Jak dostarczać witamin organizmowi

Każdego dnia nasz organizm czerpie z zasobów, jakie mu dostarczamy jedząc różne produkty. By cieszyć się dobrym zdrowiem przez caly rok musimy zadbać, by nasza skutecznia dieta byla bogata w niezbędne do prawidłowego funkcjonowania witaminy i minerały. Ale jak mamy zapewnić codzienną dawke owych cennych składników, kiedy sezon na świeże warzywa oraz owoce dopiero przed nami? Co jeść teraz by organizm mógł pracować wydajcie? Trzeba dostarczyć mu witamin oraz minerałów. Ich zasoby możemy czerpać z warzyw oraz owoców.

Jednak najważniejsza może być witamina C (cytrusy, brokuły, natka), bo pobudza produkcję interferonu, bialka, które pomaga rozprawić się z zarazkami, chroniąc przed przeziebieniem oraz grypą, i wspomaga leczenia właściwego infekcji, a ponadto bierze udział w syntezie czerwonych ciałek krwi oraz może być silnym antyoksydantem. Nasz organizm magazynuje je, dzięki czemu trudniej o ich niedobór, także skoro poprzez pewien czas nie dostarczasz ich nadto dużo w pożywieniu. Z tego samego powodu dość łatwo je przedawkować, i dlatego staraj się nie przekraczać zalecanych dawek. Bogatym źródłem witamin z tej grupy sa ryby, oleje roślinne oraz orzechy. Większość z nas zdaje sobie sprawę, że by być też zdrowym należy każdego dnia jeść owoce oraz warzywa. Niestety, nasza strefa klimatyczna nie pozwala delektować sie cały rok takimi rarytasami, jak świeże brzoskwinie, pomidory, o cytrusach nie wspominając. A przecież organizm nie będzie czekal do czerwca na pyszne truskawki, czy może do jesieni na pachnace jablka. Z kolei bez codziennej dawki pochodzacych z nich składników odżywczych nie będziemy mogli cieszyć się dobrym samopoczuciem. Na szczęście specjaliści z całego świata są zgodni, że jedna z dziennych, zalecanych 5 porcji warzyw albo owoców może stanowić szklanka soku. To także dobra wiadomość, kiedy sezon na świeże owoce oraz warzywa cały czas przed nami, a również dla owych z nas, które są zabiegane, a jednocześnie zależy im na właściwym zdrowiu rodziny. Przyjrzyjmy się bliżej, jakie cenne składniki, które trafia do naszych organizmów mają w sobie soki oraz co dzięki nim zyskamy. Prowitamina A, czyli beta-karoten – wystarczy szklanka soku marchwiowego albo marchwiowo-owocowego, by zapewnić wymagana poprzez nasz organizm, dzienną dawkę witaminy A (800 µg). Bo witamina A wpływa na prawidłowe funkcjonowanie wzroku, sięgajmy po nia, kiedy czeka nas np. dużo pracy przy komputerze albo długa droga za kierownica. Zalety beta-karotenu docenią również ci, ktorzy chca cieszyć się piękną opalenizną latem oraz przedłużyć ją do późnej jesieni, bo zabezpiecza on przed szkodliwym promieniowaniem UV. Co jeść zimą, aby organizm mógł pracować na pełnych obrotach?

Ale trzeba dostarczyć mu witamin oraz minerałów. Ich skarbnicą są warzywa oraz owoce. Najważniejsza może być witamina C (cytrusy, brokuły, natka), bo pobudza produkcję interferonu, białka, które pomaga rozprawić się z zarazkami, chroniąc przed przeziębieniem oraz grypą, i wspomaga leczenia właściwego infekcji, a ponadto bierze udział w syntezie czerwonych ciałek krwi oraz może być silnym antyoksydantem. Organizm zwykłego człowieka może być w stanie wytwarzać witamine D dzięki promieniom słonecznym, i dlatego warto spędzić 20-25 minut dziennie na spacerowaniu w pełnym słońcu. Pamiętaj jednak, że nadmierna ekspozycja na promienie UV może z czasem doprowadzić do rozwoju czerniaka, i dlatego zawsze zachowuj umiar! Natomiast witaminy rozpuszczalne w wodzie łatwo się wchłaniają oraz obecność tłuszczu nie może być do tego procesu potrzebna. Nie są gromadzone w organizmie oraz dużo częściej dochodzi do ich niedoboru. Z tego powodu codziennie powinnaś dostarczać w diecie mniej więcej taka ich ilość, jaka może być potrzebna twojemu organizmowi. Ich nadmiar może być usuwany z moczem. Znajduja sie one przede wszystkim w produktach zbożowych i owocach oraz warzywach. Witamina C – sięgamy po nią, kiedy nadchodzi sezon przeziębień, jak np. przedwiośnie. Oraz slusznie! Bo wzmacnia system odpornościowy. Nie oni wszyscy nie mniej jednak wiedzą, że posiada również odmienne zalety. Przyczynia się np. do zmniejszenia uczucia zmeczenia oraz pomaga w prawidłowym funkcjonowaniu układu nerwowego. I dlatego po szklankę soku pomarańczowego albo grejpfrutowego, ktora pokryje dzienne zapotrzebowanie na tę witaminę w ok. 60% – 70%, powinny sięgać osoby, które czeka duży wysiłek intelektualny, jak sesja na studiach czy może zbliżająca sie dużymi krokami matura. Docenią ją również kobiety, chcące mieć zdrową oraz zadbaną skóre, bo witamina C wspomaga produkcję kolagenu. Zima to także dla nas najlepszy czas na grejpfruty, pomarańcze, mandarynki, cytryny – obecnie są świeże oraz najbardziej wartościowe. I dlatego powinny obowiązkowo znaleźć się codziennie na naszym stole. Zawieraja sporo witaminy C, witaminy z grypy B, beta-karoten, potas, wapń oraz dużo innych składników. Witamina C zdaje się zapobiegać wszystkim chorobom, zwłaszcza przeziębieniom – tak mówią nam koncerny farmaceutyczne. Popularności przybyło rownież witaminie E. Tymczasem analiza wielu badań opublikowana w 2007 roku w Journal of the American Medical Association, powiązała suplementy dostarczające witaminę E, A i beta-karoten z wysokim wskaźnikiem umieralności w pewnych grupach.

Jak wiadomo duże dawki zażywanych suplementów z witaminą C powiązano z wiekszym ryzykiem rozwoju katarakty – takie wieści przyniosło badanie na 24 tys. Szwedek w 2010 roku. Żadne nie mniej jednak z owych badań nie udowadnialo, że witaminy są jednoznacznie odpowiedzialne za choroby. Znowu jedynie naukowcy podkreślili, że główne może być spożywanie różnorodnych produktów, głównie warzyw oraz owoców, bogatych w antyoksydanty, a nie poleganie na suplementach diety. Witamina E – przeciwutleniacz, spowalniający procesy starzenia oraz chroniący przed rozwojem miażdżycy. Niezbędnym elementem diety powinny się stać zawierające ja soki marchwiowe, a również soki wielowarzywne z udzialem zielonych warzyw, takich jak brokuły. Osobom, które często chorują lub zażywają antybiotyk, sam jeden napój probiotyczny nie wystarczy – powinny przyjmować dobre bakterie w postaci preparatu z apteki. Antybiotyk niszczy bakterie odpowiedzialne za chorobę, ale również flore przewodu pokarmowego wspomagającą system odpornościowy w walce z chorobotworczymi zarazkami. I dlatego preparat probiotyczny należy przyjmować podczas antybiotykoterapii oraz wciaż jeszcze parę dni po odstawieniu leku. Kwas foliowy (foliany) – powinny się z nim zaprzyjaźnić przyszłe mamy, bo może być niezbędny w procesie wzrostu oraz rozmnażania komorek organizmu potomstwa. Każdemu kwas foliowy niezbędny może być natomiast, by organizm mógl produkować krew, a system immunologiczny funkcjonować prawidłowo. Szklanka soku z buraków ćwikłowych dziennie zapewni jego wymaganą dawkę (200 µg). Obecnie żyjemy w biegu oraz większości spożywamy pólprodukty oraz żywność przetworzoną co uniemożliwia dostarczenie do organizmu wszystkich niezbędnych witamin oraz składników odżywczych co pomiędzy innymi przeklada sie na problemy z kontrolą wagi ( niedowaga, nadwaga), przemęczeniem oraz brakiem energii. Dzisiejszy styl życia oraz sposób odżywiania prowadzi niestety prędzej czy może poźniej do problemów ze zdrowiem ale na nie zwracamy uwagę dopiero jak zaczynam nam coś tam dolegać. W myśl przysłowia mądry polak po szkodzie leczymy się zamiast zapobiegać czesto przewlekłym oraz poważnym chorobom. adania potwierdzają niedobory witaminy C, D,E, a również wapnia czy może magnezu u Amerykanów. Są głosy twierdzące, że takie niedobory skutecznie uzupełniają preparaty multiwitaminowe. Tymczasem w 2006 roku, grupa ekspertów pod przewodnictwem Narodowego Instytutu Zdrowia, doszła do wniosku, że brak ewidentnych dowodów potwierdzających skuteczność preparatów multiwitaminowych w ochronie przed chorobami.

Podobno Likopen to najpotężniejszy z naturalnych przeciwutleniaczy, zapobiegajacy starzeniu się komórek. Nie trzeba zatem będzie prawdpodobnie nikogo namawiać, by pić bogaty w niego sok pomidorowy. Co ciekawe, proces produkcji soku pomidorowego, jaki jesteśmy w stanie kupić w sklepie, powoduje, że w takiej formie może być on lepiej przyswajalny, niż ów pochodzący z surowych pomidorów. Żeby właściwie dbać o Swój organizm musisz codziennie do organizmu dostarczyć 114 witamin, mineralów oraz składników odżywczych w odpowiednio zbilansowanych proporcjach poprzez spożywanie odpowiednich grup produktów ale niestety w naszym życiu w większości rządzi w tym miejscu przypadek zatem oni wszyscy którzy nie chcą w wieku 60 lat chodzić z apteczką pełna lekarstw a w wieku 70 lat nie być też sprawnym fizycznie powinni łaskawym okiem spojrzeć na suplementację. W jednym z ostatnich, dużych badań, którego rezultaty były opublikowane w 2009 roku, monitorowano ludzkie zdrowie ponad 77 tyś osób w wieku od 50 do 70 lat, porównując wyniki badań osób stosujacych suplementy z tymi, które suplementów nie stosowały. Okazało się, że zażywanie suplementów multiwitaminowych nie miało wpływu na wskaźnik umieralności badanych. Podpowiedzi szukano także pośród osób, które nie odżywiały się właściwie, jednakże zażywanie poprzez nich witamin, nie miało wielkiego wplywu na zdrowie. Naukowcy stwierdzili jasno: nie można ignorować złych nawyków żywieniowych oraz polegać jedynie na suplementach diety. Polifenole – chronią przed wplywem wolnych rodników, zatem na pewno chetnie soki z tym składnikiem pić będa panie, które jak najdłużej chcą cieszyć się młodym wyglądem. Dodatkowo wpływają na obniżenie poziomu cukru we krwi oraz ciśnienie. Wyjątkowo bogaty w flawonoidy, czyli związki z grupy polifenoli może być mętny sok jabłkowy. Najważniejszą cechą, która łaczy witaminy to także ogromne znaczenie dla prawidlowego funkcjonowania naszego organizmu. Nie mniej jednak zbyt trudno mówić o ich jednej roli, ponieważ każda z nich może być niezbędna do innego procesu. Dzieki nim organizm może rozkladać białka, tłuszcze oraz węglowodany. Ponadto są one potrzebne do wzrostu, zwalczania infekcji, produkcji krwinek czerwonych, a także do prawidłowej pracy mózgu oraz mięśni. Potas – niezbędny mięśniom oraz nerwom, reguluje gospodarkę elektrolitową w organizmie oraz obniża ciśnienie krwi. Szklanka soku pomidorowego czy może marchwiowego zabezpieczy 25 % dziennego zapotrzebowania na potas (zawiera ok. 500 mg tego pierwiastka). Sięgajmy również po zawierające jego soki pomarańczowe, grejpfrutowe, jabłkowe, a rownież nektary z czarnych porzeczek i bananów. Zimą nasza skutecznia dieta może być bardziej monotonna, brakuje w niej warzyw oraz owoców, i dlatego bystro pojawiają się objawy niedoboru witamin. By wiosną odzyskać energię, zwiększyć wydolność ciała oraz umysłu, a również poprawić wygląd powinnaś pić więcej świeżo wyciskanych sokow oraz sięgać po pierwsze wiosenne warzywa, które zawierają bogactwo witamin.

Dodatkowo blonnik – reguluje pracę układu pokarmowego, poprawia perystaltykę jelit oraz zapobiega zaparciom. Pamiętajmy, że jego glównym źródłem mają być też produkty zbożowe. Ale również soki dostarczą cennej odmiany tego składnika, tzw. pektyn, czyli błonnika rozpuszczalnego. Zawarty w sokach błonnik ogranicza wchłanianie cukrów oraz wpływa na utrzymanie właściwego poziomu cholesterolu. Pijmy zawierajace jego soki naturalnie mętne (pomarańczowe, grejpfrutowe, jabłkowe) i przecierowe (pomidorowe, warzywne albo warzywno-owocowe). Jeśli nie jesteś w ciąży, ostatnio nie chorowalaś, nie żyjesz w stresie, a również nie bierzesz przewlekle leków, takich jak pigułki antykoncepcyjne, antybiotyki czy może preparaty na uspokojenie oraz ogólnie czujesz się dobrze, to także prawdopodobnie nie masz niedoboru witamin. Nie mniej jednak także skoro odżywiasz się prawidłowo, może okazać się, że będziesz potrzebować dodatkowej porcji owych cennych składników. Może być to także możliwe, bo witaminy uciekaja z warzyw oraz owoców podczas dlugiego przechowywania, a rownież w trakcie przygotowywania potraw, na przykład gotowania czy może pieczenia. Niektóre, tak jak witamina C, sa wrażliwe na działanie światła słonecznego. Sole mineralne (pierwiastki, jak np. wapń, fosfor czy może magnez) – wszystkie sole mineralne, podobnie jak warzywa oraz owoce, z których pochodzą, pomagają zachować równowagę kwasowo-zasadową w organizmie. A bo soki robione są z warzyw oraz owocow pijmy je, by dostarczać sobie owych cennych składników. Witaminy dzielą się na dwie grupy: rozpuszczalne w wodzie oraz w tłuszczach. Łatwiej może być wymienić te z drugiej grupy, ponieważ sa ich jedynie cztery (A, D, E oraz K). By mogły się wchłonąć oraz aby w nastepnej kolejności organizm mógl je wykorzystać potrzebny może być tłuszcz. I dlatego przygotowując pyszną surówkę z marchewki nie zapominaj o kilku kroplach oliwy lub lyżeczce majonezu.

Wiosenne przesilenie – co warto wiedzieć?

Wiosna zbliża się wielkimi krokami, a wraz z nią – wiosenne przesilenie. Rozdrażnienie oraz zmęczenie nie pozwalaja cieszyć się coraz cieplejszymi dniami oraz budzącą się do życia przyrodą? Nie martw się, to także jedynie wiosenne przesilenie. żwawo mija, a w dodatku można mu zapobiec. Co możesz zatem zrobić, by cieszyć się wiosną w dobrej formie?

Przede wszystkim przesilenie wiosenne, jako efekt długotrwałego przemęczenia, zaczyna się niepozornie. Do osłabienia organizmu często prowadza: stres, negatywne emocje i brak niezbednych substancji odżywczych. Wniosek nasuwa się jeden: odpoczynek może być tak samo ważny jak odpowiednia dieta. Regeneracja organizmu, a również dostarczenie mu odpowiednich substancji odżywczych, to także podstawa dobrej kondycji fizycznej oraz psychicznej. Na stan naszej psychiki wpływaja czynniki zewnętrzne. Może być to także potwierdzone poprzez badania naukowe i poprzez nas samych. Wiatr, promieniowanie słoneczne, temperatura, ciśnienie – to także to wszystko wpływa na nasze samopoczucie i funkcjonowanie. Najczęściej pojawiają się bóle głowy, apatia, senność, dekoncentracja oraz ogolne osłabienie. Od zmian atmosferycznych zależy przede wszystkim rytm serca, ciśnienie krwi i wydolność wątroby oraz nerek. Taka zależność może być dokuczliwa oraz często utrudnia wykonywanie codziennych czynności. Niektorzy szczególnie wrażliwi na zmiany pogodowe cierpią na chorobe cywilizacyjną zwana meteoropatią. Narażeni na nia są mieszkańcy miast, którym na co dzień towarzyszy hałas, brak aktywności fizycznej oraz zanieczyszczone powietrze. Przesilenie wiosenne to także zmiany, które zachodzą w naszym środowisku, jak na przyklad: gwałtowny wzrost temperatury otoczenia, wydlużenie dnia, wzrost nasłonecznienia, zmiana czasu, częste zmiany pogody, wzrost stężenia alergizujacych pyłków.

Jak wiadomo nasz organizm może być zmęczony ruchliwym trybem życia, zimowym chlodem oraz brakiem ruchu. Zanim zaadaptujemy się do nowych warunków pogodowych, minie miesiac. Pierwsze tygodnie wiosny to także czas trudny dla organizmu. Częste o tej porze roku wahania ciśnienia, przemieszczanie się frontów atmosferycznych, a również wszelkie stany przejściowe pomiędzy bezwietrzną, słoneczną pogoda wyżową a pochmurnymi oraz deszczowymi stanami niżowymi mają bezpośredni wpływ na ludzkie zdrowie oraz samopoczucie. Zanim przyzwyczaisz sie do cieplejszego klimatu, co potrwa jakieś 2-3 tygodnie, organizm musi uporać się nie jedynie ze spadkiem odporności, ale również z niedoborem witamin oraz soli mineralnych, wynikających z uboższej diety zimowej. Gdy pomimo długiego odpoczynku cały czas czujemy się źle, to także sygnał, że organizm może być na aż tyle osłabiony, iż system odpornościowy nie radzi sobie z atakującymi jego chorobami. I dlatego rownież osoby przemeczone dużo częściej doznają różnorodnych dolegliwości. Dodatkowo stres, jakiego doznajemy każdego dnia, mobilizuje organizm do działania. Wykorzystuje rezerwy energetyczne, które uaktywniają się w sytuacjach zagrożenia albo wzmożonego wysiłku. Wszystkie zapasy kiedyś jednakże się kończą.

Ale wtedy przychodzi wiosna oraz okazuje sie, że zwyczajnie organizm nie posiada zatem już siły, bo „skończyło się zgromadzone paliwo napędowe”. Wiosna to także czas budzenia się do życia przyrody, ale rownież rozchwiana pogoda, począwszy od zimnych, deszczowych wieczorów, a skończywszy na cieplych, letnich dniach. Takie zrożnicowanie nie bez znaczenia może być dla naszego organizmu, którego funkcjonowanie może być wpisane w otoczenie. To także z pewnościa nasila objawy przesilenia wiosennego. Przesilenie wiosenne wiąże się ze zmianą sposobu funkcjonowania całego naszego organizmu. Po pierwsze, zwieksza się częstotliwość oddychania, a po drugie, dochodzi do wzrostu poziomu hormonow, co wpływa na nasze samopoczucie oraz nastrój. Szereg zmian zachodzi też w układach: krążenia, odpornościowym, nerwowym, trawiennym. Przemęczenie organizmu może być skutkiem tego, że nasze ludzkie ciało nie najlepiej znosi przełom pór roku. Na początku wiosny zmienia się sposob funkcjonowania układu krążenia, tętno, częstotliwość brania oddechów i poziom hormonów, czyli to także wszystko, co wpływa na nastrój. Powinny ci dokuczać nie jedynie częste bóle głowy oraz mięśni, kłopoty sercowo-krażeniowe, skoki ciśnienia krwi. Niezbyt urozmaicona zimowa dieta, uboga szczególnie w potas w tym momencie skutkuje osłabieniem refleksu oraz mięśni, natomiast braki magnezu objawiaja sie rozdrażnieniem, mniejszą odpornościa na stres, bolesnymi skurczami nog. Z kolei za nagle ataki zmęczenia winny może być niedobór żelaza, a za wypadanie włosów – cynku. A co jeśli kłopot zmeczenia leży w tobie: po prostu nic ci się nie chce? Pamiętaj wtenczas o jednym: w zdrowym ciele zdrowy duch! Nasza psychika sprawnie funkcjonuje, gdy organizm może być zdrowy. Warto zatem mieć na uwadze to, że samopoczucie może być często jedyną informacją jaka przekazuje chory zatem już organizm.

A zatem skoro czujesz się dużo gorzej niż zwykle, nic ci się nie chce, nie możesz się nad niczym skoncentrować to także znak, aby sprawdzić stan swojego zdrowia. Czas przesilenia wiosennego powoduje osłabienie organizmu i spadek odporności. Na zewnatrz z kolei wyższe temperatury oznaczaja więcej zarazków w powietrzu. Czując wiosnę wyrzucamy w kąt szafy ciepłe swetry, czapki oraz szaliki. To także to wszystko prowadzi do zlapania przeziębienia, ktore niewyleczone może spowodować powikłania. Początek dolegliwości zazwyczaj może być łagodny, ale każda następna doba przybliża nas do całkowitego osłabienia. Regularny sen – koniecznie trzeba zadbać o odpowiednią ilość snu; powinno się przesypiać 8 godzin – to także czas potrzebny naszemu organizmowi do regeneracji sił. Prawidłowy oraz regularny wypoczynek podnosi nasze samopoczucie. Lepiej będzie nam zasypiać, gdy ostatni posilek zjemy 2-3 godziny przed snem, porządnie przewietrzymy sypialnię oraz nie będziemy pili na noc napojów pobudzających, jak kawa czy może silna herbata. Na sen można wypić herbatkę ziołową albo uspokajającą. Jeżeli uda ci sie w tym momencie wykroić chociaż parę dni na urlop – najlepiej spedzony aktywnie, na świeżym powietrzu – łatwiej pokonasz przesilenie wiosenne. Jeśli nie może być to także możliwe – nie żałuj sobie snu. Potrzebujesz jego przynajmniej osiem godzin na dobę. Sprobujmy pokonać przesilenie wiosenne, wprowadzając niewielkie zmiany w diecie oraz w trybie życia.

