie mają żadnego znaczenia w likwidowaniu przeziębienia, ale uszczelniają oraz wzmacniają osłabione infekcją ścianki naczyń krwionośnych błony śluzowej nosa. Warto rownież przyjmować preparaty wapniowe (Calcium C), chociaż te powinny nadmiernie wysuszać błonę śluzową nosa. Na katar najlepszym lekarstwem okazuje się kwas acetylosalicylowy. Podczas kataru szczegolnie ważne może być spożywanie witaminy C (2-3 razy dziennie po 3-4 tabletki). Witamina C wzmacnia osłabione ścianki naczyń krwionośnych, utrudniając wirusom oraz bakteriom przedostanie sie do wnętrza komórek. W okresie trwania kataru należy pamiętać o oczyszczaniu nosa z wydzieliny. Warto używać często chusteczki higienicznej. Regularne wydmuchiwanie zmniejsza wydzielinę oraz ulatwia oddychanie. Kataru tak naprawde wyleczyć sie nie da (bo leczenia wlaściwego infekcji wirusowych wymyka się możliwościom farmakologii), można jedynie zmniejszyć jego objawy. Ale zmniejszać objawy kataru trzeba. Nieusuwana wydzielina bedzie zalegać oraz stanowić idealną pożywkę dla bakterii. A taki nadkażony bakteryjnie katar wirusowy prowadzi do zapalenia uszu oraz zatok przynosowych, ktore raczej zatem już nie mijają same z siebie. Biegnij do lekarza, jeśli oprócz kataru masz bóle mięśni, stawów oraz głowy i temperature przekraczającą 38 st. C. To również powinny być też pierwsze oznaki grypy. Katar, któremu towarzyszy mocny bol głowy, uczucie ucisku w okolicach policzków, skroni albo nasady nosa, a wydzielina może być ropna, wymaga konsultacji u lekarza. Możesz mieć zapalenie zatok przynosowych, a to również wymaga specjalistycznego leczenia. Podczas kataru można zwilżać nos wodą morską. ważna może być odpowiednia temperatura oraz wilgotność powietrza, w którym się przebywa. Wysoka temperatura oraz suche powietrze wpływają na wysuszenie śluzowki. Do domowych metod na katar należą również inhalacje z dodatkiem olejków eterycznych, jak np.: sosnowego, eukaliptusowego, goździkowego oraz rozmarynowego. Napary z ziół, m.in.: z kwiatu czarnego bzu, lipy, szałwii oraz tymianku są dobrym lekiem na katar. Przy lekkim katarze wystarcza użycie jedynie preparatow opartych na 0,9 proc. roztworze chlorku sodu. Pomogą oczyścić nos, a NaCl wykaże działanie antybakteryjne. Przy katarze silniejszym siegnijmy po preparaty (dostępne bez recepty), ktore w swoim składzie zawierają pseudoefedrynę, ksylometazolinę, oksymetazolinę oraz nafazoline. środki leczenia te zmniejszą obrzęk błony śluzowej nosa poprzez obkurczanie naczyń krwionośnych, co zahamuje produkcję kataralnej wydzieliny. Występują najczęściej w postaci kropli, żelu bądź sprayu do aplikowania do nosa, ale również tabletek doustnych.

Uczulenie na pyłki czyli wiosenna alergia

Jak nam powszechnie wiadomo sezonowe uczulenie na pyłki roślin często określa się mianem gorączki siennej. W Polsce ow typ alergii może być najczęściej wywoływany poprzez trawy. Typowe symptomy gorączki siennej to: nieżyt nosa, łzawienie oczu, zmiany skórne oraz lekkie stany podgorączkowe. Charakterystyczne sa: wodnisty katar, salwy kichania, zanik wechu, duszności, łzawienie, szczekajacy kaszel, wysypka (np. po spacerze). Łatwo je odróżnić od oznak przeziebienia – nasilaja sie o tej samej porze roku oraz nie towarzyszy im gorączka. Można sięgnąć do przebogatego doświadczenia „metod domowych”, na które składaja się w pierwszej kolejności ziołolecznictwo oraz określone zachowania, składające się na nasz codzienny sposób życia. – Do wielu z owych metod odwoływano się poprzez dziesieciolecia, nieraz – stulecia, aż do czasu pojawienia się dorobku nowoczesnej farmacji – przypomina Orceyre. – Te sposoby leczenia właściwego mają długą historię, znacznie mniej efektów ubocznych, a pacjenci chetniej stosuja się do rygorów. By sprawdzić, czy może twoje dolegliwości sa rzeczywiście wynikiem alergii, lekarz może ci zlecić badanie krwi, na podstawie ktorego określi poziom przeciwcial IgE w surowicy. Przy uczuleniu normy są znacznie przekroczone! Żeby jednakże dowiedzieć się konkretnie, na pyłki których roślin źle reagujesz, poproś internistę o skierowanie do alergologa. Specjalista przeprowadzi wtenczas u ciebie testy skorne. Polegają one na wstrzyknieciu pod skórę na ramieniu albo plecach małych dawek rożnorodnych substancji. Skoro na którąś z nich masz alergię, w miejscu tym powstanie obrzek albo zaczerwienienie. Osoby dotknięte alergią na pyłki co roku doświadczają objawów uczulenia – pojawiaja się one od połowy maja oraz znikają pod koniec czerwca. By uniknąć symptomow alergii, należy ograniczyć styczność z alergenami albo stosować odczulanie za pomocą szczepionek. Wciaż jeszcze do niedawna uważano, że na pyłkowice chorują dzieci, które ukończyly 7 lat, a w następnej kolejności z czasem objawy uczulenia ustępują, by zaniknąć całkowicie w dorosłości. Obecnie zatem już wiadomo, że to także nieprawda. Objawy powinny sie pojawić także po pięćdziesiątce – u osób, które nigdy nie były na nic uczulone.

Teraz już alergolodzy nie mają watpliwości: szczypta profilaktyki warta może być więcej od ton terapii. – Zwracanie uwagi na to, by unikać kontaktu z pyłkami, dzień po dniu oraz godzina po godzinie do spory wysilek, ale można sie tego nauczyć – zapewnia Mike Tringale, rzecznik fundacji zajmującej się badaniem metod leczenia wlaściwego astmy oraz alergii. Jaka może być zalecana linia obrony? – Szybki prysznic oraz zmiana ubrania po każdym powrocie do domu – że większość roślin pyli najintensywniej wczesnym rankiem; wystarczy o tym pamiętać, by zaplanować wiekszość wyjść z domu na godziny wczesnopopołudniowe. Alergia na pyłki nasila sie wraz z przyjściem wiosny, lata. Coraz więcej mówi się o ocieplaniu klimatu co wiazać sie może z zacieraniem dwoch pór roku wiosny oraz jesieni. Bedzie jedynie sroga zima oraz gorace upalne lato. Gorące, bezdeszczowe, wietrzne dni wiążą się z uciażliwa alergia na pyłki. W trakcie takich dni nasila się pylenie roślin (kwiatów, zbóż, traw, drzew, pokrzyw, it.). Alergicy odczuwają zmęczenie, zaczerwienie oraz lzawienie oczu, katar sienny, wysypkę. W innych moich artykułach odnajdziesz kalendarz pyleń oraz niezbedne informacje o alergii na pylki. Wraz z poczatkiem wiosny na drzewach pojawiają się drobne kwiaty, a ich pręciki zaczynaja pylić. W rezultacie w powietrzu unosza się miliony ziaren pyłku, które niczego nieświadomi przechodnie wdychają każdego dnia. Co dziesiąta osoba mająca styczność z pyłkami roślin doświadcza na własnej skórze objawów uczulenia, czyli wspomnianej zatem już goraczki siennej. Co roku symptomy alergii na pyłki drzew pojawiają sie wcześniej od objawów uczulenia na odmienne rośliny, ale u wielu osob ow typ alergii posiada łagodną postać. Najcześciej pojawiają się napady kichania, swędzenie oczu, lekka chrypka i uczucie wiercenia w nosie. U niektórych osób alergia posiada cięższą postać, w takiej sytuacji nierzadko mylnie diagnozuje się u nich przeziebienie. Skoro jednakże do „przeziębienia” dochodzi co roku w momencie pylenia roślin, warto zadać sobie pytanie, czy może objawy nie wskazują na alergie wziewną. W przypadku uczulenia żaden z domowych metod na przeziębienie na pewno nie pomoże. Zbędne może być również przyjmowanie antybiotyków albo kwasu acetylosalicylowego. Nie musisz cierpieć, bo uczulenie można skutecznie leczyć, stosując preparaty łagodzące objawy albo poddając się odczulaniu (które likwiduje dolegliwości na dobre.) W zależności od tego, jak nasilone masz objawy, lekarz wybierze najlepszy dla ciebie sposób. Bez względu na metodę leczenia właściwego ważna częścią skutecznej terapii może być unikanie kontaktu z alergenem – pyłkiem, który cie uczula. Oni wszyscy specjaliści, z ktorymi rozmawiałam, wynosili pod niebiosa zalety przemywania nosa roztworem soli fizjologicznej. Ta prosta terapia możliwa może być pod wieloma postaciami, od roztworu soli w sprayu po starą jak świat miskę z cieplym roztworem, nad która pochylamy twarz, osłaniając głowę recznikiem. – Chodzi po prostu o to, by wypłukać pyłki, które wciagaliśmy z oddechem poprzez cały dzień. Nie stosujmy tej techniki nadto czesto – „nałogowe” płukanie nosa może prowadzić do zapalenia zatok.

Wiadomo, że gatunki roślin, ktore wytwarzają alergeny kwitną w każdym roku mniej więcej o tej samej porze. W naszym kraju największym problemem są trawy, które wywołują objawy uczulenia aż u 60% alergikow. Alergii na trawy towarzyszy zwykle uczulenie na zboża, zwłaszcza na pyłki kukurydzy i żyta. Objawy uczulenia pojawiają się równie często z powodu pyłków chwastów. Należy jednakże pamiętać, że katar sienny może być zwykle wywolywany poprzez pyłki drzew. Wnikliwie obserwuj swoj organizm oraz to wszystko dokładnie notuj. Zeszyt oraz długopis noś przy sobie. Pamiętaj – z twoich zapiskow alergolog może dowiedzieć się więcej niż ze wszystkich badań, jakie posiada do dyspozycji. Podpowiadamy, na co szczególne warto zwrócić uwagę. Ci, którzy potrzebują czegoś więcej od wiosennych porządków, maseczki oraz roztworu soli, powinny użyć jednego z dziesiątków preparatów ziołowych. Lekarze przypominają, że zawsze warto po nie sięgać – lub stosując je samodzielnie, lub uzupełniając nimi terapię farmaceutyczną. Dla tych, którzy chcą się dopiero przekonać o dobroczynności tej terapii poleca napar z liofilizowanej (suszonej w niskiej temperaturze) pokrzywy, który skutecznie likwiduje wodnisty katar oraz przeczyszcza zajete zatoki; świetlik, łagodzący pieczenie, zaczerwienienie oraz łzawienie oczu i kwercetynę, flawonoid traktowany jako suplement diety oraz czesto oferowany w roztworze z witaminą C: taka mieszanka skuteczne łagodzi reakcję uczuleniową. – Żadna z owych terapii nie wywołuje skutków ubocznych w rodzaju senności, zawrotów głowy czy może migreny – podkreśla Orceyre, dodając, rzecz jasna, że utrzymujące sie dlugotrwale uczulenie zawsze powinno skłonić nas do wizyty u internisty. Poza leczeniem farmakologicznym, alergik powinien zrobić sobie powtórkę z kalendarza pylenia. Ułatwi mu to także podejmowanie decyzji, co do sposobu spędzania czasu na świeżym powietrzu oraz planowania wyjazdów za miasto. W okresie wzmożonego pylenia roślin dostępne są informacje o steżeniu pylków w powietrzu. Śledzac te dane i prognozy można chociaż częściowo uniknąć narażania się na kontakt z czynnikami wywołującymi przykre objawy. Witamina B5 występuje w drożdżach, wątrobie, nerkach, otrębach pszennych, grochu, rybach (pstrągu, makreli, śledziu), pestkach słonecznika, niektórych serach pleśniowych, orzechach włoskich, dziczyźnie, mięsie krabów, żółtku jaj. Witaminę E można znaleźć w olejach roślinnych (słonecznikowym, kukurydzianym, sojowym), migdałach, margarynie, jajkach, orzechach włoskich oraz ziemnych, mące pelnoziarnistej, mleku, brukselce oraz innych warzywach zielonolistnych. Symptomy alergii odzwierciedlaja kolejność uwalniania pylków poprzez kwiaty poszczególnych roślin. Zatem już w lutym zaczynają pylić niektóre gatunki drzew, ale szczyt steżenia pyłków w powietrzu posiada miejsce w pierwszej połowie kwietnia. W tym czasie pyłki wywołują symptomy alergicznego zapalenia nosa oraz oczu, a także oskrzeli. Następnie alergicy powinny nieco odetchnać – miesieczna „cisza pyłkowa” pozwala na chwilowe uwolnienie sie od objawów alergii. Jednakże zatem już od połowy maja aż do końca czerwca posiada miejsce okres pylenia traw. Jesteśmy w stanie wtenczas większość alergików doświadcza uciążliwych symptomow uczulenia. W lecie pyla też chwasty – największe ich stężenie przypada na sierpień oraz początek września. W wyniku zmian w nasłonecznieniu, temperaturze i opadach atmosferycznych może jednakże dojść do opóźnienia albo przyspieszenia wegetacji roślin. Postaraj się przypomnieć sobie, czy może ubiegłej wiosny bylo podobnie. To także ważne! Skoro okaże się, że dolegliwości powtarzają się o tej samej porze roku, może być duże prawdopodobieństwo, że masz uczulenie na pyłki. Ale skoro np. nasilają się jedynie noca, to także powodem dolegliwości powinny być też także: kurz, zwierzę domowe, grzyb w mieszkaniu itp.