Ale moi drodzy, pamiętajmy o właściwej dawce snu, który znakomicie regeneruje organizm. Cieszmy się nadchodzącą wiosną, wykorzystajmy dłuższe dni na spotkania z przyjaciółmi, zabawy z dzieckiem na świeżym powietrzu, relaks oraz odpoczynek. Najprostszym sposobem poprawienia sobie nastroju może być z pewnością u wiekszości poranna kawa, słodycze albo kieliszek alkoholu. Są to także jedynie półśrodki, które w dłuższej perspektywie nie przynoszą poprawy. Kawa pobudza organizm, zwiększa sprawność myślenia i skutecznie pozwala zwalczyć zmęczenie fizyczne oraz psychiczne. Ale nadto duża dawka może wywołać nerwowość, rozdrażnienie, niepokój oraz utrudnienie usypiania. Czekolada może być wspaniałym lekarstwem na smutki, wzmacnia pamięć, łagodzi stres oraz dodaje energii. Niestety też uzależnia, może być kaloryczna, może wywoływać problemy z zasypianiem i może uczulać. Alkohol to także środek odurzający o działaniu narkotycznym oraz w małej ilości (np. wino) korzystnie wpływa na zdrowie. Jednakże systematyczne spożywanie prowadzi do pełnego uzależnienia. Nie są to także zatem skuteczne oraz zdrowe metody. Pożywne śniadanie – może być podstawą każdego dnia. Dzięki niemu dostarczymy naszemu organizmowi energii do działania. Śniadanie powinno być też bogate w pieczywo pełnoziarniste, kielki albo warzywa i owoce, ktore są najlepszym źródłem witamin. Koniecznie zwolnij tempo życia. Unikaj dodatkowych prac, nie odrabiaj nagromadzonych zaległości. Wtenczas może być szansa, że zminimalizujesz stresy oraz napięcia, obronisz organizm przed wiosennym zmęczeniem. Polska znajduje się w regionie, w którym są wyraźnie zaznaczone pory roku: wiosna, lato, jesień oraz zima. Podział ów może być dla zwykłego człowieka istotny, bo decyduje o naszej aktywności fizycznej oraz umysłowej. Największy kłopot występuje na przelomie zimy oraz wiosny, ponieważ jesteśmy w stanie wtenczas cheć do życia może być najbardziej osłabiona. Może zbyt trudno w to także uwierzyć, ale na nasz nastrój wpływa przede wszystkim światło, którego szczególnie zimą może być niewiele. Co prawda, brak światła nie spowoduje śmierci, ale istotnie wpłynie na stan zdrowia oraz odporność. W okresie zimowym natężenie światła może być 2-3 razy mniejsze niż wiosną oraz blisko 100 razy niższe niż latem na plaży.

No i niestety, głównie z tego powodu jesteśmy smutni, rozdrażnieni, ospali oraz mamy kłopot ze skupieniem uwagi. Dużo częściej również sięgamy po słodycze, brakuje nam motywacji do działania i wydaje nam się, że otacza nas szara, nudna rzeczywistość. Na początek warto zmienić swój sposób odżywiania się. Może być to także zasada uniwersalna, jednakże w czasie przesilenia wiosennego może być równie skuteczna. By wzmocnić organizm musimy dostarczyć mu właściwej ilości witamin oraz mikroelementow. Przede wszystkim nie powinno zabraknąć wapnia oraz magnezu. Podstawowym źródłem wapnia może być mleko oraz przetwory mleczne, które dostarczają ok. 80% tego składnika. Znajduje się też w kapuście, brukselce, brokułach oraz roślinach straczkowych i orzechach oraz migdalach. Magnez, zwany pierwiastkiem życia, może być niezbędny dla naszego funkcjonowania. Jego brak zwieksza nerwowość oraz utrudnia skupienie się. Występuje w kakao, orzechach, otrębach, rybach, bananach, szpinaku oraz kukurydzy. Codzienny posiłek wzbogaćmy również o warzywa oraz owoce, takie jak pomarańcze, banany, jabłka czy może mandarynki. Poleca się też picie herbaty z sokiem malinowym oraz słodzenie miodem. Aktywność fizyczna– uprawianie sportu powoduje, że nasz organizm zaczyna uwalniać hormony szczęścia, wpływające na poprawę nastroju. Warto zapisać się do klubu fitness, na siłownię albo basen. Formą aktywności może być też codzienny spacer albo jazda na rowerze. Najważniejsza może być systematyczność. Postaraj się korzystać z każdej godziny słońca – niedostatek światła źle wpływa nie jedynie na system nerwowy. Naturalne światło możesz zastąpić sztucznym, chociaż korzyści będą mniejsze. W gabinetach lekarskich oraz kosmetycznych skutki wiosennego zmęczenia można złagodzić naświetlaniami tzw. światłem spolaryzowanym (jego fale poruszają się w płaszczyznach równoległych, a lampa nie wytwarza promieni UV), które wzmacnia system odpornościowy albo poprawiającą nastrój lampą fluorescencyjna (emituje światło zbliżone do dziennego). Co ciekawe, lekarze odkryli, że może być to także związane z szyszynką, częścią naszego mózgu. Produkuje ona melatonine, nazywaną hormonem snu. Nocą poziom tego hormonu może być najwyższy, i dlatego organizm staje się senny oraz wymaga odpoczynku. Ilość wydzielanego hormonu zależy od dostępności światła. W lato, gdy może być jego dużo, szyszynka wydziela mniej melatoniny, z kolei zimą więcej. Stad czujemy się zmęczeni, senni, tak jak podczas nocy. Stan ów został nazwany SAD (Seasonal Affective Disorder), czyli sezonowa dolegliwość afektywna, spowodowana krótszym dniem oraz zmniejszoną ilością światła słonecznego. Ponownie prosty sposób na dobry nastrój. Aktywne odpoczywanie może być lepszym wyjściem niż wylegiwanie się w fotelu przed telewizorem.

Jak wiadomo ruch pozwoli pozbyć się zapasów tłuszczu z zimy, ale przede wszystkim oczyści organizm z toksyn oraz poprawi samopoczucie. Podstawą powinny być też spacery, najlepiej codzienne oraz intensywne. Nie wymagają specjalistycznego sprzetu ani odpowiednich warunkow atmosferycznych. Świeże powietrze powoduje obniżenie hormonów stresu oraz stanowi idealny sposób na zrzucenie kalorii. Jesteśmy w stanie wybrać opcję spacerow z kijkami, czyli popularny też w Polsce nordic walking. Przede wszystkim rozwija on system mięśniowy, kształtuje sylwetkę oraz jednocześnie odciążane zostają kolana, nasze stawy oraz kręgosłup. Dobre efekty przynosi też jogging, najlepiej poranny, wkrótce po przebudzeniu oraz przed śniadaniem. Wtenczas organizm lepiej spala tkankę tłuszczową i dodaje energii oraz satysfakcji. Przeciwdziala też depresji, dotlenia organizm oraz pozytywnie wplywa na system krążenia. Można wybrać się na basen, który doda zdrowia, zrelaksuje oraz zapewni świetną zabawę. Pływanie modeluje sylwetkę, opoźnia oznaki starzenia się, wspomaga odchudzanie, poprawia odporność organizmu i dodaje lekkości. Wyrabia też mięśnie, poprawia system krążenia, zbawiennie wplywa na system kostny. Korzystanie ze słońca – w słoneczne dni warto otwierać okna, odsłaniać żaluzje oraz rolety w miejscu pracy oraz w domu. Wiosenne ciepło ożywia nasz organizm, a energia słoneczna pobudza do działania. Multiwitaminowe preparaty mają nas wzmocnić, dodać sił, ochronić przed stresem, przedłużyć mlodość. Czy może rzeczywiście powinny zastąpić naturalne składniki odżywcze? Skoro odżywiasz się prawidłowo, nie posiada powodu, dla ktorego miałabyś je zażywać. Najzdrowsze są bowiem witaminy oraz mineraly zawarte w żywności, z których organizm czerpie więcej korzyści niż z ich chemicznych odpowiednikow. Poza niedostateczną dawka światła słonecznego na nasz stan wpływają też odmienne czynniki. O tej porze roku ulega obniżeniu aminokwas zwany tryptofanem, ktorego niedobor wiąże się z naszym nastrojem. Inni dopatrują się powodow złego samopoczucia w zmianach jakie niesie ze sobą wiosna – może być inna wilgotność powietrza oraz ciśnienie atmosferyczne. Poza tym nasza skutecznia dieta może być uboga w witaminy oraz mikroelementy, a przeważaja kaloryczne, tłuste oraz ciężkostrawne potrawy. Zimowe menu może być ubogie w owoce oraz warzywa, a to także to wszystko zdecydowanie wpływa na oslabienie organizmu.

Pamiętajmy, że nic tak nie poprawia samopoczucia jak błogie chwile odprężenia oraz spokoju. W zabieganym świecie nie dużo mamy czasu na pełne „zapomnienie się” oraz poddanie przyjemnym chwilom odpoczynku. A szkoda, bo nasz organizm tego czasami potrzebuje. Może być wtenczas rozluźniony, napięcie mięśniowe zostaje zmniejszone, spada tempo pracy ciśnienia krwi oraz serca i oddech zostaje spowolniony. Skoro może być to także możliwe, warto wziąć parę dni urlopu oraz zmienić klimat wyjeżdżając w ciche, spokojne miejsce. Dla tych, ktorzy nie powinny pozwolić sobie na dłuższy odpoczynek, odpowiednie będą przykładowo kąpiele aromatyczne. Wieczorem warto przygotować sobie ciepła kapiel z dodatkiem olejku lawendowego albo rumiankowego. Unikanie stresu – czasem przesilenie wiosenne powoduje, że jesteśmy bardziej narażeni na stres, i dlatego w czasie zmiany por roku lepiej unikać takich sytuacji albo nauczyć się metod opanowywania stresu. Napiecie złagodzą melisa oraz kozlek lekarski. Dzieje sie tak dlatego, że poza nimi z jedzeniem dostarczasz również innych zwiazków, których nie posiada w pigułkach. Niektore przedłużaja trwałość witamin, odmienne ułatwiają przyswajanie skladników odżywczych, a także potęgują ich działanie. Np. flawonoidy zawarte w cytrusach przedłużają trwałość wymiataczy wolnych rodników – czyli witamin: C, A oraz E. Skoro zatem połkniesz multiwitaminę, to także nie będzie to także samo, jakbyś zjadła pomarańcze. Co ważne, właściwa skutecznia dieta może być o dużo bezpieczniejsza niż tabletki. Witaminy syntetyczne można przedawkować, co w przypadku naturalnych zwiazków może być niemożliwe. Dotyczy to także zwłaszcza witamin A, E, D oraz K, ktore rozpuszczają się w tłuszczach, a nie w wodzie. Skoro polkniesz je na czczo, powinny kumulować się w organizmie oraz zaszkodzić. Mroźne, krótkie dni, nie pozwalają też na długie spacery.

No właśnie – dlatego również rezygnujemy z nich oraz spędzamy wieczory przed telewizorem, w ogrzanych domach oraz ciepło ubrani. Poprzez to także cierpi kondycja fizyczna, która może być znacznie obniżona w tym okresie. Nie bez znaczenia może być również spędzanie większości czasu w pomieszczeniach ze sztucznym oświetleniem. Nie można zapominać o podnoszeniu odporności organizmu. Warto zadbać o codzienną porcje witamin. Najlepiej sprawdzić, na jakie niedobory witaminowe cierpimy oraz uzupełniać je odpowiednią dietą, a skoro zachodzi taka konieczność, należy stosować właściwe preparaty farmakologiczne. O suplementacji warto natomiast pomyśleć w sytuacji, gdy poziom witamin oraz mikroelementów w organizmie wnet się obniża lub zapotrzebowanie na nie gwałtownie wzrośnie. Ale uwaga! Branie preparatów witaminowo-mineralnych na własna rękę bywa niebezpieczne. Dotyczy to także zwłaszcza kobiet w ciąży oraz karmiących piersią, dzieci i osób chorych. Zanim zatem siegniesz się po jakikolwiek preparat, lepiej skonsultuj się z lekarzem. o czym jesteśmy w stanie poznać, że oraz nas dopadło zjawisko zwane przesileniem wiosennym? Przede wszystkim po nastroju – ogolne niezadowolenie, złe samopoczucie, senność, wyczerpanie, rozdrażnienie oraz niepokój. To wszystko to także przekłada się na funkcjonowanie organizmu – szybciej łapiemy choroby, pojawiają się infekcje wirusowe oraz bakteryjne, kaszel, katar, bóle głowy, łamanie w kościach, bóle kończyn i klatki piersiowej. Do tego dochodzi również niechęć przebywania w towarzystwie innych osób, poczucie osamotnienia, obojętność oraz kłopoty z koncentracją. Zwiększony może być apetyt na słodycze oraz senność, również w ciągu dnia. U niektórych osób przekłada się to także też na oslabienie pociągu seksualnego. To wszystko to także może być dla nas sygnałem, że organizm przestawia się na rytm wiosenno – letni, ponieważ zmienia sie poziom hormonów, sposob funkcjonowania krążenia, częstotliwość oddychania i tętno.

Właściwości zdrowotne selera

Czymże jest seler, jak nie ważnym warzywem, bez którego nie obejdzie się żadna właściwa dieta odchudzająca ani oczyszczająca. Kochają to warzywo nawet gwiazdy Hollywood. Korzeń selera dodaje smaku potrawom a także może zastąpić sól. Seler naciowy świetnie sprawdza się jako składnik rożnego rodzaju sałatek warzywnych. Wszystkie warzywa maja mało kalorii, ale seler wiedzie w tym prym Po prostu best-seller.

Jak wiadomo Amerykanie oraz Japończycy, którzy mają wręcz obsesję na punkcie odżywiania się oraz leczenia właściwego selerem, doszukali się w nim aż 86 cennych skladników. Wymienię jedynie najważniejsze. Obie odmiany selera zawieraja witamine A, E, C (naciowy posiada jej więcej) i naturalną witamine B kompleks, łacznie z kwasem foliowym oraz witamina PP. Warzywo to także posiada ponadto dwa razy więcej witaminy C niż cytrusy. W zależności od pory roku oraz sposobu przechowywania może mieć jej także do 150 mg w 100 g.

Ale seler posiada najwięcej fosforu pośród warzyw korzeniowych, a również sporo innych składników mineralnych, takich jak wapń, potas oraz cynk, a dodatkowo nieco magnezu oraz żelaza. Właściwości selera były znane Egipcjanom zatem już przed kilku tysiącami lat. Seler był wykorzystywany jako specyfik na reumatyzm, artretyzm, bóle neuralgiczne, wysokie ciśnienie, zaostrzenie apetytu oraz wzmocnienie układu nerwowego. Obecnie, świeże warzywa naciowe oraz korzeniowe są składnikiem blisko każdej diety odchudzającej. Seler korzeniowy zawiera dużo składników mineralnych, m.in. potas, żelazo, magnez i witaminy. Ponadto seler może być uważany za afrodyzjak ze względu na wlaściwości zwiększające potencję. Seler naciowy to także dobroczynny składnik diet odchudzających. Może być coraz popularniejszy w polskiej kuchni. Spożywany w sosach, przecierach, zupach czy może na surowo w postaci sałatek, staje się charakterystycznym dodatkiem, który dostarcza wielu skladników odżywczych, witamin i mineralów, wzmacniajac tym samym zdrowie. 100 g selera naciowego to także jedyne 13 kcal. Zjadając całą jego nać: 400 g dostarczasz jedynie 52 kcal. Może być zatem niskokaloryczny. Osoby będace na diecie odchudzającej powinny jego jeść bez ograniczeń.

Jak wiadomo u cześci składowej osob powinny pojawić się reakcje alergiczne. Nadmierne ilości selera naciowego nie są zalecane kobietom ciężarnym, ponieważ powinny sprzyjać poronieniom. Osoby mające problemy z nerkami również powinny uważać na spożywanie tego warzywa, podobnie jak zażywający niektóre środki leczenia np. w schorzeniach tarczycy. Jakie witaminy oraz minerały zawiera seler? W 10 dag bulwy selera może być zaledwie 7 kalorii, a w naci wciąż jeszcze mniej, 4-5 kcal. Amerykanie oraz Japończycy, którzy mają wrecz obsesję na punkcie odżywiania się oraz leczenia właściwego selerem, doszukali się w nim aż 86 cennych skladników. Chociaż smak wcale tego nie sugeruje, może być w tym warzywie dwukrotnie więcej witaminy C niż w cytrusach. W zależności od pory roku oraz sposobu przechowywania może mieć jej także do 150 mg w 100 g. Seler zawiera również naturalną witaminę B kompleks, łącznie z kwasem foliowym oraz witamina PP. Bulwa oraz jasne liście mają niewiele beta-karotenu, ale zatem już ciemnozielone łodygi naciowej odmiany znakomicie uzupełnią w naszym organizmie jego niedobory. Podobnie zreszta jak witaminy E, nazwanej witaminą młodości. Swą sławę zawdzięcza on również pierwiastkom mineralnym, ktorych skład ułatwia organizmowi ich przyswajanie.

No i wreszcie seler posiada najwięcej fosforu pośród warzyw korzeniowych, dużo wapnia, potasu oraz cynku, a również nieco magnezu oraz żelaza. W selerze znajdują się fantastyczne substancje czynne: flawonoidy oraz furanokumaryny. Flawonoidy są związkami roślinnymi, które maja silne działanie przeciwzapalne, antyoksydacyjne (antyutleniajace), uszczelniające naczynia krwionośne, rozkurczające oraz moczopędne. Też furanokumaryny wykazują dzialanie moczopędne oraz rozkurczające mięśnie gładkie. Niestety powinny również wywołać reakcje alergiczne oraz uczulenie na promieniowanie słoneczne. Warto o tym wiedzieć. Seler naciowy pochodzi z Eurazji, rośnie dziko w pobliżu wybrzeży morskich. Nasiona selera posiadają ciepły, ostry smak. Są używane jako przyprawa w produktach spożywczych. Od dawna seler może być uprawiany w klimacie umiarkowanym. Nasiona selera posiadają właściwości lecznicze oraz zawieraja dużo składników odżywczych.

Wiadomo, że seler korzeniowy należy do najmniej kalorycznych warzyw, zawiera jedynie 7 kcal. Ponadto, w swoim składzie posiada aż 86 cennych składników potrzebnych do prawidłowego funkcjonowania organizmu. Seler zawiera dwa razy wiecej witaminy C niż cytrusy. Oprócz tego zawiera jeszcze: naturalną witaminę B kompleks, kwas foliowy, witaminę PP. Seler naciowy (Apium graveolens) znany był zatem już w starożytności, a dzięki swym wlaściwościom, jego uprawa przetrwała do dzisiaj. Większą popularność zdobyla znana nam wszystkim bulwa selera, powszechnie wykorzystywana w tradycyjnej, polskiej kuchni. Obecnie coraz większą popularnością cieszy sie zielona odmiana selera, z długą, chrupka łodygą o ciekawym, lekko pikantnym smaku. Koniec łodygi zakończony może być drobnymi listkami, które nadaja selerowi interesującego wyglądu. Seler naciowy przybył do nas z rejonów pogranicza Europy oraz Azji, a w naturalnych warunkach występuje w rejonach nadmorskich. Obecnie może być powszechnie uprawiany jako warzywo w strefie klimatu umiarkowanego. Dzieki wielu cennym składnikom i prozdrowotnym właściwościom seler naciowy od czasów starożytnych znowu powraca do łask, coraz dużo częściej goszcząc w potrawach albo spożywany jako zdrowa przekaska. Seler naciowy to także dobre źródło potasu. W przeciętnej diecie dorosłego zwykłego człowieka potasu nie powinno być też mniej niż 4700 mg. 100 g selera naciowego zawiera 320 mg tego związku. Cała nać z jednego selera pozbawiona części skladowej niejadalnych to także okolo 400 g.

A zatem zjedzenie całej natki selera np. w soku przecierowym pokrywa dzienne zapotrzebowanie zatem już na poziomie 27 proc. (1240 mg). To także całkiem sporo. Spożywanie potasu powinno sprzyjać zmniejszaniu ryzyka występowania nadciśnienia oraz kamicy nerkowej. Wspólczesne odmiany pochodzą od dzikiego selera naciowego, cenionego jako roślina lecznicza poprzez starożytnych mieszkańców basenu Morza Śródziemnego. Od czasow Hipokratesa seler był stosowany jako środek uspokajający. Polecano jego panom jako afrodyzjak. U Rzymian wizerunek naci selera występował na bitych monetach wymiennie z wawrzynem. Dziś wiemy, że właściwa dieta selerowa oczyszcza organizm z toksyn zawartych m.in. w pożywieniu. Pobudza przemianę materii, usuwajac jednocześnie szkodliwe produkty uboczne tego procesu (np. kwas moczowy, ktory niewydalony zamienia się w kryształki odkładające się w stawach oraz powodujące skazę moczanową i silne bóle). I dlatego jedzenie selera w każdej postaci i picie soku oraz esencjonalnego wywaru może przynieść ulge obolałym stawom. Seler może być niezwykle mało kaloryczny – w 10 dag bulwy może być jedynie 7 kcal, a w naci wciaż jeszcze mniej, 4-5 kcal. Dodatkowo przyspiesza trawienie, może być zatem wskazany dla dbajacych o linię. Seler to także jedno z najstarszych warzyw na świecie. Seler może być źródłem witaminy C, witamin z grupy B, witaminy E. Spośrod warzyw korzeniowych seler zawiera najwięcej fosforu, ale dostarcza również wapnia, cynku, potasu, magnezu oraz żelaza. Poza tym seler naciowy, jak większość warzyw, może być niskokaloryczny – 100 g tego warzywa dostarcza jedynie 17 kcal. Seler naciowy nie bez powodu polecany może być dla osób odchudzających się, bo wspomaga proces spalania tkanki tłuszczowej. Nie jedynie stanowi niskokaloryczny produkt zawierajac około 5–7 kcal w 100 g, ale rownież posiada właściwości skutecznie usuwające toksyny z organizmu, oczyszczając jego oraz poprawiając funkcjonowanie.

Dodajmy, że ponadto dziala pobudzająco na procesy trawienia i zapobiega powstawaniu zaparć, czemu sprzyja zawartość włókna pokarmowego. Dzięki zawartości przeciwutleniaczy, seler naciowy świetnie działa nie jedynie od wewnątrz, ale również posiada korzystny wpływ na skóre, odmładzając ją oraz zwalczając zmarszczki. Szczególnie polecany może być w tym miejscu sok z selera, który odżywia też wlosy, nadając im zdrowy wygląd. Spożywanie selera naciowego uzupelnia niedobory ważnych składników mineralnych, jak: wapń, potas, fosfor, cynk, magnez i żelazo. Seler naciowy pełen może być witamin oraz składników mineralnych. Nie jedynie sama łodyga, którą najczęściej spożywamy zawiera cenne składniki, ale rownież liście nie są pozbawione witamin. Miedzy innymi w ich sklad wchodzi ważna w działaniu systemu antyoksydacyjnego naszego organizmu witamina E i kontrolujące procesy komórkowe witaminy z grupy B. Zielona nać kumuluje w sobie przeciwutleniacze, zwalczające wolne rodniki, ktore szkodliwe działają na komórki organizmu. Łodyga selera naciowego skrywa w sobie ważne dla prawidłowego funkcjonowania organizmu witaminy A, C i E, a również niewielkie pokłady kwasu foliowego. Potas oraz sod zawarte w selerze naciowym regulują gospodarkę wodną w organizmie. Dzięki temu można uznać jego liście za produkt sprzyjający usuwaniu nadmiaru wody z organizmu. Spożywanie selera naciowego pomoże regulować równowagę płynów w organizmie. Seler naciowy szczególnie polecany może być osobom z obrzękami i mającymi problemy ze stawami. Warzywo to także przeciwdziala bowiem stanom zapalnym oraz zmniejsza ryzyko występowania opuchnieć. Seler wzmaga produkcję żółci, ale jednocześnie zapobiega jej zastojowi w woreczku (co może być przyczyną powstawania kamieni). Ułatwia trawienie oraz likwiduje także zaparcia wynikające ze złych przyzwyczajeń żywieniowych. Właściwa dieta bogata w seler zalecana może być również osobom cierpiącym na nadciśnienie tętnicze. Schorzenie to także może być zwykle wypadkowa także kilku przyczyn: złego odżywiania, stresu, zaburzeń w pracy nerek, obciążenia serca i całego układu krążenia.

A tymczasem seler odtruwa organizm, pomaga trawić tłuszcze, dziala moczopednie, polepszając pracę nerek oraz serca i koi stargane stresem nerwy. Seler wykazuje też działanie moczopędne, i dlatego może być wspaniałym naturalnym lekiem w przypadku kamicy nerkowej oraz przy zaburzeniach czynności nerek. Zwłaszcza sok z selera powinny pijać regularnie osoby majace kłopoty z nerkami. W selerze znajdują sie flawonoidy. Sa to także związki roślinne, które mają silne działanie przeciwzapalne, antyutleniające, rozkurczajace oraz moczopędne. Też furanokumaryny wykazują działanie moczopędne oraz rozkurczające. Istnieje cała gama przepisów uwzględniajacych dobroczynne warzywo, jakim może być seler naciowy. Polecany może być jako przekaska, ale równie bardzo dobrze sprawdza się w zupach, sosach czy może sałatkach. Zobaczmy, jakie dania jesteśmy w stanie przygotować na bazie selera naciowego. Nać selera to także rownież dobre źródlo wapnia. W 400 g porcji mamy jego około 164 mg (norma dla dorosłego zdrowego zwyklego człowieka to także 1000 mg dziennie). Dla porównania woda wysokozmineralizowana w jednej szklance (250 ml) posiada około 73 mg wapnia. Wszystkie zalety selera sprawdzają się w dietach odchudzających. Szczegolnie dotyczy to także selera naciowego. Może być to także najmłodsza odmiana tego warzywa, wyhodowana w Utah w USA w ubiegłym wieku. Kruche łodygi o orzeźwiajacym smaku są pozbawione łykowatych włókien. Świetnie nadają sie do jedzenia na surowo – nie tracą cennych witamin. Można dodawać je do salatek, zup, surówek oraz wyciskać z nich sok.

Jak wiadomo seler działa przeciwbólowo. Picie wywaru z gotowanej bulwy selera łagodzi bóle artretyczne. Też przy dnie moczanowej jedzenie selera w każdej postaci i picie soku oraz esencjonalnego wywaru może przynieść ulge obolałym stawom. Zatem już w czasach starożytnych, za czasow Hipokratesa, seler był uważany za znakomity środek uspokajajacy. Polecano jego też jako naturalny afrodyzjak. Seler może być wspanialym produktem odchudzającym, a szczególnie jego odmiana naciowa. ów gatunek selera jesteśmy w stanie jeść na surowo, dzieki czemu nie tracimy cennych witamin. Doskonale nadaje się do sałatek, zup oraz surówek. Można zrobić z niego napój, ktory doskonale orzeźwia. Seler naciowy to także zielone warzywo pelne zdrowia. Poprzez długi czas niedoceniane, jednakże od pewnego czasu stosowane coraz dużo częściej nie jedynie na dietach z ograniczona podażą energii. Dzięki swym bogatym właściwościom i składnikom odżywczym, zyskuje na znaczeniu w polskiej kuchni. Dzięki zawartości m.in. potasu, magnezu oraz wapnia seler naciowy wpływa na prawidlowe funkcjonowanie układu nerwowego. Może wspomagać walkę ze stresem. Zarówno seler korzeniowy, jak oraz naciowy mają niewiele kalorii, jednakże skoro chodzi o indeks glikemiczny – kluczowy wskaźnik np. w diecie Montignaca – różnią się znacząco. Indeks glikemiczny informuje o poziomie glukozy we krwi 2-3 godziny po jedzeniu – skoro chcesz schudnąć, powinnaś unikać produktów o IG wyższym niż 50. Na wysokość IG pożywienia posiada wplyw m.in. obróbka cieplna, i dlatego surowy seler korzeniowy posiada IG=35, ale gotowany aż 85, osoby odchudzające sie powinny zatem jeść seler surowy, a nie w postaci zdrowej skądinąd zupy-kremu. Podobnie może być z selerem naciowym – najlepiej jeść jego w formie świeżych sałatek lub po prostu jako przekaskę.

No i seler przyspiesza przemianę materii, usuwając jednocześnie szkodliwe produkty uboczne tego procesu (np. kwas moczowy, który nie wydalony zamienia się w kryształki odkładające się w stawach oraz powodujące skazę moczanową i silne bóle). By zachował swoje właściwości, seler powinien być też świeży oraz bardzo dobrze przechowywany. I dlatego seler naciowy, umyty oraz owinięty w plastikową torebkę, należy trzymać w lodówce. Łodygi selera powinny być też jędrne, nieuszkodzone oraz dające sie łatwo łamać. Seler może być cudownym warzywem, które powinno znaleźć się na talerzu każdego z nas, podobnie jak wszystkie zielone warzywa. Czeste spożywanie selera naciowego pomoże uzupełnić codzienną dietę w błonnik pokarmowy. Błonnik pomaga w regulacji perystaltyki jelit i poziomu cholesterolu oraz glukozy we krwi. W 100 g natki selera może być 1,8 g błonnika (dzienna norma dla zdrowego dorosłego zwykłego człowieka to także 27 – 40 g błonnika pokarmowego). Sok z selera naciowego, połączony w równych proporcjach z sokiem z jabłek, daje napoj, bez którego żadna gwiazda Hollywood nie rozpoczyna dnia. Szklanka takiego „eliksiru”, wypita na czczo, oczyszcza organizm, likwiduje obrzęki, nawilża skórę, wzmacnia wlosy oraz nadaje aksamitną gładkość cerze. Dzięki przeciwutleniaczom, czyli witaminom C oraz E, chroni skóre oraz cały organizm przed wolnymi rodnikami, a tym samym przed nowotworami. Zawiera również witaminy z grupy B. Seler dziala wspomagajaco na system pokarmowy. Pomaga na przyklad trawić tłuszcze. Wzmaga produkcję żółci, ale jednocześnie zapobiega jej zastojowi w woreczku, ułatwia trawienie oraz likwiduje zaparcia. Picie soku z selera naciowego i z marchwi czyści organizm ze szkodliwych substancji i wzmacnia system odpornościowy, ktory broni nas przed różnymi chronicznymi chorobami. Dużo artykułów podaje, że w 100 g selera naciowego znajduje się 150 mg witaminy C. Jednakże wg Instytutu Żywności oraz Żywienia 100 g selera naciowego to także jedyne 3,4 mg. Zatem cała natka selera może nam dostarczyć około 14 mg witaminy C. Dla porównania 100g natki pietruszki zawiera 178 mg witaminy C. Seler naciowy nie może być zatem w tym zakresie przodownikiem. Zawiera on jednakże sporo innych składników o dzialaniu antyoksydacyjnym takich jak: flawonoidy, zeaksantyne, luteine czy może beta-karoteny.

Właściwości prozdrowotne cytryny

Cytryna, czyli owoc drzewa cytrynowego ma szereg prozdrowotnych właściwości. Może być jednym z najczęściej wykorzystywanych przez nas owoców, nie jedynie w przemyśle spożywczym, ale także kosmetycznym. Cytryna zawiera stosunkowo dużą ilość witaminy C i flawonoidy, ktore wykazują zróżnicowane właściwości prozdrowotne. Ale cytryna wcale nie musi być królową witaminy C, choć zawiera jej dużo (53 mg/100 g), by wspierać odporność oraz łagodzić przebieg infekcji. Ma wiele innych zalet.

Cenna jest cytryna i zdrowa, tym bardziej że posiada również sporo rutyny, która zapobiega utracie witaminy C z organizmu oraz uszczelnia naczynia krwionośne. Jeśli nie siegasz po świeże, organiczne cytryny, to również po przeczytaniu tego tekstu, z pewnością włączysz je do swojej diety. Zarowno cytryna, sok z cytryny, jak oraz jej miękisz oraz skórka, posiadają dużo prozdrowotnych właściwości. Poniżej zamieszczam 13 leczniczych zastosowań cytryny. Cytryny zawierają dobroczynny, organiczny związek chemiczny – hesperydynę. Badania wykazały, że hesperydyna łagodzi objawy alergiczne, redukując kwasowe toksyny, które wywołują reakcje alergiczne. Witamina C, w którą bogaty może być sok z cytryny, pomaga rozpuszczać kamienie w woreczku żólciowym, w nerkach, a również złogi wapnia. Cytryna to również dobre źródło beta-karotenu, witamin z grupy B, E, potasu, magnezu, sodu oraz żelaza. Są w niej również terpeny pobudzajace wytwarzanie śliny. A bo wraz z wydzielaniem śliny rośnie produkcja enzymów trawiennych, cytryna pobudza procesy trawienne, przyśpieszajac oczyszczanie organizmu – sprzyja zatem odchudzaniu. Warto zacząć dzień od szklanki wody z plasterkiem cytryny. Pamiętaj jednak, że taki napój pobudza apetyt.

Jak wiadomo kwaśny smak owych owoców czyni je zdolnymi do zwiększenia perystaltyki jelitowej, co przyczynia sie do wydajniejszego usuwania z organizmu produktow przemiany materii, a rownież sprzyja regularności tego procesu. Wyciśnij jedną cytrynę do cieplej, alkalicznej wody o pH 9.5 – niech będzie to również pierwszy napój, po który sięgasz z samego rana. Możesz także dodać – do tej samej szklanki – sole mineralne, by wciąż jeszcze bardziej wzmocnić wydajność oczyszczania jelit. Dodawaj od 1 do 3 łyżeczek na szklankę alkalicznej wody z sokiem z cytryny. Cytryny zawierają także tangeretynę, która występuje w ich skórkach. Dzięki temu – jak udowodniono – są efektywne w lagodzeniu zaburzeń mózgowych, takich jak dolegliwość Parkinsona, bo buforują kwasowe toksyny (powstale z nadmiernej konsumpcji cukru, aldehydu octowego oraz alkoholu) niszczące komórki mózgowe. Cytryna może być owocem cytrusowym, rosnacym na drzewie w krajach basenu Morza Śródziemnego. Drzewo cytrynowe osiąga do 10 metrow wysokości. Cytryna ze względu na zawartość składników odżywczych, olejkow eterycznych oraz kwasów owocowych może być wykorzystywana zarowno w przemyśle spożywczym, jak oraz kosmetycznym. Zapach cytryny niektórym pomaga łagodzić ból glowy.

A ponieważ sok z cytryny wybiela plamy na rekach po obieraniu warzyw, dodany do ryby powoduje, że znika charakterystyczny zapach. Cytryna zawiera 22 przeciwrakowe oraz przeciw-kwasowe związki, włącznie z limonenem, naturalnie występującym olejem, ktory spowalnia oraz buforuje kwasy, które niszczą zdrowe tkanki, prowadząc do tworzenia sie guzów u zwierząt. Cytryny zawieraja także substancje, nazywane glikozydami flawonoidowymi, które powstrzymuja kwasy, uszkadzające zdrowe komórki, wywołując w ów sposób „efekt domino”, który prowadzi do wzrostu ilości komórek nowotworowych. Dzięki swojej dużej zawartości witaminy C, cytryna wzmacnia odporność, i dlatego należy ją spożywać zwłaszcza w okresie jesienno-zimowo-wiosennym, gdy zwiększa się ryzyko infekcji bakteryjnych oraz wirusowych. Cytryna może być także bogata w polifenole (resweratrol, hesperytyna, rutyna, kwercetyna), które przeciwdziałaja wystepowaniu dolegliwości układu krażenia, jak miażdżyca, nadciśnienie. Rutyna zapobiega pękaniu naczyń krwionośnych, krwawieniu dziąseł i występowaniu siniaków. Bioflawonoidy wykazują przede wszystkim działanie antyoksydacyjne. Usuwają wolne rodniki, których nadmiar uszkadza komorki oraz tkanki, przyspieszając proces starzenia i może powodować rozwój dolegliwości nowotworowych. Wybieraj owoce ciężkie, ładnie wybarwione. Dojrzałe cytryny lekko pachną na końcach. Wszelkie pofaldowania świadczą o tym, że owoc posiada gruba skóre. Mniej soku oraz grubą skórę z reguły maja rownież cytryny zakończone „pępkiem”.

Jak powiedzieliśmy na wstępie cytryny sa bogate w witamine C oraz flawonoidy, które – wspólnymi siłami – uderzają w szkodliwe kwasy metaboliczne, powodujac usuwanie owych toksyn z organizmu poprzez system wydalniczy, pory skóry, a również zatoki. Może być to również możliwe dzięki wywolywaniu stanu gorączkowego, albo, tak zwanego – „przeziębienia”. Rutyna, która także występuje w cytrynach, łagodzi objawy dolegliwości, związanych ze wzrokiem; włącznie z retinopatia cukrzycową. Badania wykazały, że buforuje kwasy, które niszczą delikatne preciki oraz czopki w siatkówce gałki ocznej. Ze skórki cytryny otrzymuje się olejki aromatyczne, ktore posiadają właściwości antyseptyczne i przeciwbakteryjne. Cytryna może być bogatym źródlem witamin (C, A) oraz składników mineralnych (potas, wapń), będac jednocześnie owocem o małej wartości kalorycznej. Kuzynki cytryn, limonki (mają mniej witaminy C – 29 mg/100 g), podnosza smak soków oraz drinków. Zamrożone kostki ze świeżego soku z limonki albo cytryny można dodawać do napojów. Nie powinno się natomiast ani cytryny, ani limonki pić z gorącą herbatą, bo w wysokiej temperaturze witamina C ginie. Świeży sok z cytryny, dodany do dużej szklanki wody, wypijanej o poranku, może być znakomitym sposobem na detoksykacje watroby. Możesz także spróbować następującego sposobu na oczyszczanie wątroby: wypij 1 litr wody z solami mineralnymi o godzinie 18:00; później, o godzinie 21:00 – wypij 1 litr napoju, sporzadzonego z 500 ml soku z cytryny oraz 500 ml oliwy z oliwek, koniecznie tloczonej na zimno.

Ale pamietaj, by położyć sie oraz zasnąć na prawym boku. Oprócz efektywnego działania, polegającego na redukcji kwasów, ktore wnikają do organizmu ze środowiska, poprzez system oddechowy, lub powstają w wyniku złej diety oraz zaburzeń metabolizmu, powodując objawy grypy oraz przeziębienia, terpeny z owoców cytrusowych wykazują przeciw-kwasowe dzialanie także w przypadku takich dolegliwości, jak kwasowy refluks, niestrawność, zgaga, podrażnienie tkanek, zapalenie czy może owrzodzenie. Cytryne można spożywać jako dodatek do sałatek, napojow, ponieważ posiada kwaśny smak. Skropienie sokiem z cytryny jabłek zapobiega ich ciemnieniu, co może być szczególnie ważne przy wypieku szarlotki. Cytryna może być często dodawana do herbaty, jednakże nie może być to rownież dobre rozwiązanie. Pod wpływem wysokiej temperatury zawarta w cytrynie witamina C ulega zniszczeniu, a z liści herbaty zostaje uwolniony glin, który niekorzystnie wpływa na tkanke nerwową mózgu. Picie soku z cytryny zaleca się w przeziebieniach, grypie, ponieważ zawarte w cytrynie polifenole oraz witamina C wspomagają system odpornościowy.

Wiadomo, że codzienne spożywanie świeżo wyciśniętego soku z cytryny wpływa korzystnie na stan skóry. Wzmacnia bowiem syntezę kolagenu, który nadaje skórze odporność mechaniczną, magazynuje wodę, poprzez co wzrasta nawilżenie skóry, przyspiesza regenerację skóry. Bogata w witamine C, B1 oraz kwas cytrynowy, posiada silne oraz szerokie oddziaływanie na nasz organizm. Cytryny zawierają witamine C, flawonoidy, witaminy z grupy B, wapń, miedź, żelazo, magnez, fosfor, potas oraz błonnik – wszystkie te substancje służą podtrzymaniu alkalicznej struktury organizmu. Chociaż cytryny – same w sobie – są kwasowe (pH równe 3.5), to rownież jednakże ich działanie może być mocno alkalizujące, bo zawierają alkaliczny zwiazek dwuwęglanu sodu, który wchodzi w interakcję z kwasami metabolicznymi organizmu, powodując ustabilizowanie pH płynów ustrojowych organizmu na alkalicznym poziomie. Cytryny, poza korzystnym wplywem na wzrok oraz zmniejszaniem chorób, ktore są związane z cukrzycą, wykazuja także działanie, polegające na obniżaniu poziomu zakwaszenia krwi oraz redukowaniu poziomu kwasowej glukozy. Sok z cytryny znalazł zastosowanie także w kosmetyce. Stosowany może być do płukania włosów, ponieważ odświeża kolor włosów blond i nadaje im połysk. Wystarczy do ostatniego plukania dodać sok z połowy cytryny, by włosy uzyskały efektowny wygląd. Poza tym pomaga usunąć przebarwienia na skórze, powstałe w wyniku opalania. Tonik zawierajacy sok z cytryny rozjaśnia, oczyszcza oraz orzeźwia cerę. Ponadto ściaga rozszerzone pory. W badaniach wykazano również, że sok z cytryny przyspiesza leczenia właściwego opryszczki wargowej, grzybic skóry i trądziku. Obecność skórki cytrynowej w szafie odstrasza mole, chroniąc ubrania przed zniszczeniem.

Właściwości zdrowotne cebuli

Cebula jako warzywo nie ma zbyt dobrego PR. A szkoda, bo to bardzo pożyteczne i zdrowe warzywo. Przeciwwskazaniem do spożywania cebuli są m.in. ciężkie dolegliwości watroby, nerek, zapalenie jelit oraz niewydolność serca. Cebula to także jedno z najstarszych warzyw znanych człowiekowi. Na jej wyjątkowych właściwościach poznano się więc już 5 tys. lat temu. Pomimo upływu lat cebula nie traci popularności oraz cały czas może być wykorzystywana na dużo sposobów. Cebula może być bogata w substancje bakteriobójcze oraz witaminę C, dzięki czemu może być dobra na przeziębienie oraz poprawia odporność. Ponadto cebula znalazła zastosowanie jako środek na kaca, wrzody oraz blizny (w tym rozstępy).