No i wtedy, kiedy lekarz obejrzy wnetrze twojego nosa oraz gardła, będzie mógł postawić diagnoze oraz dobrać właściwą terapię. W przypadku alergii prawdopodobnie zaleci ci stosowanie dostepnych bez recepty tabletek albo kropli o działaniu antyhistaminowym (hamują rozwój stanów zapalnych). środki leczenia te powinny znacznie złagodzić dolegliwości. Gdyby się tak nie stało, złóż interniście ponowną wizyte – możesz bowiem potrzebować silniej działających środków, a te są dostępne jedynie na receptę. Niezależnie od tego wciel również w nasze życie poniższe rozwiązania. Szacuje się, że w dzisiejszych czasach także do 25 proc. populacji (czyli co czwarta osoba) może być też dotknieta jakąś formą alergii. Uczulonym można być też na sezonowo występujace w naszym klimacie pylki drzew oraz traw, roztocza kurzu domowego, sierść, grzyby pleśniowe. Należy zwrócić uwagę na objawy dotyczące nosa: wyciek wodnistej wydzieliny z nosa, uczucie zatkania nosa, kichanie oraz swędzenie. W przypadku oczu może to także być też łzawienie, zaczerwienienie, swędzenie, obrzęk. Objawy powyższe powinny występować łącznie, ale również może się zdarzyć, że zauważymy jedynie jeden z nich Jednym z typowych objawów alergii wziewnej może być katar sienny. U alergika powinny pojawić się też zmiany skórne (świerzbiaczka albo pokrzywka) i astma oskrzelowa. Uczulenie na pyłki roślin objawia sie również wodnistym katarem, napadami kichania, uczuciem świądu wewnątrz nosa, a również zapaleniem spojówek wywołującym łzawienie oraz pieczenie oczu. Oprócz charakterystycznych dla alergii symptomow może pojawić się stan podgorączkowy, problemy z koncentracją i ogólne rozbicie. Notuj także, co zjadasz każdego dnia. Dlaczego? Alergia na konkretne pyłki często idzie w parze z uczuleniem na pewne skladniki menu.

Przecież specjalista wie, że np. osoby uczulone na pylki traw czesto mają uczulenie rownież po zjedzeniu pomidorów. Zauważy w twoich notatkach, że w tygodniu, w którym jadłaś pomidory, bardziej męczył cię katar – a to także pomoże postawić diagnozę. Szukaj aktualnych komunikatow dla alergików – sa podawane na stronach internetowych, a również w radiu oraz telewizji. Możesz również zajrzeć do naszego kalendarza pylenia 2014. Dzięki takim informacjom będziesz wiedziała, gdy w twojej okolicy panuje najwyższe stężenie pyłków. Skoro możesz, wyjedź wtenczas na urlop – najlepiej nad morze albo w góry, bo tamże może być mniej alergenów. Musisz zostać na miejscu? Zatem skrupulatnie stosuj podane dalej metody uników. Pewne substancje uznano za pożyteczne w profilaktyce oraz leczeniu alergii. Osobom cierpiącym na to także schorzenie ulge często przynosi zażywanie witaminy B5 albo kwasu pantotenowego (organicznego związku chemicznego, będącego jednym ze skladników witaminy B5). Witaminę B5 można zażywać w dawce 100mg dziennie poprzez okres jednego miesiąca. Dawka 400mg witaminy E zażywanej codziennie poprzez cztery do sześciu tygodni też może przynieść chorym na alergię korzyści, bo działa antyalergicznie. Witaminy te można dostarczać sobie w tabletkach oraz preparatach witaminowych albo można szukać ich w rzeczach, które jemy na co dzień.

Co to jest nebulizator?

Nebulizacja to rodzaj zabiegu medycznego. Polega na podawaniu pacjentowi tzw. płynnych leków w postaci rozpylonej mgły czyli po prostu aerozolu metodą inhalacji poprzez usta i lądującą w nich rurce intubacyjnej lub przez otwór tracheotomijny wówczs bezpośrednio do oskrzeli i płuc.  Nebulizatory to urządzenia elektryczne, które umożliwiają rozproszenie w powietrzu płynnego lekarstwa lub soli fizjologicznej w postaci malutkich kropelek, penetrujących ludzkie drogi oddechowe. Zaletą stosowania tej metody jest przede wzystkim przyspieszenie działania leku a także zmniejszenie wielkości dawki podawanego leku, co pozwala ograniczać możliwe niekorzystne działania niepożądane terapii. Podawanie leku w postaci aerozolu, pozwala też na działanie leku bezpośrednio w miejscu efektorowym czyli poprawia jego wchłanianie, a także dzięki stosowaniu mniejszej dawki, znacznie obniża występowanie działań niepożądanych zarówno układowych jak i miejscowych.

Nebulizatory mają za zadnie rozpylanie leku do postaci aerozolu zawierającego krople o odpowiedniej wielkości, zależnej od zastosowanej w nim dyszy rozpylającej. Środkiem do rozpylania leku za pomocą nebulizatora jest sprężone powietrze lub sprężony, czysty tlen. Nebulizacja pozwala na aplikację leku bezpośrednio do części ciała czyli oskrzeli i płuc . Dzięki temu jego działanie jest znacznie silniejsze i szybsze. Tak zwane wziewne podawanie farmaceutyków pozwala znacznie zmniejszyć dawki, a także przy użyciu przenośnych nebulizatorów leczenie może odbywać się w domu pacjenta.

Pamiętajmy, że w zależności od wielkości kropelek rozpylanego leku, zmienia się miejsce jego najlepszego wchłaniania. Zatem przy wielkości kropli od 2 do 5 µm lek wchłonie się najszybciej w obrębie tchawicy i oskrzeli, a przy wielkości kropli od 0,5 do 2 µm w pęcherzykach płucnych.

Nebulizator pomaga wytworzyć aerozol, a więc cząsteczki substancji płynnej zawieszone w gazie. To jednak ważna jest przede wszystkim wielkość tych kropelek, umożliwiająca dotarcie do określonych miejsc w układzie oddechowym. Aby dostać się do płuc lekarstwo powinno mieć cząsteczki o średnicy 1-2 mm, do oskrzelików 3-6 µm , a do oskrzeli 7-15 µm . Do inhalacji wykorzystuje się 2 rodzaje nebulizatorów: pneumatyczne i ultradźwiękowe. Inhalatory pneumatyczne stosowane są od końca lat 50. XX wieku, mogą być stacjonarne, jak i przenośne. Nebulizator to przede wszystkim pojemnik z lekiem, w którym zmienia się w aerozol do inhalacji, połączony z pneumatyczną sprężarką, czyli kompresorem gazu.

Nebulizacji nie stosuje się w przypadkach:

• Ciężkiej niewydolności serca.
• Przewlekłej, ciężkiej choroby układu oddechowego (gruźlica, nowotwory).
• Krwotoku z dróg oddechowych.
• Niewydolności oddechowej niezwiązanej z mechanizmem obturacji oskrzeli.

Pamiętajmy że po skończeniu nebulizacji konieczne jest dokładne umycie wszystkich plastikowych części urządzenia. Najlepiej robić to w ciepłej wodzie z dodatkiem detergentu np. płynu do zmywania naczyń. Jeśli z inhalatora korzysta kilka osób należy pamiętać by maska, ustnik a także inne plastikowe części służyły tylko jednemu pacjentowi.

Czy mleko krowie jest zdrowe? Skład mleka i jego przydatność dla ogranizmu

Wiele razy słyszeliśmy w dzieciństwie „pij mleko – jest zdrowe”. Ostatnio jednak coraz częściej słyszy się zdania lekarzy i dietetyków, że mleko krowie, owszem jest zdrowe i bogate w składniki odżywcze, ale dla cielaków, które potrzebują by rosły im rogi i kopyta.

Jeżeli nie jesteś przekonana do mleka krowiego – do wyboru są mleka w aptece takie jak Bebiko i Bebilon.

Jak to jest z tym mlekiem i co jest z mlekiem krowim „nie tak”? Pamiętajmy, że to wyłącznie mleko kobiety zawiera wszelkie składniki przystosowane dla delikatnego, niedojrzałego wciąż jeszcze oraz niewykształconego przewodu pokarmowego dziecka. Pamiętasz pewnie z lektury rozdziału poświęconego układowi odpornościowemu, że w takim mleku znajduje się cala masa ciał odpornościowych. Pod względem fizykochemicznym mleko może być roztworem koloidowym. Ośrodkiem dyspersyjnym może być woda, a pozostałe skladniki mleka tworza faze rozproszoną. W skład substancji rozproszonych wchodza zawiązki wielkocząsteczkowe, czasteczki, jony, a również ciała ciekłe. Do związków wielkoczasteczkowych mleka naleza białka nadajace mu cechy roztworu koloidalnego, w postaci cząsteczek rozpuszczone są cukrowce (laktoza), w postaci jonów występują związki mineralne; ciekly w temperaturze organizmu produkującego mleko może być tluszcz rozproszony w postaci kuleczek, nadając mleku charakter emulsji. Nie mniej jednak nie oni wszyscy powinny oraz muszą pić mleko. Osoby uczulone na białko mleka krowiego po jego wypiciu reagują najczęściej biegunka, wymiotami oraz wysypką. Reakcja alergiczna dotyczy głównie dzieci do 2. roku życia. Winne sa bialka: kazeina oraz laktoglobulina, które wywołują silne reakcje układu immunologicznego (alergia na mleko czesto mija z wiekiem). Przeszkodą w spożywaniu mleka może być również nietolerancja laktozy – cukru występującego w jego składzie. Niestety spożywanie mleka krowiego sprzyja nieprawidłowej pracy śledziony, w wyniku czego nastepuje widoczny nadmiar produkcji śluzu. Składniki mleka krowiego, częściowo jedynie strawione (wskutek zaniku w organizmie enzymow trawiacych po ok. 4. roku życia), wędrują wraz z krwią zostawiając w naczyniach wieńcowych wspomniany zatem już śluz oblepiający wnętrze serca, oskrzela oraz płuca blokując prawidłową ich pracę. Może to także skutkować w efekcie mukowiscydozą. Mleko zawiera w swym składzie składniki odżywcze niezbędne do prawidłowego funkcjonowania organizmu: pełnowartościowe bialko, cukier mlekowy (laktoza), tłuszcz, sole mineralne (przede wszystkim bardzo dobrze przyswajalny wapń i fosfor, potas, sód, magnez oraz in.) i witaminy (B2, B12 oraz PP i tłuszczorozpuszczalne A, D, E, K, pełniące również rolę antyoksydantow). Ponad to także może być bogate w cały szereg związków jak: immunoglobuliny, hormony, czynniki wzrostowe, enzymy i odmienne aktywne biologicznie białka. W porównaniu z mlekiem modyfikowanym, mleko krowie zawiera więcej białka, tłuszczów nasyconych i mineralów – przede wszystkim chloru, fosforu, sodu oraz potasu. Z drugiej strony, może być ubogie w witaminy A, E, C oraz D, żelazo i nienasycone kwasy tłuszczowe, a zatem nie zaspokaja zapotrzebowania dziennego dziecka na te substancje odżywcze. Z kolei mleko modyfikowane może być ubogie w sód oraz białka, a tłuszcz pochodzenia zwierzęcego częściowo zastepowany może być w nim olejami roślinnymi. Nie mniej jednak ow rodzaj pokarmu zwykle wzbogacany może być o cenne substancje odżywcze, takie jak witaminy A, C, D, E oraz K, mikroelementy, czyli przede wszystkim cynk, mangan, miedź, jod, żelazo, selen oraz wapń, a rownież w nienasycone kwasy tłuszczowe. Ich glównymi zaletami sa wspieranie pracy systemu nerwowego, immunologicznego i doskonały wpływ na wzrok dziecka. Dodatkowo, mleko modyfikowane zawiera prebiotyki, które pobudzają wydzielanie bakterii w układzie pokarmowym, usprawniając jego funkcjonowanie. Suchą masę mleka stanowią: tłuszcz, białka: kazeina, albuminy oraz globuliny, dalej cukier mlekowy (laktoza) i odmienne substancje organiczne, w skład których wchodzą sole kwasu cytrynowego, zasady azotowe, lecytyna, cholesterol, karoten oraz witaminy i związki mineralne. Zawierając wszystkie składniki potrzebne do życia, mleko może być uniwersalnym środkiem spożywczym oraz stad jego szczególne znaczenie w żywieniu. Określanie na mleko typu „biała śmierć” raczej nie wywodzi się ze środowisk naukowych, zatem tego typu doniesienia należy traktować z przymrużeniem oka.