Oto jakie wlaściwości posiada cebula. Najważniejsza wiadomość dla wszystkich cierpiących na miażdżycę czy może odmienne problemy z przepływem krwi – cebula może być unikatowym warzywem na świecie – zawiera naturalną substancję, która nie dopuszcza do zakrzepów krwi. A co może być najcenniejsze? To, że nie jedynie zapobiega zakrzepom w żylach, ale także rozpuszcza te istniejące. Czosnek oraz cebula posiada wyraźną przewage nad nowoczesnymi lekami. Są niedrogie oraz bezpieczne, bez recepty, skutecznie pomagają w przypadku schorzeń na które przepisuje się nadto silne lekarstwa. Zdaniem naukowcow z Central Food Technological Research Institute w Mysore (Indie) czosnek oraz cebula, dzięki bogactwu siarki, zwiększają bio-dostępność żelaza oraz cynku z produktów zbożowych. Wyniki prac badawczych, które opublikował magazyn Journal of Agricultural and Food Chemistry, wskazują, że spożywanie czosnku albo cebuli wspólnie z produktami zbożowymi zwiększa przyswajalność żelaza o 70%, a cynku o aż 160%. Związki zawarte w czosnku oraz cebuli sa lepiej przyswajalne poprzez organizm, skoro spożywa się je z dodatkiem tluszczu, najlepiej roślinnego. Nie zapomnijmy zatem skropić kanapki z czosnkiem albo cebulą odrobiną oliwy z oliwek albo oleju lnianego. Cebula w kuchni posiada nieograniczone zastosowanie. W postaci granulowanej może być wykorzystywana do sosow, zup, potraw z mies (wołowina, wieprzowina, dziczyzna), twarogu, sałatek. Cebula to także świetny dodatek do potraw smażonych, jak np. mięsa, dania z pieczarkami, krokiety. Nadaje potrawom niepowtarzany aromat oraz niecodzienny smak. Cebula może być uważana za warzywo pikantne, może być najbardziej uniwersalnym warzywem, znanym w kuchni całego świata. Starożytni uwielbiali cebule nie jedynie za smak, ale rownież wszechstronne właściwości lecznicze. Doceniano jej antybakteryjne działanie, cebulę stosowano jako afrodyzjak, w starożytnym Egipcie cebula byla ponoć stosowana także jako środek antykoncepcyjny. Cebula to także warzywo, którego właściwości lecznicze są znane sa od wieków. W medycynie ludowej wywar z cebuli zalecany był w chorobach reumatycznych, syrop przy przeziębieniach, z kolei wąchanie surowej cebuli odkażało zakatarzony nos oraz drogi oddechowe. Poprzez całe stulecia cebula należała do najcenniejszych leków przeciwszkorbutowych, czyli ostrych braków witaminy C. Zabierali ja w dalekie rejsy marynarze, kupcy, wielorybnicy. Oraz chociaż cebula nie należy do najbogatszych źródeł tej witaminy, to także nie mniej jednak jej dostępność oraz skuteczność działania sprawiały, że należała do stałego zaprowiantowania wypraw. Zawdzięczała to także przede wszystkim silnym bakteriobójczym substancjom, które potrafią zniszczyć bakterie, oporne na działanie antybiotyków. Ponadto pod łuskami cebuli kryje się fosfor, magnez, siarka, cynk i krzem, a wiec minerały wzmacniające ogólną odporność organizmu na rożne infekcje oraz choroby. Nie mniej jednak cebula to także nie jedynie sprawdzony sposób na przeziębienie. Ważna informacją może być fakt, że nie może być wcale łatwo pozbawić cebulę właściwości zdrowotnych podczas obróbki związanej z gotowaniem.

Wiadomo, że zarówno smażona na oleju, czy może doprawiona oraz uduszona na złoty kolor – nadal może być lekarstwem. Cebula ugotowana w zupie także może być pełna zdrowotnych właściwości. I dlatego po ugotowaniu potrawy nie trzeba wyrzucać cebuli, ale ją zjeść. Najcenniejsza może być nie mniej jednak cebula surowa (sok z cebuli albo poszatkowana oraz dodana do sałatki czy może surowki). Dodatek cebuli albo czosnku może znacząco poprawić ich biodostępność z produktow zbożowych. Badania także potwierdzają fakt, że cebula oraz czosnek są warte zjedzenia każdego dnia, by zapewnić optymalne korzyści dla zdrowia. Mimo, że ich ostry oraz charakterystyczny wydzielajacy zapach nie są zachwycajace. Nasza kuchnia zawiera rozwiązania wielu problemów zdrowotnych od niestrawności po bóle glowy. Lecznicze pokarmy wzmacniaja odporność na choroby, kiedy środki farmakologiczne zajmują się jedynie leczeniem, a nie zapobieganiem. Co więcej, zioła oraz przyprawy dostarczają wartościowych substancji odżywczych, ponieważ zawierają witaminy oraz minerały. Ponadto wspaniale smakuja oraz wzbogacają jadłospis. Zioła oraz przyprawy, zwłaszcza czosnek oraz cebula, czynią posiłki znacznie przyjemniejszymi, są to także naturalne, smakowite produkty wspomagające organizm w walce z chorobą. Dla zneutralizowania charakterystycznego zapachu warto kanapkę posypać dodatkowo natką pietruszki, która odświeża oddech. Cebula może być niskokaloryczna. W 100 g tego warzywa może być ok. 40 kcal. Cebule można spożywać bez obaw o figure. U osób, które regularnie spożywają cebulę (a również czosnek), ryzyko zachorowania na niektore nowotwory może być niższe niż u osob, które nie przepadają za tymi warzywami – przekonują naukowcy z Włoszech oraz Szwajcarii. Na przykład, spożywanie min. siedmiu porcji cebuli w tygodniu zmniejszało prawdopodobieństwo wystapienia raka jelita grubego o ponad 50 proc. (w porownaniu do osób, które nie spożywają czosnku oraz cebuli). Ponadto zarówno czosnek, jak oraz cebula obniżały również ryzyko rozwoju raka jamy ustnej, gardła, nerek oraz jajnikow. Wyciąg z cebuli może posłużyć również do przyrządzania preparatów do pielęgnacji włosów. Zawarta w cebuli siarka pochodząca z olejku lotnego cebuli, ogranicza przetłuszczanie się włosów. Cebula to także niezwykle bogate źródło witamin, mikro- oraz makroelementow. Zawiera ona takie składniki mineralne, jak fosfor, siarka, cynk, krzem. Dzięki temu warzywo to także podnosi odporność organizmu na rożne infekcje oraz choroby, poprawia trawienie oraz działa przeciw zaparciom, obniża cholesterol oraz poziom cukru i przeciwdziała tworzeniu się zakrzepów. Cebula oraz czosnek zawierają sporo wody, minerałów oraz witamin, nie mniej jednak do ich najważniejszych bioaktywnych składników należą organiczne związki siarki.

Czy wiecie, że cebula czerwona to także tak naprawdę cebula zwyczajna „Red Baron”? Poza charakterystycznym kolorem wyróżnia ją również łagodniejszy smak. Cebula dymka to także po prostu mala cebula zwyczajna. Przeznaczona może być do marynowania oraz konsumpcji na surowo. bogatej listy cennych właściwości cebuli warto wymienić również jej dzialanie rozrzedzające ludzka krew oraz przeciwdziałające tworzeniu się zakrzepów. Ponadto cebula, dzięki wysokiej zawartości potasu (145 mg/100 g) może się przyczynić do obniżenia ciśnienia tętniczego. Z kolei amerykańscy badacze przekonują, że jedzenie codziennie jednej surowej cebuli minimum poprzez dwa miesiące powoduje wzrost „dobrego” cholesterolu – HLD, a obniżenie „złego” – LDL.Zetrzeć świeżą cebulę (na tarce albo w sokowirówce), do soku dodać parę kropel cytryny oraz jedno żóltko, wymieszać oraz nałożyć na lekko wilgotne włosy, delikatnie masując skóre głowy. Po godzinie spłukać włosy ciepłą wodą, umyć szamponem dwa razy. Warto wiedzieć, że wywar z cebuli zalecany może być w chorobach reumatycznych, a wąchanie surowej cebuli odkaża zakatarzony nos oraz drogi oddechowe. Alliina odpwiedzialna za ostry zapach oraz smak, przekształca się po zgnieceniu czosnku w allicyne, aktywną substancje o wręcz fenomenalnych możliwościach oddziaływania na organizm. To także ona zabija bakterie oraz grzyby, skutecznie obniża cholesterol i odmładza. Współczesna nauka potwierdzila dużo zdrowotnych zalet tego warzywa. Wiadomo dziś, że cebula służy sercu, chroni przed nowotworami, lagodzi objawy infekcji. Zjadanie poprzez parę dni porcji tego warzywa szczegolnie wskazane może być po kuracji antybiotykami, bo cebula posiada działanie grzybobójcze. By ją przygotować, wystarczy zalać wodą pokrojoną cebulę oraz wolno dusić. Doprawiona solą, pieprzem, smakuje doskonale, zwłaszcza kiedy dodamy wciaż jeszcze 2 łyżki oliwy oraz wbijemy jajko.Produkcja cebuli w świecie wzrosla o co najmniej 25% w ciągu ostatnich 10 lat, z bieżacej produkcji może być około 44 mln ton, co czyni jego drugim co do wielkości upraw ogrodniczych po pomidorach. Cebula może być uniwersalna oraz czesto wykorzystywana jako składnik wielu potraw oraz akceptowana poprzez blisko wszystkie tradycje oraz kultury. Zużycie cebuli znacznie wzrasta, szczegolnie w USA oraz może być to także częściowo z powodu dużej promocji, ktora łączy smak oraz zdrowie. Cebula nie jedynie wzbogaca smak potraw, ale dostarcza również organizmowi zdrowych petrochemikaliów i składników odżywczych. Z kolei syrop z cebuli wzmacnia odporność, może być skuteczny w leczeniu przeziębienia oraz grypy. To także znany domowy sposób na kaszel. Wystarczy obraną, pokrojoną cebulę zasypać cukrem oraz pozostawić w cieplym miejscu na parę godzin. Jesienia oraz zimą taki syrop warto pić parę razy dziennie. Cebula może być doskonałym źródłem flawonoidu o nazwie kwercetyna – posiada ona silne działanie wzmacniające, przeciwutleniające, przeciwzapalne oraz zapobiegające nowotworom. Swe zdrowotne oddziaływanie na organizm cebula zawdzięcza obecności m.in. witaminy C, A, witamin z grupy B, fosforu, żelaza, wapnia, olejków eterycznych oraz naturalnie związków siarki. Może być bogatym źródlem przeciwutleniaczy. Chociaż cebula duszona czy może gotowana nie traci swoich zdrowotnych właściwości, najbardziej wartościowa może być cebula surowa. Z cebuli powinny zrezygnować osoby zmagające się z ciężkimi chorobami nerek oraz wątroby, zapaleniem jelit, a rownież innymi chorobami układu pokarmowego. Także osoby cierpiące na niewydolność serca powinny wykluczyć ją ze swojej diety. Ponadto nadto duża ilość cebuli w diecie może przyczynić się do wzmożenia objawów zgagi u osób, które cierpia na tę dolegliwość.Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) zachęca do korzystania z cebuli w przypadku leczenia właściwego nadmiernego apetytu oraz zapobiegania miażdżycy. Ponadto, wyciągi z cebuli są uznawane poprzez WHO za udzielanie pomocy w leczeniu przeziębień, zapalenia oskrzeli oraz astmy. Okłady z rozgotowanej cebuli stosowane są przy leczeniu wrzodow na skórze. Lecznicze właściwości cebuli są potwierdzone w leczeniu trądziku rożowatego, oparzeniach, odmrożeniach, czyrakach, przy stanach zapalnych żylakow. Cebula zawiera glikozydy, w tym najważniejszy: dwusiarczek alilo-propylowy. To także jesteśmy w stanie ów składnik może być odpowiedzialny za większość właściwości leczniczych cebuli. Poza tym cebula zawiera dużo enzymów, np.: fermenty, które usprawniaja trawienie oraz metabolizm trawienny; składniki mineralne takie jak siarka, żelazo, potas, magnez, mangan, fluor, wapń, fosfor; witaminy (A, B, C oraz E); flawonoidy o działaniu moczopędnym; glukokininę – hormon roślinny posiadajacy właściwości przeciwcukrzycowe. Wiekszość substancji aktywnych znajduje się w bulwie cebuli. Działanie cebuli może być blisko identyczne jak działanie czosnku. Zarówno czosnek, jak oraz cebula może być silnym antybiotykiem oraz posiada dużo właściwości medycznych.

Pamiętajcie, że dodajac cebulę do potraw, na ogół nie zdajecie sobie sprawy z jej wpływu na nasze zdrowie. Czas to także zmienić – poznajcie dolegliwości, którym zapobiega oraz leczy cebula. Z powodu jej wszechstronnego działania w medycynie ludowej była stosowana w wielu schorzeniach. Oraz tak na przykład okłady z rozgotowanej cebuli stosowano przy leczeniu wrzodów na skórze, co zresztą może być skuteczne do dziś. Wystarczy obraną, pokrojoną cebulę włożyć do małego garnuszka, zalać wodą oraz gotować na wolnym ogniu poprzez 15-20 minut, zwracajac uwagę, by się nie przypaliła. Rozgotowaną zmiksować, chłodną masę nałożyć na chore miejsce oraz umocować opatrunek. Niekiedy terapia powinna trwać pare dni, aż wrzód się wygoi. Istotny może być fakt, że po takim leczeniu nie zostaja blizny.Cebula może być ceniona ze względu na jej właściwości terapeutyczne. Najlepsze efekty uzyskujemy pijąc sok z cebuli. Spożywana na surowo ze względu na zawartość zwiazków siarki może powodować wzdęcia. Domowym sposobem można przygotować cebulowa odżywkę: zetrzeć świeżą cebulę, do soku dodać parę kropel cytryny oraz jedno żółtko, wymieszać oraz nalożyć na lekko zmoczone włosy, delikatnie masując skórę głowy. Po godzinie spłukać włosy ciepłą wodą, umyć szamponem dwa razy. Cebula może być też stosowana w dwojaki sposób: zewnętrznie oraz wewnętrznie. Można ja jeść albo stosować jako kompres na skóre. Surowa cebula może być skutecznym lekiem, zjadanie jednej cebuli dziennie daje nam gwarancję zdrowia. Innym sposobem może być przyrządzanie soków oraz syropów z cebuli z dodatkiem miodu, soku z cytryny, z marchwi albo z pomidorów. Cebula gotowana może być najgorzej tolerowana oraz najmniej skuteczna. Bardzo dobrze może być natomiast pić wywar z cebuli, ktory zawiera w sobie dużą ilość skladników aktywnych zawartych w cebuli. Okłady z cebuli stosowane na skórę mają silne działanie antybiotyczne.

Właściwości zdrowotne marchwi

O właściwościach zdrowotnych marchwi krąż wręcz legendy. Marchew znana była już w starożytności, nie mniej jednak ze wzgledu na swój smak, ktory dalece różnil sie od tego, jaki znamy obecnie, nie byla wówczas nadto ceniona. Dopiero w XIV wieku, gdy to także wyhodowana zostala najlepiej znana nam dziś odmiana o jedrnym korzeniu oraz słodkawym posmaku, na dobre weszła do naszego jadłospisu. Pomaga walczyć z rakiem, spowalnia procesy starzenia skóry, odmładza oraz regeneruje skórę, poprawia wzrok, wzmacnia system odpornościowy organizmu. Zalet beta – karotenu nie sposob przecenić. Beta – karoten, szczególnie przed urlopem, może być naszym wielkim sprzymierzeńcem oraz najlepszym przyjacielem. Wyjazdy do ciepłych krajów popularne są poprzez cały rok, nie jesteśmy w stanie zatem o tym zapominać. Chociaż nie jedynie tam, gdzie temperatury są wysokie, szkodzimy naszej skórze. Niekontrolowana dawka słońca, szczególnie zimą, kiedy promienie odbijają się od śniegu, może wywołać fatalne efekty uboczne. Zdarzają się poparzenia słoneczne czy może alergie. Przed tymi powikłaniami uchroni nas beta – karoten. Na dodatek zablokuje powstawanie plam oraz przebarwień skóry, pojawiających sie często podczas opalania.

Jak wiadomo marchew to także warzywo, o którego wlaściwościach leczniczych oraz wartościach odżywczych decydują witaminy, minerały oraz przeciwutleniacze. Pośrod owych ostatnich jednym z ważniejszych może być beta-karoten, który nie jedynie wzmaga opaleniznę, ale również zapewnia prawidłowe funkcjonowanie wzroku, wzmacnia odporność oraz może ochronić przed rozwojem nowotworów. Sprawdź, jakie wciąż jeszcze działanie posiada marchew. W rozwoju cukrzycy typu 1 ważną rolę odgrywają czynniki genetyczne oraz autoimmunologiczne. Naukowcy z Finlandii przekonują, że zaliczyć do nich należy również sposób odżywiania się. Ich zdaniem początkowe (przed 4. miesiącem życia) wprowadzanie marchewki, ziemniaków (lub innych warzyw okopowych) do diety dzieci z genetycznymi predyspozycjami do cukrzycy typu Oraz może się przyczynić do rozwoju tej choroby. Badania prowadzono na grupie ponad 6 tys. takich dzieci, a ich stan zdrowia monitorowano od urodzenia. Matki zapisywały gdy oraz jakie produkty wprowadzały do diety swoich pociech, a naukowcy co pare miesięcy pobierali próbki krwi do maluchów do badania pod kątem obecności przeciwcial przeciwko wysepkom trzustki. U 265 dzieci stwierdzono obecność przynajmniej dwóch rodzajow owych przeciwcial lub pełnoobjawowa cukrzycę typu 1. Analiza wykazała, że wprowadzenie do diety dziecka przed 4. miesiącem życia warzyw okopowych zwiększało o ponad 70 proc. ryzyko rozwoju procesu autoagresywnego wobec trzustki albo rozwoju cukrzycy typu 1. Zwiazek ów był niezależny od innych produktow żywnościowych. Sok z marchwi może być zdrowy oraz lekarze zalecają jego częste picie. Osoby, ktore nie lubią samego soku z marchwi, powinny pić jego z dodatkami: jabłkami, brzoskwiniami, bananami. Korzeń tego warzywa posiada przede wszystkim właściwości przeciwcukrzycowe oraz przeciwpasożytnicze. Działa rozkurczowo, obniża poziom cholesterolu we krwi, a rownież wpływa na regulację trawienia. Stanowi bogate źródło witamin oraz soli mineralnych. Dzieki marchwi zwieksza się nasza odporność, a ludzka skora oraz błony śluzowe stają się bardziej elastyczne. Marchew działa rozkurczowo na naczynia krwionośne, a również wiatropędnie oraz pobudzająco na system moczowy. Marchew popularnie określana mianem marchewki może być znana jako warzywo uprawne, ale występuje również w stanie naturalnym w Europie, Afryce oraz Azji. Poza tym pomarańczowy kolor, z jakim może być poprzez większość z nas kojarzona, nie może być wcale wyłączną barwą tego warzywa. Może ono bowiem przybierać odcienie żółte, fioletowe, tęczowe oraz białe. Pomarańczowy może być charakterystyczny dla jej rozpowszechnionej odmiany jadalnej. Marchewka, bo o niej w tym miejscu mowa może być tanim oraz powszechnie dostępnym warzywem o intensywnym, żóltopomarańczowym zabarwieniu.
Ponieważ często spotykamy marchew w najróżniejszych daniach albo jako składnik popularnych sokow to nie będzie zaskoczeniem, że obecnie znamy ponad 60 odmian marchwi jadalnej, z których najpopularniejszymi są lenka, karota oraz amsterdamka. Istnieje również marchew dzika o białym albo żółtym zabarwieniu. Beta – karoten może być prowitaminą witaminy A. Dostarczony w diecie, w zależności od potrzeb organizmu, może być w wątrobie przekształcany w witaminę A. Czerpiemy jego głównie z… marchewki. Tak przynajmniej w swych badaniach dowiedli naukowcy z Wielkiej Brytanii, co potwierdzili podczas konferencji Experimental Biology w Kalifornii. Spożywajmy beta – karoten na 2-3 tygodnie przed opalaniem, wtenczas barwnik zgromadzi się w skórze oraz w następstwie zacznie odbijać niekorzystne promienie i zadziała jak naturalny filtr słoneczny. Marchew to także warzywo, którego wlaściwości oraz wartości odżywcze doceniano zatem już w starożytnych Chinach. Nie mniej jednak wówczas najbardziej znana była odmiana w kolorze bialym. Marchewkę pomarańczową wyhodowali Holendrzy dopiero w XVII wieku. To także jesteśmy w stanie ona do dziś cieszy się największą popularnościa, pomimo że na rynku dostępne są również żółte, czerwone, a także ciemnofioletowe oraz czarne okazy. Pomarańczowa odmiana marchewki może być lubiana przede wszystkim poprzez miłośników słonecznych kąpieli, który wierza, że regularne sięganie po to także kolorowe warzywo pozwala przedłużyć opaleniznę. Nie mniej jednak marchewkę powinny docenić również osoby, ktore mają problemy m.in. sercowe, ze wzrokiem oraz skóra.Niektóre kremy przeciwzmarszczkowe zawieraja marchew. Można rownież zrobić krem domowymi sposobami albo zamowić w aptece. Sporządza sie jego z euceryny, gliceryny, olejku cytrynowego, witaminy E. Glównym składnikiem może być naturalnie ekstrakt z marchwi. Domowym sposobem można wykonać również maseczkę, która poprawi elastyczność skóry – stanie sie ona miękka oraz gładka. Taka maseczka wskazana może być dla cery, ktora posiada skłonność do przetłuszczania oraz wygląda nieestetycznie. Maseczkę z marchwi można przygotować z dodatkiem jabłka, dzieki czemu ludzka skora będzie odpowiednio nawilżona. Wystarczy utartą marchew nałożyć na oczyszczona wizerunek oraz pozostawić maseczkę na 20 minut. Trzeba ja zmyć ciepłą wodą. Oprocz tego posiada szerokie zastosowanie jako roślina pastewna oraz warzywo, chociaż w niektórych dokumentach traktowana może być jako owoc, bo wytwarzano dżem z marchwi. Poza tym spożywamy ją w postaci surowek, soków, przecierów, gotowana, smażoną oraz surowa. Znaleźć w niej jesteśmy w stanie witaminę A, C, witaminy z grupy B, a rownież witaminę E, H, K i PP. Nie brak również składników mineralnych takich, jak wapń, potas, sód, żelazo, miedź, fosfor, magnez, cynk oraz kobalt. Zawiera również kwas foliowy, kwas jabłkowy, inozytol i pektyny. Dzieki obecności dużej ilości błonnika, marchewka pomaga regulować pracę przewodu pokarmowego, zapobiega zaparciom oraz nadmiernej fermentacji w jelitach. Sprzyja wydalaniu z organizmu produktów odpadowych przemiany materii. Ale nie jedynie marchew powinniśmy jeść, by uzupelnić w organizmie tę cenną witaminę. Beta – karoten w dużych ilościach znajdziemy również w szpinaku, brukselce, słodkich ziemniakach, brokułach, melonie, dyni, czy może morelach. Skoro chcemy być też zdrowi oraz pełni wigoru, siegajmy po nie jak najczęściej. Beta-karoten zapewnia prawidlowe funkcjonowanie wzroku, wzmacnia odporność, a również wspomaga leczenia właściwego tradziku oraz opoźnia pojawianie się zmarszczek. Nie mniej jednak najbardziej może być znany z tego, że przyśpiesza opalanie oraz przedłuża efekty kąpieli słonecznych. Powszechnie uważa sie, że codziennie należy pić 2 szklanki soku z marchwi, by cieszyć się skórą muśniętą slońcem. Nie należy nie mniej jednak przesadzać z jego ilościa, ponieważ wówczas nie osiągnie się pięknej opalenizny, ale ludzka skora z czasem zyska marchewkowy kolor (tzw. karotenoza albo karotenemia).