Jeśli pijemy mleko tzw. UHT, jesteśmy w stanie je pić w postaci surowej, w przypadku mleka pasteryzowanego czy może „prosto od krowy” zalecane może być jego uprzednie przegotowanie. Mleka nie potrzeba pić w litrach, 2 szklanki będą optymalne. Mleko jak najbardziej może być też składnikiem takich dań jak płatki czy może ryz na mleku. Jak na razie chyba nikt nie odnalazł lepszego źródła wapnia niż mleko. Jeśli zatem mleko nam nie szkodzi oraz nie mamy problemów z jego trawieniem, jak najbardziej może gościć na naszym stole. Pomimo tylu dobroczynnych cech jakie posiada w sobie ow biały napój, spożycie mleka w ciągu ostatnich lat stale spada. Poprzez co, m.in. zmniejsza się szansa na zaspokojenie zapotrzebowania organizmu na wapń (przeciętny Polak zaspokaja dobowe zapotrzebowanie na ów minerał w ok. 55 %). Dzieje się tak za sprawą rewolucyjnych tez wysuwanych poprzez wielu badaczy, niestety nie zawsze wiarygodnej reputacji. Przytaczane poprzez nich badania dotycza przede wszystkim niekorzystnego wpływu mleka na stan naszego kośćca, oczu (z zapaleniem rogówki oka włącznie) i powodowanie nieodwracalnych zmian w układzie naczyniowo-sercowym. by wapń mógl zostać przyswojony poprzez ludzki organizm jego stosunek do fosforu powinien wynosić ok. 2:1 albo więcej. W ludzkim mleku stosunek ów wynosi 1,83 : 1, a zatem niemal idealny. Zawartość bezwzględna wapnia dla mleka krowiego oraz ludzkiego wynosi odpowiednio 118 oraz 33 mg / 100 g mleka. Duża zawartość hormonu wzrostu i wapnia w mleku krowim może naruszyć stosunek wapnia oraz fosforu w organizmie ludzkim. Jeśli równowaga ta zostanie zachwiana, w ustach pojawia się kwaśny smak. Bakterie szczególnie lubią środowisko kwaśne, i dlatego spożywanie mleka sprzyja rozwojowi próchnicy. Człek wchlania wiecej wapnia z mleka matki, pomimo mniejszej jego zawartości, ponieważ ważna może być nie jedynie ilość wapnia, ale też proporcje pomiedzy innymi składnikami.Jest wciąż jeszcze jedna niepokojąca rzecz w kwestii wapnia. Jedyną istotą na ziemi, ktora cierpi z powodu niedoborow wapnia może być człowiek. Tymczasem okazuje się, że wapń zawarty w krowim mleku może być niebezpieczny dla człowieka, ponieważ zawarty może być w kazeinie – białku niestawialnym dla wszystkich ( jedynie co 12 czlek trawi kazeine). Jak zatem już zostało powiedziane, wapń może być wchłaniany jedynie z produktów, które mają odpowiednią proporcję wapnia do fosforu. Ponadto jeśli przyjać, że człek potrzebuje wapnia do rozwoju nasze kości w okresie wzrostu, to także po jego zakończeniu zapotrzebowanie na wapń gwałtownie spada. Dlaczego zatem ludzie nadal spożywają olbrzymie jego ilości? Rzeczywistość wygląda tak, że wapń, owszem, spełnia dużo zadań. Odpowiedzialny może być za odpowiednie przewodzenie impulsow nerwowych, prawidłową pracę serca, może być ważnym składnikiem wiażacym komórki w tkankę, i odpowiada za mocne kości. Ogólna wartość mleka mierzy się ilością zawartych w nim składników suchej masy. Pod tym względem – spośród zwierząt wykorzystywanych jako mleczne- najwartościowsze może być mleko owcze (dużo tłuszczu oraz białek, sucha masa nieraz większa niż 25%), najniżej natomiast mleko klaczy oraz oślicy (mało tłuszczu, bialek, zwiazków mineralnych, a dużo laktozy).

Przyjmując mleko krowie za wzorzec, odznaczający się bardziej zrównoważonym stosunkiem tłuszczu, białek oraz weglowodanów, kozie mleko można ocenić jako zawierające przeciętnie nieco wiecej suchej masy, a zwlaszcza tłuszczu, jakkolwiek równice są niewielkie. Mleko bawolicy cechuje sie dużą zawartościa tłuszczu oraz białek, wciąż jeszcze więcej owych składników występuje w mleku samicy renifera, natomiast mleko wielbładzie skaldem swym niewiele różni się od mleka krowiego. Stan zdrowotny wymienia wplywa istotnie na stan zdrowotny wymienia. Zmianie ulega, jak zatem już przedstawiono, skład mleka a również cechy oraz wlaściwości mikrobiologiczne białka. W przypadku schorzeń wywolanych poprzez drobnoustroje obserwuje się widoczne zwiększenie ogólnej liczby drobnoustrojów w tym oraz patogenów w mleku. Zagadnienie to także może być istotne nie jedynie ze względów sanitarnych czy może higienicznych, ale posiada ono wyraźne znaczenie technologiczne. By uzyskać produkt o pewnym standardzie mikrobiologicznym, zachodzi konieczność stosowania w takich przypadkach wyższych temperatur cieplnej obróbki, co z kolei pociąga za sobą zmiany jakości, a szczegolnie odżywczej oraz dietetycznej wartości produktow gotowych (Cichosz oraz Giczewska 2002). Wszechstronne badania dowiodły obniżoną przydatność mleka mastitisowego dla różnorodnych kierunków przetwórstwa. Przede wszystkim z powodu zwiększonej ilości immunoglobulin mleko to także ulega ścięciu w czasie pasteryzacji. Na skutek sporej minimalizacji zawartość wapnia oraz kazeiny a również zmian proporcji poszczególnych frakcji, a też dużej zawartości immunoglobulin mleko takie staje sie nieodpowiednim surowcem do wyrobów serow, zwłaszcza podpuszczkowych. Wykazuje ono pomiedzy innymi dłuższy o 10 – 50% czas krzepnięcia pod wpływem podpuszczki, a otrzymany skrzep może być malo zwięzły oraz rozpyla się w czasie obróbki termiczno – mechanicznej. Zawartość suchej masy takiego sera wynosi czesto 20% poniżej wartości uzyskiwanych przy przerobie mleka normalnego. Obniżona zawartość kazeiny powoduje niższą wydajność sera, zwiększa się natomiast poziom białka w serwatce, co pokazuje, że straty białka przy produkcji sera są większe. Często również dojrzewanie sera przeciaga się, przy czym zdoła dojść do niepożądanej zmiany smaku. W produkcji fermentowanych artykułów mlecznych mleko od krów chorych stanowi gorsze środowisko dla rozwoju bakterii mlekowych. Uzyskane produkty wykazują różnorodne wady zarazem w konsystencji, jak oraz smaku. Szczegolnie poważne zakłócenia może ono powodować w hodowli zakwasów maślarskich oraz serwatkowych, ponieważ hamuje rozwoj bakterii mlekowych.

Białko mleka krowiego może być dla żołądka dziecka (i osób dorosłych rownież) ciężko strawne ze wzgledu na znaczną zawartość kazeiny oraz nieorganicznego wapnia. złowiek, podobnie jak pozostale ssaki, przystosowany może być do spożywania mleka jedynie w okresie niemowlecym. Poza tym, każdy gatunek ssaków powinien pić mleko jedynie swojego gatunku, oraz tak: mleko krowie może być dla krów a mleko, a ludzkie dla ludzi. I dlatego wedlug niektórych niefizjologiczne może być picie mleka pochodzącego od innych gatunkow i picie mleka po okresie niemowlęcym. Ludzie Wschodu oraz Afrykanie tradycyjnie unikali mleka, traktując je co najwyżej jako środek przeczyszczający. Za to także w kulturze zachodu każe się pić mleko każdego dnia, poprzez całe życie. Powszechna dziś pasteryzacja mleka niszczy jego naturalne en mleka niszczy jego naturalne enzymy oraz zmienia budowę jego delikatnego białka, poprzez co mleko staje sie wciąż jeszcze gorzej strawne. Żołądek dorosłego zwykłego człowieka nie może być w stanie strawić mleka pasteryzowanego…, a także niemowlęta maja z tym klopoty, o czym świadcza kolki, wysypki, dolegliwości ukladu oddechowego, gazy, przykry zapach stolca oraz odmienne dolegliwości dość częste dla dzieci karmionych z butelki. Po dostaniu się do żoładka mleko ścina się pod wplywem kwasów żołądkowych, tworząc substancje przypominającą twaróg – gąbczastą kazeinę. Proces trawienia jakiegokolwiek innego składnika pokarmowego nie rozpocznie się dopóty, dopoki najpierw ow „twaróg” nie zostanie strawiony. A oblepia on dokładnie odmienne cząstki pokarmu znajdujace się w żołądku. Tracony może być czas oraz olbrzymie ilości energii na strawienie tej całej mieszanki. Spożywanie mleka blokuje zatem prace żołądka, a w efekcie też jelit. Znaczna rozpiętość w składzie chemicznym mleka różnorodnych zwierzat spowodowana może być poprzez dużo czynników natury fizjologicznej oraz anatomicznej młodego organizmu, dla którego mleko stanowi jedynie źródlo substancji odżywczych budulcowych oraz energetycznych poprzez dużo tygodni lub miesięcy. Kazeina znajdujaca się w mleku może być rozkładana w organizmie przy pomocy enzymu zwanego podpuszczką. Nie mniej jednak ludzki system trawienny przestaje wydzielać ów enzym po osiągnięciu poprzez dziecko wieku zaledwie kilku lat. Podobnie może być z enzymem laktazą, którą organizm dziecka produkuje w celu trawienia cukru laktozy. I dlatego mleko może być potrzebne dziecku do 3-go roku życia oraz najlepiej, by było to także mleko matki. Po tym okresie dziecko powinniśmy odżywiać zwykłym, urozmaiconym pokarmem. Pod lupę brany może być skład mleka, głównie tłuszcz. Zawartość tłuszczu w mleku waha się od 2,7 – 5,5 %, nie mniej jednak w procesie technologicznym może być on normalizowany, w tej chwili na pólkach sklepowych stoi mleko o zawartości tłuszczu 0 %, 0,5 %, 1,5 % 2 % i 3,2 %. Skład tłuszczu mleka, to także tluszcze nasycone, cholesterol i kwasy: linolowy, linolenowy oraz arachidowy, które stanowia grupę niezbędnych nienasyconych kwasów tluszczowych. Nie mniej jednak zastrzeżenia budzą wyłącznie kwasy nasycone, wpływajace negatywnie na stan naszego serca i predyspozycję do nadwagi (w 100 g mleka 2% może być zaledwie 1,19 g tłuszczów nasyconych. Kazeina rożni się swoimi wlaściwościami fizykochemicznymi od pozostałych białek. Interesujące może być jej zachowanie się w obecności kwasów. Mleko krowie zawierające dużo kazeiny zsiada się powoli w postać drobnoklaczkowej, wlaściwość ta może być też wykorzystywana do wykrycia dodatku mleka krowiego, w pokarmie kobiecym. Innym sposobem może być obserwacja luminescencji w świetle lampy kwarcowej; mleko kobiece posiada luminescencję niebieską, krowie żółtą. Mleko pozyskiwane od krów chorych na mastitis stanowi zagrożenie dla zdrowia, a także życia spożywających je zwierząt oraz ludzi. Obejmuje ono, albowiem chorobotwórcze drobnoustroje oraz ich metabolity. Stwierdzono w nim obecność: peptydów zwanych kazomorfinami wykazujących wlaściwości opiatowe, enterotoksyn powodujących zatrucia pokarmowe występujących w mleku oraz jego przetworach w przypadku mastitis wywołanych poprzez Staphylococcus aureus jak również, hemolizyn rozpuszczajacych krwinki czerwone i koagulat ścinających osocze krwi.