Niestety, nadmierne spożycie beta-karotenu oznacza, że w organizmie dochodzi do nadmiernej produkcji witaminy A, co nie może być korzystne dla zdrowia. Witamina A w nadto dużych ilościach może być toksyczna oraz może doprowadzić do powiększenia wątroby, nadmiernej pobudliwości, dolegliwości skóry i zaburzeń ze strony wzroku. Badania wykazały również, że 100 gramów gotowanej marchwi zawiera aż 28 miligramów witaminy C, czyli niewiele mniej, niż 100 gramów surowej marchwi (31 miligramow) oraz znacznie więcej, niż taka sama ilość marchwi gotowanej na parze (19 miligramów). Silną pozycję w wielu kuchniach świata zawdzieczana nie jedynie walorom smakowym, ale oraz wartościom odżywczym. W jej korzeniu znajduje się bogactwo węglowodanów, pektyny, witamin z grupy B, witaminy C, PP, E, H oraz K. Poza tym pijąc sok marchewkowy albo jedzac surową marchew zapobiegamy zaburzeniom trawiennym, cukrzycy, obniżamy poziom cholesterolu we krwi oraz pozbywamy się pasożytów z układu pokarmowego. Inna istotną dla zdrowia substancją, ktoremu marchew zawdzięcza swoj kolor, może być karoten – a zwlaszcza jego zbawienny wpływ na ludzkie zdrowie oczu i właściwości ochronne. Marchew posiada pożądany wpływ na naszą skórę – delikatnie wygładza zmarszczki oraz nadaje skórze intensywniejsza barwe – dzięki czemu poleca się ja latem, kiedy się opalamy. Inna zaletą marchwi – zapewne najlepiej nam znają – może być jej korzystny wpływ na nasze wzrok. Zawdzieczamy to także obecności beta-karotenu. ow sam jeden związek posiada nie mniej jednak również oraz odmienne właściwości. Przyczynia się m.in. do ochrony przed drobnoustrojami. Posiada również działanie antyoksydacyjne oraz wzmacniające odporność. Przede wszystkim beta – karoten posiada zdolność neutralizacji wolnych rodnikow w organizmie, ktore powstają jako uboczne, toksyczne produkty przemiany materii oraz sprzyjają procesom nowotworowym w organizmie. Naukowcy udowodnili już, że uchodzi on za skuteczny środek powstrzymujacy wzrost komorek rakowych w mózgu, watrobie oraz na skorze. Beta-karoten może być przeciwutleniaczem, co oznacza, że może zapobiegać rozwojowi dolegliwości nowotworowych. Dowiedziono, że może obniżyć występowanie takich nowotworów, jak: rak jamy ustnej, krtani, przełyku oraz pecherza moczowego.Możemy ją gotować, grillować, przyrzadzać na parze. Warzywo to, po przetworzeniu nie traci nic na swojej wartości, wręcz przeciwnie. Zawartość beta-karotenu w gotowanej marchwi może być wyższa, a warzywo staje się lekkostrawne. W postaci surowej zawiera natomiast wiecej witaminy C, ktora poprawia przyswajanie wapnia. Posiada również niski indeks glikemiczny, zatem zapobiega skokom poziomu cukru we krwi oraz napadom głodu. To także ważne przy odchudzaniu. Skoro decydujemy się na surowa marchewke, to także warto połączyć ją z oliwą z oliwek, bo wtenczas nasz organizm w pełni może być w stanie wykorzystać wszystkie Pisząc o marchewce nie można, nie wymienić jej dobroczynnego wplywu na nasze zdrowie. Marchew poprawia wzrok, wzmacnia odporność, reguluje trawienie, wzmacnia naczynia krwionośne, działa przeciwzapalnie oraz przeciwbakteryjnie, pomaga przy oparzeniach oraz odmrożeniach, reguluje prace wątroby oraz układu moczowego i układu żółciowego. Marchewka znalazła też zastosowanie oraz uznaniem w kosmetyce, bo zawiera flawonoidy będące naturalnymi antyoksydantami, witaminy takie jak A, B (B1, B2, B6), C, D, E, H, K dzięki czemu nasza ludzka skóra wyglada zdrowa oraz może być odżywiona. Jedzenie marchwi może być też idealną dietą dla entuzjastów jej smaku, bowiem w korzeniu tego warzywa znajduje sie duża ilość pektyny, która utrudnia wchlanianie tłuszczów poprzez nasz żołądek oraz przyspiesza ich trawienie. Oprócz tego może być nieocenionym źródłem soli mineralnych, jakie odpowiedzialne są za wlaściwe funkcjonowanie organizmu, którego funkcjonowanie może być też z kolei zaburzone w trakcie trwania diety odchudzającej. Gotowana marchew posiada co prawda dość wysoki indeks glikemiczny, nie mniej jednak w surowej postaci może być on znacznie niższy. Poza tym marchewka może być tanią, zdrowa, sycącą oraz niskokaloryczną przekaska, bowiem 100 g dostarcza nam około 35 kcal. Warto zwrócić uwagę na obecność w marchewce inozytolu. Zwiazek ow może być głównym składnikiem lecytyny, funkcjonuje jako substancja lipotropowa (tzn. zwiazek, który zapobiega gromadzeniu się tłuszczu oraz cholesterolu w wątrobie). Jeśli ludzka wątroba staje się nadmiernie obciążona poprzez tłuszcz oraz cholesterol, upośledzeniu ulegaja liczne jej funkcje, co koniec końców negatywnie odbija się na całym organizmie. Przypuszcza się też, że niedobór inozytolu w organizmie może być też przyczyną niepłodności u mężczyzn. Specjaliści zauważyli, że Japończycy oraz Norwedzy, którzy do przygotowania swych posiłków używają wielu skladników, zawierających beta- karoten, dużo rzadziej choruja na raka płuc, jelita grubego, prostaty, szyjki macicy albo piersi. Ważną zaletą beta – karotenu może być ochrona włókien kolagenowych, które z czasem ulegaja w organizmie zniszczeniu, co z kolei sprawia, że ludzka skóra szybciej traci jędrność oraz pojawiają sie zmarszczki. Krótko mówiac, beta – karoten odmladza oraz regeneruje skórę. Naukowcy z University of York przekonują, że marchewka może zmniejszyć prawdopodobieństwo również raka prostaty. To wszystko dzięki zawartości innego związku o działaniu antynowotworowym – kwasowi retinowemu, ktory może być metabolitem witaminy A.Dieta obfitująca w marchew znakomicie poprawia kolor skóry oraz jej elastyczność, przyspiesza regeneracje , działa odświeżająco oraz nawilżająco.

Ależ to niesamowite! To pospolite warzywo zawiera mnóstwo mikroelementów oraz makroelementów poprzez co znakomicie odżywia skórę, działa przeciwłojotokowo oraz wspomaga leczenia właściwego wszelkich dolegliwości skórnych. Dla każdego, kto lubi opalenizne marchew może być niezbędna, bowiem przygotowuje skórę do opalania. Marchew to także genialne warzywo. Zapobiega degradacji oraz starzeniu się organizmu. Może być pełna antyutleniaczy zwalczających wolne rodniki odpowiedzialne za niszczenie białek oraz szkodliwe ingerencje w strukturę komórek,. Główne procesy odnawiania zachodzą w blonie śluzowej jelit,gdzie roślinny beta-karoten przetwarza sie w niezbędny dla zwykłego człowieka retinol (inną formewitaminy A). Nie posiada możliwości przedawkowania witaminy A w marchewkowym beta-karotenie. Organizm przeksztalca jedynie taką jego ilość, jaka może być mu w danym momencie potrzebna. Pokochaj marchewkę! Idzie wiosna, za nią lato, zatem przygotuj skórę na promienie słońca marchewkową maseczką. Jeśli zatem zamierzasz zrzucić parę kilogramów, zamień słodzone napoje na sok z marchwi, a zamiast słodyczy rozkoszuj sie smakiem surowych warzyw. Staraj się również zwięszyć aktywność fizyczna poprzez regularne wykonywanie prostych ćwiczeń. Zatem już po upływie kilku dni zauważysz znikające kilogramy, a odcień twojej skóry przybierze zdrowy kolor, ktorego nie uzyskasz, korzystając także z najbardziej wymyślnych kosmetykow brazujacych. Marchewkę najlepiej spożywać na surowo. Może być wówczas najbardziej wartościowa, chociaż ceną za to także może być jej większa ciężkostrawność. Ugotowana staje się o dużo bardziej lekkostrawna, dzięki czemu powinny ją jeść zatem już malutkie dzieci. Obróbka termiczna sprawia jednak, iż traci ona sekcja swoich wartości odżywczych. Dba również o oczy nasze – poprawia widzenie, szczególnie o zmroku, chroni przed zapaleniem spojowek oraz wysychaniem błony śluzowej oka. Powinny o tym pamiętać osoby noszace szkła kontaktowe i korzystające z komputera. Inną substancją zawartą w marchewce, która może ochronić przed rozwojem raka, może być falkarinol – do takiego wniosku doszli naukowcy z Uniwersytetu w Newcastle. Jak wynika z ich badań, falkarinol redukuje ryzyko rozwoju raka także o 33 proc. Warto wiedzieć, że falkarinol można znaleźć również w selerze, pietruszce oraz innych warzywach.Marchew zawiera poliacetyleny (przeciwutleniacze), które pomagają walczyć ze stanami zapalnymi przyczyniajacymi się do powstawania nowotworów. Chronią również przed zakrzepami w żylach. Marchew należy jeść w każdej postaci oraz o każdej porze roku. Nie musi ona być też spożywana jedynie na surowo.

Zdrowe i bogate w witaminy warzywa

Dzisiaj powiemy trochę na temat wartości warzyw i ich roli w diecie. Wartość odżywczą warzyw oraz owoców ocenia się zwykle na podstawie zawartości w nich białka roślinnego (w tym poszczególnych aminokwasów), węglowodanów, błonnika pokarmowego, witamin oraz związków mineralnych. Najwyższą wartość odżywczą mają zwykle warzywa świeże. W takiej formie właśnie należy jadać ich najwięcej, szczególnie w okresie zbiorów. Niestety już samo mycie oraz obieranie pozbawia je ważnej cześci składowej skladników, których najwiecej może być właśnie pod skórką. Warzywa obieraj więc jak najcieniej, a w miarę możliwości jedz ze skórką (np. pomidory, paprykę, co dotyczy także owoców). Owoce oraz warzywa powinny stać się podstawą naszej diety, ponieważ dostarczają organizmowi bardzo niezbędne składniki odżywcze. Cytrusy, warzywa kapustowate czy rośliny strączkowe są bogate w związki, które chronią nas przed chorobami i hamują proces starzenia się.

Najwięcej białka roślinnego (w 100 g produktu) zwierają suche nasiona soi (34,3 g), soczewicy czerwonej (25,4 g), grochu (23,8 g), fasoli białej (21,4 g), kiełki soi (13,1 g), bób (7,1 g) oraz zielony groszek (6,7 g). Znacznie mniej bialka roślinnego zawierają owoce – w 100 g produktu jadalnego najwięcej białka zawieraja: awokado (2,0 g), maliny (1,3 g), banany (1,0 g), brzoskwinie (1,0 g), czereśnie (1,0 g), porzeczki (1,0–1,3 g), nieco więcej owoce suszone: banany (3,8 g), figi (3,6 g) oraz daktyle (2,0 g). Obrane warzywa, skoro może być taka potrzeba, plucz jak najkrócej. Woda dużo łatwiej wypłukuje składniki mineralne oraz witaminy z warzyw pozbawionych naturalnej ochrony, jaką może być skórka. Oczyszczone warzywa rozdrabniaj tuż przed spożyciem. Gotowe surówki oraz sałatki przechowuj pod przykryciem, tak by ograniczać dostęp światła oraz tlenu, chroniąc przed utlenianiem witamin. Doprawiaj tuż przed podaniem. Nadto początkowe przyprawienie powoduje wyciek soku, a z nim wielu składników odżywczych. Także dzieci wiedzą, że owoce oraz warzywa są zdrowe oraz powinniśmy ich jeść jak najwięcej. Jednakże są w tej grupie produkty, które na stałe powinny wejść do naszej diety, ponieważ zawierają ważne składniki odżywcze. Nie jedynie pozytywnie wpływają na nasz organizm, ale zawarte w nich witaminy zapobiegają starzeniu się, obniżają poziom cholesterolu, korzystnie wpływają na ciśnienie, a także powinny ochronić nas przed chorobą nowotworowa. Wartość warzyw jako źródla energii może być mała, szczególnie korzystne może być zatem ich spożywanie w leczeniu albo zapobieganiu otyłości. Warzywa można podzielić na trzy grupy w zależności od zawartości w nich weglowodanów oraz ich wartości kalorycznej. Nie wszystkie warzywa nadają się do jedzenia na surowo. Sekcja z nich wymaga obróbki termicznej – gotowania, smażenia, duszenia. Niestety, każdy z owych procesów termicznych wiąże się ze zmniejszeniem wartości odżywczej. Smażenie wpływa dodatkowo na wzbogacenie warzyw w tłuszcz, zwiększając tym samym ich kaloryczność. Wysoka temperatura powoduje dużo zmian w tkance roślinnej. Podnosi sie tzw. indeks glikemiczny, który określa szybkość wzrostu stężenia cukru (glukozy) we krwi po spożyciu danego produktu. Zwiększa się przepuszczalność ścian komórek, ułatwiajac utratę witamin, minerałów, kwasów organicznych, węglowodanów oraz barwników. W jaki sposób zatem dbać o zachowanie jak najwyższej wartości odżywczej warzyw podczas ich obróbki termicznej? Warzywa wrzucaj do niewielkiej ilości wrzącej, lekko osolonej wody. Czas gotowania powinien być też możliwie krotki, a warzywa jedynie lekko zmiękczone. Wode po gotowaniu warto użyć do zup oraz sosów.

Pamiętaj, gotuj pod przykryciem, by chronić przed dostępem tlenu, ktory niszczy witaminy. Najwięcej składników mineralnych, aromatu oraz smaku mają warzywa ugotowane na parze Do pierwszej grupy należa warzywa o wartości energetycznej do 25 kcal w 100 g (można je jeść bez ograniczeń): boćwina, brokuły, cebula, cykoria, grzyby, kabaczek, kalafior, kalarepa, kapusta kiszona, ogórki, papryka, pomidor, rabarbar, rzepa, rzodkiewka, sałata, szparagi, szpinak. Od dawna wiemy, że cytryna, limonka, pomarańcza i grejpfrut są bogate w witaminę C. Może być to rownież dobry powód nie jedynie do tego, by spożywać owoce cytrusowe jako przekąski oraz desery, ale również wykorzystywać je przy przyrządzaniu codziennych posiłków (zawierające cytrynę sosy do sałatek, ryba polana pomarańczową oraz cebulową salsą, a również surówki z awokado oraz grejpfruta to również jedynie parę przykladów na zastosowanie kulinarne owocow cytrusowych). Druga grupa to również warzywa z większą zawartością węglowodanów; przy ich spożyciu należy liczyć kalorie. Oraz tak bób, brukiew, brukselka, buraki, dynia, fasolka (strączki), groszek zielony, jarmuż, kapusta czerwona oraz włoska, marchew, pietruszka, pory, salsefia i seler zawierają 25–50 kcal w 100 g. W ramach przestrzegania diety można zjeść na obiad 1 duży albo 2 małe ziemniaki (100 g to również 60–87 kcal). Do gotowania używaj nieuszkodzonych, nierdzewnych garnkow (jony metali ciężkich, które przedostają się z naczyń, przyśpieszają utlenianie witamin). Brokuły, brukselka, kapusta, kalafior, jarmuż, gorczyca, rzepa — to wszystko to również są warzywa kapustowate. Dużo osób nie lubi ich, być też może może być to również spowodowane faktem, iż nie umieja ich odpowiednio przygotować. W krajach środziemnomorskich często sa one jedynie podsmażane na oleju z oliwek zamiast gotowania na parze. Dzięki podsmażeniu zyskują lepszy smak, co może być ważne, bo należy je spożywać jak najczęściej. Wszystkie rodzaje warzyw kapustowatych zawierają zwiazki przeciwnowotworowe o nazwie izotiocyjaniany, potrafiace rozbroić niektóre substancje rakotworcze zawarte w tytoniu, a również pomagajace wyeliminować je, zanim uszkodzony zostanie łańcuch DNA. Sulforafany, izotiocyjaniny zawarte w brokułach powstrzymują komórki rakowe przed namnażaniem sie, a także zabijaja je. Najbardziej kaloryczne są: ziarna soi (100 g – 400 kcal), suszony groch, fasola, soczewica (100 g – 350 kcal), konserwowane ziarna groszku zielonego oraz kukurydzy (100 g – 70 kcal). By zachować maksymalną wartość odżywczą mrożonek warzywnych, wrzucaj je bez wcześniejszego rozmrożenia bezpośrednio do wrzątku. Bakłażan może być bogaty w lepkie włókna, ktore pomagają przechwycić tłuszcz i cholesterol oraz wydalić je z organizmu. I dlatego jesteśmy w stanie bakłażan może być podstawa diety Portfolio. Purpurowa skorka bakłażana może być również wspaniałym źródłem antocyjaninów posiadających właściwości lecznicze. Sposob przygotowania bakłażanów może być ważny. Pochłaniają one olej jak gąbka, i dlatego smażenie na patelni nie może być najzdrowszym wyborem. Zamiast tego pokrójmy bakłażan w plasterki, skropmy olejem oraz upieczmy w piekarniku. Można również upiec bakłażan w całości oraz dopiero w następnej kolejności obrać jego ze skory. Ze względu na większa zawartość cukrów prostych spożycie owocow należy w tym przypadku ograniczać czasami także do 1–2 sztuk dziennie (wielkości dużego jabłka). Nielimitowane spożycie owoców, zwłaszcza poprzez odchudzajace się osoby, może prowadzić do braku zmniejszenia masy ciała, a także do jej zwiekszenia. Wynika to rownież nie jedynie z większej kaloryczności owoców (40–70 kcal/100 g, banany także 95 kcal/100 g), ale oraz z ich dużego spożycia.

A co o owocach? Owoce należy spożywać codziennie w umiarkowanej ilości (osoby z prawidłową masą ciała ok. 300 g/d, dzieci powinny jeść ich wiecej – ok. 500 g/d). Nie powinno się ich też zastepować sokami owocowymi. Zjedzenie owocu daje uczucie sytości, podczas kiedy wypicie podobnej ilości soku (o podobnej wartości energetycznej) nie daje tego wrażenia. Duże ilości surowych warzyw obfitujących w błonnik pokarmowy oraz podawanych ze skórką nie są wskazane dla osób stosujących diete lekko strawna (np. w stanach zapalnych blony śluzowej żołądka oraz jelit, nadmiernej pobudliwości jelita grubego, infekcjach przebiegajacych z goraczka czy może w wieku podeszłym). Warto wówczas sposób przygotowania warzyw skonsultować z lekarzem albo dietetykiem. Roślina ta kwitnie latem. Czasem można ją znaleźć w stanie dzikim na obszarach przydrożnych. Może być spożywana w niektórych krajach śródziemnomorskich i na Środkowym Wschodzie jako zielony dodatek do sałatek. Zawiera niesamowicie duże, jak na warzywo, ilości tłuszczów omega-3. Porcja wynosząca ok. sto gram (dwie oraz pół filiżanki) zawiera trzysta, czterysta miligramów tłuszczowomega-3, pokrywających około jednej trzeciej naszego dziennego zapotrzebowania. Portulaka może być również bogata w melatoninę polepszajaca jakość snu. Spożycie owoców odpowiadające 100 kcal dziennie to: pół awokado, 3 plastry ananasa konserwowanego, 830 g arbuza, średni banan, 2 średnie brzoskwinie, 3 średnie cytryny, 1 szklanka czarnych jagód, 1 oraz 1/2 szklanki czereśni, 1 duży grejpfrut, 2 małe gruszki, 2 średnie jabłka, 2 kiwi, 1 szklanka malin, 4 mandarynki, 6 moreli, 2 małe pomarańcze, 2 szklanki czarnych porzeczek, 2 oraz 1/2 szklanki czerwonych porzeczek, 3 szklanki poziomek, 10 śliwek, 20 truskawek, 30 winogron, 40 wiśni albo 1 szklanka żurawin. Badanie przeprowadzone na grupie 58 pacjentow z przewlekłymi chorobami dziąseł udowodniło, że jedzenie tego owocu może pomóc w tego typu dolegliwościach. Dzieje się tak ze względu na dużą zawartość witaminy C w grejpfrucie. Regularne jedzenie owych owoców może też zapobiegać rozwojowi cukrzycy. Możliwość spożywania dojrzałych, soczystych pomidorów daje nam podwójne korzyści (…) oraz wydłużające nasze życie substancje. Nie rezygnujmy jednakże z pomidorow, skoro nie mamy do nich dostępu w ich świeżej postaci. Zarówno świeże, jak oraz puszkowane pomidory sa bogate w likopen, mocno działający antyoksydant, łączony z obniżaniem ryzyka nowotworów. Im bardziej czerwony może być pomidor, tym więcej zawiera likopenu, ponadto gotowane pomidory mają jego wciąż jeszcze więcej, a co ważniejsze, w takiej postaci może być on lepiej przyswajany poprzez nasz organizm. Należałoby też uwzględnić indeks glikemiczny poszczególnych owoców oraz spożywać jedynie te o IG <50 i unikać stosowania nadmiaru cukru i słodkich oraz tłustych sosów do potraw z owoców (galaretek, musów, sałatek owocowych itp.).

Pamiętajmy, że bezpośrednio po zjedzeniu owocu nie powinniśmy szczotkować zebów, bo zawarte w nim kwasy powinny osłabić szkliwo. Jamę ustna należy w takiej sytuacji przepłukać czystą wodą. Rośliny straczkowe są bogate w błonnik i białko, zawierają rownież witaminy z grupy B, magnez, wapń, żelazo oraz całą serię fitonutrientow. Saponiny, rodzaj fitonutrientow znajdujący się w roślinach strączkowych, obniżają poziom cholesterolu oraz pomagaja w zwalczaniu dolegliwości nowotworowych. Rośliny strączkowe i ryż są spożywane na całym świecie pod rożnymi postaciami oraz są dobrym połączeniem. Potrawy z roślin straczkowych są łatwe w przygotowaniu, skoro jednakże decydujemy się na wykorzystanie produktów puszkowanych, upewniajmy się, że kupujemy te z niską zawartościa sodu albo bez dodatku soli. Jeśli nie posiada takiej możliwości, przed dodaniem takiego produktu do potrawy bardzo dobrze jego wypluczmy, by zredukować ilość sodu. Warzywa oraz owoce dostarczające przede wszystkim witaminę C to również warzywa kapustne (kapusta biała, świeża oraz kiszona, włoska, czerwona, brukselka, kalarepa, kalafior), pomidory, chrzan, natka pietruszki, papryka oraz szpinak, i owoce: porzeczki, maliny, truskawki, poziomki, agrest, czarne jagody, truskawki, pomarańcze, cytryny, kiwi oraz grejpfruty. Wszystkie warzywa są zdrowe, ale niektóre dostarczaja organizmowi szczegolnie dużo wartościowych skladników. Te, które znalazły się w naszym rankingu, są bogate w mikroelementy – wykorzystywane poprzez organizm jako paliwo oraz budulec i pomagające utrzymać dobre zdrowie. I dlatego nie powinno ich zabraknać w codziennym jadłospisie. Słodkie ziemniaki, zwane również batatami, coraz dużo cześciej pojawiają się na naszym stole. Są doskonałym dodatkiem do dań oraz można nimi zastepować tradycyjne ziemniaki. Można je spożywać w niezliczonych formach: gotowane, pieczone, jako dodatek do zup, doskonale smakują również polane syropem klonowym; przyrządzajcie je, jak chcecie; ważne jest, abyście jedli je często. Słodkie ziemniaki zawierają niemal każdy rodzaj witamin, składników mineralnych oraz fitonutrientow. Średniej wielkości batat (ok. 100 kalorii) pokrywa pięćset pięćdziesiąt procent naszego dziennego zapotrzebowania na witaminę A pod postacią beta-karotenu. Beta-karoten otrzymywany z produktow spożywczych łączony może być z obniżaniem ryzyka dolegliwości nowotworowych i dolegliwości serca. Warzywa oraz owoce zawierające wieksze ilości ß-karotenu (prowitaminy A) to: natka pietruszki, marchew, szpinak, boćwina, koperek, cykoria, sałata, pomidory, dynia oraz morele. Na przykład chrzan stosowany był więc już m.in. w starożytnym Egipcie. Olejki eteryczne zawarte w chrzanie działają jak antybiotyk. Warzywo zawiera 4-5 razy więcej witaminy C niż cytryny oraz pomarańcze. Posiada mnóstwo fitoncydów, czyli naturalnych substancji niszczących bakterie. Zwiazki zawarte w tej roślinie są też skutecznym sposobem na walkę z grzybami oraz wirusami. Zarówno korzeń, jak oraz liście zawierają duże ilości kwasu askorbinowego, witamin z grupy B, karotenu i soli mineralnych. Nie sposób odmówić im wartości odżywczych, ale owoce oraz warzywa nie są oraz nigdy nie będą remedium na nadwagę i otyłość. Zmiana wagi wymaga bowiem głębszych modyfikacji w sposobie odżywiania: zmniejszenia kaloryczności posiłków, odstawienia niektorych produktów oraz przyswojenia sobie dobrych nawyków żywieniowych (małe porcje jedzenia, niezbyt długie odstępy pomiędzy kolejnymi posiłkami, skromna kolacja itp.). Inne warzywa oraz owoce i ziemniaki to również te zawierające mniejszą ilość witaminy C i/lub beta-karotenu, ale będace dobrym źródłem składników mineralnych: cebula, korzenie pietruszki, buraki, ogórki, seler, pory, rabarbar, jabłka, gruszki, śliwki, wiśnie, żurawiny, winogrona oraz inne. Warzywa oraz owoce to również główne produkty w diecie czlowieka. Są źródłem witamin oraz cennych pierwiastków, pobudzaja enzymy trawienne, uodparniają na choroby. Prawda? Niestety nie zawsze. Współcześnie plody rolne skażone są ogromną ilością pestycydów, uprawiane w sztucznych warunkach, np. hydroponicznie, a także sztucznie doprowadzane do stanu dojrzałości. Odbija się to również zarówno na ich wartości odżywczej, jak oraz smaku.

Ważne jest, że owoce oraz warzywa nie są pozbawione kalorii. Chociaż ich kaloryczność może być z reguły niska, skoro spożywamy je w dużych ilościach, zamiast schudnąć, jesteśmy w stanie przytyć. Kalorie, które nie zostaly „spalone”, odłożą się bowiem w postaci tkanki tłuszczowej, bez wzgledu na fakt, iż pochodzą ze zdrowych produktów, a nie z ciastek albo chipsów. Oceniając wartość odżywczą grupy warzyw oraz owoców, należy poza zawartościa w nich składników odżywczych brać pod uwage ich spożycie. Ziemniaki na przykład zawieraja mniej witaminy C niż natka pietruszki, sałata czy może szpinak, ale udział ziemniaków w diecie może być także pare razy większy niż natki. Stanowią one zatem dobre źródło witaminy C, pod warunkiem że zostaly prawidłowo przygotowane (niemoczone w wodzie po obraniu, zalane wrzątkiem do gotowania, nieprzetrzymywane w cieple nadto długo). Dotyczy to również szczególnie warzyw oraz owoców z importu, nieporównywalnie gorszych niż sezonowe produkty od zaufanego rolnika. Poza tym według tradycyjnej medycyny chińskiej niektóre warzywa oraz zdecydowana większość owoców, przynajmniej w wersji surowej, wychładzają organizm – i dlatego w naszych warunkach klimatycznych nie należy ich spożywać po sezonie. Oto siedem warzyw oraz owoców, z ktorych warto zrezygnować zimą. Spożywanie warzyw oraz owoców nie zapewni nam idealnej sylwetki, ale nie oznacza to, że jedzenie ich może być pozbawione sensu. Pamiętajmy, że skutecznia dieta bogata w te naturalne produkty posiada korzystny wpływ na wygląd oraz chroni organizm przed skutkami niedoboru witamin oraz skladników mineralnych. Jak wynika z powyższego podziału, jabłka – wbrew powszechnym poglądom – należa do grupy owoców zawierających małą ilość witaminy C. Mają jednakże dużą wartość żywieniową ze względu na zawartość pektyn i składników mineralnych (pektyny przyczyniają sie do zmniejszenia stężenia cholesterolu we krwi). Podobnie duża ilość pektyn znajduje się w burakach. Ogórek pochodzi z Indii oraz uprawiany może być od ponad 3000 tys. lat. Do Europy trafił więc już w czasach starożytności, ale jego szklarniową uprawę zapoczątkował Ludwik XIV w ogrodach Wersalu w XVII w. Obecnie ogórek znany może być w ponad 100 odmianach. Tradycyjnie zajadamy się nim latem. Stanowi on jedną z podstaw orzeźwiających sałatek. Oparte na tym warzywie potrawy w rodzaju mizerii czy może tzatzików (sos z ogórków, czosnku oraz jogurtu) doskonale sprawdzaja się w upalne dni oraz przyjemnie schładzają organizm. No właśnie, schładzają – jedynie czy może akurat tego nam potrzeba zimą? Tym bardziej że ogórek nie posiada najlepszej prasy skoro chodzi o wartości odżywcze. Owszem, posiada silne właściwości alkalizujące – co może być dużą zaletą, biorac pod uwagę zakwaszający charakter większości produktow spożywczych. Jednakże niewiele znajdziemy w nim witamin oraz minerałów, za to również dużo wody, która stanowi 96 proc. masy tego warzywa. Do najzasobniejszych w witaminę C warzyw zaliczamy: kapuste, kalarepę, jarmuż, koper, nać pietruszki, botwine, szczypior, szczaw. Do najzasobniejszych w witaminę C owoców zaliczamy: porzeczki, truskawki, poziomki, maliny, agrest, jeżyny, czarne jagody. Myśląc o zwiększeniu zawartości blonnika pokarmowego w diecie, należałoby wybierać do spożycia suche nasiona roślin strączkowych, brukselkę, kapuste, kalarepę, brokuły, zielony groszek, porzeczki, agrest, jeżyny, maliny i suszone morele oraz śliwki. Dla jednych będą to rownież owoce oraz warzywa przynoszące ulgę w postaci regularnych wyprożnień, jednakże u innych powinny sie przyczyniać się do uczucia dyskomfortu w jamie brzusznej ze względu na działanie wzdymające (ci powinny je uznać za niezdrowe oraz wykluczać z diety). Według rankingu organizacji Environmental Working Group szpinak może być jednym z najbardziej skażonych pestycydami warzyw. W badanych próbkach znaleziono m.in. wysoką zawartość kadmu, toksycznego związku uszkadzającego nerki, zaburzajacego czynności układu krażenia i przyczyniającego sie do powstawania anemii oraz osteoporozy. W szpinaku występuje również wysokie stężenia insektycydow, takich jak permetryna, dimetoat czy może DDT (dichlorodifenylotrichloroetan). To również prawdpodobnie wystarczające argumenty za tym, by poczekać na sezon oraz zaopatrzyć sie w to rownież warzywo z pewnego źródla.

Jak wiadomo warzywa bogate w prowitaminę A to: szpinak, koper, nać pietruszki, botwina, dynia, marchew, pomidory, rzepa. Z owoców to: morele, melony, wiśnie, czereśnie. Ostrożność w spożyciu szpinaku warto zachować też z innych powodów. Roślina ta zawiera szczawiany, wiążące niezwykle ważny dla naszego zdrowia wapń oraz utrudniające jego przyswajanie w organizmie. Mówiac o zdrowych warzywach, należy podkreślić, że to również takie, ktore zawierają potas, np. ziemniaki, fasola, pomidory oraz ich przetwory (koncentraty, sosy, soki), buraki, soja, kabaczek, szpinak, soczewica. Walory cenne dla zdrowia powinny być też jednakże pomniejszone zastosowaniem do owych warzyw tłustych sosów (majonezowych, z dużą ilością śmietany, a także oleju czy może oliwy) – dodają niepotrzebnych kalorii. Cytrusom przypisujemy cudowne właściwości uodparniajace dzięki rzekomo wysokiej zawartości witaminy C. Aż tyle że lepsze źródła kwasu askorbinowego znajdziemy we własnym ogródku. Może być nim choćby pietruszka albo czarna porzeczka. Wciąż jeszcze więcej zawierają jej owoce dzikiej róży oraz glogu, krzewy występujące pospolicie na terenie całej Polski. Cytrusy jak najbardziej powinniśmy spożywać zimą – skoro jesteśmy akurat na wczasach w Hiszpanii, gdzie można zrywać je prosto z drzewa. Witaminy pełnią w naszym organizmie szereg ważnych funkcji fizjologicznych. W warzywach oraz owocach występują blisko wszystkie składniki mineralne niezbędne dla rozwoju oraz życia naszego organizmu. Warzywa kapustne sa doskonałym źródłem witaminy C, zarówno w postaci świeżej, jak oraz kiszonej. Warzywa tej grupy zawierają dużo folacyny oraz innych witamin z grupy B i witaminę E, a spośród składników mineralnych stosunkowo dużo siarki, manganu, molibdenu, jodu, kobaltu, selenu oraz chromu; ponadto wapń, żelazo, cynk oraz potas. W kapuście znajdują sie też białka, stanowiące m.in. źródło cennych aminokwasów metioniny oraz lizyny. Z cukrów występują w niej glukoza, fruktoza, sacharoza i dość duże ilości błonnika pokarmowego. Wydaje się więc, że są to również warzywa ze wszech miar pożyteczne dla zdrowia. Z jednej strony w kapuście wykryto substancje, którym przypisuje się działanie ochronne w chorobie nowotworowej – izosiarkocyjaniany oraz glikozydy izosiarkocyjanianowe. Z drugiej jednakże zawiera ona też substancje, które mają działanie wolotwórcze (powiekszenie tarczycy): goitrynę oraz progoitrynę, oraz z tego względu potrawy z kapusty nie są polecane chorym cierpiącym na zaburzenia czynności tarczycy i u osób zamieszkujących tzw. tereny endemiczne z niedoborem jodu w środowisku (w wodzie, glebie, roślinach). Dlaczego warto jeść owoce oraz warzywa tak często? Dlatego, że są niezastąpionym źródłem witamin oraz soli mineralnych, bez ktorych organizm nie może prawidłowo funkcjonować. Sam jeden niestety ich nie wytwarza (wyjątek – witamina D) ani nie potrafi magazynować. Większość owocow to również wartościowe źródło witaminy C. Owoce o pomarańczowej oraz żółtej barwie (brzoskwinie, morele, śliwki) są wyśmienitym źródłem beta-karotenu, który przekształca się w organizmie w witaminę A. Pomarańcze, mandarynki, awokado oraz melony zawierają kwas foliowy, a banany witaminę B6. Warzywa są cennym źródlem witamin: C (papryka, brukselka, kapusta), E ( brokuły, szparagi, sałata, szpinak), A (dynia, szpinak, botwinka, marchew) i witamin z grupy B (kiełki soi, kukurydza).

Pamiętaj – postaw na regularne jedzenie owocow oraz warzyw, by organizm poprzez caly dzień korzystał z zawartych w nich cennych składników. Wyrabiaj zdrowe nawyki oraz w sobie, oraz w dzieciach. Zadbaj by np. zawsze rano pić szklankę soku, na drugie śniadanie zjadać jabłko, w porze obiadu dużą porcję gotowanych warzyw, na podwieczorek banana, a na kolację miseczkę surówki. Ważnym składnikiem warzyw oraz owoców może być błonnik, ktory ułatwia wydalanie z organizmu niestrawionego pokarmu. Warzywa bogate w blonnik to również min.: kalafiory, kapusta, brokuły, brukselka, groch, fasola, natomiast owoce to również np. jabłka, grejpfrut. Nie należy zapominać o pestkach słonecznika oraz dyni. Stanowia one cenne źródło niezbędnych nienasyconych kwasów tłuszczowych. Zawierają też dużo białka oraz blonnika pokarmowego. Sa dobrym źródlem witaminy A oraz E (zwłaszcza pestki słonecznika) i witamin z grupy B, a rownież minerałów: potasu, fosforu, magnezu, żelaza oraz cynku (pestki dyni zawierają dodatkowo wapń oraz lecytynę). Jako dobre źródło witamin oraz soli mineralnych powinny służyć zdrowiu. Sa jednakże produktem wysokokalorycznym (100 g pestek slonecznika – ok. 582 kcal, 100 g pestek dyni – ok. 559 kcal), i dlatego powinny stanowić jedynie dodatek do kanapek, sałatek oraz surówek. W przeciwieństwie do niektórych owoców, które ze względu na dużą zawartość cukru sa dość kaloryczne, warzywa nie tuczą. Są tanie, dostępne, różnorodne, smaczne, możesz jeść je do woli. Niektore gatunki warzyw oraz owoców zawierają duże ilości pektyn – substancji ułatwiajacych trawienie i posiadających pewne wlaściwości bakteriobójcze. Odrębnym zagadnieniem może być dobor warzyw oraz owoców pod względem zawartości metali ciężkich, pestycydów (środków ochrony roślin, kontrola ich pozostałości w środkach spożywczych) i azotanow oraz azotynów (np. do warzyw bogatych w azotany należa: sałata, szpinak, rzodkiewka, buraki, marchew; stosunkowo niewiele azotanow kumulują pomidory). Należy zatem wybierać warzywa oraz owoce z bezpiecznych upraw.

Biotyna – witamina pomagająca utrzymać urodę

Dowiedz się czym jest biotyna (witamina H). Należy ona do witamin z grupy B rozpuszczalnych w wodzie, jest wchłaniana w jelicie cienkim, a jej nadmiar jest wydalany z moczem. Ma ona duże znaczenie dla biochemii i fizjologii ludzkiego organizmu, jako składnik enzymów mitochondrialnych (karboksylaz) – katalizuje reakcje karboksylacji takie jak: glukoneogeneza, synteza kwasów tłuszczowych i metabolizm aminokwasów.

Jak wiadomo witamina B7 należy do rozpuszczalnych w wodzie witamin z grupy B. Inne nazwy tej witaminy to biotyna, witamina H, koenzym R, czynnik ochronny X. Dzięki zawartości cząsteczek siarki biotyna ma wpływ na zdrowy wygląd skóry, włosów i paznokci. Reguluje aktywność gruczołów łojowych i potowych. Jest stosowana we wspomaganiu leczenia łysienia i chorób skóry (trądzik, łojotok, łupież). Biotyna wchłania się lepiej w towarzystwie kompleksu witamin z grupy B, magnezu i manganu. Współdziała z witaminami B5, B9 oraz B12. Może też łagodzić objawy niedoboru kwasu pantotenowego i cynku. Razem z witaminą K uczestniczy w syntezie protrombiny, która odpowiada za krzepliwość krwi. W 1927 Boas i współpracownicy wywołali zmiany na skórze u szczurów, następnie podawali różne produkty spożywcze określając skuteczność leczenia choroby skóry. Nieznany jeszcze czynnik, skuteczny w leczeniu zmian skórnych, György nazwał witaminą H od niemieckiego słowa Haut – skóra. W 1935 Kögl doniósł o wyizolowaniu z żółtka jaja krystalicznego związku, który pobudzał wzrost drożdży. Czynnik ten nazwano Biotyną. Dwa lata wcześniej Alison i współpracownicy opisali koenzym R pobudzający wzrost niektórych drobnoustrojów, mający identyczne działanie jak biotyna. W 1936 Harris zsyntezował witaminę H. Witamina H czyli biotyna należy do witamin z grupy witamin B, a więc rozpuszczalna w wodzie. Witamina ta pełni rolę przenośnika dwutlenku węgla w różnych procesach przemiany materii. Wytwarzana jest przez bakterie żyjące w przewodzie pokarmowym. Bierze udział w metabolizmie białek i tłuszczów, uczestniczy w syntezie kwasów tłuszczowych, jak też przy wchłanianiu witaminy C. Współdziała w przemianie aminokwasów i cukrów jak również uczestniczy z witaminą K w syntezie protrombiny białka odpowiedzialnego za prawidłowe krzepnięcie krwi. Wpływa na właściwe funkcjonowanie skóry oraz włosów, zapobiega siwieniu włosów oraz łysieniu. Dostarczana jest z pożywieniem w ilości ok 30-40 mcg dziennie, jest także syntezowana w jelitach przez bakterie jelitowe.  Do prawdziwych niedoborów dochodzi dość rzadko – sprzyja temu głównie długotrwałe zażywanie sulfonamidów, estrogenów, alkoholu, a także antybiotykoterapia, która niszczy florę bakteryjną w jelitach. W takich przypadkach zaleca się dodatkową suplementację biotyną i/lub preparatami zawierającymi pałeczki kwasu mlekowego Lactobacillus.
Także osoby często spożywające surowe białko kurze są narażone na niedobór biotyny – zawiera ono białko awidynę, która wiążąc biotynę uniemożliwia jej wchłanianie z jelit.