Oprócz tego mleko, od krów chorych, odstawienie do mleczarni bez zachowania okresu karencji zawiera antybiotyki oraz odmienne środki leczenia stosowane w leczeniu stanów zapalnych wymion. Właściwie użytkowana, zdrowa oraz racjonalnie żywiona krowa wytwarza mleko wysokiej jakości. Jakość słaba, ktora zdarza się w praktyce produkcyjnej, może być wynikiem niewłaściwych warunków środowiskowo – produkcyjnych, których utrzymywane są krowy. W całej, zatem batalii o jakość mleka nie chodzi w gruncie rzeczy o wytworzenie, aczkolwiek jedynie o utrzymanie pierwotnych jego walorów, danych poprzez naturę. Zezwoli to także zachować pełną wartość dietetyczna oraz zdrowotną mleka oraz umożliwi jego przetwarzanie na produkty wysokiej jakości. Proces pasteryzacji mleka prowadzi do wytrącenia się soli wapniowo-fosforowych, skutkiem czego przyswajalne sole organiczne zawarte w surowym mleku zamieniają się na praktycznie nieprzyswajalne sole nieorganiczne w mleku pasteryzowanym albo gotowanym. Oraz w tym miejscu kryje się źródło nieporozumień, bo skład mleka nie ulega zmianie. Zmienia się postać składników. Spożywanie z kolei w nadmiarze produktów z dużą ilością nieorganicznego wapnia – żółtych serów, jogurtow, twarogów, lodów może być niekorzystne dla przyswajania witaminy D, magnezu, żelaza oraz sprzyja powstawaniu alergii, astmy oraz przeziębień. Z badań wynika, że blisko 20 % polskich dzieci i ok. 25 % dorosłych posiada niedobór laktazy (enzymu trawiącego laktozę). W takim przypadku spożycie produktów zawierających laktozę prowadzi do nadmiernej produkcji gazów, co objawia się wzdęciami, bólami brzucha oraz biegunką. Objawy te powinny ujawniać się także po wielu latach picia mleka. Nie mniej jednak pamietajmy, że pijąc regularnie choćby niewielką ilość mleka (np. jako dodatek do kawy) może być minimalne ryzyko zaniknięcia tego enzymu. Zależy to także przede wszystkim od indywidualnych różnic mikroflory jelitowej każdego z nas. Warto również pamiętać, że na rynku występują mleka o obniżonej zawartości laktozy, ktore z powodzeniem powinny pić osoby z jej nietolerancja, podobnie jak napoje mleczne fermentowane (kefiry, jogurty), bo produkty te poddane fermentacji zawieraja mniej laktozy, a zawarte w nich bakterie sa dodatkowo zdolne do wytworzenia laktazy trawiacej cukier mleczny. Mleko krowie często reklamuje się w programach telewizyjnych jako „pokarm doskonały”. Wmawia sie nam, że oni wszyscy jego potrzebujemy.

Niestety spożywanie mleka przyczyniło się do wielu problemów zdrowotnych naszego społeczeństwa. Jego spożycie może być też jednym z głównych czynników pogłębiających podatność na popularne dolegliwości zakaźne… Problemy wynikające ze spożycia krowiego mleka są tak częste, że cieszący się wielkim szacunkiem profesor pediatrii dr Frank Oski, John Hopkins School of Medicin – szkoła medyczna działająca przy słynnym szpitalu z „rewolucyjnych” prac badawczo – medycznych napisał książkę „Please, Don’t Drink Your Milk. Jak zatem już wspomniano, mleko stanowi złożony system koloidalny jego skladniki mineralne (głównie NaCl), cytryniany oraz laktoza rozpuszczone są w wodzie mleka oraz tworzą roztwór wlaściwy; białka mleka oraz sekcja fosforanów wapniowych tworzą roztwór koloidalny, tluszcz natomiast rozproszony może być w postaci kuleczek nadając mleku charakter zawiesiny lub emulsji. Złożoność tego układu wynika z wielkości cząsteczek chemicznych bądź właściwości fizycznych. Średnica cząsteczek soli mineralnych albo laktozy może być rzędu 0,1 nm, cząsteczek białka rzędu 5—100 nm tłuszczu w postaci zawieszonych kuleczek 100-1000 nm. Masa molowa elektrolitów wynosi 101-102, laktozy 3,42·102, albumin 104, kazeiny 105- 106. Kulki tłuszczu są widoczne w mikroskopie świetlnym oraz stanowia charakterystyczny obraz mikroskopowy mleka. Mleko zawiera też tłuszcze. W przypadku mleka kobiecego są to także tluszcze z przewaga nienasyconych kwasów tłuszczowych (linolowy, oleinowy). W przypadku z kolei krowiego w przewadze są nasycone kwasy tłuszczowe. Tłuszcz zwierzęcy powoduje zwiększenie ilości cholesterolu oraz wyplukuje wapń z organizmu. I dlatego mleko odtłuszcza sie. Zreszta przyswajalność takiego tłuszczu sięga zaledwie 20% w porównaniu z wysokim stopniem przyswajalności w wysokości 80% tłuszczów roślinnych (orzechy, ziarno). Poprzez zabieg odtłuszczania traci się nie mniej jednak nie jedynie tłuszcz, ale oraz witaminy w nim rozpuszczalne – np. A, D, E i mnóstwo biopierwiastków (mangan, selen, molibden, połowę zawartosci chromu). Nie mniej jednak z drugiej strony zdrowe mleko zawiera wapń, który w połączeniu z witaminą D bierze udzial w regulacji ciśnienia tętniczego krwi. Dzięki właściwościom obniżającym ciśnienie krwi i zawartości niezbednych nienasyconych kwasów tłuszczowych mleko bierze udział w zapobieganiu takim chorobom jak: miażdżyca, dolegliwość wieńcowa, czy może również zawał. Jakościowy skład skladników naturalnych mleka może być stały, ilościowy natomiast ulega dość dużym wahaniom oraz zależy od rożnorodnych czynników.Mleko wytwarza się w wymieniu przy współudziale licznych hormonów, enzymów oraz układu nerwowego. Odpowiednich skladników dostarcza przepływająca poprzez nie nasza krew tętnicza oraz stąd rownież znaczny wpływ paszy na skład produktu. Mleko krowie jako istotnie ważny środek spożywczy w żywieniu zwykłego czlowieka oraz jako główne gospodarczo było oraz może być przedmiotem intensywnych badań, co pozwoliło na ustalenie pewnych zależności pomiędzy poszczególnymi składnikami. Mleko krów chorych na zapalenie wymienia charakteryzuje się zmianami składu chemicznego, co pozwala wyjaśnić pewne nienormalności oraz zaburzenia w procesach przetwórczych takiego mleka. Następstwem tego może być zazwyczaj obniżona jakość produktu gotowego. Mleko mastitisowe stanowi gorsze podłoże dla rozwoju bakterii fermentacji mlekowej.

Zmiany składu chemicznego oraz wynikających stad zmian fizykochemicznych właściwości mleka mastitisowego pozwala wyjaśnić obniżoną jakość produktów gotowych (Kisza oraz in. 1981). Zmiany składu tluszczu mlekowego oraz stopnia jego dyspersji wywołują pewne zaburzenia podczas odwirowywania takiego mleka jak też podczas fizycznego oraz chemicznego dojrzewania śmietany a również podczas jej zmaślania. Występuje wolniejszy przyrost kwasowości w śmietanie z mleka mastitisowego i wydłużenie czasu jej zmaślania o ok. 40%. Też masło wykazuje gorsza jakość jak oraz obniżoną trwałość. Znane są obserwacje, że mleko mastitisowe wykazuje słabszą krzepliwość, a uzyskany skrzep może być mniej zwięzły oraz gorzej się osusza. W przewleklych stanach schorzenia zapalenia gruczolu mlekowego, przy znacznym wzroście komorek somatycznych obniża się kwasowość oraz gęstość mleka. W Polskiej Normie PN 81 – A – 860002 przyjęto dla mleka w skupie gęstość 1,028 – 1,034, natomiast dla kwasowości 6,0 – 7,5º SH. Kwasowość mleka rzeczywista odpowiada wartości pH 6,5-6,7; mleko ludzkie posiada pH 7,0-7,2. Mleko zwierząt dotkniętych zapaleniem wymienia wykazuje wyższe pH. Kwasowość mleka mierzy się w stopniach Soxhleta-Henkla (ºS.H), przy czym 1 stopień odpowiada liczbie mililitrów 0,25 NaOH zużytych na 100 ml mleka wobec 2% alkoholowego roztworu fenoloftaleiny. Normalne mleko krowie wykazuje 6,5-7,5 S.H, przy schoprzeniu wymienia wartość ta może być też niższa. Umiarkowane picie mleka nie posiada żadnych negatywnych skutków dla naszego zdrowia. Skoro nie cierpimy na alergię albo nietolerancje mleka, nie stanie nam się nic zlego, kiedy wypijemy szklankę albo dwie mleka dziennie. Natomiast dla wszystkich, którzy pomimo to wszystko mają pewne wątpliwości oraz nie są do końca przekonani o dobroczynnych właściwościach mleka mam dobrą wiadomość: mleko z powodzeniem można zastąpić jogurtem, kefirem, koktajlem mlecznym albo również serem żółtym czy może twarogiem. Pamiętajmy jednak, by sięgać po napoje mleczne naturalne, bez wsadu owocowego czy może środków słodzacych. Lepiej samemu dodać świeże albo mrożone owoce oraz sporządzić wartościowy napój. Karmienie piersią może być najlepszym sposobem odżywiania się niemowlęcia. Mleko kobiece zaspokaja w pełni potrzeby żywieniowe dziecka poprzez pierwsze 6 miesięcy jego życia, a do ukończenia 12 miesiąca życia powinno stanowić znaczną sekcja diety. Dzieciom poniżej 1. roku życia (wg niektórych specjalistów do ukończenia 3. roku życia) nie należy podawać mleka krowiego z uwagi na nieodpowiednią do wieku dziecka zawartość składników odżywczych (bialko, tłuszcz, węglowodany, sole mineralne) i właściwości alergizujace. Mleko krowie zawiera ponad dwukrotnie więcej białka niż mleko kobiece i ponad trzykrotnie więcej wapnia oraz fosforu. Powoduje to także nadmierne obciążenie układu wydalniczego dziecka produktami przemiany bialek i solami mineralnymi. Niska zawartość laktozy utrudnia wchłanianie wapnia, a niewielka ilość nienasyconych kwasow tłuszczowych (NNKT) powoduje m. in. niedostateczny przyrost masy ciała, zwiększoną podatność na infekcje, słaby rozwoj ukladu nerwowego, zaburzenia układu wydalniczego.