Poczytaj czym jest biotyna na blogu.

Warto wiedzieć, że:

– bakterie jelitowe mają zdolność wytwarzania witaminy H,
– w suchej postaci biotyna jest dość trwała, ale w silnie kwaśnych i alkalicznych roztworach traci swoją aktywność biologiczną, szczególnie w podwyższonej temperaturze,
– niedobory witaminy H występują niezwykle rzadko, może je spowodować jedynie dieta złożona w 30% i więcej z czystego białka kurzego. Białko jaja zawiera bowiem substancję zwaną awidyną, która wiąże witaminę H i tym samym ją dezaktywuje. Awidyna traci swoje właściwości, kiedy białko zostanie podgrzane.

Biotyna jest witaminą niezbędną dla wielu procesów zachodzących w organizmie. Uczestniczy z witaminą K w syntezie protrombiny (prawidłowe krzepnięcie krwi), jest niezbędna do prawidłowego wchłaniania witaminy C, wpływa na prawidłowe funkcjonowanie systemu nerwowego oraz gruczołu tarczowego. Ponadto wpływa bardzo dobrze na skórę – zmniejsza łojotok, pobudza wzrost włosów i paznokci. Korzystny wpływ na skórę i jej przydatki zawdzięcza zawartości siarki – pierwiastka, który jest składnikiem aminokwasów; metioniny i cysteiny wchodzących w skład keratyny, białka budującego włosy i paznokcie. Biotyna jest składnikiem wielu produktów, ale w niewielkich ilościach. Najwięcej biotyny zawierają: wątroba, drożdże, żółtko jaj oraz warzywa – soja, kalafior, soczewica. Jednak znaczną część zapotrzebowania na biotynę pokrywa synteza tej witaminy przez bakterie jelitowe, dlatego jej niedobór nie jest spowodowany niedostateczną podażą, ale defektami w zakresie jej wykorzystania (niedostateczne wchłanianie z jelita, zmniejszona produkcja). Biotynę stosuje się często jako substancję czynną w preparatach (szamponach, odżywkach i maseczkach) przeciwko łojotokowemu zapaleniu skóry głowy, a także produktach kosmetycznych do pielęgnacji paznokci. Witamina stanowi także składnik dermokosmetyków stosowanych wspomagająco w wypadaniu włosów i łysieniu plackowatym skóry głowy. Niedobór witaminy H u ludzi powoduje liczne objawy niepożądane. Jednym z pierwszych objawów niedoboru witaminy H jest przetłuszczanie się włosów. Dzieje się tak, ponieważ witamina ta hamuje aktywność gruczołów łojowych. Następnymi objawami są nadmierne wypadanie i przerzedzenie włosów, zahamowanie ich wzrostu oraz zwiększona łamliwość paznokci, łuszczenie się i stany zapalne skóry twarzy. Do rzadkich objawów należą zaburzenia w funkcjonowaniu układu nerwowego, osłabienie, depresja, apatia, wzmożona senność, stany lękowe, halucynacje, bóle mięśniowe o niewyjaśnionym pochodzeniu, rozdrażnienie oraz cierpnięcie dłoni i stóp. Zwiększone zapotrzebowanie na biotynę obserwuje się u kobiet stosujących doustne środki antykoncepcyjne oraz u osób karmionych sztucznie oraz parenteralnie. Suplementacja biotyny jest także niezwykle ważna dla osób stosujących długotrwałe kuracje antybiotykowe. Oksytetracyklina i sulfonamidy to antybiotyki, które szczególnie hamują wzrost bakterii produkujących biotynę. Niedobory witaminy H występują ponadto u osób spożywających duże ilości surowych jaj, poddawanych długotrwałej hemodializie oraz leczonych lekami przeciwdrgawkowymi. Główne wskazania do suplementacji biotyny to zwiększone wypadanie włosów u kobiet i mężczyzn w dawce 5mg/d przez 3 do 6 miesięcy, wzmocnienie paznokci (zmniejszenie łamliwości) 2,5 – 5mg/d przez 6 miesięcy, łojotokowe zapalenie skóry 5mg/d przez 30 dni. Jedynym, praktycznie dostępnym na rynku polskim, preparatem uzupełniającym niedobory biotyny jest lek produkowany przez Firmę Polfa Warszawa S.A. – Biotebal w dawkach 2,5 i 5 mg.

Biotynę mogą wytwarzać bakterie jelitowe, dlatego niedobór witaminy B7 może być spowodowany wyjałowieniem flory bakteryjnej jelit np. w wyniku długotrwałej kuracji antybiotykowej. W surowym jajku znajduje się awidyna, która wiąże trwale biotynę i uniemożliwia jej wykorzystanie przez organizm, dlatego niedobór witaminy B7 może wystąpić u osób spożywających duże ilości surowego białka jaj (biotyna jest w pełni przyswajalna z jajka gotowanego).

Zalecane normy dietetyczne na Witaminę H dla różnych grup ludności^*

Grupy ludności	Witamina H
	Zalecane normy dietetyczne [µg / dzień]
Dzieci 1-3 lat	8
Dzieci 4-8 lat	12
Chłopcy 9-13 lat	20
Młodzież męska 14-18 lat	25
Mężczyźni 19-30 lat	30
Mężczyźni 31-50 lat	30
Mężczyźni 50-70 lat	30
Mężczyźni powyżej 70 lat	30
Dziewczęta 9-13 lat	20
Młodzież żeńska 14-18 lat	25
Kobiety 19-30 lat	30
Kobiety 31-50 lat	30
Kobiety 50-70 lat	30
Kobiety powyżej 70 lat	30
Kobiety ciężarne do 18 lat	30
Kobiety ciężarne 19-30 lat	30
Kobiety ciężarne 31-50 lat	30
Kobiety karmiące do 18 lat	35
Kobiety karmiące 19-30 lat	35
Kobiety karmiące 31-50 lat	35

*(według Dietary Reference Intakes ustalone przez National Academy of Sciences, Food and Nutrition Board, USA)

Źródła w żywności:

Zawartość w 100 [g] lub [ml] produktu	[µg]
Watróbka	102
Mąka sojowa	63
Żółtko jaj	54
Orzechy włoskie	37
Orzechy ziemne	31
Sardynki	21
Migdały	17
Grzyby	15
Ryż naturalny	9
Mąka pełnoziarnista	7
Szpinak	6
Kraby	6
Szynka	5
Marchew	3
Pomidory	2
Ser chudy	2

Skutki niedoboru biotyny w organizmie:
ciemieniucha u dzieci,
łojotokowe zapalenie skóry,
wygładzenie i bladość języka,
pogorszenie metabolizmu tłuszczów,
wzrost poziomu cholesterolu we krwi,
drętwienie dłoni i stóp,
powiększenie wątroby,
wady wrodzone u płodu (wnioski na podstawie badań naukowych prowadzonych na zwierzętach).
bóle mięśniowe,
stany zapalne jelit,
osłabienie, apatia, niepokój i depresja,
łysienie,
łupież,
wysypka,
zmatowienie i łamliwość włosów,
nadwrażliwość skóry na dotyk,
zmiany łuszczycowe na skórze dłoni, nóg i ramion,
wysuszenie błon śluzowych,
rozdwajanie paznokci,
senność,
nudność,
brak apetytu

Jak podkreślają naukowcy, badania z udziałem kobiet ciężarnych dostarczyły dowodów, że wydalanie zwiększonej ilości kwasu 3-HIA w moczu jest dość powszechnym zjawiskiem wśród ciężarnych i może świadczyć o niedoborze biotyny u ciężarnej.

Witamina każda i witaminy każde

Witaminy pełnią w organizmie przeróżne role. Jedno można powiedzieć – są bardzo potrzebne.

Witamina A to inaczej retinol lub prowitamina A lub beta-karoten i należy do grupy związków chemicznych rozpuszczalnych w tłuszczach. Należy do grupy, która ma właściwości magazynowania się w organizmie człowieka, dlatego nie musi być dostarczana codziennie. Głównym źródłem witaminy A są produkty pochodzenia zwierzęcego. Najbogatszym źródłem witaminy A jest olej z wątroby ryb i zwierząt morskich, zwany popularnie tranem. Natomiast rekordowa dawka witaminy A znajduje się w wątrobie niedźwiedzia polarnego, w 125 g. zawiera ona dawkę 100 – krotnie przekraczającą dzienne zapotrzebowanie człowieka. chemiczną. Jeśli chodzi o prowitaminę A to bogatym źródłem beta-karotenu są owoce i warzywa o żółtym i pomarańczowym zabarwieniu i ciemnozielone liście warzyw np. marchewka, dynia, szpinak, sałata, zielony groszek, pomidory, rzeżucha, brokuły, a z owoców: morele, wiśnie, śliwki i pomarańcze. Poza tym karoteny są również obecne w mleku krów żywionych na pastwiskach oraz w przetworach uzyskiwanych z takiego mleka. Witamina A występuje w pokarmach pochodzenia zwierzęcego jako tzw. retinol, oraz jako prowitamina – b-karoten, która znajduje się w produktach pochodzenia roślinnego i zwierzęcego. Bierze ona udział praktycznie we wszystkich istotnych funkcjach życiowych organizmu. Już teraz wiesz, dlaczego znajduje się ona na samym początku alfabetu wśród wszystkich witamin. Jest jedną z najwcześniej odkrytych witamin. Inaczej retinol. Stymuluje wzrost, wpływa korzystnie na narząd wzroku, poprawia przemianę materii, wygląd skóry, zwiększa odporność organizmu. Niedobór witaminy A hamuje wzrost organizmu, powoduje dolegliwości dermatologiczne oraz wywołuje „kurzą ślepotę” -czyli niewidzenie o zmierzchu. Źródłem tej rozpuszczalnej w tłuszczach witaminy są tran, wątróbka, żółtka jaj, mleko pełne, śmietana, masło, tłuste sery, marchew, dynia, szpinak, jarmuż, sałata, fasolka szparagowa, zielony groszek, szczypior i koper. Prowitamina A, zwana też betakarotenem -znajduje się głównie w ciemnozielonych warzywach liściastych. Poza tym, że organizm potrafi z tego jednego spośród 600 karetonoidów wytworzyć retinol, już sam betakaroten dzięki swym przeciwutleniającym właściwościom zapobiega wielu chorobom, zwłaszcza nowotworom. Dzienne zapotrzebowanie na witaminę A wynosi 5000 IU ( jednostek międzynarodowych), nie powinno się jednak przekraczać 25 000 IU, gdyż nadmiar witaminy A może być -o czym pamiętać powinny kobiety w ciąży, jak i położnicy -przyczyną wrodzonych wad, a także dawać -przewlekle przedawkowywana -objawy zatrucia. Natomiast betakaroten przyjmować można bez ograniczeń.

WITAMINA B1
Rozpuszczalna w wodzie, odgrywa zasadniczą rolę w procesach oddychania tkankowego, głównie w przemianie węglowodanów, jest częścią składową koenzymu karboksylazy (pirofosforanu tiaminy). Wzmaga czynność acetylocholiny, hamuje esterazę cholinową, działa synergicznie z tyroksyną i insuliną, pobudza wydzielanie hormonów gonadotropowych. Tiamina przyspiesza gojenie się ran i wykazuje działanie uśmierzające ból. Inaczej tiamina jest, jak wszystkie witaminy z grupy B, rozpuszczalna w wodzie. Bierze udział w przemianach węglowodanów, gospodarce wodnej, oddychaniu tkankowym i wchodzi w skład niektórych enzymów. Zbyt mała jej ilość prowadzi do zaburzeń czynności układu nerwowego i procesów trawiennych. Jej brak zaś wywołuje chorobę beri–beri, która porażając nerwy mięśni, prowadzi do śmierci. Dzienne zapotrzebowanie na tę witaminę wynosi 1–1,5 mg. Źródłem Witaminy B1 są produkty zbożowe grubego przemiału, drożdże, orzechy, nasiona strączkowe, ryby, owoce i warzywa. Uwaga -alkohol rozkłada w znacznym stopniu tiaminę. W przypadku silnej awitaminozy B1 może wystąpić choroba beri-beri, objawiająca się zaburzeniami pracy neuronów i włókien mięśniowych, co powoduje bóle kończyn, osłabienie mięśni, drżenie, niewydolność układu krążenia. Alkohol rozkłada witaminę B1, co powoduje, że ludzie nadużywający alkoholu powinni szczególnie dbać o dostarczanie jej do organizmu. Normalnie odżywiając się, nie można doprowadzić do niedoboru witaminy B1. Problemem jest niedobór wit. B1 wywołany spożywaniem alkoholu. Witamina B1 występuje wszędzie, a szczególnie dużo jej jest w tkankach aktywnych metabolicznie (wątroba, serce), a także w: produktach zbożowych grubego przemiału, mięsie, wędlinach (szczególnie w wieprzowinie), roślinach strączkowych – grochu, fasoli oraz drożdżach, orzechach, słoneczniku, rybach, owocach i warzywach. Tiamina jest zgromadzona głównie w warstwie zewnętrznej ziaren zbóż, dlatego też procesy technologiczne polegające na łuskaniu i polerowaniu zubażają mąkę w tę witaminę. Także enzym obecny w surowych rybach: tiaminaza rozkłada tiaminę. Tiaminę odkrył Kazimierz Funk w 1911 roku.

WITAMINA B2
Czyli ryboflawina. Jest czynnikiem wzrostu i warunkuje prawidłowe funkcjonowanie wzroku. Jej niedobór to upośledzenie widzenia, zmiany w rogówce oka, stany zapalne skóry i języka oraz pękanie kącików ust. Można temu zapobiec, jedząc wątróbkę, sery, produkty zbożowe, warzywa i owoce oraz pijąc mleko. Zapotrzebowanie dobowe na ryboflawinę to 1,5 mg. Amerykańscy uczeni donieśli ostatnio, iż Witamina B2, eliminując z organizmu człowieka trujące substancje zawarte w alkoholu i tytoniu, zapobiega nowotworom przełyku.

WITAMINA B3
Inaczej niacyna, znana też jako nikotynamid, kwas nikotynowy czy po prostu witamina PP, współdziała ze swoimi siostrami ryboflawiną i tiaminą w procesach metabolicznych. Jej źródłem są makrele, drób, cielęcina, wątróbka, drożdże, kiełki pszenicy i białe części grejpfruta. Jej długotrwały niedobór prowadzi do wystąpienia pelagry. By uniknąć tej skórnej przypadłości, wystarczy dostarczać 15 mg ( kobietom) i 20 mg (mężczyznom) witaminy PP dziennie.

WITAMINA B5
Wysoko przetworzona żywność i produkty typu fast food to główni winowajcy częstego niedoboru witaminy B5, która dba o naszą sylwetkę, dobre samopoczucie, odporność na infekcje, a także zdrowie skóry i włosów.
Rola witaminy B5 w organizmie

Witamina B5 (kwas pantotenowy) bierze udział w przemianach białek, cukrów i tłuszczów (bierze udział w tworzeniu koenzymu A). Jest niezbędna do prawidłowego funkcjonowania gruczołów nadnerczy, układu krwionośnego, nerwowego i pokarmowego. Wpływa korzystnie na procesy gojenia i regeneracji tkanek. Działa przeciwzapalnie i zwiększa odporność organizmu.
Witamina B5 dla urody

Kwas pantotenowy zapobiega przedwczesnym oznakom starzenia oraz siwieniu i wypadaniu włosów. Przeciwdziala tworzeniu się zmarszczek. Wpływa korzystnie na pigmentację skóry zapobiegając piegom i przebarwieniom. Pomaga zachować siłę i dobrą kondycję.
Witamina B5 na koncentrację

Kwas pantotenowy działa pobudzająco i poprawia koncentrację oraz pamięć. Usuwa stany roztargnienia i znużenia. Zapobiega lekkim stanom depresji.
Witamina B5 a gościec

Kwas pantotenowy likwiduje bóle i dolegliwości chorych na gościec. Pacjenci często wymagają suplementacji witaminą B5 ze względu na zbyt niski poziom kwasu pantotenowego w organizmie.
Witamina B5 łagodzi alergie

Kwas pantotenowy bywa stosowany w przypadku alergików w celu zmniejszenia dolegliwości i wzmocnienia układu odpornościowego organizmu.
Witamina B5 na zgrabną sylwetkę

Kwas pantotenowy przyspiesza uwalnianie tłuszczów z komórek tłuszczowych dzięki czemu wspomaga proces odchudzania. Jest niezbędny do zachowania szczupłej sylwetki.
Witamina B5 w profilaktyce i leczeniu trądziku

Wyniki badań naukowców z Department of General Surgery z Hong Kong Central Hospital wskazują, że niedobory witaminy B5 mogą prowadzić do zachwiania równowagi hormonalnej i trądziku. Zdaniem badaczy suplementacja witaminą B5 może znacznie zredukować objawy choroby.
Przyczyny niedoboru witaminy B5

Utrata witaminy B5 ma miejsce w wyniku zamrażania, gotowania i smażenia produktów (obróbka termiczna niszczy nawet do 80% wit. B5). Podczas przygotowywania potraw przeciętny ubytek kwasu pantotenowego wynosi ok. 35%. Smażenie, gotowanie i peklowanie mięsa powoduje utratę średnio 30-50% witaminy B6.

Częstą przyczyną niedoboru tej witaminy jest spożywanie wysoko-przetworzonej żywności, białego pieczywa, ryżu i mąki.

WITAMINA B6
Witamina B6 – inaczej pirodoksyna – określa grupę kilku związków, które łączy podobna budowa. Witamina ta odgrywa znaczącą rolę w przemianach białek, tłuszczy i węglowodanów. Jej wpływ jest na tyle duży, że stosowanie diety wysokobiałkowej powoduje wzrost zapotrzebowania na tę witaminę. Pirodoksyna przyczynia się ponadto do syntezy wielu białek m.in. serotoniny i adrenaliny.Jak już pewnie wiesz serotonina jest hormonem wpływającym na nasze samopoczucie – jej niedobór może powodować rozwój depresji. Jak to się dokładnie dzieje? Witamina B6 wpływa na przemianę witaminy PP w tryptofan, który jest substratem serotoniny. Dlatego właśnie zbyt mała ilość witaminy B6 w diecie może powodować zmniejszenie syntezy serotoniny i obniżenie nastroju.Kolejną ważną rolą tej witaminy jest udział w przemianach tłuszczy – pirodoksyna umożliwia przekształcanie kwasu linolowego w kwas arachidonowy. Natomiast rola w przemianach węglowodanów, polega przede wszystkim na syntezie glikogenu i przemianach glikogenu w glukozę. Witamina B6 ma również wpływ na układ krwiotwórczy – m.in. uczestniczy w syntezie hemoglobiny. Dlatego zbyt małe jej spożycie może powodować niedokrwistość. Inaczej pirydoksyna bierze udział w syntezie białek i kwasów nukleinowych. Jest niezbędna do produkcji przeciwciał i erytrocytów. Niedostatek pirydoksyny manifestuje się zapaleniem warg, języka, spojówek oraz zmianami w układzie nerwowym. Źródłem witaminy B 6 są drożdże, wątróbka, produkty zbożowe i strączkowe, mleko, mięso, warzywa i owoce. Dzienne zapotrzebowanie to 1,6 mg, z tym że dawka 2000 mg dziennie spowoduje poważne zaburzenia neurologiczne. Niedobór witaminy B6 występuje rzadko, ale osobami najbardziej na nie narażonymi są kobiety ciężarne i karmiące, osoby przyjmujące niektóre leki (np. środki antykoncepcyjne). Niedobór witaminy B6 rzadko występuje sam – zwykle łączy się z niedoborami innych witamin z grupy B. Objawami niedoboru tej witaminy są niespecyficzne, dlatego też trudno jest: zmiany w układzie nerwowym, przebarwienia i łuszczeni się skóry, zajady, wypadanie włosów, drętwienie rąk i niedokrwistość. Niedobór witaminy B6 może być odpowiedzialny za zmiany neurologiczne. Niedostateczne jej spożycie może prowadzić do rozwoju depresji, zaburzeń snu, a także może przyczyniać się do zaburzeń odżywiania Niedobór pirodoksyny prowadzić może również do przedwczesnego starzenia się organizmu

Witamina B7
Piękna skóra, włosy i paznokcie są naszą wizytówką. Często powodem łamliwych paznokci, wypadających włosów i szarej skóry jest niedobór w naszym organizmie BIOTYNY- znanej nam również jako witamina H lub witamina B7. Utrata włosów może być spowodowana brakiem biotyny, ponieważ nie tylko poprawia ona jakość i trwałość, ale również ukierunkowanie aktywacji metabolicznej wzrostu i sprężystości włosów. Poprzez regularne przyjmowanie witaminy H cebulki włosów są dobrze ukrwione i otrzymują niezbędne składniki odżywcze. Przyczyn niedoboru biotyny może być wiele, najczęściej jest to nieodpowiednio skomponowana dieta – uboga w warzywa i owoce , stres, alkohol, palenie papierosów lub długotrwałe przyjmowanie antybiotyków. Wiele osób takich jak: kobiety w ciąży, matki karmiące, osoby starsze i sportowcy cierpią na niedobór witaminy H. Suplementy zawierające biotynę znacząco wpływają na poprawę stanu skóry, wzmocnienie włosów i twardość płytki paznokcia. Prawdziwy sukces wymaga jednak trochę czasu. Jak wiadomo włosy i paznokcie rosną powoli. Zadowalające wyniki są zauważalne dopiero po około dwóch do trzech miesięcy. Twoja cierpliwość zostanie nagrodzona w postaci pięknej i zdrowej skóry, lśniącym włosom oraz zdrowo wyglądającymi paznokciami. Biochemicznie, aktywne struktury cząsteczki biotyny (witamina H) są rozpuszczalne w wodzie, w dużym stopniu odpornych na ciepło, ale wrażliwe na światło UV. Zasadowe lub kwaśne środowisko komórkowe wpływa niekorzystnie na biotynę. Obecnie coraz więcej osób cierpi z powodu zakłóceń równowagi kwasowo-zasadowej, a zatem dochodzi do zakwaszenia organizmu. Dodatkowym czynnikiem jest tzw. stres oksydacyjny, który może być stworzony przez złe odżywianie się lub wcześniej stwierdzone choroby takie jak cukrzyca czy otyłość. Zbyt niski poziom biotyny występuje bardzo często w ramach „wolnych rodników”, a zwłaszcza przy przekwaszonym organizmie. Zakwaszenie ciała jest zatem czynnikiem priorytetowym niedoboru biotyny.

WITAMINA B12
naczej kobalamina, czyli złożony związek kompleksowy kobaltu. Witamina ta zawiera elementy mineralne niezbędne dla organizmu człowieka i jest rozpuszczalna w wodzie. W organizmie bierze udział w syntezie aminokwasów i kwasów nukleinowych (pobudza wzrost komórek i przyczynia się do tworzenia i dojrzewania erytrocytów jak również leukocytów). Podobnie jak pozostałe witaminy z grupy B, bierze udział w przemianie węglowodanowej, białkowej i tłuszczowej. Odkłada się w nerkach, wątrobie i innych narządach. Witamina B12 przeciwdziała niedokrwistości, pomaga w leczeniu anemii (zazwyczaj podawana jest w postaci zastrzyków, czyli pomijając przewód pokarmowy), wpływa na prawidłowe funkcjonowanie układu nerwowego, ułatwia osiągnięcie równowagi psychicznej, pomaga w koncentracji.
Źródło witaminy B12:
wątroba, nerki i serce, chude mięso, skorupiaki, ryby, jaja i sery.
Objawy niedoboru:
Anemia złośliwa (przyczyną jest złe wchłanianie wit. B12), zaburzenia wzroku, uszkodzenia mielinowej otoczki nerwów. Wpływa też ona na przemiany białkowe i tłuszczowe. Jej brak prowadzi do niedokrwistości złośliwej. Na szczęście nasz organizm potrafi ją magazynować na zapas -nawet na trzy lata -stąd niedostarczenie 2 mcg witaminy B12 na dobę nie od razu grozi anemią. Zawierają tę witaminę wątróbka, cynadry, jaja i mleko. Ponieważ wegetarianie, kobiety stosujące antykoncepcję doustną oraz osoby nadużywające alkoholu powinny zwiększyć dobową dawkę tej witaminy.

Kwas foliowy
Inaczej folacyna -to też witamina z grupy witamin B. Jest głównym czynnikiem biorącym udział w procesie dzielenia się komórek organizmu, a także tworzenia się erytrocytów. Należy więc często sięgać po bogaty w folacynę szpinak i brokuły. Znaleźć też ją można w innych warzywach, orzechach, słoneczniku, wątróbce, kiełkach pszenicy i owocach, na przykład w bananach i pomarańczach. Dzienne zapotrzebowanie wynosi 200 mcg.

WITAMINA C
kwas askorbinowy bądź dehydroaskorbinowy ma ogromne znaczenie dla organizmu – wpływa na wytwarzanie i zachowanie kolagenu, ulatwia gojenie sie ran, podnosi odporność na zakażenia, uszkodzenia oraz na choroby, szczególnie w okresach przeciążenia fizycznego, skraca czas zaziębienia i zakażenia, aktywuje system immunologiczny, ma dzialanie antywirusowe, zapewnia sprawne działanie ukladu krwionośnego i serca, reguluje i obniża poziom cholesterolu, chroni przed miażdżycą i choroba wiencoowa, obniza cisnienie krwi, jest przeciwutleniaczem, zwalcza wodne rodniki, chroni przed zmianami nowotworowymi, chroni skore przed działaniem slonca i przed starzeniem, oddziałuje korzystnie na wzrok, uczestniczmy w produkcji hormonów zwalczajacych stres, poprawia wydolnosc fizyczna.
Witamina C -zrodla w pożywieniu : świeże owoce (cytryny,pomarańcze, grejfruty, kiwi, ananasy,czarne i czerwone porzeczki, truskawki, maliny, jezyny, i warzywa (brukselka, kapusta, kalafior, rzepa, cebula, szpinak, brokuly, groszek zielony, kalarepa, szparagi, jablka, soja, ziemniaki, pomidory, karczochy). Kwas askorbinowy -też należy do grupy witamin rozpuszczalnych w wodzie. Jest niezwykle skutecznym przeciwutleniaczem, poza tym bez niej organizm nie wytworzy kolagenu. Witamina C wpływa też na wzrost i rozwój komórek organizmu, utrudnia przenikanie do nich wirusów, przyspiesza procesy gojenia. Zbyt mała jej ilość w diecie manifestuje się osłabieniem, bladością skóry i błon śluzowych, pękaniem drobnych naczynek krwionośnych, bólem głowy, krwawieniem z dziąseł i dużą podatnością na choroby zakaźne. Brak Witaminy C w diecie prowadzi do gnilca, bardziej znanego jako szkorbut. Dzienne zapotrzebowanie wynosi 60 mg, palacze tytoniu powinni jednak dostarczać swemu zatrutemu organizmowi nie mniej niż 200 mg kwasu askorbinowego na dobę -chyba że rzucą palenie. Głównym źródłem tej witaminy są kalafiory, kapusta -zwłaszcza kiszona także kiszone ogórki, nać pietruszki, chrzan, pomidory, jagody owoce dzikiej róży, jabłka, w końcu cytrusy; ale uwaga -płaska łyżeczka natki pietruszki zawiera więcej witaminy C niż cała cytryna!

WITAMINA D
Inaczej kalcyferol. Rozpuszczalna jest w tłuszczach. Zapobiega krzywicy i bierze udział w gospodarce wapniowofosforowej. Dobowe zapotrzebowanie wynosi 400 IU. Jej mało lubianym źródłem, zwłaszcza przez dzieci, jest tran. Ale zawierają również tę witaminę i wątróbka, i żółtka jaj, i śmietana, i mleko, i masło, i ryby -zwłaszcza morskie. Profilaktycznie wzbogacane są o tę witaminę nowoczesne margaryny i mleko w proszku.

WITAMINA E
Witamina E, inaczej tokoferol, jest przeciwutleniaczem. Odpowiada głównie za ochronę organizmu, chroni płuca i inne komórki przed uszkodzeniem. Witamina E uczestniczy też w procesie wytwarzania czerwonych krwinek oraz zapobiega nowotworom. Poza tym, związana jest z przemianą azotową i oddychaniem. Jej niedostatek może powodować zaburzenie czynności jajników i może prowadzić do bezpłodności. Zapewnienie organizmowi odpowiedniej dziennej dawki gwarantuje mu długą młodość. Na szczęście witamina E występuje powszechnie, praktycznie nie spotykamy się z jej niedoborem. Jej naturalnym dostawcą są zboża, orzechy, awokado oraz oleje roślinne. A zapotrzebowanie dzienne to 10 IU. Zjadając łyżkę stołową jednego z tych olejów lub małą garść orzechów laskowych czy migdałów, połowa dziennego zapotrzebowania na witaminę E dla dorosłego człowieka jest zaspokojona. Ryzyko niedoboru witaminy E jest więc minimalne.

Pokarmy bogate w witaminę E (zawartość witaminy E w mg na 100 g):

olej słonecznikowy: 56 mg;
oliwa z oliwek: 12 mg;
masło: 10 mg;
margaryna: 10 mg;
olej arachidowy: 17,2 mg.

Dzienne zapotrzebowanie na witaminę E

niemowlęta – 4 mg;
dzieci od 1 do 3 lat – 6 mg;
dzieci od 4 do 6 lat – 7,5 mg;
dzieci od 7 do 9 lat – 9 mg;
dzieci od 10 do 12 lat – 11 mg;
młodzież od 13 do 19 lat – 12 mg;
dorosła kobieta – 12 mg;
dorosły mężczyzna – 12 mg;
osoby starsze, po 75. roku życia – 20-50 mg;
kobieta ciężarna – 12 mg;
kobieta karmiąca – 12 mg.

WITAMINA K
Inaczej menadion -również rozpuszczalna w tłuszczach .Witamina ta niezbędna jest dla prawidłowego krzepnięcia krwi. Dzienne zapotrzebowanie wynosi 80 mcg. Jej niedobór powoduje przedłużenie czasu krzepnięcia krwi, a nawet skazę krwotoczną. Organizm czerpie witaminę K z pokarmu -dużo jej w zielonych warzywach, kalarepie, kalafiorze, pomidorach, truskawkach oraz wątróbce. Źródłem tej witaminy są także… żyjące w przewodzie pokarmowym człowieka bakterie. Dlatego po antybiotykoterapii powinno się pamiętać o zwiększonej dostawie tej witaminy w pokarmach.

Rutinoscorbin to lek który zawiera rutozyd i kwas askorbinowy

Wskazania do zastosowania leku Rutinoscorbin to nadmierna kruchość i przepuszczalność naczyń włosowatych, ostry nieżyt błony śluzowej nosa, choroby uczuleniowe, retinopatie cukrzycowe, zapobiegawczo i leczniczo w przeziębieniach i grypie.

Rutinoscorbin można nabyć bez trudu w aptece.

Rutinoscorbin wzmacnia ścianki naczyń włosowatych i zapobiega krwawieniom; wraz z witaminą C zwiększa odporność na zakażenia i nasila działalność witaminy C opóźniając jej utlenianie. Rutyna (rutozyd; łac. Rutosidum) – flawonoid pochodzenia roślinnego, pozyskiwany z kwiatów perełkowca japońskiego (Styphnolobium japonicum) i z ziela gryki (Fagopyrum esculentum). Jego cześć cukrowa złożona jest z dwucukru – rutynozy (glukoza + ramnoza). Wykazano, że rutozyd hamuje aktywności hialuronidazy, zmniejsza więc przepuszczalność i poprawia elastyczność naczyń krwionośnych. Rutozyd to największy sprzymierzeniec witaminy C. Dzięki niemu ten cenny mikroelement znacznie wolniej się utlenia, a co za tym idzie działa dłużej. Wiadomo też, że witamina P hamuje aktywność oksydazy kwasu askorbinowego – witaminy C, dzięki czemu przedłuża jej działanie. Rutozyd znalazł zastosowanie w lecznictwie jako substancja uszczelniająca naczynia krwionośne. Rutozyd znalazł zastosowanie w lecznictwie jako substancja uszczelniająca naczynia krwionośne. Stosowany jest w takich schorzeniach jak: retinopatia cukrzycowa, nieżyt błon śluzowych nosa, miażdżyca, choroby uczuleniowe i zaburzenia krążenia żylnego. Do najbardziej popularnych preparatów należy Rutinoscorbin. Nie bez znaczenia są również jego właściwości antyoksydacyjne (wymiatacz wolnych rodników). Glikozyd ten występuje w bardzo wielu surowcach leczniczych np.: w zielu fiołka trójbarwnego (Herba Violae tricoloris) czy kwiatach bzu czarnego (Flos Sambuci). W wielu surowcach, w których występuje rutozyd jest jednak składnikiem o drugorzędnym znaczeniu. Wykazuje właściwości antyoksydacyjne. Jak większość flawonoidów ma właściwości uszczelniające naczynia i przeciwwysiękowe. Zapobiega powstawaniu niektórych wysoce reaktywnych wolnych rodników. Spowalnia utlenianie witaminy C (przedłuża tym samym jej działanie). Zmniejsza cytotoksyczność utlenionego cholesterolu. Wykazuje też działanie przeciwzapalne. Jest czasami niesłusznie nazywana witaminą, o symbolu B13. Przede wszystkim wchodzi w skład preparatów farmaceutycznych łączących rutynę z witaminą C. Coraz częściej występuje także w suplementach diety (głównie preparaty multiwitaminowe).

Kwas askorbinowy (witamina C) – odgrywa istotną rolę w funkcjonowaniu ludzkiego organizmu. Bierze m.in. udział w przemianach tyrozyny, syntezie steroidów nadnerczowych. Ma również wpływ na zachowanie prawidłowego potencjału oksydacyjnego w komórce. Badania wskazują brak wpływu zażywania witaminy C na ryzyko pojawienia się przeziębienia oraz mały wpływ na czas jego trwania (skrócenie czasu o 14% dla dzieci i 8% dla dorosłych). Wyjątkiem była grupa uczestników maratonów, narciarzy i żołnierzy przebywających w bardzo niskich temperaturach lub poddanych intensywnemu wysiłkowi fizycznemu, u których zaobserwowano 50% zmniejszenie występowania przeziębienia przy zażywaniu 2 g witaminy C dziennie. Przed poznaniem jej budowy chemicznej była nazywana czynnikiem przeciwgnilcowym. Zapobiegała bowiem gnilcowi (szkorbutowi), który znali już Wikingowie i zwalczali za pomocą cebuli. W średniowieczu choroba ta dziesiątkowała rycerzy krzyżowych, a na początku czasów nowożytnych stała się plagą marynarzy. W końcu XV wieku Vasco da Gama podczas swej podróży dookoła przylądka Dobrej Nadziei stracił 2/3 załogi z powodu gnilca. W miarę rozwoju żeglugi dalekomorskiej masowe zachorowania na statkach zdarzały się coraz częściej. Prowiant zabierany na statki (przetwory zbożowe, konserwowane mięso, tłuszcz) miał dużą wartość kaloryczną lecz nie zawierał witaminy C. Gnilec nękał pierwszych kolonizatorów Ameryki Północnej, występował wśród żołnierzy na wszystkich frontach w czasie I wojny światowej. W 1928 Szent-György uzyskał z wyciągów z nadnerczy, kapusty i pomarańczy związek, który wykazywał właściwości oksydoredukcyjne. Szent-György nie zdawał sobie sprawy, że związek ten to witamina C nazwana przez niego kwasem heksuronowym. W 1932 Wang i King otrzymali witaminę C z cytryny. W rok później Haworth, Hirst i współpracownicy ustalili budowę chemiczną witaminy C. W latach 1933-34 Reichstein i współpracownicy dokonali syntezy kwasu askorbinowego. Witamina C, uczestniczy w produkcji kolagenu i podstawowych białek w całym organizmie (kości, chrząstki, ścięgna, więzadła), uczestniczy w procesach metabolicznych jako substancja przenosząca elektrony, jako jeden z najważniejszych przeciwutleniaczy pełni także istotną funkcję w reakcjach odtruwania i odporności organizmu chroniąc go przed procesami utleniania, uczestniczy w metabolizmie tłuszczów, cholesterolu i kwasów żółciowych, uczestniczy w regeneracji witaminy E, jest czynnikiem stabilizującym układ odpornościowy i immunologiczny, hamuje powstawanie w żołądku rakotwórczych nitrozoamin, Ma właściwości bakteriostatyczne i bakteriobójcze w stosunku do niektórych drobnoustrojów chorobotwórczych, bierze udział w biosyntezie hormonów kory nadnerczy, podnosi odporność organizmu. Rekomendowane spożycie witaminy C dla dorosłego człowieka wynosi od 45 do 90 mg na dobę.

Zalecane normy dietetyczne na Witaminę C dla różnych grup ludności^*

Grupy ludności	Witamina C
	Zalecane normy dietetyczne [mg / dzień]	Bezpieczna maksymalna dawka nie powodująca ryzyka efektów ubocznych [mg / dzień]
Dzieci 1-3 lat	15	400
Dzieci 4-8 lat	25	650
Chłopcy 9-13 lat	45	1200
Młodzież męska 14-18 lat	75	1800
Mężczyźni 19-30 lat	90	2000
Mężczyźni 31-50 lat	90	2000
Mężczyźni 50-70 lat	90	2000
Mężczyźni powyżej 70 lat	90	2000
Dziewczęta 9-13 lat	45	1200
Młodzież żeńska 14-18 lat	65	1800
Kobiety 19-30 lat	90	2000
Kobiety 31-50 lat	90	2000
Kobiety 50-70 lat	90	2000
Kobiety powyżej 70 lat	90	2000
Kobiety ciężarne do 18 lat	80	1800
Kobiety ciężarne 19-30 lat	85	2000
Kobiety ciężarne 31-50 lat	85	2000
Kobiety karmiące do 18 lat	115	1800
Kobiety karmiące 19-30 lat	120	2000
Kobiety karmiące 31-50 lat	120	2000

* norma według Dietary Reference Intakes ustalone przez National Academy of Sciences, Food and Nutrition Board, USA

Źródła witaminy C w produktach żywnościowych:

Zawartość w 100 [g] lub [ml] produktu	[mg]
Dzika róża suszona	1700
Guava	230
Czarna porzeczka	183
Papryka czerwona	144
Brukselka	94
Papryka zielona	91
Kalafior	69
Szpinak	68
Truskawki	68
Poziomki	60
Papaja	60
Kiwi	59
Kapusta czerwona	54
Cytryny	50
Pomarańcze	49
Kapusta biała	48
Czerwona porzeczka	46
Pomidory	23

Organizmy większości zwierząt i roślin wytwarzają ten związek. Wyjątkiem są organizmy ssaków naczelnych, w tym człowieka, świnki morskiej i niektórych gatunków nietoperzy, którym musi być ona dostarczona z zewnątrz. Kwas askorbinowy nie jest toksyczny, ale przyjmowany w nadmiarze może wywoływać dolegliwości żołądka, nudności, biegunkę, wymioty, wysypkę skórną, obniżać odporność po radykalnym zmniejszeniu dawki. Jednak mimo tego wszystkiego zazwyczaj jego nadmiary wydalane są z organizmu wraz z moczem. Ciekawostki o witaminie:
– palacze mają wyższe zapotrzebowanie na witaminę C niż osoby niepalące,
– przyjmowanie zbyt dużych dawek syntetycznej witaminy C sprzyja tworzeniu się kamieni w nerkach,
– przeterminowaną żywność rozpoznaje się po znacznie obniżonej zawartości witaminy C,
– człowiek musi pobierać witaminę C z pokarmu, natomiast zwierzęta są w stanie wytwarzać ją same (w wyjątkiem małp i świnek morskich),
– kwas askorbinowy czyli witamina C jest białym proszkiem bez zapachu, o lekko kwaśnym smaku. Syntetyczne preparaty zawierają ok. 99% tego kwasu. Rozpuszcza się łatwo w wodzie oraz rozcieńczonym alkoholu metylowym i etylowym. Nie rozpuszcza się natomiast w tłuszczach i ich rozpuszczalnikach,
– długotrwałe przyjmowanie aspiryny trzykrotnie zwiększa wydalanie witaminy C, dlatego też należy wtedy zwiększyć dawki tej witaminy,
– dzięki swoim właściwościom przeciwutleniającym witamina C znacznie zmniejsza ryzyko występowania chorób chronicznych, takich jak rak, choroby serca czy zaćma. W celu optymalnego zredukowania ryzyka wystąpienia tych schorzeń, nowe zalecenia dietetyczne sugerują spożywanie nawet do 120 mg tej witaminy dziennie, najlepiej pochodzącej z warzyw i owoców,
– cebula i czosnek, wbrew powszechnym opiniom, zawierają mało witaminy C, cebula mniej niż 10 mg, a czosnek ok. 30 mg, ich pozytywne działanie wiąże się nie tyle z obecnością witaminy C, co z zawartością w nich bioflawonoidów, a także substancji o charakterze bakteriobójczym,
– witamina C należy do najmniej trwałych. Ulega zniszczeniu w wyższej temperaturze, w obecności tlenu, enzymów typu oksydaz (takich jak askorbinaza, peroksydaza i inne) oraz niektórych jonów metali. Przy sporządzaniu potraw (gotowanie, duszenie) traci się do 75% witaminy C, przy suszeniu owoców do 90%. Procesy technologiczne, takie jak pasteryzacja, sterylizacja, a także mieszanie połączone z napowietrzaniem, niszczą witaminę C,
– surówki z pomidorów lub z kapusty długo zachowują witaminę C, natomiast dodatek świeżych ogórków, które zawierają dużo czynnej askorbinazy przyspiesza w surówce z pomidorów rozkład witaminy C,
– ponieważ witamina C umożliwia wytwarzanie rozpuszczających tłuszcz hormonów stresu, można ją uznać za skuteczny środek odchudzający.

Jak wiadomo stosowanie wyższych niż zalecane dawek witaminy C w czasie ciąży może być szkodliwe dla płodu. Wysokie dawki tej witaminy, według klasyfikacji FDA ryzyka stosowania leków w czasie ciąży, należą do kategorii C. Oznacza to, że w badaniach na zwierzętach wykazano działanie niepożądane na płód, jednak jej wpływ na ciążę człowieka nie jest potwierdzony w badaniach klinicznych.