Na kwasowość mleka świeżego składaja się przede wszystkim wolne grupy karboksylowe kazeiny, a poza tym kwaśne sole mleka takie jak fosforany, cytryniany, dwuwęglany; te ostatnie są czynnikiem mocno buforujacym mleko. Na kwasowość mleka wpływają: rasa krów, sposób żywienia, okres laktacji oraz stany chorobowe krów (na ogól spadek kwasowości). Fermentacja mlekowa laktozy powoduje wzrost kwasowości. Zawarte w mleku sole mocnych zasad oraz słabych kwasów (wodorofosforany, cytryniany oraz węglany) i amfoteryczne białka tworza kompleksowy roztwór buforowy. Pojemność buforowa (buforowość) mleka, wyrażająca się ilościa kwasu potrzebnego do zmiany pH o jednostkę, może być rożna w różnorodnych zakresach pH. Buforowość świeżego mleka może być znaczna, dzięki temu nie następują znaczne zmiany pH oraz destabilizacja układu koloidalnego białek w początkowej fazie kwaśnienia mleka. Mleko o odczynie zasadowym posiada niską buforość oraz zatem już niewielki dodatek ługu powoduje silne zmiany pH (ma to także znaczenie podczas oznaczania kwasowosci miarczkowej). Pojemnosć buforowa mleka zalezuy o zawartosci suchej masy beztluszczowej. Mleko o niższej zawartości suchej masy beztłuszczowej szybciej sie ukwasza (niższa buforowość) niz mleko o wyższej zawartości suchej masy beztłuszczowej. Stany zapalne wymienia są powodem spadku wydajności mlecznej krów, jak oraz pogarszania jakości mleka (Sender oraz in. 1996, Sawa oraz Piwczyński 2002). Mleko pochodzace od krów chorych na mastitis, z pominięciem niekorzystnych zmian w obrazie mikrobiologicznym, wykazuje rownież znaczne odchylenia od normy pod względem skladu chemicznego, jak oraz właściwości fizykochemicznych, co w konsekwencji prowadzi do spadku jego wartości odżywczej oraz technologicznej. Jak podaje Kroll in. mleko takie wykazuje obniżoną stabilność termiczną, co niekiedy wyklucza przeprowadzenie jego pasteryzacji czy może sterylizacji, jak również posiada obniżoną zdolność do krzepnięcia pod wplywem podpuszczki. Jednym z zasadniczych kryteriów diagnostycznych stanu zdrowia wymienia może być liczba komorek somatycznych w mleku krow, zwiększajaca się pod wpływem zapalenia gruczolu mlekowego. W mleku mastitisowym wzrasta liczba komorek somatycznych, liczba chlorocukrowa, kwasowość czynna pH i wskaźnik buforowości. Pamietajmy, że w mleku może być dużo witamin rozpuszczalnych w tłuszczach, ktore bez jego obecności nie zostaną wykorzystane. Mleko krowie wykazuje gęstość w granicach od 1,013-do 1,042, zwykle nie mniej jednak wahania są mniejsze: 1,029-1,033. Gęstość mleka ustala się dopiero po kilku godzinach (3-6 godz.) o wydojenia, stabilizacji sprzyja niższa temperatura przechowywania. Zmiany gęstości są spowodowane zmianami w układzie fizykochemicznym mleka. To, że zwiększymy ilość wapnia wprowadzanego do organizmu wraz z pożywieniem nie oznacza, że wiecej wchłonie się jego do organizmu (przypomnij sobie odpowiednie wiadomości na temat wapnia oraz jego bioprzyswajalności). Badania Wydziału Pediatrii Uniwersytetu Stanowego w Nowym Jorku dowodzą, że dla niemowląt szkodliwe może być każde mleko z wyjątkiem mleka matki, a dla czlowieka, który może być w stanie przyjmować pożywienie stałe, szkodliwe może być każde mleko. Żaden ssak na świecie, oprócz człowieka, kiedy stanie się dorosłym osobnikiem nie spożywa mleka. Krowie mleko może być bogate w kazeinę. Cielakom kazeina może być potrzebna do prawidlowego rozwoju rogów oraz kopyt (uklad trawienny cielakow wytwarza reninę oraz został przystosowany do trawienia kazeiny). Dla zwyklego czlowieka może być ona szkodliwa. Produkuje w organizmie ludzkim molekułe homocysteinę, której obecność powoduje blokowanie żył oraz tętnic i osłabienie tkanki łącznej, a poza tym klejenie kamieni żólciowych.Jaka może być podstawowa rożnica pomiędzy mlekiem krowim oraz kobiecym? To także zawartość kazeiny, która w krowim mleku może być trzykrotnie większa niż w ludzkim. Może być to także gęsta, lepka substancja, ktora sprzyja formowaniu się potężnego kośćca cielęcia. Cielak pije mleko jedynie do 6 miesięcy. Człek nie posiada ani kopyt, ani rogów, i dlatego również żywieniowe normy białka są zawyżone. Człek potrzebuje mniej białka, ponieważ pewien gatunek bakterii, znajdujący się w jelicie grubym, posiada zdolność syntetyzowania białka z węglowodanów, ktorych dostarczamy spożywając produkty roślinne. Badania wplywu warunków życia oraz pracy na ludzkie zdrowie wskazują, że mieszkańcy Europy, Ameryki Północnej oraz Oceanii (wpływ Ameryki!) zużywają ponad 900 g wapnia dziennie, z czego 70-90% pochodzi z mleka oraz jego przetworów. Gęstość mleka może być wypadkową gestości oraz zawartości wszystkich jego skladników, których przecietne wartości w temp. 20°C (w stosunku do do wody o temp. 20°C (w stosunku do wody o temperaturze 4°C) wynoszą: woda-0,9998, tluszcz-0,931, białka-1,451, laktoza- 1,545 oraz sole-3,000, i dlatego gestosć mleka może być wyższa od 1,000 laczna zawartość składnioków o gęstosci znacznie większej od wody ponad 2-krotnie przewyzsza zawartość tłuszczu- składnika o mniejszej gestości niż woda). Czas krzepnięcia podpuszczkowego w mleku krów zdrowych wynosi 1,8 min., w mleku krów chorych wzrasta oraz tak z chroniczną forma schorzenia wynosi 4,8, a w mleku od krów z ostrą formą schorzenia nie krzepnie w ogóle. Liczba komórek somatycznych może być najpowszechniejszym stosowanym wskaźnikiem oceny jakości higienicznej mleka. W skład komórek somatycznych wchodzą: granulocyty, makrofagi, limfocyty oraz komórki nabłonkowe. Podwyższona liczba komorek somatycznych powoduje pogarszanie wartości technologicznej mleka jako surowca do przetworstwa. W mleku mastitisowym wartość pH mleka może być podwyższona, która w stanach ostrych może przekroczyć 7 a obniżona może być termostabilność mleka, kwasowość miareczkowa z ok. 7º SH do 6º SH. Podwyższona może być też wartość katalazy. Znaczne obniżenie jakości mleka pod względem sanitarno higienicznym powoduja drobnoustroje występujące w gruczole mlekowym. Gorszą jakość mleka pod względem mikrobiologicznym powodują drobnoustroje znajdujace się w pozornie nie zakażonym wymieniu. Jakość mleka od krów z mastitis obniża się wskutek niskiej zawartości witamin, zwłaszcza witaminy A. Mieszkańcy Japonii, Indii, Chile, Turcji zużywają zaledwie 300-350 g wapnia na dobe, przy czym mleko stanowi 10-30% składu ich menu. Pozostała sekcja stanowią, ziarna, orzechy, ryby, owoce, warzywa. Okazuje się pomimo to, że stopień przyswajania wapnia u owych narodowości może być znacznie wyższy. W naszym organiźmie niesrawiona kazeina wręcz „klei” kamienie w nerkach, naczynia krwionośne, powoduje powstawanie guzów w nogach, deformację palców rąk, a odmienne niestrawione skladniki mleka osiadają w tkankach oraz ściegnach pod postacią śluzu. W żołądku niemowlęcia z kazeiny też tworza się grube, twarde, ubite grudki, ktore są trudne do strawienia. Jej ubocznymi produktami trawienia może być gęsty śluz, ktory gromadzi się w jelitach, które są zablokowane oraz mają utrudnioną absorpcje substancji odżywczych. Mleko krowie może być jednym z najbardziej śluzotwórczych pokarmów. Jego duże stężenie powoduje zaczopowanie oraz podrażnienie ukladu oddechowego, gromadzi się w całym ciele oraz stanowi potężne obciażenie dla układu wydalniczego. Dr Norman Walker, liczący sobie 109 lat oraz prowadzący badania od 50 lat uważa, że kazeina może być głównym czynnikiem chorobotwórczym tarczycy. System pokarmowy zwyklego człowieka może być zbudowany w ów sposob, że krowie mleko, ktore dostaje się do żołądka, pod wplywem kwaśnych soków żołądkowych, ścina się oraz tworzy coś tam na ksztalkt twarogu oblepiającego cząstki innego pokarmu znajdującego sie w żoładku.Mleko owszem zawiera dużo wapnia. Nie mniej jednak o dużo więcej wapnia znajduje się w orzechach, kapuście, marchwi czy może burakach. Wapń może być tamże w idealnej proporcji z innymi minerałami i w formie o dużo łatwiej przyswajalnej poprzez ludzki organizm.

Wapń może być wchłaniany jedynie z produktów, które mają odpowiednia proporcję wapnia do fosforu. By wapń mógł zostać przyswojony poprzez ludzki organizm jego stosunek do fosforu powinien wynosić ok. 2:1 albo więcej. Na przyklad w kobiecym mleku stosunek ów wynosi 1,83 : 1, a zatem niemal idealny.Specjalista do spraw żywienia, znawca diet – H. Shelton pisal: Mleko krowie może być źródłem powstawania śluzu w organizmie zwykłego człowieka od okresu niemowlectwa do głębokiej starości. Nadmiar serów, twarogow, mleka – to także nadmiar białka, ktore przy niedoborach witaminy C gnije, zatruwa oraz zakwasza organizm. ów broni się przy pomocy układów buforowych, a po wyczerpaniu ich pojemności „ściaga” wapń z nasze kości oraz zębów. Czyż to także nie może być paradoks? W ów sposób mleko oraz jego przetwory przyczyniaja się do powstawania osteoporozy. Gęstość mleka, w którym tluszcz może być w stanie zestalonym) np. mleko mocno schłodzoneprzez kilka-kilkanaście godzin), może być około 0,6-0,8° Ld wyższa od mleka zawierającego tłuszcz w stanie ciekłym. W celu uniknięcia możliwych z tego powodu błędów zalecane może być krótkotrwale (1-2 min.) ogrzanie mleka do około 40°C oraz następnie schłodzenie do tempertury pomiaru gestosci (20° albo 15°C). Rozwodnienie mleka wywołuje proporcjonalny spoadek jego gęstości odsetka tluszczu oraz suchej masy beztłuszczowej. Nie mniej jednak znaczniejsze odtłuszczenie mleka z jednoczesnym jego lekkim rozwodnieniem może nie zmienić gęstości pomimo silnego spadku zawartości tłuszczu, a lekkiego obniżenia odsetka suchej masy beztłuszczowej. Nadmiar produktów mlecznych w jadłospisie, to także nadmiar białka oraz nadmiar nieorganicznego wapnia. Te nadmiary wywołują zaburzenia w pracy wielu narzadów oraz trudności z przyswajaniem wielu substancji niezbędnych do prawidłowej pracy organizmu. Do tego dochodzi, że nadmiar wapnia w pożywieniu – to także niedobor wapnia w organizmie. Od wielu lat światowe spoleczeństwo może być bombardowane nieustanną propaganda na temat zbawiennego wpływu krowiego mleka na ludzki organizm. Zrobiono z niego niemal eliksir życia, bez którego nie może być możliwa normalna egzystencja. Tymczasem okazuje się, że rzeczywistość może być całkowicie inna niż ta, którą jesteśmy bez przerwy karmieni.Badania Wydziału Pediatrii Uniwersytetu Stanowego w Nowym Jorku dowodza, że dla niemowląt szkodliwe może być każde mleko z wyjątkiem mleka matki, a dla człowieka, który może być w stanie przyjmować pożywienie stale, szkodliwe może być każde mleko. Udowodniono naukowo, że koty, ktore karmione są krowim mlekiem żyją o połowę krocej niż te, które nie były nim karmione w ogóle. Koty karmione krowim mlekiem zapadały na „ludzkie” choroby: artretyzm, łysienie, utrata zębów, marskość wątroby, dolegliwości degeneracyjne mózgu oraz rdzenia kręgowego. Jeśli jesteś lekarzem albo dietetykiem specjalizującym się w mleku, tekst ów wyda ci się niemal herezją. Niestety, z biegiem lat kolejne pokolenia lekarzy same staly się ofiarą kampanii mlecznej zapoczatkowanej dużo lat temu poprzez ich poprzednikow, a prawda zginęła w mrokach historii medycyny.

Ciekawostka. W temperaturze powyżej 50°C na powierzchni mleka tworzy sie blonka, tzw. kożuszek. Po usunięciu jednego kożuszka zbiera się drugi oraz w ów sposób mleko może wytworzyć parę takich blonek. W sklad kożuszka wchodzi średnio 48,45% wody, 41,43% tłuszczu, 4,71% kazeiny, 3,34% laktozy i 0,69 % zasadowych fosforanów wapnia. Parę uwag na koniec. Podstawowa różnica pomiedzy mlekiem krowim może być w jego składzie chemicznym. Przede wszystkim krowie mleko może być bogate w kazeinę. Żaden żyjący na wolności ssak na świecie (oprócz człowieka), będąc dorosłym osobnikiem nie spożywa mleka. Tak urządziła to także natura… System pokarmowy zwykłego człowieka zbudowany może być inaczej niż krowy. Krowie mleko, dostając sie do żołądka czlowieka, pod wplywem kwaśnych soków żołądkowych, ścina się, tworząc substancje przypominająca twaróg. ów „twaróg” oblepia czasami odmienne pokarmy znajdujące się w żołądku. Dopóki ściete mleko nie ulegnie strawieniu, proces trawienny innego pokarmu nie rozpocznie sie. Zjawisko to także często powtarzające sie, może spowodować zaburzenia w funkcjonowaniu układu pokarmowego. Stąd pytanie: po co zamieniać swój organizm w „fabrykę-przetwórnię” mleka oraz kwaśnych produktów mlecznych, tracąc przy tym dużo cennej energii na proces trawienia?” Z drugiej strony nie należy przesadzać. Podstawowy kłopot związanym z krowim mlekiem wynika z faktu, iż nie może być ono bogatym źródłem żelaza, które może być szczególnie potrzebne do zdrowego rozwoju dziecka po 6 miesiącu życia. To także jesteśmy w stanie w tym momencie wyczerpuje się zapas tego pierwiastka, ktory maluch zgromadzil wciąż jeszcze w okresie przed porodem, i dlatego należy uzupełniać niedobory żelaza wraz z podawanym dziecku pokarmem. W przeciwnym razie istnieje ryzyko rozwinięcia niedokrwistości. Ponadto, niektórzy specjaliści twierdzą, że podawanie mleka krowiego dziecku mlodszemu niż 9 miesięcy, może powodować krwawienia jelitowe. Od innych ekspertów słyszymy z kolei, że spożywanie jego poprzez niemowlę może zwiększyć prawdopodobieństwo nadciśnienia tętniczego i otyłości w późniejszym życiu.

Leki alergiczne

Oczywiste jest, że alergia to inaczej uczulenie, nadwrażliwość organizmu na kontakt z obcą substancją (alergenem), zwłaszcza trawą, pyłkami kwiatowymi, pokarmem, kurzem, roztoczami czy niektórymi metalami np. niklem.

Na początek warto zaznaczyć, że cierpiący na atopowe zapalenie skóry nie powinni używać do mycia zwykłych mydeł. Znacznie lepsze są syndety, czyli syntetyczne detergenty, które jednocześnie myją i nawilżają. Normalnie organizm uczy się obrony przed szkodliwymi dla niego substancjami poprzez doświadczenie – gdy je napotka – walczy i zapamiętuje jednego przeciwnika za drugim. Przez dziesiątki lat, nauki medyczne wykorzystały ten mechanizm przy okazji szczepień wszczepiając ludziom immunologiczną „pamięć” choroby. Reakcje alergiczne mogą wystąpić po tym jak układ odpornościowy mylnie nauczy się rozpoznawać obce substancje (alergeny) jako potencjalnie szkodliwe. Przyjrzyjmy się przykładowi. W okolicy wyrasta roślina, której pyłki przenoszone są w niewidzialnej dla oka chmurze i trafiają do organizmu dziecka, którego ciało nigdy przedtem nie było narażone na działanie tej substancji. Leki antyalergiczne różnią się składem. W przypadku alergii ważna jest nie tylko substancja czynna, ale też inne składniki. Bez recepty można kupić preparaty, których działanie ogranicza się do łagodzenia objawów – świądu skóry, pieczenia oczu czy kichania (np. wapno) – oraz takie, które blokują receptory histaminowe odpowiedzialne za wczesną fazę reakcji alergicznej (np. Allertec, Alerzina). Ważne jest także to, skąd wchłaniana jest substancja czynna (np. z przewodu pokarmowego), w jakim czasie osiąga maksymalne stężenie we krwi i jak jest wydalana. To zaledwie kilka przykładów różnic między środkami przeciwko alergii.
Polecamy blogi o alergii:
alergia
cetyryzyna
loratadyna
alergia pokarmowa

A teraz dziecięce alergiczne choroby – jak zapobiegać?
Choroby alergiczne stanowią jeden z ważnych problemów społecznych naszych czasów, który dotyka prawie 30% dzieci na całym świecie. Znaczącą rolę odgrywają działania profilaktyczne, służące ochronie i zachowaniu zdrowia dzieci, m. in. karmienie piersią w pierwszych miesiącach życia nowo narodzonego człowieka. Choroby alergiczne stanowią jeden z ważnych problemów społecznych naszych czasów, który dotyka prawie 30% dzieci na całym świecie. Alergia nadal pozostaje zjawiskiem nie w pełni rozpoznanym i budzącym zainteresowanie wielu przedstawicieli środowiska medycznego. Nie zawsze mamy możliwość ochrony swojego dziecka przed alergenami. Jednak mądre i rozważne postępowanie rodziców pozwala znacznie obniżyć ryzyko wystąpienia chorób alergicznych u ich dzieci.

Ze względu na pewne czynniki genetyczne system odpornościowy dziecka nadmiernie reaguje na zagrożenie wytwarzając duże ilości przeciwciał. Kilka przeciwciał przyczepia się do komórek nosa dziecka i trafia do górnych dróg oddechowych. Komórki te (tzw. komórek tuczne lub mastocyty) zawierają silne związki zwane mediatorami, z których najbardziej znane są histaminy. Później, gdy dziecko wdycha ten sam rodzaj pyłku ponownie, białka wiążące pyłku przywiązują się do specjalnie zaprojektowanych przez organizm dziecka przeciwciał na powierzchni komórek tucznych. To wywołuje swoisty wybuch, w którym dochodzi do uszkodzenia otaczających tkanek. Wynik to powszechnie znane objawy alergii – kichanie, ból głowy, łzawienie oczu. Alergia może przybierać różne formy: pokrzywka, zapalenie skóry, astma czy katar sienny. Uczulenie czyli odpowiedź alergiczna świadczy o tym, że zaistniał już wcześniej kontakt z alergenem, podczas którego doszło do procesu prowadzącego do rozwoju nadwrażliwości. Podatność na uczulenia jest w wielu wypadkach uwarunkowana genetycznie. Najczęściej występuje alergia oddechowa, alergia pyłkowa, rzadziej alergia pokarmowa. Na skutek alergii dochodzi także do zmian skórnych: wyprysku atopowego, zapaleń skóry i pokrzywki. Choroby alergiczne górnych dróg oddechowych obejmują w niektórych krajach ponad 30% populacji (Anglia 37%, USA 34%). Podobnie też choroby alergiczne skóry występują u ponad 20% populacji. Dotyczy to szczególnie dzieci. Do chorób alergicznych zaliczamy rhinitis, sinusitis, astma, hypersensitivity pneumonitis, (zewnątrzpochodne zapalenie pęcherzyków płucnych), zapalenie spojówek, pokrzywki, kontaktowe i atopowe zapalenie skóry, obrzęki naczynioruchowe (angioedema), alergiczne i migrenowe bóle głowy oraz niektóre choroby przewodu pokarmowego. W większości tych jednostek chorobowych mamy do czynienia ze wzrostem poziomu totalnych i swoistych IgE. Pojęcie chorób alergicznych jest znacznie szersze niż chorób atopowych. Te ostatnie są mediowane przez IgE. Natomiast wiele chorób alergicznych jest IgE-niezależnych.

Przyczyny alergii
Jak dotąd nie udało się nauce wyjaśnić, w jaki sposób skłonność do alergii jest dziedziczona, ale niewątpliwie jest ona uwarunkowana genetycznie. Wiadomo jednak na pewno, że możliwość rozwinięcia się choroby alergicznej jest ściśle związana z występowaniem takiej choroby teraz lub w przeszłości u rodziców i rodzeństwa. Jeśli żadne z rodziców ani nikt z rodzeństwa nie ma ani nie miał alergii wówczas ryzyko wynosi jedynie ok. 10%. Jeśli jedno z rodziców lub rodzeństwa ma alergię, to ryzyko wynosi już ok. 20-40%, jeśli natomiast oboje z rodziców mają ten sam rodzaj choroby alergicznej (np. uczulenie na pokarm lub kurz), to ryzyko wystąpienia alergii u ich dziecka podnosi się do około 50-80%. Zależność ta była dość trudna do określenia, bo często może się zdawać, że nikt w rodzinie chorego nie jest alergikiem. W praktyce często taka osoba występuje, choć może nie mieć świadomości swojej alergii, gdyż choroba jest albo bardzo dyskretna, albo w ogóle się nie ujawniła. Uwalnianiu mediatorów towarzyszy zwiększenie oddychania komórek układu odpornościowego, w wyniku czego następuje wytwarzanie aktywnych pochodnych tlenu, z których powszechnie znany jest nadtlenek wodoru. Powodują one śmierć komórek wraz z ich zawartością. Zjawisko to ma szczególne znaczenie przy zwalczaniu zakażeń wewnątrzkomórkowych np. infekcji wirusowych, ale pozbawione kontroli może doprowadzić do zniszczenia życiowo ważnych narządów: trzustki, nerek, nadnerczy, wątroby, mięśnia sercowego, itp. Identyczne produkty aktywacji tlenu pojawiają się również w przypadku nadwrażliwości na niektóre metale ciężkie. Najbardziej znane są odczyny po iniekcji żelaza powodujące nieuzasadniony lęk przed ich stosowaniem przez osoby nie znające mechanizmu tej reakcji. W organizmie człowieka wytwarzanie substancji prozapalnych jest regulowane przez mechanizmy wewnątrzustrojowe, zależne nie tylko od czynników genetycznych, ale i żywieniowych. Dlatego w każdym przypadku długotrwałych i powtarzających się odczynów alergicznych należy wykonać badania biochemiczne, które pomogą ustalić sposób wyeliminowania, lub przynajmniej osłabienia działania biochemicznych czynników sprzyjających rozwojowi tych stanów chorobowych. Takie działanie przyczynowe pozwala na zmniejszenie, lub niekiedy nawet zaprzestanie stosowania silnie działających syntetycznych leków przeciwalergicznych. Mamy tutaj sytuację podobną jak z roślinami, które można utrzymać przy życiu przez spryskiwanie liści, ale prawidłowy rozwój zapewnia podlewanie. Ale istnieje jeden warunek. To nie są antybiotyki, gdzie dla uzyskania wyleczenia wystarcza kilka dni. Niezależnie od tego, czy nieprawidłowe proporcje czynników prozapalnych i przeciwzapalnych wynikają z uwarunkowań genetycznych, czy tylko żywieniowych, dla uzyskania maksymalnego i trwałego efektu potrzeba wielu miesięcy a nawet lat i stosowania i to nie jednej substancji, lecz zespołu czynników ściśle ze sobą współdziałających. Z moich własnych badań z zakresu farmakodynamiki, wykonanych na bardzo dużym materiale doświadczalnym wynika, że niektóre kompozycje lecznicze cechują niezgodności zmniejszające efekt ich działania. Myślę, że jest to wynikiem niedostatecznej wiedzy z zakresu fizjopatologii u technologów zakładów farmaceutycznych i naśladownictwa wynikającego z walki konkurencyjnej. Dlatego dane producenta nie mogą w żadnym razie stanowić jedynego źródła informacji. Jest rzeczą oczywistą, że przy tak różnorodnych objawach, mechanizmach chorobowych i narządach nimi dotkniętych, samodzielne rozpoznanie i samoleczenie chorego na podstawie reklam leków nie tylko nie może być skuteczne, ale nawet doprowadzić do pogorszenia stanu zdrowia. Efektywne i zgodne z zasadą, że „po pierwsze nie należy szkodzić”, postępowanie terapeutyczne często wymaga współpracy lekarzy różnych specjalności: alergologa pulmonologa, dermatologa/alergologa, dermatologa/ pediatry w przypadku dzieci, a niekiedy również laryngologa, gastrologa i nefrologa.

Choroby alergiczne skóry
Alergia skóry jest chorobą przewlekłą, charakteryzującą się zanikami i nawrotami stanów zapalnych. To nabyta, zmieniona odczynowość na konkretny alergen. Większość ludzi posiada skórę wrażliwą, to znaczy taką która może stać się źródłem różnych dolegliwości. Pokrzywki, wysypki czy też wypryski bardzo często są powiązane z reakcjami alergicznymi. Mimo, że alergii na konkretne czynniki czy też choroby alergicznej nie dziedziczymy, to często zdarza się, że skłonności są rodzinne. Także zadziwiający, ale równie częsty jest fakt, że uczula nas substancja, potrawa itp. z którą już wcześniej często się spotykaliśmy. A właśnie po latach kontaktów z tym czynnikiem wytworzyliśmy mechanizm broniący nas przed nim, ujawniający się zmianami skórnymi. Alergenem możemy nazwać każdy antygen pochodzący z zewnątrz, zdolny do wywołania reakcji alergicznej. Zaliczają się tutaj substancje pochodzenia roślinnego, zwierzęcego, związki chemiczne, metale itd. Alergeny można podzielić na: wziewne (kurz), pokarmowe, kontaktowe (wywołujące reakcję uczuleniową po zetknięciu ze skórą), leki.
Najczęstsze alergeny to:
• truskawki,
• czekolada,
• jaja,
• orzechy,
• skorupiaki,
• mleko,
• kosmetyki,
• środki owadobójcze i różnego rodzaju detergenty,
• tkaniny,
• substancje roślinne,
• roztocza,
• sierść zwierząt,
• pasożyty – na przykład owsiki,
• związki chemiczne,
• kurz,
• metale.

Atopowe zapalenie skóry
To choroba charakteryzująca się wieloletnim przebiegiem i występującym w trakcie jej trwania świądem. Najczęściej pojawia się u dzieci między 6 miesiącem a 5 rokiem życia. Do jej objawów należą: zaczerwienienia skóry w okolicach łokci i kolan, suchość skóry, podwyższony poziom IgE ( przeciwciał – immunoglobulin klasy E). Przyczyn tej choroby może być wiele i nie są one do końca znane. U dzieci na pewno mają związek z alergiami pokarmowymi. Główne alergeny to: mleko, orzechy, jaja (głównie białko), ryby i kakao. Ryzyko wystąpienia choroby u dziecka zwiększa się, gdy rodzice też mają alergię. W przypadku obojga rodziców chorujących, prawdopodobieństwo wystąpienia jej u dziecka wzrasta o 75%, gdy choruje tylko jeden o 50%. Gdy osoba jest już chora, objawy nasilają się poza zetknięciem z alergenami żywnościowymi, także w przypadku kontaktu z alergenami wziewnymi, takimi jak: kurz, sierść zwierząt, roztocza i pyłki. Jeszcze kilka lat temu chorym z atopowym zapaleniem skóry odradzano kąpiele w wannie. Za lepszy uważano szybki prysznic – skóra krócej kontaktuje się z wodą, przez co nie dochodzi do przesuszenia. Teraz dermatolodzy twierdzą, że codzienna 5-10-minutowa kąpiel w wannie nie tylko nie szkodzi skórze atopowej, ale może wręcz podziałać na nią leczniczo. Wszystko zależy od tego, czego dodamy do wody. Do kąpieli można wsypać parę łyżek płatków owsianych – doskonale zmiękczają skórę. Świąd zlikwiduje natomiast kąpiel w galaretce z siemienia lnianego lub krochmalu z mąki ziemniaczanej.

Podstawą jest oczywiście eliminowanie ze swojego życia alergenów zarówno pokarmowych jak i wziewnych. Poza tym stosuje się różne preparaty o działaniu przeciwświądowym i przeciwzapalnym. Leczenie opiera się także na używaniu preparatów chroniących skórę – nawilżających i natłuszczających, aby polepszyć jej funkcje obronne.
Pokrzywka
To najczęściej występująca choroba alergiczna skóry. Można wyróżnić kilka odmian pokrzywki, jednak wspólną cechą wszystkich rodzajów jest występowanie bąbla pokrzywkowego, pierwotnego wykwitu mogącego przyjmować różne kształty i rozmiary. Do tej pory powstało wiele podziałów pokrzywek, jednym z nich jest podział ze względu na patomechanizm:
alergiczna – związana z IgE i nie związana z IgE,
niealergiczna.

Pokrzywkę można również podzielić na : pokrzywkę ostrą – wywołują ją leki, alergeny pokarmowe i wziewne. Objawem towarzyszącym zmianom skórnym może być ból brzucha,
przewlekłą – występuje rzadziej niż pokrzywka ostra i dotyczy zazwyczaj dorosłych, częściej występuje jako postać niealergiczna, może być związana z zakażeniami układu pokarmowego. Charakteryzuje się szybkim zanikaniem zmian pokrzywkowych po usunięciu alergenu,
kontaktową – zmiany ograniczają się do miejsca działania czynnika (alergenu), wykwity pojawiają się w kilka minut po kontakcie, alergeny: sierść zwierząt, ukąszenia owadów, leki, lateks, pokarm, rośliny,
cholinergiczna – nadwrażliwość na acetylocholinę, zmiany pokrzywkowe pojawiają się po pobudzeniu układu nerwowego , bąble umiejscawiają się w górnej części tułowia,
fizykalną – z zimna – przez wyziębienie ciała; cieplna – bardzo rzadko występuje – pojawia się po miejscowym ogrzaniu w temp. 38-45 stopni przez 5-10 minut; świetlna – także rzadka postać, powstaje pod wpływem oświetlenia promieniami słonecznymi o długości fali do 290 nm,
dermografizm – pokrzywka wywołana mechanicznie przez silne otarcie lub ucisk. Może być też objawem silnych przeżyć psychicznych. Charakteryzuje się długotrwałym przebiegiem – może trwać latami. Zmiany często mogą rozprzestrzeniać się poza obszar działania czynnika mechanicznego,
Urticaria vasculitis – odmiana pokrzywki przewlekłej, towarzyszyć jej mogą bóle kości i stawów, czasami także bóle brzucha, bąble utrzymują się dłużej niż przy innych odmianach, chorobę posurowiczą.
Na samym początku pojawia się bąbel pokrzywkowy – może mieć postać różowego lub porcelanowobiałego obrzęku, objaw ten szybko się pojawia, ale również bardzo szybko znika. Powstaje w wyniku zwiększonej przepuszczalności naczyń. W następstwie pojawić się może twardy guzek, często bywający bolesny w dotyku. Przyjmuje on rożne kształty, ale zawsze posiada wyraźne granice. Bąble pokrzywkowe pojawiają się w różnych miejscach na całym ciele, czasem osiągają bardzo duże rozmiary.

Pokrzywce może towarzyszyć obrzęk błon śluzowych w jamie ustnej, drogach oddechowych i głośni.
Leczenie pokrzywki prezentuje się następująco:
• pokrzywka z zimna lub ciepła – środki uspokajające,
• cholinergiczna – ketotifen, środki uspokajające,
• przewlekła – środki przeciwhistaminowe, środki uspokajające.
• najskuteczniejszą metodą leczenia jest unikanie substancji alergizujących, jednak kiedy bywa to niemożliwe stosuje się farmakoterapię,
• przypadku pokrzywki ostrej stosuje się środki przeczyszczające, witaminę C i wapń – alergie pokarmowe,

Większość alergii, zwłaszcza tych pokarmowych, ujawnia się już w trakcie wczesnego rozwoju. Prawdopodobnie ważną role odgrywa tutaj karmienie piersią. Udowodniono bowiem, że dzieci karmione tylko piersią przez pierwsze miesiące życia w porównaniu do dzieci, którym wprowadzono do diety pokarmy sztuczne lub całkiem zastąpiono mleko matki pokarmem sztucznym rzadziej zapadają na alergie. Dlatego tak ważne w rozwoju każdego człowieka jest mleko matki, zaleca się aby dzieci były nim karmione do 6 miesiąca życie. Pokarmy sztuczne można wprowadzać powoli od 5 miesiąca życia dziecka. Bardzo ważnym czynnikiem zapobiegawczym jest także dieta kobiety w czasie ciąży i w trakcie karmienia piersią. Powodem jest przedostawanie się alergenów z żywności np. mleka krowiego lub jaj do mleka kobiety karmiącej, dlatego warto wyeliminować pewne produkty z diety.
Pyłki roślin
Wywołują sezonowe (okresowe) objawy alergiczne ze strony górnych (pyłkowice) i dolnych (astmy sienne) dróg oddechowych. Pyłki roślin odpowiedzialne za tzw. gorączkę sienną to: pyłki drzew liściastych, traw i zbóż oraz chwastów. Pyłkowice należą do rodziny Betulaceae (brzoza, olcha, leszczyna). Na przykład w Australii 80% ludzi z pyłkowicami reaguje na antygeny Betulaceae. Główny antygen brzozy brodawkowatej. Betula verrucosa, Bet.v.1 – jest polipeptydem o ciężarze cząsteczkowym 17 kd. Występuje on w cytosolu dojrzałego pyłku roślin. Ponad 90% pacjentów uczulonych na drzewa buduje przeciwciała klasy IgE na Bet.v.1, a 60% wykazuje wyłączną reakcję na ten główny antygen. Pyłek brzozy ma wielkość 22 mm, dlatego też z trudem dostaje się do dolnych dróg oddechowych. Objawy pyłkowic wywołanych Betula verrucosa dotyczą głównie błony śluzowej nosa i spojówek. Znaleziono jednak w atmosferze drobne cząsteczki tego antygenu niezwiązane z pyłkiem. Mówimy o tzw. pozapyłkowych źródłach alergenu pyłkowego. Nierozerwalnie związana z tą porą roku jest pyłkowica – choroba wywołana uczuleniem na alergeny pyłków roślin wiatropylnych. Jej najczęstsze objawy to: świąd, przekrwienie spojówek, łzawienie oczu, opuchnięcia powiek, wyciek obfitej, wodnistej wydzieliny oraz – w mniejszym stopniu – niedrożność nosa i kichanie. Do rzadszych objawów zaliczyć można uczucie ogólnego zmęczenia i rozbicia, zwyżki temperatury ciała oraz napadowe bóle głowy, jako powikłanie zapalenia zatok. Najpoważniejszym objawem są napady duszności astmatycznych połączonych z kaszlem i dolegliwościami związanymi z zajęciem dróg oddechowych. Ważnym i często występującym objawem pyłkowicy są też świąd języka, podniebienia i gardła, a niekiedy obrzęki tych narządów po spożyciu orzechów, jabłek, pomidorów, selera, cebuli, marchewki oraz wielu innych owoców i warzyw, miodu oraz niektórych przypraw. Część pacjentów doświadcza też swędzących zaczerwienień i bąbli pokrzywowych wywołanych osadzaniem się uczulających pyłków na spoconej skórze. Dodatkowym potwierdzeniem, że chorujemy na pyłkowicę jest pojawianie się wspomnianych objawów o tej samej porze roku (wiosna – lato), intensyfikacja objawów w ciepłe i wietrzne dni (lub bezpośrednio po nich), gdy większą część czasu spędzamy na świeżym powietrzu i przeciwnie, ulga po deszczach i lekach przeciwhistaminowych oraz kroplach donosowych. Rozpoznania dokonuje się poprzez wykonanie skórnych testów punktowych z wyciągami alergenów pyłków i zarodników grzybów pleśniowych. Minimum diagnostyczne wymaga również oceny uczulenia na alergeny całoroczne, tj. roztocza kurzu domowego oraz sierść i naskórek zwierząt domowych. Czasami do potwierdzenia wymagana jest ocena poziomu specyficznych przeciwciał w klasie IgE w surowicy oraz prowokacja (czyli podanie niewielkich ilości czynników wyzwalających reakcje alergiczne pod kontrolą lekarza) wyciągami alergenów śluzówki dróg oddechowych i spojówek. Testy skórne najlepiej przeprowadzić późną jesienią i zimą. Jeśli wyjdą dodatnie, należy rozpocząć odczulanie, które polega na wstrzykiwaniu pod skórę (ewentualnie podawaniu kropli pod język) zawiesiny alergenów pyłków. Najlepiej robić to przez pięć lat w systemie przedsezonowym lub całorocznym.

Roztocza i grzyby
W klimacie umiarkowanym obok pyłków, decydującym alergenem są roztocza kurzu domowego. Są one odpowiedzialne za całoroczne (przewlekłe) zapalenia alergiczne górnych dróg oddechowych, astmy i atopowe zapalenie skóry. Unikanie (karencja) kontaktu z roztoczami znacznie zmniejsza objawy chorobowe. Szczególnie w klimacie umiarkowanym odpowiedzialne są trzy gatunki: Dermatophagoides farinae, Dermatophagoides pteronyssinus i Euroglyphus maynei. Natomiast w klimacie tropikalnym dominuje Blomia tropicalis. Jest to tzw. roztocz magazynowy (storage mites). Inne rzadsze źródła alergenu roztoczowego to: Glycyphagus domesticus, Lepidoglyphus destruktor, Tyrophagus putrescentie i Acarus siro. Wiele badań wykazało, że objawy alergiczne, szczególnie ze strony górnych dróg oddechowych nasilają się, gdy stężenie zarodników pleśni jest wysokie. Z grzybów występujących poza domem najsilniejsze reakcje alergiczne wywołują: Alternaria alternata, Stemphylium botryosum, Botrytis cinerea, Cladosporium herbarium i Cladosporium cladosporoides. Z grzybów występujących wewnątrz domów najsilniejsze reakcje wywołują Rhodotorula rubra, Sporobolomyces salmonicolort, Chaetomium globoscum i Cladosporium Sphaerospermum, Penicillium i Aspergillus. Grzyby różnią się, co do warunków wymaganych do ich wzrostu. Niektóre z nich ( Penicillium i Aspergillus) wymagają do swojego wzrostu relatywnie suchego klimatu. Nazywamy je kserofilicznymi. Natomiast inne takie jak Stachybotrys są hydrofiliczne, wymagające do swojego wzrostu wysokiej zawartości wody. Gatunki takie jak Alternaria, Cladosporium, Epicoccum i Aureobasidium mogą rosnąć na powierzchni liści drzew i innych roślin. Wiele grzybów używa drewna i celulozy jako źródła azotu. Grzyby saprofityczne rosną na rozpadających się resztkach roślin zawierających celulozę. Są też takie, które odżywiają się żywymi tkankami roślinnymi, w czasie wilgotnej pogody dobrze rosną Fusarium i Phoma. Także niektóre Ascorpores i Basidispores. W czasie suchej i wietrznej pogody dobre warunki do wzrostu mają: Alternaria, Cladosporium, Echinococum, Helminthosporium i Drechslera.

Alergeny pokarmowe
Alergia pokarmowa występuje u 8% dzieci poniżej 2 roku życia i około 2% ludzi dorosłych. Jest to choroba częsta. Dzieci są zwykle uczulone na jajka, mleko, orzechy ziemne, soję i pszenicę. Dorośli na orzechy (laskowe, ziemne i kasztanowe), ryby, owoce morza i niektóre owoce i warzywa. Uczulenie na niektóre alergeny (mleko i jajka) z wiekiem ustępuje. Natomiast uczulenie na orzechy i ryby utrzymuje się często do końca życia. Reakcje na pokarmy mogą być mediowane przez IgE lub przez inne nieatopowe mechanizmy. Jednak o prawdziwej reakcji alergicznej na pokarmy mówimy wówczas, gdy jest ona IgE-zależna. Alergia pokarmowa występuje u pacjentów atopowych tzn. takich, u których występuje jedna lub więcej chorób atopowych (pyłkowice, astmy, atopowe zapalenie skóry). Choroba ta też ma tendencje do występowania rodzinnego. Typowym obrazem alergii pokarmowej jest OAS ( oral allergy syndrom). Jest to świąd i pieczenie błony śluzowej policzków podniebienia przy spożywaniu świeżych owoców i jarzyn. Często też występują nudności i wymioty. Niektórzy pacjenci skarżą się na zmiany skórne i napady duszności. W cięższych przypadkach dochodzi do wystąpienia wstrząsu anafilaktycznego. Wstrząs ten jest trudny do wykrycia gdyż często jego objawy występują bez manifestacji skórnej. Inną ważną manifestacją alergii pokarmowej jest atopowe zapalenie skóry. Częste próby prowokacyjne antygenami pokarmowymi zaostrza objawy A.Z.S. (atopowe zapalenie skóry).

Loratan to lek do leczenia alergicznego zapalenia błony śluzowej nosa i przewlekłej pokrzywki idiopatycznej

Jeżeli masz alergię i dokucza ci katar możesz sięgnąć po Loratan. Loratan to lek z grupy terapeutycznej leków przeciwastmatycznych i przeciwhistaminowych. Przeciwwskazania dla tego leku to nadwrażliwość na substancję czynną (loratadynę) lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Nie należy stosować  Loratan pro w okresie ciąży.

Alergia na pyłki roślin wiąże się z problemami takimi jak ciągły katar. Alergia dróg oddechowych jest bardzo uciążliwa dla organizmu. Męczy nas nieustanny kaszel, cierpimy z powodu kataru, duszności, bolą nas uszy, gardło czy zatoki – każdy alergik zna te objawy. Czy przyczyny tych dolegliwości u dorosłych i dzieci są takie same? Większość alergii powstaje na wskutek zapalenia górnych dróg oddechowych, uszu, a także kaszlu, niedrożności nosa, kichania, zapalenia zatok.

Czynnikami środowiskowymi sprzyjającymi ujawnieniu się istniejących predyspozycji do alergii dróg oddechowych są:

• zanieczyszczenie powietrza zewnętrznego i w pomieszczeniach w których przebywamy

• substancje uczulające czyli alergeny (np. pyłki roślin),
• czynniki zakaźne, przede wszystkim wirusy

Obecnie choroby alergiczne górnych dróg oddechowych obejmują w niektórych krajach ponad 30% populacji (Anglia 37%, USA 34%). Podobnie też choroby alergiczne skóry występują u ponad 20% populacji. Dotyczy to szczególnie dzieci. Do chorób alergicznych zaliczamy rhinitis, sinusitis, astma, hypersensitivity pneumonitis, (zewnątrzpochodne zapalenie pęcherzyków płucnych), zapalenie spojówek, pokrzywki, kontaktowe i atopowe zapalenie skóry, obrzęki naczynioruchowe (angioedema), alergiczne i migrenowe bóle głowy oraz niektóre choroby przewodu pokarmowego. W większości tych jednostek chorobowych mamy do czynienia ze wzrostem poziomu totalnych i swoistych IgE. Pojęcie chorób alergicznych jest znacznie szersze niż chorób atopowych. Te ostatnie są mediowane przez IgE. Natomiast wiele chorób alergicznych jest IgE-niezależnych. Katar alergiczny trwa zwykle bardzo krótko – kilka godzin (np. po kontakcie z kotem) lub bardzo długo – kilka albo kilkanaście tygodni w przypadku uczulenia na pyłki roślinne lub nawet cały rok np. przy uczuleniu na składniki kurzu domowego. Wydzielina z nosa jest zwykle wodnista i obfita, ale może być też skąpa, a nos jest częściowo lub całkowicie zatkany. Katarowi alergicznemu często towarzyszą napady kichania i swędzenie w nosie. Świąd i przytkanie nosa powodują, że chorzy często manipulują przy nosie starając się go udrożnić, pocierają ręką albo wykonują „udrażniające” grymasy twarzy. Jeśli trwa to długo może wytworzyć się poprzeczna bruzda na powierzchni nosa. Może też być tendencja do krwawień z nosa. Objawem przewlekającego się kataru są często podkrążone oczy. Jest to spowodowane zastojem krwi, która nie odpływa przez obrzękniętą śluzówkę nosa. Dziecko może mieć przewlekle otwarte usta, gdyż ma utrudnione oddychanie przez nos. Może to prowadzić do wad zgryzu. Z nosem połączone są jamy powietrzne wyścielone też śluzówką, zwane zatokami obocznymi nosa. Na granicy nosa i gardła uchodzą również przewody łączące gardło z uchem. Zatkanie tych połączeń prowadzi do zastoju wydzieliny w zatokach albo w uchu, co może spowodować jej zropienie. Objawia się to nawracającymi zapaleniami uszu lub upośledzeniem słuchu związanym z zaleganiem płynu w uchu albo też przewlekłym, ropnym katarem. Tak więc te pozornie „nie alergiczne” objawy zakażeń bakteryjnych mogą być w istocie spowodowane alergią. Katarowi alergicznemu często towarzyszy alergiczne zapalenie spojówek. Spojówki i białkówka są przekrwione, oczy swędzą i łzawią.
Działania niepożadane Loratan: Może wystąpić ból głowy, zmęczenie, senność, suchość błon śluzowych jamy ustnej. Rzadko obserwowano zwiększenie łaknienia, kaszel, zawroty głowy i nudności. Bardzo rzadko obserwowano przyspieszanie akcji serca, omdlenia, wstrząs anafilaktyczny, zaburzenia czynności wątroby, zaburzenia rytmu serca. Występowanie po zastosowaniu leku takich działań niepożądanych jak np. ból głowy, senność stwarza niebezpieczeństwo związane z prowadzeniem pojazdów i obsługą maszyn, szczególnie w początkowym okresie leczenia. Poinformuj lekarza gdy masz nadwrażliwość na loratadynę lub jakąkolwiek substancję pomocniczą preparatu. Gdy przyjmujesz chinidynę, flukonazol, ketokonazol, fluoksetynę, cymetydynę, erytromycynę. Ponadto należy poinformować lekarza o wszystkich ostatnio przyjmowanych lekach, nawet tych dostępnych bez recepty. Jeśli jesteś lub przypuszczasz, że jesteś w ciąży, a także gdy karmisz piersią.

Sposób podania: Dawkę i częstotliwość stosowania leku ustala lekarz. Uwaga! Preparaty należy odstawić na 7 dni przed wykonaniem testów skórnych. W trakcie leczenia nie należy pić alkoholu. Aby leczenie było skuteczne i jak najbardziej bezpieczne należy przestrzegać zaleceń lekarza prowadzącego. Zapoznaj się z właściwościami leku opisanymi w ulotce przed jego zastosowaniem. Przed zastosowaniem leku należy sprawdzić datę ważności podaną na opakowaniu (etykiecie). Nie należy stosować leku po terminie ważności.Przechowuj lek w szczelnie zamkniętym opakowaniu, w miejscu niedostępnym i niewidocznym dla dzieci, zgodnie z wymogami producenta. Lek ten został przepisany przez lekarza prowadzącego celem leczenia konkretnego schorzenia. Nie należy go odstępować innym osobom ani używać w innych okolicznościach bez konsultacji z lekarzem.

Amertil lek z cetyryzyną na alergię dla dzieci i nie tylko

Amertil to lek cetyryzyną w dawce 10 mg skazany w przeciwdziałaniu objawom uczuleniowym w przebiegu: przewlekłego i sezonowego alergicznego zapalenia błony śluzowej nosa, alergicznego zapalenia spojówek i przewlekłej pokrzywki.

Amertil hamuje odczyn alergiczny, hamuje rozwój alergii skórnej, łagodzi objawy atopowej astmy oskrzelowej, najczęściej stosuje się tylko jedną tabletkę na dobę może być stosowany u dzieci. Amertil kupisz w aptece internetowej.
Cetyryzyna (ang. cetirizine) to antagonista receptora H1 i pochodna hydroksyzyny czyli inaczej lek przeciwhistaminowy II generacji. Blokuje on receptory H1 i hamuje chemotaksję eozynofili. Substancja cetyryzyna we wczesnej fazie reakcji alergicznej zmniejsza ilość endo- i egzogennej histaminy w bezpośrednim sąsiedztwie receptora H1 i hamuje w ten sposób wywołany nią odczyn skórny. W późniejszej fazie hamuje ona migrację komórek uczestniczących w procesie zapalnym, szczególnie eozynofilów w skórze i spojówkach oraz zmniejsza ilość uwalnianych przez nie tzw. mediatorów odczynu zapalnego, które mogą powodować uszkodzenia nabłonka dróg oddechowych i przyczyniać się do rozwoju astmy oskrzelowej.
AMERTIL SKUTECZNIE ZWALCZA:
katar sienny
alergiczne zapalenie błony śluzowej nosa
alergiczne zapalenie spojówek
przewlekłą pokrzywkę

Cetyryzyna i Amertil może powodować senność, osłabienie koncentracji, rozkojarzenie. W przypadku wystąpienia uciążliwych skutków niepożądanych natychmiast odstawić lek i skonsultować się z lekarzem.Badania te wykazały iż lekarze rutynowo stosują cetyryzynę w infekcjach górnych i dolnych dróg oddechowych, zwłaszcza, gdy zakażenie wystąpiło u osoby z wywiadem lub objawami choroby alergicznej. Motywacją do zastosowania cetyryzyny było w 36% przekonanie o działaniu przeciwzapalnym leku, w 14% choroby alergiczne w wywiadzie, a w 28 % aktualne objawy choroby alergicznej. Jedynie 7% lekarzy rutynowo stosowało lek przeciwhistaminowy w infekcjach dróg oddechowych.
W opinii lekarzy cetyryzyna może być stosowana w leczeniu zakażeń dróg oddechowych ponieważ:
jest lekiem dobrze tolerowanym i bezpiecznym
skraca czas trwania choroby.
Szczególnie należy rozważyć podanie leku przeciwhistaminowego u chorych ze współistniejącą skazą atopową.
Działania niepożądane związane z przyjmowaniem cetyryzyny pojawiają się bardzo rzadko i zazwyczaj są łagodne. Należą do nich: senność, zawroty i bóle głowy, uczucie nadmiernego zmęczenia, suchości błon śluzowych jamy ustnej oraz zaburzenia czynności przewodu pokarmowego.

Alerzina na alergię z cetyryzyną

Alerzina to lek przeciwhistaminowy, silny i selektywny antagonista obwodowego receptora histaminowego H1. Hamuje zależną od histaminy wczesną fazę reakcji alergicznej. W leczeniu alergii jest bardzo pomocny.

Bazuje na cetyrozynie. Cetyryzyna (cetirizine) – antagonista receptora H1, pochodna hydroksyzyny. Lek przeciwhistaminowy II generacji. Blokuje receptory H1 i hamuje chemotaksję eozynofili. Cetyryzyna jest szybko wchłaniana z przewodu pokarmowego; pokarm przedłuża wchłanianie, ale nie wpływa na biodostępność leku. Wiąże się w około 93% z białkami osocza. Jest metabolizowana w wątrobie i wydalana w 70% z moczem (w tym około 50% w postaci niezmienionej) oraz w 10% z kałem. T0,5 we krwi wynosi 8,3 h. Pochodna piperazyny, karboksylowany metabolit hydroksyzyny. Silny i wybiórczy antagonista obwodowych receptorów histaminowych H1, lek przeciwhistaminowy II generacji. W niewielkim stopniu przenika przez barierę krew-mózg, nie wywiera działania sedatywnego. Nie wpływa na receptory cholinergiczne, 5HT2, D2, a1, muskarynowe ani na kanały wapniowe. Cetyryzyna we wczesnej fazie reakcji alergicznej zmniejsza ilość endo- i egzogennej histaminy w bezpośrednim sąsiedztwie rec. H1 i hamuje wywołany nią odczyn skórny. W późniejszej fazie hamuje migrację komórek uczestniczących w procesie zapalnym, szczególnie eozynofilów w skórze i spojówkach oraz zmniejsza ilość uwalnianych przez nie mediatorów odczynu zapalnego, które mogą powodować uszkodzenia nabłonka dróg oddechowych i przyczyniać się do rozwoju astmy oskrzelowej. Cetyryzyna zmniejsza ekspresję cząsteczek adhezyjnych (ICAM-1, VCAM-1).

Wskazania Alerzina: Leczenie objawowe przewlekłego oraz sezonowego alergicznego zapalenia błony śluzowej nosa (katar sienny), alergicznego zapalenia spojówek, przewlekłej pokrzywki idiopatycznej.

Leczenie alergii. Wzrost świadomości społeczeństwa oraz trudności w dostępie do lekarza powodują, że pacjenci próbują leczyć się sami. Około 52% Polaków przed wizytą u lekarza próbuje najpierw leczyć się samodzielnie. Należy pamiętać, że reakcje alergiczne występują często po innych lekach przeciwbólowych, przeciwzapalnych, przeciwgorączkowych i przeciwgrypowych, należących do grupy tzw. niesteroidowych leków przeciwzapalnych. Są to preparaty kwasu acetylosalicylowego, salicylamidu, naproksenu, ibuprofenu, metamizolu np. Aspiryna, Polopiryna, Alka-Seltzer, Alka-Prim, Etopiryna, Acard, Acesan, ASA, Bespiryn, Aleve, Ibuprom, Ibufen, Ibum, Nurofen, Naproxen, Saridon, Scorbolamid, Upsarin C, Pyralgin, Gardan P, Scopolan Compositum i wiele innych).

Przeciwwskazania Alerzina: Nadwrażliwość na cetyryzynę, hydroksyzynę lub jakąkolwiek substancję pomocniczą preparatu. Ciąża i okres karmienia piersią: Dopuszcza się stosowanie w ciąży wyłącznie w przypadku zdecydowanej konieczności. Nie stosować w okresie karmienia piersią.

Lek Alerzina kupisz m.in. w aptece internetowej.

Dawkowanie Alerzina: Doustnie. Dorośli i dzieci powyżej 12 lat: 10 mg raz na dobę. Pacjentom z niewydolnością wątroby lub nerek podaje się połowę dawki. Dzieci 4-6 lat (o mc. 30 kg): 10 mg raz na dobę lub 5 mg 2 razy na dobę. Uwagi: Lek należy odstawić na kilka dni przed wykonaniem testów skórnych. Podczas leczenia należy unikać picia alkoholu i przyjmowania leków hamujących czynność o.u.n.